Αποχαιρετώντας τον αδικοχαμένο Γιώργο Π. Τσιγάρα

 

Μέσα σε κλίμα οδύνης και σπαραγμού, η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι, είπαν το πρωί του Σαββάτου το στερνό «αντίο» στον αδικοχαμένο Γιώργο Τσιγάρα, που τόσο απροσδόκητα έφυγε στα 26 του χρόνια, για το μεγάλο ταξίδι στο επέκεινα. Οι οικείοι, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συγχωριανοί τον αποχαιρετήσαμε με βαθιά θλίψη και αίσθημα κενού.

Λίγες σκέψεις μετά το ξεπροβόδισμα στο στερνό του ταξίδι:

Αγαπημένε μας, φίλε Γιώργο
Λένε, όσοι σε αυτές τις κορυφαίες ανθρώπινες στιγμές επιμένουν να φιλοσοφούν, ότι ο θάνατος του ηλικιωμένου μοιάζει με άφιξη πλοίου σε λιμάνι. Και ο θάνατος του νεότερου ανθρώπου με ναυάγιο. Σήμερα εσύ, έσπευσες να επιβεβαιώσεις το δεύτερο.

Η είδηση του  θανάτου σου, μας βύθισε σε βαθιά θλίψη και βαρύ πένθος. Έφυγες πρόωρα, ξαφνικά κι αναίτια από την ζωή και η απώλειά σου είναι δυσβάστακτη για όλους μας.

Πώς παρηγοριέται ο θάνατος ενός παλικαριού; Πώς να αντιπαλέψεις τον ίλιγγο αυτού του πανικού;

Ας προσπαθήσει ο τολμητίας της απάντησης να βιώσει, έστω σαν άθικτος τρίτος, την εμπειρία που συμπυκνώνει αυτή η εξωφρενική απώλεια. Προτού αρθρώσει λόγο να βλέπει με ενάργεια μπροστά του ολόκληρη τη διαδρομή της βιωμένης σχέσης που απρόσμενα και αναίτια διακόπηκε… Και έχεις μπροστά σου άψυχο κέλυφος την ύπαρξη, που πριν λίγο ανθοβολούσε.

Ο καθένας θα ήθελε μια απάντηση, σε αυτά τα ερωτήματα, ικανή να κριθεί για τον ρεαλισμό της.

Δεν έχει όμως παρηγόρια ο θάνατος, είναι αδύνατο και αφύσικο να συμβιβαστούμε μαζί του. Αν αιτία είναι ο αδυσώπητος παραλογισμός της φύσης, σφίγγεις τα δόντια και σκύβεις το κεφάλι στην αμείλικτη νομοτέλεια.

Αγαπημένε μας Γιώργο, δεν υπήρξε άνθρωπος που σε γνώρισε και δεν του προκάλεσε έκπληξη και θλίψη το άγγελμα του τραγικού σου θανάτου.
Γιατί ήσουν για όλους, ο αγαπητός, ο αγνός, ο έντιμος, ο εργατικός, ο φίλος, ο συνάνθρωπος. Το πρότυπο του οικογενειάρχη, το υπόδειγμα του συνεργάτη. Ήξερες να κάνεις μόνο φίλους. Ήσουν ένας χαμογελαστός άνθρωπος που πάντα με τον καλό σου λόγο γεφύρωνες τις σχέσεις των ανθρώπων.  Άνθρωπος γλυκύτατος, νηφάλιος στο πνεύμα, όρθιος στην ψυχή, λεβέντης στο παράστημα.
Πενθούμε, για τον άδικο, τον ανα­πάντεχο και πρόωρο χαμό σου και αρθρώνουμε δυο λόγια αντάξια της μεγαλοσύνης σου. Όμως τα λόγια είναι φτωχά ώστε να καλύψουν το τεράστιο κενό που δημιουργεί η «απουσία σου». Γιατί κανείς από εμάς, που σε γνωρίσαμε δεν μπορεί να δεχθεί... αδυνατεί να πιστέψει ότι ΕΣΥ, ένα παλικάρι, μια αστείρευτη πηγή ζωντάνιας... ανεξάντλητης ενέργειας και θετικής σκέψης, θα άφηνες πίσω σου, τόσο ξαφνικά, αυτό το ΚΕΝΟ!

Είχες πολλά ακόμα να προσφέρεις Γιώργο και να χαρείς στη ζωή, αλλά δυστυχώς η μοίρα σε αδίκησε και μόλις στο άνθος της ηλικίας σου, στα 26 σου χρόνια, έβαλε τον τραγικό επίλογο της ζωής σου. Τώρα πρέπει να βρούμε κουράγιο να αντιμετωπίσουμε την απώλειά σου.

Να είσαι σίγουρος όμως ότι αναχωρώντας από αυτόν τον μάταιο κόσμο αφήνεις πίσω σου ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα καλοσύνης, δοτικότητας και ήθους, που για πάντα θα μας συντροφεύει και πάντα θα κρατάει ζωντανή την παρουσία σου στις μνήμες, όλων μας.
Ένα αποτύπωμα που θα κάνει την αγαπημένη σου σύζυγο Αντωνία, την λατρεμένη σου κόρη Ανδριάνα, τους σεβαστούς σου γονείς, τα αδέλφια σου, τους φίλους σου, τους συγγενείς και όλους όσοι σε γνωρίζαμε, να νιώθουμε υπερήφανοι για αυτό που ήσουν, για την κοινωνική σου αποδοχή και καταξίωση και για το φωτεινό σου χαμόγελο που με τόση καλοσύνη σκόρπιζες απλόχερα παντού γύρω σου.
Καλό ταξίδι Γιώργο στου Παραδείσου τις γειτονιές που μετανάστευσες... Να είναι διαρκές το καλό γλυκοχάραμά του στις γειτονιές αυτές... Και το χώμα που σε σκέπασε να είναι, τόσο ελαφρύ, που να μην «σκιάζει» το φέγγος του αποτυπώματός σου στη γη, και τόσο βαρύ που να μην … «συνθλίβει» τη μνήμη σου.

Δεν θα σε ξεχάσου­με γιατί το φως και η καλοσύνη που σκόρπισες με το σύντομο πέρασμά σου, από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν θα σβήσει με τον θάνατό σου. Πάντα θα σε θυμόμαστε και πάντα θα σε αγαπούμε. Καλό ταξίδι αγαπημένε μας και ακριβέ μας Γιώργο!

Δημήτρης Τσιγάρας