Αυτόν τον κόσμο τον καλό άλλοι τον είχαν πρώτα

Πριν από 17 χρόνια ο φακός κατέγραψε δυο συγχωριανούς σε κεντρικό δρόμο του χωριού. Σήμερα ο Αντώνης και ο Βασίλης δεν υπάρχουν πια, έχουν αποβιώσει.

Στο ίδιο ακριβώς σημείο, οι γιοί τους, Δημήτρης και Κώστας στάθηκαν και επανέλαβαν με διαφορά μιας γενιάς το ίδιο στιγμιότυπο.

Κι έτσι, επακόλουθα ξεπροβάλει μπροστά μας, αδήριτα ως υπαρξιακός προβληματισμός, η ματαιότητα των εγκόσμιων σε σχέση με την αιωνιότητα του σύμπαντος και της ψυχής.

Ζούμε σε ένα κόσμο, τον οποίο άλλοι διαμόρφωσαν για εμάς και εμείς με την σειρά μας τον διαμορφώνουμε για κάποιους άλλους.

Και η επιμονή, στο μόχθο αυτό της άθλησης, ώστε να συλλαβίσουμε το νόημα της ζωής, ή να απαντήσουμε, στο αίνιγμα του θανάτου, εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο!!! 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι στίχοι του Βασίλη Ανδρεόπουλου, στο τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου «Αυτόν τον κόσμο τον καλό», σε ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό
τον χιλιομπαλωμένο
ράβε ξήλωνε
δουλειά να μη σου λείπει.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον είχαν πρώτα
γέλα φίλε μου
δεν είναι και για λύπη.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό
σ’ εμάς τον παραδώσανε
τρέχα φίλε μου
και μη βαριά το παίρνεις.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον καρτεράνε
σκέψου φίλε μου
την ώρα που θα φεύγεις.