Όπου και να ταξιδέψω, µε την τηλεόραση, η Ελλάδα µε πληγώνει. Να το πω πιο απλά: σε όποιο κανάλι και να δω ειδήσεις, µε πιάνει η ψυχή µου. Κάθε µέρα καινούργιοι φόροι. Είτε άµεσοι είτε έµµεσοι. Και συγχρόνως, αυξήσεις στις τιµές των εισιτηρίων (λεωφορεία, τρένα, Μετρό), αυξήσεις στις αντικειµενικές αξίες των ακινήτων, αυξήσεις στο νερό και το ηλεκτρικό ρεύµα, λεφτά για τους ηµιυπαίθριους χώρους, πρόστιµα, απειλές για φυλακίσεις, αυστηροποίηση της νοµοθεσίας.
Πού θα πάει αυτό το πράγμα; Πώς µας κατάντησαν έτσι. Ένας ολόκληρος κόσμος μένει χωρίς δουλειά, αγκοµαχάει, ταλαιπωρείται, αναγκάζεται να βγει στους δρόµους. Κι από την άλλη µεριά, πολλοί έλληνες πολιτικοί κυκλοφορούν αγέρωχοι και υπέροχοι, µε αυτοκίνητα που πληρώνει ο λαός, µε δυο αστυνοµικούς, που επίσης πληρώνει ο λαός, µε επιδόµατα, µε φορολογική ασυλία (σχεδόν), µε πλήθος διευκολύνσεων και µε καθηµερινές δηλώσεις στην TV και τις εφηµερίδες, για αξιοκρατία, δικαιοσύνη, ισοπολιτεία και άλλα τέτοια... εµπριµέ!
Πάνε µήνες από τότε που ο Καπελέρης έκανε ντου µε τους άντρες του σε γραφεία µεγαλογιατρών, δικηγόρων, επιχειρηµατιών κ.λπ., ανακάλυψε φοροκλοπές απίστευτου ύψους, αλλά ακόµα δεν είδαµε κάποιον απ’ όλους αυτούς τους ρεµπεσκέδες, που έχουν κατακλέψει το σύµπαν, να κάθεται στο σκαµνί.
Ποιος φταίει; Η πολυνοµία; Η Αστυνοµία; Η ∆ικαιοσύνη; Τα «συµφέροντα», που σε κάθε εποχή, βρίσκονται πάνω απ’ όλους και όλα;
Παλιά, έγραφα ότι το κράτος µας «είναι της πλάκας». Αλλά κάθε ώρα που περνάει, διαπιστώνω ότι είναι και απολύτως ανίκανο. Μαζεύει λεφτά µόνον από εκείνους που δεν µπορούν να «κρύψουν» ούτε ένα ευρώ. Τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους. Και τους βαράει κατακέφαλα. Ενώ οι «προµηθευτές», µε τα κλεµµένα δισεκατοµµύρια, οι µιζαδόροι, οι εκβιαστές, οι «µεσίτες», οι φίλοι των εκάστοτε κυβερνήσεων, δεν πληρώνουν δεκάρα. Κάπου διάβαζα - στον Πρετεντέρη νοµίζω - ότι υπάρχουν (το 60%) φορολογούµενοι που το 2009 δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ φόρο! Οι άθλιοι φοροεισπρακτικοί µηχανισµοί της χώρας µας, τους άφησαν να χαίρονται τις βίλες και τα κότερα και τις πισίνες τους και να γελάνε εις βάρος του 40% (των ηλιθίων).
Αλήθεια, τι απέγινε µε τις πισίνες, τις εκτός σχεδίου βίλες, τα κότερα και τα - χιλιάδες - πλαστά τιµολόγια, για τα οποία χάλαγε ο κόσµος, πριν από λίγο καιρό; Τι απέγινε µε τον στόλο των κρατικών αυτοκινήτων, που ο Ραγκούσης, πολύ σωστά, τον είχε βάλει στο µάτι; Περνάει ο καιρός και δεν γίνεται τίποτα. Και η αγανάκτηση των εργαζοµένων και των αποµάχων της δουλειάς, όλο και φουντώνει.
Εβλεπα, προ ηµερών, ότι τα φορολογικά βάρη κι αυτήν τη χρονιά τα σήκωσαν, κατά κύριο λόγο, οι µισθοσυντήρητοι και οι συνταξιούχοι. Τι κάνετε λοιπόν κ. Παπακωνσταντίνου, κ. Σαχινίδη, κύριε τάδε, κύριε δείνα, που έχετε τον πρώτο λόγο στη φορολογική πολιτική της χώρας; Και τι κάνεις, εν τέλει, κ. Παπανδρέου, που κάθε τόσο βγαίνεις στην τηλεόραση και λες σε όλους µας ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο; ∆ώσε µας ένα στοιχείο, για να ξέρουµε πού βρισκόµαστε. Τα λόγια είναι πλούσια και χυµώδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου