ΑΠΑΛΗ ΨΙΧΑΛΙΣΤΗ ΒΡΟΧΗ

 

Μια απαλή ψιχαλιστή βροχή μας επισκέφθηκε για λίγο και ποιος να το πίστευε: κατάφερε να φτιάξει μικρές λίμνες και να καθρεφτίζει τα μόλις χιονισμένα βουνά κι έπειτα από λίγο να τα απογυμνώσει και να τα ξεπλύνει εντελώς από τα πρώτα τους ανέλπιδα χιόνια. Ελάτε, λένε τώρα τα βουνά και μας προσκαλούν διττά. Τόσο με το πραγματικό τους ύψος, όσο και με το φασματικό τους που λάμπει αντίστροφα μέσα στα νερά. Και το δέντρο, σηματωρός της πεδιάδας, εφησυχάζει. Ξέρει πως δεν θα πάμε πουθενά και μόνο γύρω από τα γυμνά κλαδιά του θα περιφερόμαστε, σχηματίζοντας αυξομειούμενες περιφέρειες ομόκεντρων κύκλων, που πασχίζουν ματαίως να συμπυκνώσουν το αχανές.

Του Ηλία Κεφάλα

Γιάννης Βαγγελός, το πορτρέτο ενός Ανθυπολοχαγού

 

Η ελληνική κοινωνία, μέσω της οικογένειας, έχει τοποθετήσει ψηλά στο βάθρο της κοινωνικής καταξίωσης την εκπαίδευση και τη μόρφωση των παιδιών της.

Το σχολείο οφείλει να μεταφέρει αρχές και ηθικές αξίες που είναι οι κοινωνικά κυρίαρχες και διαμορφώνουν έτσι τον χαρακτήρα των νέων γενεών, ώστε να ενταχθούν στο κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας.

Η λαχτάρα και επιθυμία κάθε νέου είναι φυσικά η επαγγελματική αποκατάσταση στον τομέα που ονειρεύεται. Το γεγονός ότι δεν αρκεί απλά να βρεις ένα  επάγγελμα που σου εξασφαλίζει τα προς το ζειν, αλλά και να ακολουθήσεις μια εργασία που σου προσφέρει ηθική ικανοποίηση και κοινωνική καταξίωση, κάνει την αναζήτηση αυτή ακόμα πιο δύσκολη.

Βέβαια, ο κάθε νέος οφείλει να ασχοληθεί με αυτό που τον συμπληρώνει πνευματικά και όχι με αυτό που θα του επιφέρει μόνο πλούτο.

Ο στόχος επιτυγχάνεται με μεγάλη προσπάθεια και τα όνειρα καταξιώνονται μετά από πολύμοχθους αγώνες και θυσίες.

Μια τέτοια περίπτωση, αποτίμησης και άξιας μνείας, ανθρώπου που πέτυχε και δημιούργησε τον δικό του σταθμό στην κοινωνική και επαγγελματική του πορεία είναι του συγχωριανού μας Αξιωματικού Γιάννη Βαγγελού. 

Ο Ανθυπολοχαγός Γιάννης Βαγγελός του Αντωνίου και της Άννας γεννήθηκε το1999 στα Τρίκαλα. Τελείωσε την μαθητική του εκπαίδευση και στη συνέχεια πέτυχε με υψηλή βαθμολογία στις εισιτήριες πανελλήνιες εξετάσεις στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (Σ.Σ.Ε.).  

Η φοίτησή του στη σχολή διήρκησε τέσσερα χρόνια και έλαβε Στρατιωτική εκπαίδευση, τόσο θεωρητική όσο και πρακτική. Η Στρατιωτική εκπαίδευση ξεκίνησε από το πρώτο έτος, οπότε ο Εύελπις έλαβε Βασική Στρατιωτική Εκπαίδευση και εκπαιδεύτηκε στην ατομική τακτική. Συνέχισε στα επόμενα χρόνια και έγινε άριστος γνώστης στη διοίκηση ομάδος και διμοιρίας και έμαθε τα στοιχεία οργάνωσης και λειτουργίας του Λόχου Πεζικού.

Ο εύελπις Γιάννης Βαγγελός, αποφοίτησε από τη σχολή, το έτος 2022, έδωσε τον νόμιμο όρκο και ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός. Στη συνέχεια φοίτησε στην οικεία Σχολή Εφαρμογής Σώματος (Τεχνικό), που είχε κατανεμηθεί.

Ως Αξιωματικός έχει φοιτήσει σε διάφορες στρατιωτικές σχολές του εσωτερικού και εξωτερικού και εκπαιδεύθηκε στα σύγχρονα όπλα, μέσα και συστήματα.

Παράλληλα έχει την δυνατότητα να διευρύνει, εάν θέλει, ακόμη περισσότερο τον κύκλο των γνώσεων του, σπουδάζοντας σε άλλα προπτυχιακά αλλά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών.

Μπροστά του ανοίγεται ένας ευρύτατος ορίζοντας προοπτικών και μπορεί να εξελιχθεί προοδευτικά, με κριτήριο την ικανότητα του, μέχρι τους ανώτατους βαθμούς της Στρατιωτικής Ιεραρχίας.

Και βέβαια, η οικογένειά του, δίπλα του, περήφανοι και περιχαρείς καμαρώνουν για την προσωπική, επαγγελματική του εξέλιξη και πορεία!

Απεβίωσε η συγχωριανή Βασιλική Πολυμέρου

 

Απεβίωσε η συγχωριανή Βασιλική Πολυμέρου συζ. Θεοδώρου την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022 σε ηλικία 86 ετών.

Η Βασιλική Πολυμέρου, το γένος Νικολάου Παπαναστασίου από τον Πρόδρομο γεννήθηκε το 1934. Παντρεύτηκε με τον Θεόδωρο Πολύμερο και απόχτησαν δύο παιδιά, την Ελένη και την Νίκη.

Η Κηδεία θα γίνει την Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2022 & ώρα 11:00 π.μ.

στο Ιερό Ναό Αγ. Αθανασίου Βαλτινού Τρικάλων

Το Κουρσούμ Τζαμί σε μια φωτογραφική ανασκόπηση.

 

Το Κουρσούμ Τζαμί ή Τέμενος Οσμάν Σάχ των Τρικάλων, είναι χτισμένο στην άκρη της πόλης, στην οδό Καρδίτσας, νότια του ναού Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Αποτελεί ένα μοναδικό στο είδος του αξιοθέατο, καθώς είναι το μόνο σωζόμενο από τα πολλά που υπήρχαν κάποτε στα Τρίκαλα. 

Αποδιδόμενο φωτογραφικά σε μία συμπυκνωμένη εκδοχή ζωής μέσα στο χρόνο, όπου συνυπάρχει η παράδοση με το καινούργιο και σύγχρονο, σε έναν διάλογο που δηλώνει τη συνέχεια, αναδεικνύεται πιότερο η ανατολίτικη αισθητική του, η οποία το καθορίζει και το εντάσσει στο φυσικό του περιβάλλον, καθώς είναι ισλαμικό τέμενος, κτίσμα του 16ου αιώνα.

Το Κουρσούμ Τζαμί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πόλη των Τρικάλων και αποτελεί και αυτό ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πόλης.

Ονομάζεται έτσι από την τουρκική λέξη «κουρσούμ», που σημαίνει μόλυβδος, καθώς ο θόλος του είναι μολυβοσκέπαστος.

Το πανέμορφο δημιούργημα της ανατολικής αρχιτεκτονικής σχεδίασε ο ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονας, Μιμάρ Σινάν πασά, το 1570.

     Ο Σινάν πασά γεννήθηκε στην Καισαρεία από χριστιανούς γονείς το 1490 και πέθανε το 1588. Κατασκεύασε πολλά αρχιτεκτονικά έργα, όπως, την γέφυρα Αθύρα (Τσεκμετζέ), το Σουλεϊμάν τζαμί στην Κωνσταντινούπολη, το τζαμί του Σουλτάν Σελίμ της Αδριανουπόλεως, το τζαμί του Λουλέ Μπουργάς, το Κουρσουλού τζαμί της Καισαρείας κλπ.

   Το Κουρσούμ τζαμί είναι το μοναδικό έργο στην Ελλάδα του περίφημου αρχιτέκτονα.

     Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του ανατολίτικου μνημείου είναι ο ωραίος και μεγαλοπρεπής του θόλος. Ο Βυζαντινός, ημισφαιρικός θόλος του Κουρσούμ Τζαμιού είναι 18μ., υψώνεται 22,50μ. και στηρίζεται σε τέσσερις πετροπλινθόχτιστες αψίδες. Είναι μολυβδοσκέπαστο "κουρσούν καπλαμίς" γι΄ αυτό και ονομάστηκε Κουρσούμ Τζαμί. Έχει έκταση 360 τ.μ., το άνοιγμα της βάσης του έχει διάμετρο 19 περίπου μέτρα, η δε κορυφή του απέχει από το έδαφος πάνω από 26 μέτρα.

    Είναι κτισμένο με ειδικά ελαφρά τούβλα, λεπτότερα από τα συνηθισμένα, αλλά πολύ μακρύτερα και πλατύτερα αυτών, και με μάρμαρα που μετέφεραν από το λατομείο Χασάν Μπαλί της Λάρισας.

      Αποτελείται από μια τεράστια αίθουσα προσευχής που μπροστά της έχει μια στοά (ρεβάκ)  με ύψος δαπέδου της 0,80μ. πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Δυτικά υπάρχει μια σειρά παραθύρων, ενώ προς τις άλλες πλευρές ανά τρεις όμοιες. Εσωτερικά και στο δυτικό τοίχο, σε ύψος 3μ. υπάρχει ο γυναικωνίτης όπου ανέβαιναν οι ευσεβείς μουσουλμάνες από δυο στριφτές σκάλες.

     Στην ανατολική πλευρά του περιβόλου και σε απόσταση 13.20 μ. υπάρχει το μαυσωλείο, τάφος οχταγωνικού σχήματος (τουρμπιές) με μολυβένιο κι αυτό θόλο, της οικογένειας του κτήτορα, Οσμάν Σαχ, εγγονού του σουλτάνου Σελίμ Α΄, κυβερνήτη της τοπικής επαρχίας (σαντζάκι) ο οποίος πέθανε στα Τρίκαλα το 1567-8. Κατά την παράδοση, ο Οσμάν έκτισε το τζαμί επειδή στα Τρίκαλα θεραπεύτηκε από αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε.

    Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το Κουρσούμ τζαμί ανακατασκευάστηκε από τα ερείπιά του, κατά τα έτη 1992 - 1996 από το Δήμο Τρικκαίων, με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι προστατευόμενο έργο της UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς..

Σήμερα το τζαμί χρησιμεύει σαν χώρος ήπιων εκδηλώσεων.

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο Γάμος στο Βαλτινό» (Νύφες και Γαμπροί), Β΄ τόμος

 

Μετά την παρουσίαση του βιβλίου «Ο Γάμος στο Βαλτινό» Λεύκωμα Α΄ τόμος, που εκδόθηκε από τις Γραφικές Τέχνες «Δημήτρη Τσιγάρα», σειρά παρουσίασης έχει ο Β΄ τόμος με τον τίτλο «Ο Γάμος στο Βαλτινό» (Νύφες και Γαμπροί).

Στην παρούσα έκδοση του λευκώματος, το οποίο αποτελεί μέρος από το δίτομο έργο για τον γάμο στο Βαλτινό, αποτυπώνεται συνοπτικά και μέσα από την παρουσίαση φωτογραφιών νεόνυμφων ζευγαριών, του προηγούμενου αιώνα, η ηθογραφική εξέλιξη του θεσμού του γάμου.

Οι εικόνες του λευκώματος εκτίθενται με χρονολογική σειρά και είναι, στην πλειονότητά τους, ασπρόμαυρες, εκτός από ορισμένες, προς το τέλος, που είναι έγχρωμες.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι πολλές από τις γαμήλιες φωτογραφίες είναι βγαλμένες μετά από πολλές ημέρες ή και μήνες, ή ακόμα και χρόνια, από την ημέρα που γίνονταν ο γάμος, καθότι, στα παλαιότερα χρόνια, δεν υπήρχε πάντα η οικονομική δυνατότητα για φωτογράφηση, αλλά ούτε και η εύκολη μετακίνηση για άμεση επίσκεψη στο φωτογραφείο. Γι’ αυτό, συνήθως, στην εμποροπανήγυρη των Τρικάλων, που πολλοί νεόνυμφοι επισκέπτονταν τη πόλη, δεν έχαναν την ευκαιρία, πήγαιναν στο φωτογραφείο και έβγαζαν τις φωτογραφίες του γάμου τους.

Κάποιες φωτογραφίες έχουν υποστεί επεξεργασία στο σκοτεινό θάλαμο, δηλαδή έχουν ζωγραφιστεί από το φωτογράφο, ή έχουν υποστεί διάφορες αλλοιώσεις από το μοντάζ.

Παρατηρώντας μία-μία τις εικόνες, πολλά είναι τα ηθογραφικά στοιχεία εκείνα, που μπορεί να αντλήσει κανείς, μέσα από μια επισταμένη παρατήρηση και πιο ερευνητική ματιά.

Εκτός από τα ενδυματολογικά στοιχεία που μπορεί να αντλήσει κανείς, μέσα από τις φωτογραφίες των πρωταγωνιστών (νύφης και γαμπρού) και των συγγενών και προσκεκλημένων της περιόδου αυτής, αντλούνται και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως για παράδειγμα, ότι οι νύφες των πρώτων δεκαετιών παραμένουν αγέλαστες και μόνο προς το τέλος αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα χαμόγελα. Παρατηρούμε επίσης πως η ομπρέλα, μέχρι το 1950 αποτελεί το απαραίτητο αξεσουάρ της νύφης, ενώ από το 1950 και εφεξής την ομπρέλα αντικατέστησε η ανθοδέσμη.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της νυφικής ενδυμασίας, το ασημένιο περίτεχνο ζωνάρι (ασημοζούναρο), που περιστοιχίζει τη μέση της νύφης.

Αίσθηση κάνει και ο κεντητός διάκοσμος των νυφικών με τα διάφορα λαογραφικά στοιχεία.

Στην εξέλιξή του, το νυφικό αποκτά ποικίλους σχεδιασμούς, ενώ οι νύφες, από την εποχή του 1950, φοράνε στα χέρια τους άσπρα γάντια.

Στους γαμπρούς παρατηρούμε ότι η πιο συνηθισμένη γαμπριάτικη ενδυμασία αποτελούνταν από το μαύρο, μάλλινο παντελόνι, λευκό πουκάμισο και μάλλινο σακάκι, ενώ από τη δεκαετία του ΄50, οι γαμπροί άρχισαν να φοράνε γραβάτα ή παπιγιόν και στο τσεπάκι από το σακάκι τους, έχουν άσπρο μαντήλι.

Από το 1960 μέχρι και σήμερα, η ενδυματολογική πορεία των νυφικών, αλλά και των γαμπριάτικων κουστουμιών, χαρακτηρίζεται από την πολυποικιλότητα τύπων και σχεδίων, καθώς η ένδυση έχει βιομηχανοποιηθεί.

Όμως, σ’ αυτό το λεύκωμα, τα στοιχεία που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι πάμπολλα.  Ο καθένας ας περιπλανηθεί στη διαδρομή αυτού του προγονικού ταξιδιού, ας κάνει τη δική του φωτογραφική ενδοσκόπηση, ας αντλήσει με τις δικές του προσλαμβάνουσες αυτές τις πληροφορίες, που τον ενδιαφέρουν κι ας εξάγει τα δικά του συμπεράσματα και μηνύματα.

Για να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ: https://drive.google.com/file/d/11XgiQbpBRQEWFn-uXGK04Cm5XcpBmvfY/view?usp=sharing

Δημήτρης Τσιγάρας

Παρουσίαση του βιβλίου «Ο Γάμος στο Βαλτινό» Α΄ τόμος

 

Στο βιβλίο με τίτλο «Ο Γάμος στο Βαλτινό» Λεύκωμα Α΄ τόμος, που εκδόθηκε από τις Γραφικές Τέχνες «Δημήτρη Τσιγάρα», αποτυπώνεται συνοπτικά και μέσα από την παρουσίαση φωτογραφιών του προηγούμενου αιώνα, η ηθογραφική εξέλιξη του πανάρχαιου αυτού θεσμού, του γάμου.

Οι φωτογραφίες αυτές προέρχονται από τα οικογενειακά αρχεία του Βαλτινού και δεν θα μπορούσε να υπάρξει αυτό το λεύκωμα, χωρίς την ευγενική παραχώρησή τους, από τους συγγενείς των αντίστοιχων οικογενειών. Γι’ αυτό οφείλω πολλές ευχαριστίες σε όλους εκείνους που είχαν την καλοσύνη να μου τις εμπιστευθούν, ώστε να τις ανατυπώσω, και στη συνέχεια να τις ξεχωρίσω, να τις ταξινομήσω, να τις συνθέσω σε θεματικές ενότητες και γενικότερα να αξιοποιήσω όλο αυτό το πολύτιμο υλικό, καταγράφοντας, διασώζοντας και προβάλλοντας αυτή έκφανση του λαϊκού μας πολιτισμού.

Έτσι προέκυψε αυτό το δίτομο έργο λευκωμάτων, που αφορά στον γάμο του Βαλτινού, ώστε να δοθεί η δυνατότητα, όλο αυτό το υλικό να γίνει κτήμα και όσων δεν είχαν την τύχη να έχουν στο αρχείο τους τις φωτογραφίες των συγγενών τους.

