Η αποθέωση

του Κωνσταντίνου Κατσαρού

Από την ποιητική του συλλογή

"ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ"

πλησίασε αβίαστα στη σκέψη μου,

θα σε υποδεχτώ με χαρά στο θρόνο σου,

εκεί που ζω, εκεί που ανήκεις,

περπάτησε σε ονειρεμένους δρόμους,

άνοιξε τις πόρτες της αγάπης και του έρωτα

ανέβα στη ράχη του πήγασου,

στα φτερά του ανέμου,

στους ήχους των ασμάτων,

στα μυστήρια των αοράτων,

στη μουσική της χρυσής βροχής

στις απλωμένες φτερούγες των γλάρων,

στον στιγμιαίο αφρό των κυμάτων,

στο γαλάζιο τ’ ουρανού και της θάλασσας,

στα λευκά σύννεφα ψηλότερα απ’ τη γη,

στο περίγραμμα του ουράνιου τόξου

ανέβα στο άρωμα των λουλουδιών,

στα μυστικά της αιώνιας φύσης,

στους απαλούς ιριδισμούς της διαφάνειας,

στις βελούδινες στιγμές της ύπαρξης,

στου δειλινού τις ανταύγειες

χόρεψε στο ρυθμό της απρόσμενης χαράς,

στο ρυθμό της απόλυτης ευτυχίας,

στο ρυθμό της απέραντης αγάπης,

σε ρυθμούς αγνώστων αισθημάτων,

χόρεψε αυτό που δεν μπορείς να περιγράψεις

απογειώσου, πέταξε ψηλότερα,

στης ζωής τη θέαση, στην αποθέωση της ζωής

ανέβα αβίαστα στη σκέψη μου,

θα σε υποδεχτώ με αγαλλίαση στο θρόνο σου

ν’ ανταλλάξουμε τις ψυχές μας,

ν’ ανταλλάξουμε τα δώρα της ζωής

έτσι τα καλά θα συμβούν,

τα επιθυμητά θα γίνουν,

τα απόμακρα θα σιμώσουν

με ενώσεις και μίγματα

μπορείς ν’ αναμένεις τα καλύτερα,

μπορείς ν’ ελπίζεις στα ωραιότερα,

μπορείς ν’ απολαύσεις τα απίστευτα,

αρκεί ν’ ανοίξεις διάπλατα τα φτερά της καλής προδιάθεσης,

αρκεί ν’ ανάψεις το κεράκι που φωτίζει τα λεπτά αισθήματα!