Στοιχεία για το Βαλτινό στο νέο βιβλίο «Οι Απόστολοι» των Τρικάλων

Ολοκληρώθηκε η συγγραφή και αναμένεται η έκδοση του νέου βιβλίου του χωριού με τίτλο «Οι Απόστολοι των Τρικάλων».  Ο συγγραφέας, Χρήστος Π. Βράντζας, συνταξιούχος δάσκαλος από το ομώνυμο χωριό, ολοκλήρωσε την έρευνα και τη συλλογή των στοιχείων, η οποία ήταν μακροχρόνια και επίπονη, τα δε υλικά τα οποία συνέλεξε και παραθέτει στο βιβλίο συνθέτουν την τοπική ιστορία τη λαογραφία και τις παραδόσεις του τόπου.

Στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες, διαβάζουμε τα παρακάτω που αφορούν στο χωριό Βαλτινό.

Στο κεφάλαιο των γενεαλογικών δένδρων γίνεται αναφορά σε διάφορες οικογένειες που έλκουν την καταγωγή τους από το Βαλτινό, όπως:

«Οι φέροντες το επώνυμο Αγγελόπουλος εγκαταστάθηκαν στους Αποστόλους μετά το έτος 1850 και έλκουν την καταγωγή τους από το Βαλτινό».

«Οι φέροντες το επώνυμο Καραθανάσης κατάγονται από το Βαλτινό».

«Αγγελόπουλος Γρηγόριος του Αργυρίου

Γεννήθηκε στο Βαλτινό Τρικάλων το έτος 1847. Σε ηλικία είκοσι περίπου ετών μετοίκησε στους Αποστόλους ως εργάτης γης όπου και παντρεύτηκε. Από τον γάμο αυτόν γεννήθηκαν πέντε αγόρια και μία κόρη, η οποία παντρεύτηκε τον Αναγνώστη Καραθανάση από τους Αποστόλους. Η παραπάνω φωτογραφία αντιγράφτηκε από το εκλογικό του βιβλιάριο που φέρει την ημερομηνία 16-20-1907».

Ενώ στο κεφάλαιο για τους πρακτικούς γιατρούς ο συγγραφέας του βιβλίου, Χρήστος Π. Βράντζας αναφέρει τα εξής:

«Δημήτριος Βότσιος

Ο Δημήτριος Βότσιος ήταν ο φυσικός παππούς μου από τη μητέρα μου. Η καταγωγή του ήταν από την Ήπειρο. Ο παππούς μου, κάτοικος εν ζωή Βαλτινού, γνώριζε από οικογενειακή παράδοση να θεραπεύει τους ανθρώπους, οι οποίοι ήταν θύματα της λύσσας. Η λύσσα ήταν γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι άνθρωποι που δέχονταν δαγκώματα από λυσσασμένα ζώα, όπως σκυλιά, λύκους και γάτες προσπαθούσαν να κάνουν κάτι για να προλάβουν την εξέλιξη της νόσου. Πριν από το 1885 οι επεμβάσεις ήταν πρακτικές. Το έτος 1880 ο μικροβιολόγος Γάλλος Παστέρ ύστερα από πολλές προσπάθειες ανακάλυψε το εμβόλιο κατά της λύσσας. Το έτος 1885 δοκιμάστηκε στη Γαλλία με επιτυχία. Στην Ελλάδα έγινε γνωστό το 1910 και στην αγορά κυκλοφόρησε το 1915. Πριν από το έτος αυτό η μετάδοση της λύσσας σε άνθρωπο σήμαινε θάνατο και μάλιστα μαρτυρικό.

Ο Δημήτριος Βότσιος γνώριζε έναν πρακτικό τρόπο θεραπείας της νόσου που ήταν συνήθως επιτυχής. Η δράση του προσδιορίζεται στα έτη 1890-1915. Ο άνθρωπος που δεχόταν τον ιό της λύσσας, είτε από δάγκωμα, είτε από το σάλιο του άρρωστου ζώου, έπρεπε να πάει στον πρακτικό γιατρό το γρηγορότερο.

Σύμφωνα με την ιατρική επιστήμη, ο ιός της λύσσας αναπτύσσεται πλήρως στον άνθρωπο σε διάστημα από έναν έως τρεις μήνες. Πρώτα προσβάλλει τα περιφερειακά νευρικά κύτταρα, επωάζεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκαθίσταται στον εγκέφαλο, οπότε μετά είναι ανώφελη κάθε θεραπεία. Στα κουνέλια ο ιός αναπτύσσεται σε έξι μήνες. Από ξηραμένο μυαλό κουνελιών ο Παστέρ παρασκεύασε το εμβόλιο της λύσσας.

Ο πρακτικός γιατρός Δημήτριος Βότσιος όταν ερχότανε σε επαφή με τον άρρωστο, έκανε τις παρακάτω ενέργειες: Πρώτα καυτηρίαζε την πληγή με καμένο πανί και λάδι. Ακολούθως τον υπέβαλλε σε δίαιτα. Επί σαράντα περίπου ημέρες του έδινε μόνο ψωμί άζυμο και ανάλατο. Από την πρώτη μέρα άρχιζε η θεραπεία. Σε καθημερινή βάση επιθεωρούσε το στόμα του αρρώστου. Όταν έβλεπε στον ουρανίσκο του στόματος εξανθήματα (καντηλίτσες) τις έκαιγε με μια καμένη τσιρεπόβεργα. Κατά τη διάρκεια του καψίματος κρατούσε ανοιχτό το στόμα με ένα κατάλληλα διαμορφωμένο ξύλο. Η επέμβαση αυτή αλλά και η δίαιτα διαρκούσαν περισσότερο από σαράντα μέρες. Όταν ο πρακτικός γιατρός δεν έβλεπε άλλες καντηλίτσες στον ουρανίσκο, έλεγε στον νοσηλευόμενο: Με γεια σου. Να πας στο καλό και στην ευχή της Παναγίας».