Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Θαλασσινό μπουρίνι


Διήγημα του Βασίλη Χαραλάμπους


Απόβραδο στην προκυμαία που άλλοτε ξεφόρτωναν τόσες βαρκαδιές προσφυγιά από την πονεμένη Μικρασία. Τα φώτα μονάχα λιγοστά από εκείνο το μικρό καπηλειό, σχεδόν στο μουράγιο ριγμένο. Κατ΄ αντίκρυ γιαλοί γιομάτοι καημό. Σε τούτο το νησί της Καλύμνου αγιάλευτο τόπο ν΄ αποζητάς δεν είναι πρεπούμενο. Κάποιοι ψαράδες, άκλαυτοι παλαιοί καπεταναίοι, αδιάφοροι από του καπηλειού τα τόσα τραγουδήματα ξώμειναν να τηρούν τ΄ απλάδια στην πρύμνη της ψαρόβαρκας.
Ψαράδες πολυταξιδευμένοι που τις τόσες θύμισες αναδεύουν κι αταξίδευτα μονάχα σε τούτο το νησί τ΄ ακροβράχια π΄ αντιπαλεύουν καθημερινά το κύμα. Κρυφομιλά κι ο ζέφυρος με τη σκούνα που ξώμεινε μεσοπέλαγα τόσες λεύγες από τούτα τα βράχια.
Ο καπετάν-Γιάννης ο Ψαθάκης ο ψαράς, στα ακροβράχια κάθεται, πλάϊ στο πεταγμένο αρμίδι, το παραγάδι φτιάχνει και τραγουδεί. Κάθε στοχασμός κι΄ ένα τόσο δα ξόμπλι για τον άδολο τούτο καπετάνιο. Το νύχτωμα τον βρίσκει καθημερινά στο ίδιο μοιράδι. Χτες ολονυκτίς στο λαμνοκόπι κι έπιασε όλο κι όλο μια καλαθιά συναγρίδα.
Παρέκει το μεγάλο ψαροκάλαθο αδειανό. Κι όμως, για τούτο τον γέρο ψαρά η παραπανίσια αγκιστριά είναι για τα φτωχοπαίδια της γειτονιάς.
Με του όρθρου την αχνάδα τανάπαλιν θα γυρίσει στο φτωχοκάλυβό του. Το κύμα σπάει αγριεμένο στα βράχια και κάνει του καπετάν-Γιάννη το τραγούδημα υποφερτό για τους ψαράδες της τράτας πιο πέρα. Κάθε τόσο διακόπτει τούτο τραγούδημα και σφυρίζει κάποιο σκοπό. Αν σφύριζε μονάχα ίσως καλύτερα θα ήταν. Ευτυχώς είναι και το κύμα αγριεμένο απόψε και του ζέφυρου είναι ασίγαστη η μουρμούρα. Την τόση όμως σιγαλιά της νύχτας σπάσαν φωνές αλλόκοτες, των κάθε που μεθοκοπούν τ΄ αλλότριο τραγούδημα.
-Μεθυσμένοι πάλι, μουρμούρισε.
Τούτα τα παιδιά κουβάλησαν στο μουράγιο της πολιτείας την τύρβη.
-Ε, καπετάν-Γιάννη, καλώς τα δέχτηκες ακούστηκε απ΄ τη βάρκα.
-Τι να γίνει βρε παιδιά, το καθημερινό μας μοιράδι.
Μια παρέα από νέα παιδιά αγκαλιασμένα τραγουδούν παραπατώντας πέρα δώθε στην προβλήτα ακροβατούν. Άδικα θαρρώ πασκίζει ο αντίλαλος να φευγατίσει ετούτες τις φωνές στο λόφο κατ΄ αντίκρυ.
-Για κολύμπι παιδιά, φώναξε αυτός που φαινόταν πιο πολύ μεθυσμένος.
-Μέσα Στάθη φώναξε άλλος.
-Δεν είμαστε καλά, είπε άλλο παιδί. Δεν σας είπα να μη πιείτε πολύ.
-Παιδιά σοβαρευτείτε, φώναξε ο καπετάν-Γιάννης.
Έτσι φωνάζοντας και τρικλύζοντας πλησίασαν τον καπετάν-Γιάννη.

επικοινωνιστε μαζι μας