Πόσο Έλληνες είμαστε τελικά...;

Της Κατερίνας Κεχαγιά

Το 1990 πέθανε ο Γιάννης Ρίτσος, αυτός ο Έλληνας από την κορυφή έως τα νύχια κι εγώ σήμερα θα ξεκινήσω το άρθρο μου με μια στροφή της ανυπέρβλητης Ρωμιοσύνης του: «Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα, αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στην ήλιο, αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο…»

«Δε βολεύονται» επαναλαμβάνει ο Γιάννης Ρίτσος. Εκεί έγκειται γι αυτόν η Ρωμιοσύνη. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που επικρατεί μόνο το«βολεύεται»; Συνάδει το ΒΟΛΕΜΑ με τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ  Έλληνα; Με την ιστορική και πολιτιστική του παράδοση; Ή μήπως η σημερινή υλιστική, αντι-πνευματική, πλαστική, μίζερη και αντιπαραγωγική Ελλάδα μαρτυρά πως έχει αλλοιωθεί κατά πολύ η ελληνικότητά του; Μήπως ο Έλληνας ξέχασε τι θα πει Έλληνας;

Κάθομαι και αναρωτιέμαι πώς αφήνουμε τόσο καιρό τους ψευτοσωτήρες- πολιτικούς, τους εθνάρχες-δήμιους να μας ξεφτιλίζουν, να ξεπουλάνε τη γη αλλά και κάθε ίχνος της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς μας, να ορίζουν τη ζωή, τις ελπίδες, τα όνειρά μας. Ποιοι είναι αυτοί που κοστολογούν  τον μόχθο μας, την κούρασή μας; Ποιοι είναι αυτοί που ακόμη και τώρα, ενώ έχουν πουλήσει τα «ιερά καγαθά»της Ελλάδας μας, τον Πολιτισμό μας, την ιστορία μας, έχουν τα «μούτρα»να εμφανίζονται στα ΜΜΕ καμαρωτοί και κουστουμαρισμένοι χωρίς ίχνος τσίπας και ντροπής και να δηλώνουν πως κατόρθωσαν να βγάλουν την Ελλάδα «απ’ την εντατική»; Είναι γελοίο και τραγικό συνάμα αυτός που οδηγεί σε αργό και βασανιστικό θάνατο κάποιον να επικαλείται και την ουτοπιστική ανάστασή του!

«Σχέδιο εξόντωσης» του Έλληνα, καλά μελετημένο, εδώ και καμιά σαρανταριά χρόνια. Ένα «σχέδιο εξόντωσης» που χτύπησε τα πιο πολύτιμα πετράδια του Ελληνισμού: την ιστορία, τον πατριωτισμό, το φιλότιμο, την νοημοσύνη. Κι εμείς ακόμη ΤΟΥΣ αφήνουμε δίχως ν’ αντιδρούμε…Αφήνουμε τα κλεφτρόνια που μας διοίκησαν να μας διοικούν ακόμα.

Έχουν ακόμη το θράσος οι πολιτικοί να μιλούν για εθνική υπερηφάνεια! Κι εμείς αισθανόμαστε βαθιά ταπεινωμένοι! Διατυμπανίζουν ότι τάχα μας σώζουν και μας βγάζουν στην επιφάνεια! Κι εμείς τείνουμε να πιάσουμε πάτο! Τάχα αγαπούν την Πατρίδα! Ποια Πατρίδα; Αυτή που έχουν πουλήσει χίλιες φορές στον ξένο δυνάστη; Όλοι φταίνε, ναι! Πολιτικοί και πολίτες! Αλλά δεν τα «φάγαμε»όλοι μαζί και ούτε τα πληρώνουμε όλοι μαζί! Μόνο οι πολίτες πληρώνουν! Αυτοί οι «κόρακες» πότε θα πληρώσουν;;; Ακόμη τους ανεχόμαστε, τους χειροκροτούμε! Τι αποντροπιαστική ανεκτικότητα και έλλειψη αγωνιστικότητας! Γι’ αυτό πολύ απλά καταλήγω πως δεν είμαστε Έλληνες πια! Κάποια βλάβη θα έπαθε το DNA μας! «Πρόβατα επί σφαγής» και δίχως να βελάζουμε έχουμε καταντήσει! Μας φτύνουν κι μείς νομίζουμε ότι ψιχαλίζει!

Οι πρόγονοί μας, άφησαν κληρονομιά υπερηφάνειας, τιμής, υπόληψης και αξιοπρέπειας πεσόμενοι ηρωικά υπέρ της Πατρίδος. Εμείς σήμερα-με θλίψη ψυχής το λέω- αποποιούμαστε ασύνειδα την κληρονομιά μας και διαγράφουμε- δια χειρός ΠΡΟΔΟΤΩΝ(!) το φιλότιμο-τροφοδοτώντας το-βόλεμα-κι όχι το-δε βολεύεται-του Ρίτσου! Δεν θέλω να πιστέψω ότι πέθανε το φιλότιμο και ο καλός εννοούμενος εγωισμός των Ελλήνων! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι Έλληνες εγκατέλειψαν και έπαψαν να αγωνίζονται! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι Έλληνες ξέχασαν πως το « Η΄ ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» γράφτηκε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Δεν είμαι ΥΠΕΡΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΑ!! ούτε ο σκοπός μου είναι να διχάσω… Ο δικός μου σκοπός είναι αφυπνιστικός για τους «επί του καναπέως επαναστάτες» και μακάρι να γίνει αντιληπτός απ’ τους σημερινούς αναγνώστες αυτού του άρθρου.

Κατερίνα Ν. Κεχαγιά, Φιλόλογος

Φροντιστήριο Γ.Π «ΠΥΡΣΟΣ»

Βαλτινό Τρικάλων