«Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας» από την κινηματογραφική ταινία

Εικονογραφημένο διήγημα, που η ιστορία του διαδραματίζεται στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού. Αποτελεί μέρος της κινηματογραφικής ταινίας με τίτλο «Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι».

Σενάριο – Σκηνοθεσία - Σκίτσα: Δημήτρης Τσιγάρας

Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Μουσική: Χρύσανθος Μουζακίτης

Ποίηση: Ηλίας Κεφάλας

Δεν υπάρχει ζωή χωρίς προβλήματα και δυσκολίες. Το ζητούμενο είναι η αντιμετώπισή τους. Η πρόβλεψη, η εκτίμηση των καταστάσεων και η εξεύρεση των λύσεών τους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να ξεπεράσει τις δυσκολίες, τις κρίσεις, τα «χτυπήματα», τις βροχές, τις μπόρες της ζωής.

Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας, μας δίνει ένα τέτοιο παράδειγμα αντιμετώπισης της δυσκολίας. Την ώρα που φυλάγει τα πρόβατα και ταυτόχρονα απολαμβάνει το παιχνίδι του στην κούνια, την ώρα που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και να φτάσει, να ακουμπήσει με τα πόδια του τον ουρανό, του ’ρχεται η πρώτη ψιχάλα βροχής στο μέτωπο.

Η μπόρα ξεσπά. Η ώρα της αναμέτρησης με τον εαυτό του έρχεται.

Η καταιγίδα αντιμετωπίζεται και οι ζημιές αποκαθίστανται. Μετά τη μπόρα βγαίνει πάλι ο ήλιος.

Η αντιμετώπιση της καταιγίδας είναι το κεντρικό μήνυμα της ταινίας, στη νομοτέλεια της ζωής, που ο άνθρωπος περνάει τον βίο του ανάμεσα στο «Δόξα σοι ο Θεός «και στο «Βόηθα Παναγιά μου».

Είναι αναπόφευκτο, πάντα στη ζωής μας να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις. Πάντα θα υπάρχουν οι βροχές και οι μπόρες. Μας το επισημαίνει και ο Ποιητής μας, Ηλίας Κεφάλας με το ποίημά του:

Όλο βροχές

«Πότε γεννήθηκα, πότε έγινα παιδί

Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει

Πότε μεγάλωσα πότε ανδρώθηκα

Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει

Και πότε γέρασα κι ήρθε στα μάτια μου αχλή

Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει».