Τι μου θύμισε η βροχή......

Της Γιάννας Καλογεροπούλου

‎

Τις παιδικές μας γαλότσες, τη μουσαμαδιά που μας φόραγε η μάνα με το ζόρι κάθε φορά που έβρεχε και μου έφερνε στεναχώρια γιατί δεν ήξερα από που να βγάλω τα χέρια μου γιατί ποτέ δεν την φορούσα σωστά, τα αυτοκίνητα που περνούσαν βιαστικά δίπλα μας και μας πιτσιλούσαν, το νερό που σχημάτιζε μικρά ρυάκια και ρίχναμε χάρτινες βαρκούλες μέσα που τις ακολουθούσαμε μέχρι να λειώσουν, κι επίσης το νερό της βροχής που έσταζε από την οροφή του σχολείου μέσα στην τάξη και ανοίγαμε τις ομπρέλες για να συνεχίσουμε το μάθημα.....και το ουράνιο τόξο που έβγαινε μετά και το κοιτούσαμε όλα τα παιδιά μαγεμένα.......τα μάτια μας το έψαχναν κάθε που σταματούσε η βροχή για να σιγουρευτούμε πως όλα πια θα πάνε κατ’ ευχήν.....
Και το τραγουδάκι που λέγαμε όλοι μαζί:

«Βρέχει, βρέχει και χιονίζει
και το μάρμαρο ποτίζει
και η γάτα μαγειρεύει
και ὁ ποντικός χορεύει....»
Καλή μας μέρα, και η βροχερή όμορφη είναι!