Σε όλο το μήκος της Σαλαμπριάς τα καράβια που «γεφύρωναν» το ποτάμι, όταν δεν υπήρχαν γεφύρια, ήταν πολλά. Οι παλιότεροι τα θυμούνται ως καράβια, καρούτες, σχεδίες, σταθμούς, πορθμεία, περάματα ή περαταριές. Στην αρχή οι περαταριές ήταν ξύλινες και στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από μεταλλικές.
Για να περνούν οι περατάρηδες το καράβι από τη μία όχθη στην άλλη, τραβούσαν ένα συρματόσχοινο, τον αρμό. Ο αρμός στερεώνονταν σε δένδρα, σε ξύλινους ή σιδερένιους πασσάλους, στις όχθες του ποταμού. Το δε διαμορφωμένο μέρος που ακουμπούσε το καράβι στις όχθες το έλεγαν καραβοστάσι. Την εκμετάλλευση των καραβιών την είχαν οι περατάρηδες και το αντίτιμο του εισιτηρίου σε είδος ή χρήμα που πλήρωναν για να περάσουν επιβάτες και ζώα, ονομαζόταν καραβιάτικο.
Τα δυο καράβια της Φωτάδας βρίσκονταν στην τοποθεσία Παλιοχώρια. Το ένα από αυτά το διαχειρίζονταν τα αδέλφια Βασίλειος και Θεοδόσιος Τσιώτης και το άλλο τα τέσσερα αδέρφια Θεοδόσιος, Γεώργιος, Ευάγγελος και Απόστολος Τσιόκας. Η λειτουργία τους σταμάτησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας 1920 – 1930.
Οι κάτοικοι της Φωτάδας στις αρχές της δεκαετίας του 1980 – 1990, για να επικοινωνούν με την απέναντι όχθη, κατασκεύασαν εναέριο μεταφορέα. Στο τεντωμένο συρματόσχοινο, που ένωνε τις δύο όχθες, κρέμασαν ένα κομμένο κρασοβάρελο με την κατά μήκος του πλευρά. Αυτό λειτούργησε μόνο για λίγα χρόνια. Τα καλοκαίρια με την πτώση της στάθμης του νερού, οι κάτοικοι του χωριού για την άμεση εξυπηρέτησή τους και τη μεταφορά μικρών ζώων κατασκεύασαν ξύλινα γεφυράκια.
Τα καράβια του Παραποτάμου (Τρικάλων)
Σε απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων από το χωριό, Παραπόταμος στη θέση Καράβια, ήταν το καράβι του Παραποτάμου για την επικοινωνία με τον Πυργετό στην απέναντι όχθη. Μετά την κατάργηση του καραβιού, οι κάτοικοι του χωριού Βαλομάντρι, που βρίσκεται ανάμεσα στη Φωτάδα και τον Παραπόταμο, κατασκεύασαν έναν εναέριο μεταφορέα στη θέση Σύρμα.
Ισως ειναι καλητερα να παιθανεις για να σε αγσπηση καποιος
ΑπάντησηΔιαγραφή