Με αυτόν τον τρόπο, πιστεύω πως, διατηρείται ζωντανή η ελπίδα, να συνεχιστούν οι δεσμοί μας με τις ρίζες μας, να κληροδοτηθεί η γνώση στις επόμενες γενιές, να μάθουν οι νεότεροι την ταυτότητα της καταγωγής τους, να γνωρίσουν τα ήθη και έθιμα των προγόνων και να κατανοήσουν την ιστορία του τόπου.

Ο πρώτος τόμος των λευκωμάτων αυτών, περιλαμβάνει φωτογραφίες από τις διάφορες στιγμές του γάμου και ο δεύτερος τόμος παρουσιάζει φωτογραφίες νεόνυμφων ζευγαριών.

Στο λεύκωμα «Ο Γάμος στο Βαλτινό», Α΄ τόμος, εμπεριέχονται 250 φωτογραφίες, οι οποίες μας ταξιδεύουν σε γάμους που έγιναν το χρονικό διάστημα 1920 έως 2000 και αφορούν σε εικόνες από την γαμήλια διαδικασία στο Βαλτινό, ανεξάρτητα αν ο γάμος έγινε εκεί ή αλλού. 

Οι εικόνες του λευκώματος εκτίθενται ανά κατηγορίες των εθιμοτυπικών διαδικασιών, όπως: Αναμνηστικές φωτογραφίες με τους συγγενείς και καλεσμένους, την ώρα του χορού, στα στέφανα, στην εκκλησία, στα προικιά, τα όργανα κ.α.

Διαβάζοντας στην αρχή την συνοπτική περιγραφή της διαδικασίας του γάμου και παρατηρώντας στη συνέχεια τις εικόνες, πολλά είναι τα ηθογραφικά στοιχεία εκείνα, που μπορεί να αντλήσει κανείς, μέσα από την επισταμένη παρατήρηση και ερευνητική ματιά.

Και βέβαια, σ’ αυτό το λεύκωμα, τα στοιχεία που μπορεί να παρατηρήσει κανείς και να αντλήσει διάφορες χρήσιμες πληροφορίες για την διαδικασία του γάμου στο Βαλτινό, είναι πάμπολλα.

Ο καθένας ας κάνει τη δική του εικονική περιπλάνηση, στη διαδρομή των προγόνων του, ας αναγνώσει τα δικά του μηνύματα κι ας απολαύσει με τις δικές του προσλαμβάνουσες τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού.

Για να διαβάσετε το βιβλίο πατήστε εδώ: https://drive.google.com/file/d/11Tq8mF008dqBBhV7H5duO0vRW0excEk5/view?usp=sharing

Δημήτρης Τσιγάρας

Το πατροπαράδοτο έθιμο της Γουρ(ου)νοχαράς

 

Το πατροπαράδοτο έθιμο της γουρουνοχαράς ξεκίνησε φέτος από τα μέσα του Νοέμβρη στο Βαλτινό, καθώς κάποιες φωτογραφίες από το εθιμοτυπικό, στο σπίτι του Αποστόλη Στάθη, έδωσε την ευκαιρία να θυμηθούμε και να αναπολήσουμε τη διαδικασία της χοιροσφαγής.

Χαρά μεγάλη και γιορτή σε κάθε σπίτι την ημέρα της σφαγής: σφάζονταν τα γουρούνια, τα οποία οι χωρικοί είχαν εκθρέψει επιμελώς για ένα χρόνο, τεμαχιζόταν το κρέας, διαχωρίζονταν το λίπος από το ψαχνό. Στη συνέχεια βράζανε το λίπος για την εξαγωγή της περίφημης «λίγδας», πάστωναν το κρέας και το τοποθετούσαν επίσης σε δοχεία με λίπος. Αυτό όμως που απαιτούσε πραγματικά ιδιαίτερη τεχνική ήταν η αφαίρεση και ο καθαρισμός των πολλών μέτρων εντέρου για τα λουκάνικα.

Η χοιροσφαγή αποτελούσε και αποτελεί ακόμα και σήμερα οικογενειακή γιορτή που αναβιώνει κάθε χρόνο στις χριστουγεννιάτικες ημέρες στο χωριό.

Ψησίματα, τηγανίσματα με συκωταριές, τα πνευμόνια, οι τηγανιές και οι τραγανές τσιγαρίδες ευωδίαζαν και κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να δοκιμάσει!

Ενώ τα μικρά παιδιά έπαιρναν τη «φούσκα» του γουρουνιού και την έκαναν παιχνίδι για ποδόσφαιρο!

«Η ιστορία της ΚΛΙΑΦΑ»: Το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ προβάλλεται την Τρίτη 22 Νοεμβρίου στο Πνευματικό Κέντρο Δ. Τρικκαίων

 

Η πρώτη δημόσια προβολή στη μεγάλη οθόνη του ντοκιμαντέρ «Μια μεγάλη οικογένεια – Η ιστορία της εταιρείας αναψυκτικών Κλιάφα» που υπογράφει ο σκηνοθέτης Βασίλης Λουλές, θα πραγματοποιηθεί στις 22 Νοεμβρίου 2022 στα Τρίκαλα.

Η προβολή, που αποτελεί μια συνεργασία της εταιρείας Κλιάφα, της Κινηματογραφικής Λέσχης Τρικάλων και του Δήμου Τρικκαίων, είναι προγραμματισμένη, με ελεύθερη είσοδο, για τις 7:00 το βράδυ, στην αίθουσα «Δημήτρης Καβράκος» του Πνευματικού Κέντρου «Αθανάσιος Τριγώνης».

Μετά το πέρας της προβολής θα πραγματοποιηθεί συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη.

