Κάποτε
υπήρχε ένας μεθυσμένος, ο οποίος έπινε εις υγείαν όλων που περνούσαν από την
ταβέρνα.
-Κοίταξε
τον, είπε ο Βαλτσιώτης, αυτός άρχισε να
πίνει για να ξεχνάει τις δυστυχίες και τα προβλήματά του, αλλά εάν το ποτό δεν
υπήρχε, ο άνθρωπος αυτός δεν θα είχε τόσες πολλές δυστυχίες και τόσα πολλά
προβλήματα, ώστε να θέλει να τα ξεχάσει με το ποτό.
Παρόλα
αυτά αυτός είναι θαυμάσιος άνθρωπος, κοιτάξτε πόσο πολύ αγάπα τους ανθρώπους
και πίνει στην υγεία τους!
Μετά
από λίγη ώρα ο μεθυσμένος έπεσε κάτω νεκρός από το ποτό.
Να
ένας ήρωας της αυταπάρνησης! είπε ξανά ο Βαλτσιώτης. Χαίρε ω γλώσσα γεμάτη από
μέλι! Πέθανες ευχόμενη τον κόσμο! Μα βέβαια, ο μακαρίτης είχε δείξει τη μεγαλύτερη
ανθρώπινη αυταπάρνηση. Φοβερός αλτρουιστής! Έπινε διαρκώς στην υγειά των άλλων
μέχρις ότου κατέστρεψε τη δικιά του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου