Ο λόρδος

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ΄ το χωριό μας.

Ως πατριώτης φίλοι μου κι ως Βαλτσινιώτης βέρος

ακούστε το παράπονο για τούτο εδώ το μέρος.

Κοιτάξτε με πως ντύθηκα… εφόρεσα γραβάτα

για να τα πω ελεύθερα, αντρίκια και σταράτα.

Πήρα και στιλ ανάλογο, κορδώθηκα σαν λόρδος

και παραλίγο έλειψε να φύγει κι ένας πόρδος

Για δέστε πως κατάντησαν την έρμη την Ελλάδα,

από το θρόνο των θεών τη ΄ρίξαν στον καιάδα.

Τα φαντς κι οι τοκογλύφοι μας, οι ξένοι κι οι εταίροι

αφού μας καλομάθανε τώρα μας βάζουν χέρι.

Με τα δικά τους δανικά, με τις δικές μας πλάτες

μας μάθανε στο Βαλτινό να βάζουμε γραβάτες.

Και πάνω που συνήθεια μας έγιναν τα λούσα

ήρθανε και μας κούρεψαν την ευρωμακρομαλλούσα.

Μας στέρησαν τα όνειρα, μας πάνε πίσω χρόνια,

μας καταστρέφουν τη ζωή του κόσμου τα τελώνια.

Μα που θα πάει… έρχονται και οι καιροί γυρνάνε

πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι.