Μια νυχτιά στο μπλόκο

 Του Παύλου Ριζαργιώτη (Από τον «Ριζοσπάστη»)

Νύχτα στο μπλόκο του κόμβου της Νίκαιας. Βρέχει «με τα καρδάρια». Η υγρασία στον Θεσσαλικό Κάμπο τρυπάει τα κόκαλα. Στους σκοτεινούς διαδρόμους ανάμεσα στις μακριές σειρές των τρακτέρ πηγαινοέρχονται οι φρουροί του μπλόκου, η βραδινή άγρυπνη περιφρούρηση. Ντυμένοι με χοντρά ρούχα από την κορφή μέχρι τα νύχια κι από πάνω αδιάβροχες σακούλες. Υγροί αχνοί βγαίνουν από τα στόματά τους. Τα μάτια τους παρατηρούν παντού, ελέγχουν τα πάντα. Οι Θεσσαλοί αγρότες δεν ξέχασαν ποτέ την επιχείρηση «βουλκανιζατέρ» το 1997 στις Μικροθήβες. Δεν θα την ξαναπάθουν εύκολα. Να το ξέρει αυτό ο Χρυσοχοΐδης, σε περίπτωση που του περνούν κρυφές σκέψεις απ' το μυαλό.

Στα καταλύματα των χωριών των Φαρσάλων οι ξωμάχοι έχουν ανάψει τις σόμπες και συζητούν μεταξύ τους. Είναι όλοι χαρούμενοι και περήφανοι. Ο αγώνας τους ξεκίνησε πολύ καλά και πάει συνεχώς καλύτερα. Τα τρακτέρ είναι πάρα πολλά. Και εδώ και στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα. Το ίδιο αναμένεται να γίνει σ' όλη τη χώρα. «Νομίζω ότι αυτή η κινητοποίηση είναι μεγαλύτερη από εκείνη του 2016», λέει ένας αγρότης. «Ποιο 2016 λες; Συγκρίνεται ακόμα και με εκείνες του 1996, του 1997, του 1998», αντιλέγει ο συνάδελφός του.

Στο άλλο κατάλυμα, των χωριών του Τυρνάβου, οι αγρότες υποδέχονται αντιπροσωπεία του Συλλόγου Γιατρών με επικεφαλής την πρόεδρό του, Γεωργία Παπαδάμου, και του Σωματείου Εργαζομένων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, που βρίσκεται εκεί αποβραδίς στο μπλόκο για να εκφράσει συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους αγρότες. Τους περιηγεί στα καταλύματα ο Ρίζος Μαρούδας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας. Εδώ η συζήτηση στέφεται γύρω από την ανάγκη αλλά και τη σπουδαιότητα ενός κοινού αγωνιστικού μετώπου ανάμεσα στους αγρότες, στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα.

«Είναι πολύ σημαντικό αυτό που καταφέρατε, το χαιρόμαστε και θέλουμε να βοηθήσουμε όπως μπορούμε», λέει η Γ. Παπαδάμου και συνεχίζει: «Βεβαίως, εμείς οι γιατροί του δημόσιου συστήματος Υγείας μπορεί να μη βρισκόμαστε ακόμα στην απελπιστική οικονομική κατάσταση όπου βρίσκεστε οι βιοπαλαιστές αγρότες, αλλά μη νομίζετε ότι δεν έχουμε ανάλογα προβλήματα. Ολοι οι εργαζόμενοι βλέπουμε τη ζωή μας να δυσκολεύεται και συνεχώς να χειροτερεύει. Και ξέρουμε την αιτία. Είναι η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις και η οποία φέρνει χαμηλούς μισθούς για τους εργαζόμενους και χαμηλές τιμές για τα προϊόντα των αγροτών, μεγάλη ακρίβεια στην κατανάλωση, σκληρή φορολόγηση, εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Αυτή η πολιτική μάς πλήττει το ίδιο βάναυσα όλους, και όλοι μαζί πρέπει να την αντιπαλέψουμε».

Ο δήμαρχος Τυρνάβου Στέλιος Τσικριτσής, που είναι παρών στη συνάντηση (άλλωστε είναι στέλεχος του αγροτικού κινήματος και από τους πρωτοστάτες στα μπλόκα), σημειώνει ότι τούτη τη φορά η λαϊκή συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον αγώνα της αγροτιάς παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Και επισημαίνει: «Τα πράγματα έχουν αλλάξει παρά πολύ προς το καλύτερο σε σχέση μ' αυτό το ζήτημα με την πάροδο του χρόνου. Θυμάμαι ότι κάποια χρόνια πριν, όταν εργατικά σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς, το ΠΑΜΕ, έρχονταν στα μπλόκα, υπήρχαν αρκετοί συνάδελφοι αγρότες που δυσανασχετούσαν, εκφράζοντας φόβο για "καπέλωμα" του αγώνα. Τώρα όλοι έχουν καταλάβει ότι η συμπαράσταση των μαζικών φορέων, των οργανώσεων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στον αγώνα μας, πολλαπλασιάζει τη δύναμη και την αντοχή μας και δίνει προοπτική νίκης στην πάλη μας».

Στο κατάλυμα των αγροτών από τα χωριά γύρω από την πόλη της Λάρισας, η συζήτηση ανάβει με την ανταλλαγή απόψεων για το τι θα κάνει η κυβέρνηση μπροστά σ' αυτήν τη θάλασσα των τρακτέρ που έχει μπροστά της. Κοινό το συμπέρασμα ότι όσο η πίεση του αγώνα αυξάνεται, τόσο περισσότερες γίνονται οι πιθανότητες η κυβέρνηση να υποχωρήσει από την αρνητική θέση της και να ικανοποιήσει τα δίκαια αγροτικά αιτήματα. «Οσο εμείς δεν κάνουμε πίσω, τόσο θα κάνουν πίσω αυτοί», λέει ένας αγρότης μεγαλύτερης ηλικίας, επικαλούμενος και την πολύχρονη αγωνιστική του πείρα από τα μπλόκα.

Η ώρα πέρασε και αναχωρώ από το μπλόκο. Η σκέψη που μου μένει στο μυαλό είναι μία: Αυτοί εδώ οι άνθρωποι ξέρουν καλά τι θέλουν και πώς μπορούν να το κερδίσουν. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο για μένα. Το έχω διαπιστώσει, επιτόπου και ιδίοις όμμασι, στα πάρα πολλά χρόνια που κάνω ρεπορτάζ για τον «Ριζοσπάστη» στα μπλόκα των αγροτών...