Εδώ γράψαμε με το κονδύλι πάνω στην μαύρη πλάκα, και με την κιμωλία στον πίνακα τα πρώτα μας γράμματα α, β, γ, δ…
Σ’ αυτή την αυλή, αγόρια και κορίτσια, σαν πολύβουα μελίσσια, παίξαμε, γελάσαμε, κλάψαμε και ματώσαμε τα γυμνά γόνατά μας.
Εδώ, μέσα στη βαρυχειμωνιά, κουβαλήσαμε στα παγωμένα χέρια μας, μαζί με τη φορτωμένη με βιβλία και τετράδια σάκα, ξύλα για τη σόμπα.
Εδώ ανακαλύψαμε ότι πέρα από τον εαυτό μας υπάρχει και ο άλλος, ο διαφορετικός, ο ανταγωνιστής...
Εδώ ανακαλύψαμε ακόμα τη συλλογικότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, που πλουτίζουν και νοηματοδοτούν την κοινωνική συμβίωση...Εδώ σφραγίσαμε βαθιές φιλίες που ούτε ο χρόνος ούτε οι αποστάσεις μπόρεσαν να ξεθωριάσουν...
Η σχολική εμπειρία, όπως και να το κάνουμε, είναι ένα κομμάτι της ψυχής μας, ένα κομμάτι της ιστορίας μας. Ζώσες μνήμες που γεφυρώνουν τον χρόνο φωτίζοντας το χθες και σηματοδοτώντας το αύριο.
Το λιγότερο που οφείλουμε στα σχολεία είναι ο σεβασμός. Και ο μόνος τρόπος για να τους αποδοθεί αυτός ο σεβασμός είναι να φροντίσουμε ώστε να διατηρήσουν για πάντα το ρόλο, τον προορισμό και τον σκοπό που είχαν όταν φτιάχτηκαν.
Διότι η επένδυση στην Παιδεία, αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο προς την Ανάπτυξη, η οποία, με τη σειρά της, αποτελεί τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή κρίση».
«Καλή σχολική χρονιά και καλή προσαρμογή σε όλα τα παιδιά, στους γονείς, και στους δασκάλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου