Σήκω ραγιά την κεφαλή
και πάψε πια το θρήνο,
παλικαριά θέλει η ζωή
κι όχι σκυφτό κολίγο.
Θέλει λεβέντες κι ήρωες
στις απειλές κωφεύει,
κι απ τη δική σου τη μεριά
αντίσταση προσμένει.
Ζώσου λοιπόν στα άρματα
και πες στους αφεντάδες,
πως δεν εκίοτεψες μωρέ,
δεν κάνεις τεμενάδες.
Ήρθ΄ ο καιρός για λευτεριά
το Ρήγα ας θυμηθούμε,
μπορεί να τον «χαλάσανε»
όμως οι αγώνες ζούνε.
Σήκω ραγιά την κεφαλή
και πες τους «μη παρέκει»,
απόκτησε ξανά φωνή
και φέρσου όπως πρέπει.
Τίποτα δεν χαρίζεται
μα μόνο κατακτιέται,
το Σούλι πάλι ξαναζεί
δεν σβήνει δεν ξεχνιέται.
Μαράκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου