Του Στέφανου Βαγγελού
Μεγάλη
χαρά η επίτευξη των στόχων. Η χαρά των μαθητών μας είναι και δική μας χαρά!
Ευχή μου να είστε καλά και να ολοκληρώσετε τις σπουδές σας! Να ’χετε πάντα στον νου, ότι πάνω από κάθε πτυχίο υπάρχει η ανθρωπιά και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο!
Όμως η σκέψη μου στέκεται σε εσένα. Σε εσένα που δεν γεύτηκες τη χαρά της επιτυχίας.
Θα 'θελα να ’μαι δίπλα σου, όπως τότε στο σχολείο. Να μοιραστούμε τη στιγμή, να σου χαμογελάσω, να γλυκάνω λίγο τη μέρα σου, όπως γλύκαινες κι εσύ την κάθε μου μέρα. Ίσως χωρίς να το ξέρεις, με την παιδικότητά σου, το χαμόγελο, τον καλό σου λόγο και τη δίψα σου για ζωή με έκανες να αντικρίζω τον κόσμο με άλλα μάτια, να νιώθω ότι η ζωή τώρα αρχίζει, ότι κάθε μέρα κάνουμε μια καινούρια αρχή.
Θυμάσαι ; " Στα δύσκολα δεν το βάζουμε κάτω " ή " Στις νίκες μας αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τους ηττημένους" ή " Αν χρειαστεί ξέρουμε και να χάνουμε. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε περισσότερο".
Αν οι "πανελλήνιες" δεν σου χαμογέλασαν δεν είναι γιατί δεν το αξίζεις. Χαμογέλασε γλυκά στον εαυτό σου και πες του: Έχεις κι άλλες ευκαιρίες. Ο δρόμος της ζωής είναι πολύ μακρύς. Τα όνειρά μας δεν χωράνε να φυλακιστούν μέσα σε λίγες σελίδες. Η ζωή δεν τελειώνει σε μια σχολή!
Σκέψου πως σταμάτησες σε ένα σκαλοπάτι για μια ανάσα και ξεκίνα με νέες δυνάμεις. Άπλωσε τα φτερά σου και πέτα ψηλά! Βλέπεις πόσοι δρόμοι ανοίγονται; Οι δυσκολίες μάς μαθαίνουν τι πρέπει να διορθώσουμε, να αλλάξουμε, να κάνουμε διαφορετικά. Η ικανότητα, η προσφορά στην κοινωνία, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη δεν κρίνονται στα πρώτα μας βήματα αλλά από τη συνολική πορεία μας στη ζωή. Γι’ αυτό προχώρα στο δικό σου δρόμο!
Άσε το τραγούδι σου να ακουστεί: "Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ!"
Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε εγκλωβίσει στα δικά του μονοπάτια . Δυνάμωσε τη φωνή σου!
Ναι, τώρα σ’ ακούμε δυνατά: "Δεν θέλω απλά να επιβιώσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
Τα "μέτρα" αυτού του κόσμου ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΩ!
Ευχή μου να είστε καλά και να ολοκληρώσετε τις σπουδές σας! Να ’χετε πάντα στον νου, ότι πάνω από κάθε πτυχίο υπάρχει η ανθρωπιά και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο!
Όμως η σκέψη μου στέκεται σε εσένα. Σε εσένα που δεν γεύτηκες τη χαρά της επιτυχίας.
Θα 'θελα να ’μαι δίπλα σου, όπως τότε στο σχολείο. Να μοιραστούμε τη στιγμή, να σου χαμογελάσω, να γλυκάνω λίγο τη μέρα σου, όπως γλύκαινες κι εσύ την κάθε μου μέρα. Ίσως χωρίς να το ξέρεις, με την παιδικότητά σου, το χαμόγελο, τον καλό σου λόγο και τη δίψα σου για ζωή με έκανες να αντικρίζω τον κόσμο με άλλα μάτια, να νιώθω ότι η ζωή τώρα αρχίζει, ότι κάθε μέρα κάνουμε μια καινούρια αρχή.
Θυμάσαι ; " Στα δύσκολα δεν το βάζουμε κάτω " ή " Στις νίκες μας αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τους ηττημένους" ή " Αν χρειαστεί ξέρουμε και να χάνουμε. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε περισσότερο".
Αν οι "πανελλήνιες" δεν σου χαμογέλασαν δεν είναι γιατί δεν το αξίζεις. Χαμογέλασε γλυκά στον εαυτό σου και πες του: Έχεις κι άλλες ευκαιρίες. Ο δρόμος της ζωής είναι πολύ μακρύς. Τα όνειρά μας δεν χωράνε να φυλακιστούν μέσα σε λίγες σελίδες. Η ζωή δεν τελειώνει σε μια σχολή!
Σκέψου πως σταμάτησες σε ένα σκαλοπάτι για μια ανάσα και ξεκίνα με νέες δυνάμεις. Άπλωσε τα φτερά σου και πέτα ψηλά! Βλέπεις πόσοι δρόμοι ανοίγονται; Οι δυσκολίες μάς μαθαίνουν τι πρέπει να διορθώσουμε, να αλλάξουμε, να κάνουμε διαφορετικά. Η ικανότητα, η προσφορά στην κοινωνία, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη δεν κρίνονται στα πρώτα μας βήματα αλλά από τη συνολική πορεία μας στη ζωή. Γι’ αυτό προχώρα στο δικό σου δρόμο!
Άσε το τραγούδι σου να ακουστεί: "Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ!"
Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε εγκλωβίσει στα δικά του μονοπάτια . Δυνάμωσε τη φωνή σου!
Ναι, τώρα σ’ ακούμε δυνατά: "Δεν θέλω απλά να επιβιώσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!
Τα "μέτρα" αυτού του κόσμου ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΩ!
Να, γιατί ένιωθα και νιώθω περήφανος για σένα!
Με αγάπη
Ο δάσκαλός σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου