Το σπιτικό της Λουκίας

 

Σε μια από τις ομορφότερες βόλτες στην Ελλάδα στις λίμνες Πρεσπών, σε ένα μικρό ψαροχώρι, τη Μικρολίμνη, στο τέρμα του δρόμου ή της παραλίας από όπου κι αν θέλει κανείς να το προσεγγίσει, βρίσκεται «Το σπιτικό της Λουκίας». Πρόκειται για ένα φιλικό και καλαίσθητο περιβάλλον, μια ονομαστή ταβέρνα της συγχωριανής μας Λουκίας Κλιάκου.

Ζεστός, πέτρινος χώρος, μέσα περιποιημένη αυλή, μπροστά στο νερό της Μικρής Πρέσπας, έξω, για τους θερμότερους μήνες, το εστιατόριο ζεσταίνεται περισσότερο από το χαμόγελο και την καλοσυνάτη υποδοχή της Λουκίας. 

Έχοντας εμπειρία αρκετών χρόνων στην εστίαση η Λουκία, άνοιξε το σπιτικό της το 2011 και από τότε τα εκλεκτά νόστιμα πιάτα της και οι ξεχωριστές γεύσεις μένουν αξέχαστες! Βγάζει διαρκώς επιμελημένα πιάτα, ανεβατό, φλωρινέλα σαγανάκι με σάλτσα από κράνα, πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με φέτα, καισαρικά μανιτάρια με ξύδι, φασόλια γίγαντες στη γάστρα, αλλά και ολόφρεσκο αλιευμένο στη λίμνη γριβάδι στο τηγάνι.

Τα Σαββατοκύριακα, λόγω αυξημένης κίνησης, ετοιμάζει και μερικά μαγειρευτά, αγριογούρουνο στη γάστρα, πρασοσέλινο, πρόβατο, αλλά και κότα επίσης στη γάστρα, μοσχαρίσια μάγουλα κοκκινιστά με χυλόπιτες κ.α. Τα λουκούλεια γεύματα της Λουκίας, κλείνουν με επιδόρπια όπως τη γαλατόπιτα, την κυδωνόπιτα, τη μηλόπιτα, ροξάκια αλλά και ποικιλία γλυκών του κουταλιού. Επίσης σερβίρονται αφεψήματα, από δικό τους τσάι, κυνόροδο και τσάπουρνα, super food ως λικέρ. 

Οι θετικές κριτικές των πελατών και τα  εγκωμιαστικά λόγια  για τις γαστρονομικές προτάσεις της ταβέρνας «Το σπιτικό της Λουκίας» κατακλύζουν το διαδίκτυο και δικαιώνουν την φήμη της. 

Έτσι το ποιοτικό και γευστικό φαγητό της κυρίας Λουκίας θα βγαίνει πάντα νικητής!

Όνειρα και ψευδαισθήσεις

 

Ώστε ο Δεκέμβρης να έχει διανύσει κιόλας το πρώτο εφταήμερό του και μοιάζει σαν να έχει απογειωθεί ο χρόνος. Θα μου πείτε και πότε προσγειώνεται αυτός. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει κανένα λόγο για να απογειώνεται ή να προσγειώνεται. Ούτε αυξάνει, ούτε μειώνει ταχύτητα στην αέναη πορεία του. Απλώς, εμείς έχουμε αυτή την –ψευδή- εντύπωση, τις πιο πολλές φορές για την ικανοποίηση ευσεβών πόθων και προς παραμυθίαν. Αλλά φαντάζεστε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς τις ψευδαισθήσεις και τα όνειρα; Αρκεί βέβαια να μη γίνουν τρόπος ζωής και άλλοθι. Αρκεί να μην υποκαταστήσουν την πραγματικότητα που μας προκαλεί να την βλέπουμε κατάματα και χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Γιατί, αν θέλουμε να τη συνδιαμορφώσουμε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει απαιτήσεις από μας.

 

Του Νίκου Φαλαγκάρα