Το ντοκιμαντέρ, διάρκειας 69 λεπτών, χρειάστηκε 18 μήνες επισταμένης έρευνας, γυρισμάτων και μοντάζ για να ολοκληρωθεί, και ζωντανεύει την ιστορία της επιχείρησης μέσα από σπάνια ντοκουμέντα, φωτογραφίες, ηχογραφήσεις και φιλμάκια αρχείου. Στην οθόνη μεταφέρονται σύγχρονες μαρτυρίες από ανθρώπους που εργάστηκαν παλαιότερα, καθώς και κινηματογραφικές λήψεις κτηρίων και μηχανημάτων.

Η εταιρεία που ίδρυσε το 1926 ο Θόδωρος Κλιάφας άλλαξε την ιστορία της εμφιάλωσης στην Ελλάδα και δεν σταμάτησε ποτέ, αθόρυβα και διακριτικά, να καινοτομεί.

Τεκμηριωμένο σε βάθος, αυτό το Ιστορικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη δυναμική της επιχειρηματικότητας και το ήθος της εργασίας μιας ολόκληρης εποχής.

Η ιστορία όμως της εταιρείας Κλιάφα δεν είναι μόνο η απαρίθμηση των μεγάλων επιτευγμάτων και των υψηλής ποιότητας προϊόντων της — είναι κυρίως η ιστορία των ανθρώπων της. Στο ντοκιμαντέρ φωτίζονται και αυτές οι μικρές, αθέατες πτυχές: η οικογένεια και η φιλία, οι παιδικές αλάνες, η γειτονιά και η πόλη, τα οράματα και οι δυσκολίες, ο μόχθος και αλληλεγγύη, η δημιουργία και η προσφορά. Είναι όλα αυτά, κάποια από τα “υλικά” μέσα από τα οποία οι ιδιοκτήτες, τα στελέχη και οι απλοί εργαζόμενοι της εταιρείας έχτισαν «…μια μεγάλη οικογένεια».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και αρκετοί εργαζόμενοι από το Βαλτινό.

Η εταιρεία Κλιάφας ΑΕ με το ντοκιμαντέρ αυτό αποτυπώνει την αίγλη που απέκτησε από τις αρχές του 20ου αιώνα στον χώρο των αναψυκτικών, στοχεύοντας σε ακόμη υψηλότερες επιχειρηματικές και κοινωνικές δραστηριότητες.

Ο Δήμος Τρικκαίων συνεργάζεται με την προσφορά της αίθουσας, αλλά, κυρίως, αναγνωρίζει τη σημασία και προσφορά της εταιρείας στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική δραστηριότητα της πόλης.

Η δε Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων τιμά για μια ακόμη φορά, δύο εκ των πρωτοπόρων συνιδρυτών της, τον Κώστα και τη Μαρούλα Κλιάφα. Σημειώνεται ότι πλέον, η Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων αποτελεί μια από τις παλαιότερες Λέσχες της χώρας.

 

Βιογραφικό του σκηνοθέτη

Ο Βασίλης Λουλές είναι σκηνοθέτης ταινιών Ντοκιμαντέρ και Μυθοπλασίας.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Τρίκαλα. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και Κινηματογράφο στην Αθήνα.

Οι ταινίες του τιμήθηκαν με βραβεία, έλαβαν μέρος σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, μεταδόθηκαν από ξένα και ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα, συμπεριλήφθηκαν σε διεθνή αφιερώματα και χρησιμοποιούνται ως εκπαιδευτικό υλικό σε Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Από το 2014 κάνει συχνά περιοδείες προσκεκλημένος από Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά, προβάλλοντας το πολυβραβευμένο «Φιλιά εις τα παιδιά» (για τα εβραιόπουλα της γερμανικής Κατοχής), το «Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί» (για τους λαϊκούς παραμυθάδες της Τρικαλινής υπαίθρου), το «Συναντήσεις με τη μητέρα μου Λέλα Καραγιάννη» (για την ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης) και άλλα έργα του. Μετά από κάθε προβολή κάνει συζήτηση με το κοινό. Ανάμεσα στα 40 Πανεπιστήμια που έχει επισκεφθεί είναι και τα: Χάρβαρντ, Κολούμπια, Γέιλ, Στάνφορντ, Πρίνστον, Μίσιγκαν, Ντιουκ, Πενσυλβάνια, UCLA.

Θεσσαλονίκη: Η νύμφη του Θερμαϊκού

 

Η εμβληματική Θεσσαλονίκη δεν σταμάτησε ποτέ να ασκεί την ακαταμάχητη γοητεία της στον επισκέπτη, μέσα στους περίπου 23 αιώνες ιστορίας της. Αρκούν λίγα μόνο λεπτά για να ερωτευτεί κανείς την υπέροχη πόλη του Βορρά, ενώ μια ζωή δεν θα ήταν αρκετή για να τη χορτάσει.

Το πανέμορφο λιμάνι του Βορρά αποτελεί αιώνες τώρα σημείο συνάντησης πολιτισμών, γεγονός που γίνεται ακόμα πιο εμφανές μέσα από τα αξιοθέατά της, αλλά και μέσα από την έντονη καθημερινότητά της, τα ιδιαίτερα καφέ, ουζερί και μπαρ, τις λιγότερο ή περισσότερο παραδοσιακές ταβέρνες, τα εκλεπτυσμένα εστιατόρια και φυσικά, την έντονη νυχτερινή ζωή της.

Τα εντυπωσιακά μνημεία της θα σας ταξιδέψουν από τη Ρωμαϊκή έως την Βυζαντινή περίοδο και από τα χρόνια της Οθωμανικής περιόδου έως το σήμερα. Η πλατεία Ναυαρίνου με την περίφημη Καμάρα και τη Ροτόντα, η Ρωμαϊκή Αγορά, αλλά και τα Οθωμανικά μνημεία στη Βενιζέλου, η λεωφόρος Νίκης, η πλατεία Αριστοτέλους, η οδός Μητροπόλεως και η Τσιμισκή, τα περίφημα Λαδάδικα, η Αγορά Μοδιάνο, το Μπιτ Παζάρ και Άνω Πόλη είναι όλα ιδανικές επιλογές για να ξεκινήσετε μια ελεύθερη περιήγηση στην πόλη.

