Μια συνάντηση συγχωριανών μεταναστών με επίκεντρο την γενέτειρά μας, το Βαλτινό

 

Μια ευχάριστη κι απρόσμενη έκπληξη είχα την ευκαιρία να ζήσω, την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2023, όταν δέχθηκα την επίσκεψη από δύο συγχωριανούς μετανάστες, στο γραφείο μου στα Τρίκαλα.  

Πρόκειται για τους αδελφούς Απόστολο και Κώστα Καραθανάση του Γεωργίου, οι οποίοι ζούνε στο εξωτερικό εδώ και μισόν αιώνα. Ο Απόστολος - Γιάννης Καραθανάσης μένει εδώ και πολλά χρόνια μόνιμα στο Βέλγιο, με την οικογένειά του και ο αδερφός του, Κώστας ζει επίσης, μόνιμα  με την οικογένειά του στην Κύπρο. Στην παρέα ήταν και ο Βαγγέλης Στάθης, συνομήλικος και παιδικός φίλος τους, από αυτές τις φιλίες και τις σχέσεις που είχαν περιεχόμενο, αλλά που έληξαν άδοξα καθώς διακόπηκαν λόγω της μετανάστευσης.

Η συνάντηση, ήταν μια καλή ευκαιρία για «γνωριμία» και για αναπόληση των χαμένων στιγμών, με επίκεντρο την γενέτειρά μας, το Βαλτινό.

Μια συνάντηση, που συντροφεύτηκε με το καφεδάκι και που ξύπνησε μέσα μας τη νοσταλγία για τον τόπο που μας συνδέει, για τους ανθρώπους που κάποτε ήταν κομμάτι της καθημερινότητας και για μια εποχή που φαίνεται να έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Το πρώτο «γεια» της γνωριμίας, ο πρώτος αμήχανος χαιρετισμός της συνάντησης, που συνοδεύεται με μια τόσο τρυφερή αγκαλιά, και σπάζει τον πάγο της επικοινωνίας κι ύστερα, όλο αυτό το οικείο που ακολουθεί... Αυτές οι ώρες που κυλάνε σαν νερό γιατί υπάρχουν τόσα να ειπωθούν και τόσα να διερευνηθούν και να αποκαλυφθούν.

Ο χώρος γεμίζει με θετική ενέργεια. Το ένα χαμόγελο διαδέχεται το άλλο και η στιγμή της επανασύνδεσης εξελίσσεται σε μυσταγωγία!

Ο Αποστόλης κι ο Κώστας ένιωθαν την ανάγκη, για όλο αυτό το διάστημα που έλειπαν από τη γενέτειρα τους, να το καλύψουν, με το να μάθουν για το χωριό διάφορα πράγματα, προτού ξεγλιστρήσει κι άλλο ο χρόνος.

Οι αναφορές στο παρελθόν και στη γενέτειρά τους ήταν αρκετές. Η αναζήτηση ιστορικού και λαογραφικού υλικού για την γενέτειρά τους ήταν στις άμεσες επιδιώξεις τους.

Η Ελλάδα για αυτούς είναι η χώρα τους, είναι ο τόπος που έχουν μάθει τι σημαίνει γέννηση, που έχουν βιώσει τη γέννησή τους και έχουν βρει τον τρόπο να φιλτράρουν όλη τους τη ζωή μέσα από αυτές τις πρώτες εμπειρίες που είχαν στο χωριό.

Για τον μετανάστη, ο τόπος που γεννήθηκε είναι ο τόπος στον οποίο ονειρεύτηκε, ο τόπος που πιστεύει ότι κάποτε θα επιστρέψει. Άλλωστε «Ελλάδα» δεν είναι τα σύνορα της χώρας, δεν είναι το κράτος. Είναι ένας τρόπος του να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα. Υπάρχουν Έλληνες, οι οποίοι δεν έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, κι όμως έχουν ελληνική αντίληψη των πραγμάτων. Και αυτή η σχέση γίνεται πιο ισχυρή όταν βρίσκεσαι μακριά από τα σύνορα.

Σ’ αυτή τη συνάντηση, είχα την ευκαιρία να ζήσω και να πλουτίσω τις εμπειρίες μου, με δύο συγχωριανούς που δεν είχαμε γνωριστεί και που με έκαναν να συνειδητοποιήσω και να αισθανθώ πως, η Ελλάδα δεν είναι φυσική αίσθηση, είναι αίσθηση πνευματική!

Δυστυχώς όμως η συνάντησή μας ήταν για λίγο χρόνο. Πώς να χωρέσει όλος αυτός ο όγκος πληροφοριών και αισθημάτων μέσα σε μια ώρα;

Γι’ αυτό, πριν ολοκληρωθεί η συνάντησή μας, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και διευθύνσεις και υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να συνεχίσουμε την επικοινωνία μεταξύ μας, για να πούμε όσα δεν προλάβαμε και όσα δεν ειπώθηκαν σε μια ζωή…

Δημήτρης Τσιγάρας