Παλιά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα

 Το 1920 η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε και κατέγραψε, εν χρήσει τότε, ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα.

Παρουσιάζονται παρακάτω κάποια από αυτά:

Κουντουριώτης, Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικό κουντούρα, δηλαδή το παπούτσι.
Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής: Ο κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.
Τουφεξής: Από το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστή κοντακιών όπλων.
Καζάζης: Ο μεταξουργός.

Σέκερης: Ο ζαχαροπλάστης
Αμπατζής: Ο κατασκευαστής ορισμένων μάλλινων υφασμάτων
Σαγιαξής: Ο κατασκευαστής, επίσης, ορισμένων μάλλινων υφασμάτων
Κιατίπης: Ο γραμματικός

Φεσάς, Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης, Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.
Ταμπάκης, Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.
Χασάπης, Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγέας, κρεοπώλης.
Αραμπατζής: Καραγωγέας.


Τσορμπατζής, Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας.
Μπαξεβάνης: Ο περιβολάρης
Καλαϊτζής, Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας, Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.
Κατιρτζής και Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς.

Τσαούσης, Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.
Βογιατζής, Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφέας
Κουγιουμτζής: Ο χρυσοχόος.
Χεκίμης, Χεκίμογλου: Ο ιατρός.
Καλεμκερής: Ο κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων.
Βερβέρης: Ο κουρέας.
Γιουρούκος: Ο πλανόδιος.
Αλμπάνης και Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής.
Σαμαρτζής και Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός
Κυρίτσης: Από το κυρετζής δηλαδή ο ασβεστάς».

Του Θωμά Σιταρά