Και λέμε «ελεύθερη», γιατί όπου και να σας οδηγήσουν τα βήματά σας, θα ανακαλύψετε γωνιές που θα ξυπνήσουν και τις πέντε αισθήσεις. Περιηγηθείτε στο Γαλεριανό Συγκρότημα, επισκεφθείτε το Εβραϊκό Μουσείο και το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ και απολαύστε τις κινηματογραφικές γωνιές στα πλακόστρωτα Λαδάδικα. Η παραλιακή εσπλανάδα της πόλης είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις πιο όμορφες βόλτες απ’ όπου θα θαυμάσετε το σύμβολό της, τον Λευκό Πύργο αλλά και τα θεματικά πάρκα στη Νέα Παραλία, τα σιντριβάνια και τις περίφημες «Ομπρέλες» του Ζογγολόπουλου. Ανακαλύψτε στις Αποθήκες του λιμανιού που στεγάζουν το Μουσείο Φωτογραφίας, το Μουσείο Κινηματογράφου και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης και μάθετε τα πάντα για τη συναρπαστική ιστορία της πόλης μέσα από μια διαδραστική έκθεση στο εσωτερικό του Λευκού Πύργου.

Επόμενος προορισμός τα γραφικά Κάστρα, τα παλιά οχυρωματικά τείχη, που προσφέρουν ιδιαιτέρως ατμοσφαιρική θέα στην πόλη. Απολαύστε απογεύματα και βράδια στα στενά σοκάκια της Άνω Πόλης που μοιάζουν βγαλμένα από μια άλλη εποχή και θαυμάστε τον Πύργο Τριγωνίου με την υπέροχη θέα στο λιμάνι και το ηλιοβασίλεμα, το υποβλητικό Επταπύργιο (Γεντί Κουλέ), τα οθωμανικά μνημεία, τη Μονή Βλατάδων και τις αμέτρητες, ατμοσφαιρικές βυζαντινές εκκλησίες. Τις δε ημέρες με συννεφιά ή τα ήσυχα μεσημέρια, αξίζει να επισκεφτείτε και κάποια από τα υπέροχα μουσεία της πόλης με δικά μας αγαπημένα το Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό.

Η πλούσια εμπειρία που προσφέρει η Θεσσαλονίκη ωστόσο δεν σταματά στα αξιοθέατα, τις βόλτες και τα μουσεία. Η όμορφη πόλη του Βορρά είναι πασίγνωστη για τις γεύσεις, την αγορά και τη διασκέδαση που προσφέρει. Για τους λάτρεις του shopping μια επίσκεψη στην οδό Τσιμισκή είναι επιβεβλημένη, ενώ η Βαλαωρίτου ενδείκνυται για μια βραδιά bar hopping. Στα δε Λαδάδικα θα απολαύσετε τη μουσική, αλλά και τις γεύσεις του τόπου μας. Στην πόλη αυτή η διασκέδαση σταματάει για λίγο το ξημέρωμα και όχι πριν απολαύσετε μια ζεστή σούπα για «πρωινό». Η δε γαστρονομική παράδοση της Θεσσαλονίκης αποτελεί κι ένα τεράστιο κομμάτι της πολιτιστικής της κληρονομιάς, αντικατοπτρίζοντας το δημιουργικό πάντρεμα των πολιτισμών που χαρακτηρίζει την ιστορία της. Από τους μεζέδες, που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της δεκαετίας του 1920, τον πατσά, αλλά και την περίφημη μπουγάτσα μέχρι την υψηλή, σύγχρονη γαστρονομία και τα all day restaurants, οι επιλογές είναι αμέτρητες και θα ενθουσιάσουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

Οι εκπλήξεις στη Θεσσαλονίκη δεν σταματούν ποτέ! Μπορούμε όμως να σας πούμε, πότε και που ξεκινούν. Είναι η στιγμή που θα φτάσετε στο πλήρως ανανεωμένο αεροδρόμιό της. Ο νέος αεροσταθμός επιφάνειας 34.100 τ.μ. μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το υπάρχον κτίριο, ενώ όλοι οι χώροι ανακαινίστηκαν, ώστε να σας προσφέρουν μια μοναδικά σύγχρονη εμπειρία. Επιπλέον τα σημεία check-in αυξήθηκαν κατά 45%, οι πύλες αναχωρήσεων κατά 50% και τα σημεία ασφαλείας και ελέγχου κατά 115%. Με τη σύγχρονη αισθητική του, την απόλυτη ασφάλεια και την άνεση που προσφέρει το αεροδρόμιο Μακεδονία, κερδίζει δικαιωματικά τον τίτλο του ιδανικού τόπου για την αρχή, αλλά και το τέλος ενός υπέροχου ταξιδιού στη Θεσσαλονίκη.

Τι περιμένετε λοιπόν; Κλείστε σήμερα κιόλας μια απόδραση στην σαγηνευτική «πρωτεύουσα» του Βορρά!

 

Πηγή: https://www.newsbeast.gr/

ΝΕΡΑ

Με θλίψη κοιτάζω τις τελευταίες φλέβες νερού που μένουν ακόμα εν ζωή στην πεδιάδα μας. Εδώ κάποτε υπήρχε ένα ποτάμι με πλούσια βιοποικιλότητα, που ήταν η χαρά της νεολαίας. Κολύμπι, ψάρεμα, παιχνίδι. Τώρα τα πολλά νερά έφυγαν για πάντα. Τα ψάρια χάθηκαν. Οι όχθες αποψιλώθηκαν. Τα μεγάλα γέρικα δέντρα ξεράθηκαν και κόπηκαν. Οι άνθρωποι χάνονται κι αυτοί μαζί με τις μνήμες τους και η λύπη διάχυτη βουρκώνει μέχρι και το βουνό, που θέλει να αντισταθεί.

Του Ηλία Κεφάλα

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τ’ άσχημα απ’ το χωριό μας.

 

Χειμώνιασε και πιάσανε τα κρύα κι οι βροχές

και στο χωριό καπνίσανε τα τζάκια κι οι σκεπές

 

Οι δρόμοι ερημώσανε, νεκρές οι γειτονιές

κι εκεί που ξεφαντώνανε οι παιδικές φωνές,

τώρα σαρώνει ο άνεμος, το κρύο, η παγωνιά,

τώρα τσακάλια βγήκανε και λύκοι παγανιά.

 

Ο κόσμος καθρεφτίζεται σε οθόνες και καντράν

και ούτε που ακούγονται οι καμπάνες που κτυπάν.

Στο κινητό τηλέφωνο, καθένας στη γωνιά του,

σερφάρει και βυθίζεται μέσα στην μοναξιά του.

 

Φτώχια παντού κυριαρχεί, φόβος και ανασφάλεια

κι έγινε πλέον η ζωή μίζερη, μαύρα χάλια.

 

Πότε θα ’ρθει η άνοιξη, ν’ ανθίσουν τα λουλούδια,

να βγουν στους δρόμους τα παιδιά, να πουν γλυκά τραγούδια;

Πότε θα ’ρθει η άνοιξη, ν’ ανθίσει όλη η πλάση

να ζωντανέψει η γειτονιά, το χείλι να γελάσει;

Δυο παλιές φωτογραφίες από το Τρικαλινό παζάρι στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων

Δυο παλιές φωτογραφίες από το Τρικαλινό παζάρι, στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων αποκαλύπτουν ψήγματα από τον τρόπο ζωής των τρικαλινών πριν από έναν αιώνα. Τις αλιεύσαμε από την προσωπική ιστοσελίδα του Δημήτρη Γκούμα όπου τις σχολιάζει ο Δημήτριος Τουφεξίδης.

Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε το 1930 από το κτίριο αριστερά του Σαράφη. Εστιάζει στην βορειοανατολική πλευρά της πλατείας και την (σήμερα) 28ης Οκτωβρίου, που μέχρι και την δεκαετία του ΄80 ήταν το κέντρου του εμπορίου. Τα κτήρια παραμένουν ακόμη σταθερά, πλην δύο αυτών που ξεφύτρωσαν αριστερά του δίπατου με τα 4 παράθυρα και την κεντρική μπαλκονόπορτα. Κάτω από αυτό βρίσκεται το κατάστημα «Λυγάτσικας». Τα δύο παραθυράκια που διακρίνονται ανάμεσα των δύο αριστερών δέντρων, υπάρχουν ακόμη, το ένα στο κατάστημα τηλεφωνίας και το άλλο στο «Εγώ επισκευάζω». Οι τέντες που διακρίνονται στο διάζωμα, αποτελούσαν το Τρικαλινό ...καπαλί τσαρσί (μεγάλο παζάρι). Ευδιάκριτο είναι και το τότε υπέρκομψο περίπτερο, που από εκεί αγοράζαμε μεταχειρισμένα (!!!) τα περιοδικά, Μικρός Ήρως και Σερίφης. Η ηλεκτρική ενέργεια διοχετεύεται από το εργοστάσιο του Σταματόπουλου, μέσω των διάσπαρτων στύλων και καλωδίων. Πρόκειται για μία ηλιόλουστη ημέρα, κρίνοντας από τις σκιές και κοντά στα Χριστούγεννα μάλλον, βλέποντας τις γαλοπούλες επί της πλατείας.

 

Η παραπάνω φωτογραφία είναι του 1909. Πρόκειται για την ίδια γωνία της πλατείας, με το κομψό περίπτερο δεξιά. Στην οδό 28ης Οκτωβρίου κάποιος Γεώργιος με δυσανάγνωστο επίθετο έχει επιχείρηση. Καλύτερα φαίνεται τώρα το δίπατο με τα μεγάλα παράθυρα. Τα μικρά παράθυρα που διακρίνονται δεξιά του, είναι αυτά του παταριού της οικογενειακής μας επιχείρησης. Σε σχέση με την προηγούμενη φωτογραφία, η περιρρέουσα κατάσταση είναι αρκετά πιο «χύμα». Οι φορεσιές των ανδρών και των γυναικών «επηρεασμένες» από την Τουρκοκρατία, ανεξαρτήτου ηλικίας, στερούνται ...ποικιλίας σχεδίων και χρωμάτων. Το χώμα επί της πλατείας, κυριαρχεί και υποδηλώνει την εποχή της πόλης πριν από την τσιμεντοποίηση.

Η φωτογραφία πρέπει να είναι ενός Γάλλου περιηγητή.

H παραδοσιακή μουσική οικογένεια Δημητρίου Μαντέλα

 

Οι παραδοσιακοί οργανοπαίχτες έγραψαν την δική τους ιστορία και στιγμάτισαν με την προσφορά τους τα κοινωνικά και πολιτισμικά δρώμενα του τόπου. Αξίζει σ’ όλους αυτούς τους παιχνιδιάτορες, να τους ξαναθυμηθούμε και να τους γνωρίσουμε καλύτερα, μέσα από μια έρευνα η οποία στηρίχθηκε σε προφορικές και καταγεγραμμένες μαρτυρίες των ίδιων των εμπλεκόμενων επί του θέματος. Παρουσιάζεται παρακάτω η παραδοσιακή μουσική οικογένεια του Δημήτρη Μαντέλα.

Ο Δημήτριος Μαντέλας του Ηλία και της Μαρίας γεννήθηκε το 1920 και πέθανε στις 24 Απριλίου 1995, σε ηλικία 75 ετών. Παντρεύτηκε με την Παρασκευή το γένος Νικολάου Απόχα και απόχτησαν επτά παιδιά. Τη Βασιλική, τον Ηλία, τη Μαρία, τη Στεριανή, τον Στέφανο, την Χρυσαυγή και τον Αθανάσιο.

Την ίδια εποχή, τη δεκαετία του 1940 και παράλληλα με τον Ευάγγελο Καλαμπάκα ξεκίνησε το λαούτο και ο Δημήτριος Μαντέλας. Ο Μήτσιος Μαντέλας, όπως τον αποκαλούσαν, ασχολήθηκε με την μουσική μαθαίνοντας να παίζει λαούτο από τον γαμπρό του Λάμπρο Ζυγογιάννη, από το Ρίζωμα, που έπαιζε κι αυτός λαούτο και ήταν παντρεμένος με την αδελφή του Δημήτρη Μαντέλα Στεριανή.

Έμαθε γρήγορα το όργανο και άρχισε να βγαίνει σε γάμους, στην αρχή με τον γαμπρό του, και στη συνέχεια έκανε τη δικές του κομπανίες. Γρήγορα καταξιώθηκε στον χώρο ως λαουτιέρης, και όπως ήταν αναμενόμενο μετέδωσε κι αυτός την τέχνη του στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Ο γιος του, ο Ηλίας, έπαιζε ακορντεόν και αρμόνιο, ενώ ο ανεψιός του Χρυσόστομος Στεφ. Μαντέλας έπαιζε κιθάρα.

Ο κλώνος του οικογενειακού δέντρου επεκτείνεται, καθώς ο Δημήτριος Μαντέλας ήταν παντρεμένος με την αδελφή του πατέρα, του ακορντεονίστα και αρμονίστα, Γιάννη Γεωργίου και του τραγουδιστή Βαγγέλη Γεωργίου. Η γυναίκα του Γιάννη Γεωργίου Αρετή, κατάγεται από τη μουσική οικογένεια Καμινιώτη από το χωριό Καλογριανά Καρδίτσας.

 

Ηλίας Δ. Μαντέλας

Ηλίας Μαντέλας του Δημητρίου και της Παρασκευής. Γεννήθηκε το 1944 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με την Αγγελική, το γένος Νικολάου Αντή από το Αρτεσιανό Καρδίτσας  και απόχτησαν δύο παιδιά. Την Παρασκευή και τον Δημήτριο. Ο Ηλίας Μαντέλας έπαιζε ακορντεόν και αρμόνιο.

Σε συνέντευξή του στις 21-8-2022 τόνισε τα εξής:

«Ξεκίνησα τη μουσική πρώτα με βιολί, μετά πήρα το ακορντεόν και κάποια στιγμή αγόρασα αρμόνιο και έπαιζα και με αυτό το όργανο.

Σε ηλικία 15 χρόνων πήγα σε μουσική σχολή στα Τρίκαλα, για κάνα δυο τρεις μήνες, όπου έμαθα τα βασικά και μετά με τον πατέρα μου άρχισα να παίζω σε γάμους.

Εδώ στα Τρίκαλα δούλεψα με όλους τους οργανοπαίχτες, με όποιον τύχαινε δηλαδή σε πανηγύρια, σε γάμους, σε βαφτίσια, σε εκδηλώσεις συλλόγων, σε χοροεσπερίδες κλπ.

Δούλεψα για αρκετό καιρό και με συγκροτήματα από την Καρδίτσα. Ως επί το πλείστον με τον κλαρινίστα Σπύρο Καραμέρη και την κόρη του που τραγουδούσε.

Επίσης δούλεψα για δύο χρόνια σε κέντρο διασκέδασης στο Λαύριο, σε κάποιον Καλύβα.

Τελευταία φορά που έπαιξα επαγγελματικά σε γάμο ήταν το 2007. Μετά αναγκάστικα, λόγω προβλημάτων υγείας της γυναίκας μου, να σταματήσω το επάγγελμα.

Εδώ στο χωριό τα συγκροτήματα του πατέρα μου είχαν προτεραιότητα. Εμείς παίζαμε στους περισσότερους γάμους.

Από την οικογένειά μου με τη μουσική ασχολήθηκε ο πατέρας μου, εγώ,  ο Χρυσόστομος Μαντέλας και ο γαμπρός της αδερφής μου, Κούλας, ο Δημήτριος Νασιόπουλος, εξαιρετικός τραγουδιστής από την Καρδίτσα».

Πανηγύρι στο Βαλτινό 1987. Αρμόνιο: Μαντέλας Ηλίας, κλαρίνο: Τζιμούρτος Δημήτρης, ντραμς: Καλαμπάκας Κώστας, τραγούδι: Καλαμπάκας Γιώργος, κιθάρα: Μαντέλας Χρυσόστομος.

Χρυσόστομος Στ. Μαντέλας

Ο Χρυσόστομος Στεφ. Μαντέλας γεννήθηκε το 1964 στο Βαλτινό. Είναι ανιψιός από αδερφό, του Δημητρίου Μαντέλα.

Έχοντας μουσικές επιρροές από τον θείο του Δημήτριο Μαντέλα και τον ξάδελφό του Ηλία Μαντέλα, άρχισε να ασχολείται κι αυτός με την παραδοσιακή  μουσική. Έτσι το 1984 πήγε στο Ωδείο Τρικάλων και έμαθε να παίζει κιθάρα. Στη συνέχεια υπό την καθοδήγηση του Νίκου Κωφίνα πήγε στο ωδείο της Αναστασίας Κασιώλα και σιγά σιγά ασχολήθηκε επαγγελματικά με το όργανο. Έπαιξε σε διάφορες εκδηλώσεις, γάμους, πανηγύρια και γιορτές μέχρι το 1992, όπου έφυγε μετανάστης στη Γερμανία.

Διαφημιστική καταχώρηση τοπικής εφημερίδας των Τρικάλων, που αναγγέλλει την εμφάνιση του παραδοσιακού συγκροτήματος του Δημητρίου Μαντέλα, στο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, στο Καφέ -Μπαρ του Αναστασίου Σταμούλη, στο Βαλτινό.