πήγε και κρύφτηκε, γρήγορα - γρήγορα, πίσω από τον Κόζιακα,
από ενοχές…
να μη φωτίζει το άδικο,
να κοντέψει την αποφράδα ημέρα,
να μετριάσει τον πόνο και την πίκρα.
Πάντα δίκαιος και διαχρονικός.
Μας συμπαραστέκεται με την ανατολή του,
δανείζεται την αντανάκλασή μας
και μας επιστρέφει την ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου