Οι μάγκες του παλιού καιρού

Πολλές από τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες είναι φορτωμένες με μνήμες και μαρτυρούν τον αυθόρμητο τρόπο έκφρασης και εκδήλωσης συναισθημάτων των ανθρώπων και κυρίως αφηγούνται τη ρεαλιστική αναπαράσταση της ζωής.

Έτσι κάποιες από αυτές τις ηθογραφικές φωτογραφίες γίνονται η αφορμή να εστιάσουμε στις συνήθειες της διασκέδασης, κατά τις δεκαετίες του ΄60 – ΄70, κάποιων ανθρώπων που την ώρα της κορύφωσης του κεφιού επιδείκνυαν, εκτός από την ικανότητά τους στο χορό και την ικανότητά τους στη μυϊκή δύναμη.

Ο «μάγκας» χορευτής, την ώρα της κορύφωσης του κεφιού άρπαζε με τα γερά του δόντια το τραπέζι, με ότι είχε επάνω, το σήκωνε και εκστασιασμένος βυθίζονταν ως το μεδούλι «στην ιεροτελεστία του χορού», όπου τα βήματά του αλλά και όλο του το σώμα ακολουθούσαν το ρυθμό της ζεϊμπεκιάς.

Κάτι ανάλογο γίνονταν και με το σήκωμα της καρέκλας με τα δόντια.

Το σήκωμα της καρέκλας ή του τραπεζιού με το στόμα του «μάγκα χορευτή» και ταυτόχρονα ο χορός στο ρυθμό της ζεϊμπεκιάς είναι ενδεικτικά στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας της εποχής εκείνης.

Το σκηνικό διαδραματίζονταν στα καφενεία, στις ψησταριές, στις ταβέρνες, και γενικότερα στα κέντρα διασκέδασης.

Ποιος ήταν όμως ο μάγκας αυτός που μπορούσε να το κάνει;

Θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν άνθρωπος με άλλου είδους «εκτόπισμα», δυνατός, θαρραλέος, με  νευρώδες σώμα, με  παρουσιαστικό που ήταν φτιαγμένο από τη στόφα του ανθρώπου που είναι γεννημένος να ανήκει στην κατηγορία των Ανδρών, σε συνδυασμό φυσικά και με τη γοητεία που ασκούσε στο γυναικείο φύλο. Φανταστείτε το υπέροχο εκείνο συναίσθημα θαυμασμού και δέους των θαμώνων που παρακολουθούσαν το σκηνικό μέσα στο κέντρο διασκέδασης!

Από την άλλη πλευρά θα μπορούσε κανείς να το παραλληλίσει και με κάτι ανάλογο του φαινομένου της έκστασης των αναστενάρηδων.

Σήμερα οι παραπάνω φωτογραφίες μπορεί να φαντάζουν λίγο περίεργες, και το φαινόμενο «του μάγκα της παλιάς εποχής» να σπανίζει, όμως στις δεκαετίες του ΄60-΄70 αποτελούσε τρόπο έκφρασης και διασκέδασης  στο Βαλτινό.

«Οι μάγκες του παλιού καιρού
που ξέραν να γλεντάνε
σιγά σιγά μας φεύγουνε
και δεν ξαναγυρνάνε».

Λένε οι στίχοι ενός παλιού τραγουδιού, του Βαγγέλη Περπινιάδη.

Όμως κάποιο βίντεο με σχετικό θέμα βρέθηκε και το παρουσιάζουμε παρακάτω.