Γράμματα από και προς το Μέτωπο…

Σε στίχους του Πυθαγόρα και μουσική του Γιώργου Κατσαρού, η Μαρινέλα ερμηνεύει καταπληκτικά μια επιστολή από το Μέτωπο.

«Αγαπημένη μου,

μεσ’ το Καλπάκι σ’ ένα ρέμα κουρνιάσαν οι στρατιώτες

βουτώ τη λόγχη μου στο αίμα, δέξου τις λέξεις μου τις πρώτες

είναι οι λέξεις μετρημένες σαν τις στιγμές μου εδώ πάνω

κι είναι οι σκέψεις μου δοσμένες ως την στιγμή που θα πεθάνω.

Αχ, τι να σου γράψω αγαπημένη; Εδώ συμβαίνουνε πολλά,

γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά... Είμαι καλά...

Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά

κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά... Είμαι καλά...

Μα να... Επίθεση αρχίζει πάλι, νομίζω πως σου τα `πα όλα...

Τώρα είναι η στιγμή είναι πολύ μεγάλη, τώρα μιλούν τα πολυβόλα...

Τι να σου γράψω αγαπημένη, εδώ συμβαίνουν πολλά...

Γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά... Είμαι καλά...

Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά

κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά... Είμαι καλά».

Σε μια άλλη επιστολή, μέσα σε λίγες αράδες συνοψίζεται το νόημα του παραλογισμού του πολέμου... και πλάι του το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής…

Μια συγκλονιστική επιστολή ενός πατέρα προς τον γιο του, που πολεμούσε στο μέτωπο, και ζητά τη διεύθυνση να στείλει γράμμα στον αδελφό του που πολεμούσε κι αυτός σε άλλο σημείο του μετώπου και σκοτώθηκε. Η συγκλονιστική απάντηση του πατέρα:

«Παιδί μου, μου ζητάς τη διεύθυνση του αδελφού σου.

Σου τη γράφω "Πάνθεον Ηρώων. Σφίξε την καρδιά σου.

Σε φιλώ

Ο πατέρας σου».

Ο παραλογισμός του πολέμου... και πλάι του το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής... Ας μην χαθεί ποτέ το δεύτερο... κι ας αφανιστεί το πρώτο!!!