Οι Άτλαντες των παιδικών μας χρόνων

Εικόνες του χωριού

Δεν ξέρω αν ήταν ένα παιδικό παιχνίδι ή μια άσκηση της γυμναστικής στο σχολείο, όμως είχε τη δική του χάρη και ικανοποιούσε την ατομική ανάγκη, του καθενός, να επιδεικνύει τις ικανότητές του, ισορροπώντας και περπατώντας ανάποδα, με τα χέρια.
Οι περισσότεροι το καταφέρνανε για λίγα δευτερόλεπτα.
Οι πιο ικανοί όμως, όπως ο Συρμάνης, ο Κωλλέτας, ο Βαρδάκας, περπατούσαν με άνεση για αρκετά μέτρα σαν να ήταν ακροβάτες στο τσίρκο.

Θα μπορούσε κανείς να τους δει, και με μια ανάστροφη ματιά,  σαν τον τιτάνα Άτλαντα της μυθολογίας, που κρατούσε και συντηρούσε τη γη στα χέρια του.
Υπήρχαν βέβαια και οι άλλοι, που προσπαθούσαν να το καταφέρουν, αλλά μάταια, έπεφταν και προσγειώνονταν άγαρμπα καταγής. Και η προσπάθεια συνεχίζονταν...
Κι όλο αυτό το παιχνίδι έδινε στην παιδική μας ξενοιασιά, τόση δύναμη και τόση αισιοδοξία, που νόμιζες, πως μπορούσες να κρατήσεις στα χέρια σου, όλη τη γη και να κατακτήσεις όλο τον κόσμο!!!