Μια απαλή ψιχαλιστή βροχή μας επισκέφθηκε για λίγο και ποιος να το πίστευε: κατάφερε να φτιάξει μικρές λίμνες και να καθρεφτίζει τα μόλις χιονισμένα βουνά κι έπειτα από λίγο να τα απογυμνώσει και να τα ξεπλύνει εντελώς από τα πρώτα τους ανέλπιδα χιόνια. Ελάτε, λένε τώρα τα βουνά και μας προσκαλούν διττά. Τόσο με το πραγματικό τους ύψος, όσο και με το φασματικό τους που λάμπει αντίστροφα μέσα στα νερά. Και το δέντρο, σηματωρός της πεδιάδας, εφησυχάζει. Ξέρει πως δεν θα πάμε πουθενά και μόνο γύρω από τα γυμνά κλαδιά του θα περιφερόμαστε, σχηματίζοντας αυξομειούμενες περιφέρειες ομόκεντρων κύκλων, που πασχίζουν ματαίως να συμπυκνώσουν το αχανές.
Του
Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου