Κυριακάτικο τσιπουρογλέντι στο Βαλτινό

 

Οι καλοκαιρινές μέρες στο Βαλτινό έχουν μια γλύκα αλλιώτικη, εκείνη που γεννιέται όταν οι άνθρωποι μοιράζονται το τραπέζι, τον μεζέ και το τραγούδι. Όταν μοιράζονται κάτι από τον χρόνο τους, χωρίς βιασύνη.

Ιδίως τις Κυριακές, τα μεσημέρια αποκτούν νόημα, καθώς οι παρέες συγκεντρώνονται γύρω από το τραπέζι, με τσιπουράκι και καλή διάθεση, κι αφήνουν τη μέρα να κυλήσει σαν ποτάμι που δεν βιάζεται να φτάσει στη θάλασσα.

Στην ταβέρνα-ψησταριά του Λάκη Βότσιου τα ποτήρια γεμίζουν ξανά και ξανά, σαν μικρές υποσχέσεις χαράς, και η παρέα βρίσκει ρυθμό, βρίσκει φωνή. Οι μεζέδες γίνονται ανάρπαστοι, μα πιο πολύ από το φαγητό, είναι η πείνα για συντροφιά που χορταίνεται.

Η παρέα, καθισμένη γύρω από το στρωμένο τραπέζι, με το τσίπουρο να αστράφτει στα ποτήρια και τα γέλια να ανακατεύονται με τις κουβέντες, ζεσταίνει την αυλή, και για λίγο ο χρόνος σταματά. Μοιάζει να παγώνει σε ένα καρέ όπου όλοι χαμογελούν, ενώ τα λόγια και τα τραγούδια πλέκουν αόρατες κλωστές ανάμεσα στις καρδιές.

Το τσιπουράκι, ο καλός λόγος, τα τραγούδια και οι αναμνήσεις από τα παλιά δίνουν ζωή στον χώρο, θυμίζοντας πως η ευτυχία βρίσκεται στις απλές στιγμές που τολμάμε να τις ζήσουμε. Τα πειράγματα πάνε κι έρχονται, κρατώντας το χαμόγελο στα πρόσωπα όλων.

Έτσι κυλούν οι Κυριακές στο Βαλτινό: με αυθεντική παρέα, καθαρό γέλιο και ένα ποτηράκι τσίπουρο που δεν είναι απλώς ποτό, αλλά μια αφορμή να ενωθούν οι άνθρωποι, να μιλήσουν, να θυμηθούν, να ζήσουν έστω και για λίγο έξω από την έγνοια του χρόνου.