Ένα κουτάβι ως γέφυρα καρδιάς

 

Η εικόνα αποπνέει μια σπάνιας καθαρότητας χαρά· όχι την επιφανειακή, αλλά εκείνη που γεννιέται όταν δύο άνθρωποι μοιράζονται κάτι πολύτιμο και άυλο: το ενδιαφέρον για μια ψυχή που δεν έχει φωνή, αλλά μιλά με τα μάτια της.

Με ζωοφιλικά αισθήματα, που δεν είναι απλώς μια όμορφη φράση αλλά στάση ζωής, ο συγχωριανός μας Πέτρος Σταμούλης εξέφρασε δημόσια τις ευχαριστίες του προς τον φίλο και συνάδελφό του, Κωνσταντίνο Παπαποστόλου, για την υπέροχη σκυλίτσα που του χάρισε. Αυτό το δώρο φέρει μαζί του εμπιστοσύνη, συντροφιά, ευθύνη, αλλά και μια μορφή υπόσχεσης: «Θα σε φροντίσω, θα είμαι δίπλα σου».

Ο Πέτρος, φιλόζωος από παιδί, δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα. Η φροντίδα του προς τα ζώα όλα αυτά τα χρόνια είναι γνωστή και αθόρυβα ουσιαστική. Γιατί η φιλοζωία δεν μετριέται με αναρτήσεις και λόγια, αλλά με νερό στο δοχείο, μετρούμενο χρόνο για χάδια, με εκείνο το σκύψιμο του ανθρώπου που κατεβαίνει στο ύψος του ζώου και το αναγνωρίζει ως ισότιμο συνοδοιπόρο στη ζωή.

Μέσα σε έναν κόσμο που συχνά βιάζεται και προσπερνά, τέτοιες πράξεις μάς θυμίζουν πως ο πολιτισμός μας δεν κρίνεται από τα μεγάλα έργα, αλλά από το πώς φερόμαστε στους ανυπεράσπιστους — ανθρώπους ή ζώα. Κι αν υπάρχει ελπίδα να παραμείνουμε ανθρώπινοι, αυτή βρίσκεται σε τέτοιες στιγμές, όπου ένα χαμόγελο, ένα χάδι κι ένα κουτάβι γίνονται γέφυρες καρδιάς.

Ας είναι καλοτάξιδη η νέα τους φιλία. Και ας μας βρίσκει όλους η ζωή έτοιμους να αγαπάμε λίγο περισσότερο — σιωπηλά, έμπρακτα, αληθινά.