Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας,
τα βάσανα, τις πίκρες μας,
τα ωραία απ΄ το χωριό μας!
Αφιερωμένο στον Σταύρο
Ένα παιδί απ΄ το Βαλτινό,
ένα μικρό αλάνι
πού ΄χει μαλλιά σαν το Χριστό
κι ακάνθινο στεφάνι.
Ένα παιδί του θανατά,
ένα αθώο μορτάκι
ανέβηκε στον Γολγοθά
και χόρεψε συρτάκι.
Το μερτικό του απ΄ τη χαρά
του στέρησε η μοίρα
και του ΄δωσε απλόχερα
κώνειο, χολή και μπίρα.
Άννας, Καϊάφας οι νονοί
κι οι Πόντιοι Πιλάτοι
του ΄δωσαν όνομα, «Σταύρο»
κι έναν σταυρό στη πλάτη.
Κι όσο κι αν τρέχει τα βουνά
κι αν βγαίνει στο σιργιάνι
έχει σπασμένα τα φτερά
τον ήλιο δεν τον φτάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου