«Σείστρα σιγής» Εμπνευσμένη μουσικοθεατρική παράσταση στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων

Ο Σύλλογος Τρικαλινών Ζωγράφων, παρουσίασε, την Τρίτη 22 Μαϊου 2018 στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων τη μουσικοθεατρική παράσταση «Σείστρα σιγής», βασισμένη στην ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου, σε συνεργασία με το art -café «Σουϊτα».
Ένα μοναδικό θέαμα για την πόλη των Τρικάλων, συνδυασμός και σύμπραξη εμπνευσμένων καλλιτεχνών, που ονειρεύονται, εμπνέονται και δημιουργούν με μοναδικότητα και επαγγελματισμό.

Μια σύμπραξη τρικαλινών δημιουργών που αφορά τη Μουσική, την Ποίηση, τον Λόγο, τον Χορό, την Ζωγραφική.

Πάνω σε μια ιδέα της Βίκης Ιακωβάκη, με πρωτότυπη μουσική του Παναγιώτη Μαγκλάρα, επιχειρήθηκε μια προσέγγιση στο μεγαλείο της ποίησης ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του Υπερρεαλισμού στη Ελλάδα, του Νίκου Εγγονόπουλου, με στόχο πάντα τη βαθύτερη επικοινωνία με την ποίησή του και τη μετάδοσή της με τον πληρέστερο και ουσιαστικότερο τρόπο στους θεατές. Η παράσταση εστίασε στα ποιήματα, στα οποία δίνεται ανάγλυφα η εικόνα της γυναίκας σαν ένας «ομιλών πίνακας», ενώ, ταυτόχρονα, προσπαθεί να αφουγκραστεί το διάχυτο ερωτικό στοιχείο και την ατμόσφαιρα που αναδύει το ποιητικό του έργο.

Οι καλλιτέχνες κατόρθωσαν με τις ερμηνείες και τα έργα τους να αποδώσουν και να αναδείξουν με τον καλύτερο τρόπο την τέχνη τους και ταυτόχρονα να μεταδώσουν στο κοινό μια επιπλέον διάσταση πνευματικότητας και συναισθηματικότητας.

Συντελεστές:
Σύλληψη ιδέας-Επιμέλεια κειμένων-Ερμηνεία: Βίκυ Ιακωβάκη.
Πρωτότυπη μουσική-Μελοποίηση ποιημάτων-Πιάνο: Παναγιώτης Μαγκλάρας.
Πιάνο: Σοφία Λαμπρογιώργου. 
Φλάουτο-Τραγούδι: Λιάνα Μήνια.
Τραγούδι: Αγάθη Λίτσα.
Χορός: Εβίτα Μάνου & Έλενα Ράγγου.
Ενώ, 20 περίπου καλλιτέχνες του Συλλόγου παρουσίασαν έργα πρωτότυπα ή αντίγραφα, εμπνευσμένα από τον Εγγονόπουλο ή από το ρεύμα του υπερρεαλισμού που εκπροσωπεί.
Τα έργα αυτά εκτέθηκαν στην είσοδο της αίθουσας «Δ. Καβράκος» από το πρωί της Τρίτης και κατά τη διάρκεια της παράστασης και από την επομένη θα εκτίθενται στο χώρο της «Σουίτας», μέχρι το τέλος Μαΐου.

Η πρόεδρος του Συλλόγου Τρικαλινών Ζωγράφων, κυρία Μαρία Ζιάκα, εκφράζοντας το πνεύμα του συλλόγου της προλόγισε την εκδήλωση και μεταξύ άλλων επεσήμανε:

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι. Ο Σύλλογος Τρικαλινών ζωγράφων συνεργάζεται με την art - café Σουίτα και παρουσιάζει την μουσικοθεατρική παράσταση «Σείστρα σιγής» βασισμένη στην ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου, με πρωτότυπη μουσική σύνθεση από τον Παναγιώτη Μαγκλάρα. Παράλληλα έκθεση ζωγραφικής 20 μελλών του, με έργα πρωτότυπα ή αντίγραφα εμπνευσμένα από τον Εγγονόπουλο και από το ρεύμα του υπερρεαλισμού, που εκείνος εκπροσωπεί. Και ακόμη σας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσετε την εθελοντική ομάδα - Δίκτυο «Διαβάζω για τους άλλους» και να την ενισχύσετε. Αυτή η συνεργασία εκφράζει το πνεύμα του Συλλόγου μας για εκδηλώσεις που συνδυάζουν διάφορες μορφές τέχνης και ταυτόχρονα την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Στη συνέχεια η κυρία Ζιάκα μίλησε για το ρεύμα του υπερρεαλισμού και τον κατεξοχήν εκφραστή του στην Ελλάδα, ποιητή και ζωγράφο Νίκο Εγγονόπουλο, στον οποίο ήταν αφιερωμένη η βραδιά.

Ο υπερρεαλισμός είναι ένα κοινωνικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό κίνημα που γεννήθηκε στη Γαλλία το 1924. Ο υπερρεαλιστής πιστεύει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι εγκλωβισμένος στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής, αλλά να χρησιμοποιεί την φαντασία, την τύχη, το όνειρο και το ασυνείδητο σπάζοντας έτσι τα δεσμά της λογικής. Έτσι γίνονται κήρυκες της αλλαγής, της απαλλαγής του ανθρώπου από τον έλεγχο της λογικής και από κάθε επιταγή ηθικής τάξης. Το κίνημα στηρίχθηκε στις νέες επιστημονικές, φιλοσοφικές και ψυχολογικές ανακαλύψεις της εποχής, όπως ήταν η θεωρία της ψυχανάλυσης του Φρόυντ, που υπερτόνιζε τη σημασία του ασυνείδητου και των ονείρων…

Στην Ελλάδα ο υπερρεαλισμός βρίσκει γόνιμο έδαφος παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι πρώτες υπερρεαλιστικές και ηθικές επιλογές του Ανδρέα Εμπειρίκου και του Νίκου Εγγονόπουλου. Υιοθετήθηκε επίσης το ρεύμα του υπερρεαλισμού από τον Νίκο Γκάτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη, ενώ υπερρεαλιστικά στοιχεία παρατηρούμε στον Μίλτο Σταχτούρη, τον Νάνο Βαλαωρίτη και σε άλλους… Ο ποιητής και ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα…

Ο έμφυτος και όχι τεχνητός υπερρεαλισμός του Εγγονόπουλο δημιουργεί έναν Ελληνικό υπερρεαλισμό δίνοντας τον διεθνή περισσότερα λογικά και ανθρώπινα στοιχεία, χρώματα και πρόσωπα κάτω από τον Ελληνικό ουρανό, με συμμετρίες και ζύγισμα, παλμό και ορμητική κίνηση και την αποθέωση του ανθρώπινου σώματος…

Για το πώς ο ίδιος έβλεπε την τέχνη θα αφήσω να μιλήσουν τα δικά του λόγια:

«Η τέχνη είναι συνδυασμός ελάχιστων στοιχείων και η ζωή είναι αγάπη και ελευθερία. Ο ορθολογισμός δεν βοηθάει σε τίποτα. Η ζωή είναι ασυνάρτητη. Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν καταλαβαίνουν οι ορθολογιστές. Τη βαθειά αντίληψη της ζωής την βλέπουμε στο μειδίαμα των κούρων. Το γεμάτο μειλίχια ρευστή ειρωνεία. Προσωπικά δεν πιστεύω στον σουρεαλισμό ως σχολή, όμως μου ταιριάζει. Εκείνο που προσπάθησα να κάνω είναι να τον ανανεώσω με ελληνικά στοιχεία. Να προσθέσω σ’ αυτόν την ελληνική μεταφυσική, να τον ανεβάσω από τον απλό μορφασμό που τον έχουν σταματήσει οι Φράγκοι. Νομίζω πως σουρεαλισμός σήμερα σημαίνει το κάθε τι που βλέπει κανείς με πάθος».

Η κυρία Ζιάκα αναφέρθηκε και στο δίκτυο «Διαβάζω για τους άλλους» και τόνισε πως πρόκειται για μια ελληνική μη κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία αναπτύσσει μια ανθρωπιστική δράση.

Είναι μια ομάδα εθελοντών, που έχει στόχο να διαβάζει σε ανθρώπους που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους, για διάφορους λόγους. Είτε επειδή δεν βλέπουν, είτε επειδή είναι παράλυτοι στα χέρια τους και δεν μπορούν να κρατήσουνε βιβλίο, ή για διάφορους άλλους λόγους. Με μότο: «Για να ακούνε με τα μάτια μας και να διαβάζουν με τη φωνή μας» και με την πεποίθηση ότι η πρόσβαση στην λογοτεχνία πρέπει να είναι δυνατή σε όλους, οι εθελοντές του διαβάζω για τους άλλους αναπτύσσουν διάφορες δράσεις ζωντανών αναγνώσεων σε ιδρύματα και παράλληλα διαβάζουν και ηχογραφούν παραμύθια και βιβλία λογοτεχνίας, προκειμένου να εμπλουτιστεί η ακουστική βιβλιοθήκη τυφλών. Όραμα του δικτύου είναι να δημιουργηθεί μια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, όπου θα έχουν πρόσβαση άτομα με μειωμένη και καθόλου όραση.