Αναμνήσεις από το στρατό

Είμαι φαντάρος και πονώ, μα τι μπορώ να κάνω;

Με τα στιχάκια προσπαθώ τον πόνο μου να γιάνω.

Οι παρακάτω φωτογραφίες, οι οποίες αποτελούν ενθύμια στρατού και ταυτόχρονα αναμνηστικά επιστολόγραφα, απεικονίζουν στρατιώτες του περασμένου αιώνα, από το Βαλτινό, που υπηρετούσαν τη θητεία τους στον ελληνικό στρατό.

Πρόκειται για κλασικές αναμνηστικές φωτογραφίες φαντάρων που τραβήχτηκαν στα κέντρα εκπαιδεύσεως όταν υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία.

Τότε που στήνονταν μπροστά στο φωτογραφικό φακό με υπερηφάνεια και καμάρι, γεμάτοι νιάτα και λεβεντιά και απαθανάτιζαν ένα κομμάτι από την ζωή τους.

Οι καρδιές, μέσα στις οποίες κλείνονταν τα πορτρέτα των φωτογραφιζόμενων μαζί με τα διακοσμημένα φόντα, τα ονόματα των στρατοπέδων, τις νοηματικές φράσεις και τα χαρακτηριστικά στιχάκια, αποτελούσαν το πιο ενδεδειγμένο είδος αναμνηστικής, στρατιωτικής φωτογραφίας, είτε αυτή ήταν αποτέλεσμα σκηνογραφημένης διαδικασίας του φωτογράφου, είτε ήταν αποτέλεσμα φωτοσυρραφής (φωτομοντάζ με τις ζωγραφισμένες καρδιές, τα στιχάκια και τα διάφορα άλλα διακοσμητικά σχέδια).

Οι φωτογράφοι στην προσπάθειά τους για καλύτερα αποτελέσματα προσπαθούσαν να εξωραΐσουν τα θέματά τους και πολλές φορές, με διάφορες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν όπως, φωτογραφικές τεχνικές, τρικ, ζωγραφική, φωτομοντάζ κλπ. παρότι η αλλοτρίωση της πραγματικότητας ήταν εμφανής, το αποτέλεσμα των φωτογραφιών ήταν εντυπωσιακό, και σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι καρτ - ποστάλ θεωρούνταν έργα τέχνης. 

Αλλά και στο πίσω μέρος αυτών των φωτογραφιών υπάρχουν αξιόλογες χειρόγραφες αφιερώσεις και στιχάκια, που εξέφραζαν τα συναισθήματα του αποστολέα φαντάρου προς τους δικούς του ανθρώπους, όπως:

Ήμουνα είκοσι χρονών μες' τον ανθό της νιότης 

και τότε μου 'στειλαν χαρτί να πάω στρατιώτης. 

Μου φόρεσαν τα άρβυλα μου ΄δωσαν και παγούρι 

και μ' έβαλαν κι έτρεχα σα να 'μουνα γαϊδούρι.

Θα 'ρθει μια μέρα έμορφη που το χακί θ' αφήσω 

και τη δική μου τη ζωή απ' την αρχή θ' αρχίσω.