Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

 τα ωραία απ’ το χωριό μας.

Κι ως Τσικνοπέμπτη σήμερα

αντί να τα τσικνίσω

είπα να γράψω δυο γραμμές

τον τόπο μου να υμνήσω!

Χωριό μου, πώς να σου το πω,
πως σε λατρεύω σ’ αγαπώ
και πιο πολύ ακόμα
κι απ' τη ζωή μου. Σαν κουραστώ
θα 'θελα, αλήθεια, να θαφτώ
μέσ' στο δικό σου χώμα.

Κι αν κάποτε ξενιτευτώ,
για 'σένα πάντα θα ρωτώ
τον ήλιο κι όλα τ' άστρα
στα Βαλτσινιώτικα στενά
η σκέψη μου θα τριγυρνά,
πατρίδα, ξελογιάστρα.

Κι αν τύχει, ο Πλάστης, μιαν αυγή
και καταστρέψει όλη τη γη,
το Βαλτινό ως ιππότης,
μ' ένα χαμόγελο γλυκό

θα το γλιτώσει απ' το κακό,
γιατί είν' Βαλτσινιώτης.