Οι γιορτινές ημέρες στο χωριό

 

Η περίοδος των εορτών των Χριστουγέννων είναι η ωραιότερη του χρόνου, συνηθίζουν να λένε οι κάτοικοι στο Βαλτινό και μάλλον έχουν δίκιο. 

Οι άνθρωποι προετοιμάζονται πυρετωδώς για τον Χειμώνα, που είναι γι’ αυτούς δύσκολος, κάποιες φορές βαρύς, αλλά σίγουρα γεμάτος με γιορτές, ιστορίες, μαγειρέματα, τσίπουρο, κρασί και καλή καρδιά. Έχουν μάθει να συμβιώνουν με τη φύση και να διαχειρίζονται τις συμπεριφορές της, ακόμα και τις πιο ακραίες. Όσο για τον καθημερινό τους βίο: δύσκολος έως αβίωτος, αλλά πάντα θα υπάρχει ο τρόπος για την απόλαυση των καλών στιγμών, αναμένοντας τον χειμώνα, το ίδιο αισιόδοξα, όπως και κάθε άλλη εποχή του χρόνου.

Την περίοδο των Χριστουγέννων όμως στο χωριό, όταν έρχονται οι ξενιτεμένοι και οι επισκέπτες, ο αέρας γεμίζει με άρωμα κανέλας και πορτοκαλιού. Η οικογένεια ανταμώνει, ο ενθουσιασμός, το χαμόγελο και η χαρά απλώνονται διάχυτα παντού. Από τα παράθυρα των σπιτιών διακρίνονται τα πολύχρωμα λαμπιόνια να αναβοσβήνουν, γύρω από τα στολισμένα δέντρα. Τα παιδιά μεταφέρουν τη μαγεία των ημερών, μέσα από τα παιχνίδια, τα τραγούδια και τις φωνές τους. Οι φροντίδες και οι ετοιμασίες των μεγάλων, για το γιορτινό τραπέζι, γίνονται με διάθεση φιλοξενίας. Κάποιοι θα ψήσουν το γουρουνόπουλο και θα ετοιμάσουν τα απαραίτητα γιορτινά εδέσματα. Οι μαγείρισσες  θα σιροπιάσουν τα τελευταία μελομακάρονα, ενώ  στη φωτιά του τζακιού θα σιγοψήνονται τα κάστανα περιμένοντας ανυπόμονα να τα δοκιμάσουν όλοι και να τα απολαύσουν.

Τα αναμμένα αρωματικά κεριά συγχρονίζονται, στη γιορτινή ατμόσφαιρα, με τον ρυθμό της βροχής ή του χιονιού. Μια κούπα με καφέ, ή τσάι, ή ζεστής σοκολάτας, διατηρεί τη ζεστασιά στα χέρια που την αγκαλιάζουν.

 «Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή μας μέρα». Τα κινητά κι η τηλεόραση κλείνουν. Ο κόσμος μοιάζει να ησυχάζει και να γλυκαίνει. Τα βλέμματα συναντιούνται με τρυφερότητα. Δυο γλυκά φιλιά και μια ζεστή αγκαλιά αποφορτίζουν την ψυχή από τις έγνοιες και τα προβλήματα του βίου.

Ότι αγαπάμε γεννιέται αδιάκοπα…

Χρόνια πολλά να ’μαστε καλά και του χρόνου με υγεία!

«ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ επιγράμματα» του Ηλία Κεφάλα

 

Δημοσιεύουμε σήμερα μια επιλογή επιγραμμάτων, από το νέο βιβλίο «ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ επιγράμματα» του Ηλία Κεφάλα, εκδόσεις «ΘΡΑΚΑ». 

Ποιήματα, σύμφωνα με τον ποιητή,  ρυθμού και άποψης επί των θεωμένων που προβάλλονται ως ασκήσεις του συμπεπυκνωμένου λόγου. Πρόκειται για τον λόγο που θέλει να πει από λίγα έως πολλά πάνω στις πολλαπλές αισθήσεις μας, ήτοι στις μυστικές μεταμορφώσεις του καθ’ ημέραν βίου μας.

Χαράς δεν θέλεις κάποιο αίτιον

ζήσε απλά και κοίτα το Κερκέτιον

v   

Αν είχε στόμα η σκιά μου θα ’λεγε

«εύγε» που ξεχάστηκα στον ήλιο

v   

Αθέατο τ’ αηδόνι κελαηδά – λίγο

να μη ντρεπόταν θα το βλέπαμε

v   

όλοι ξεχνούν – ούτε ένας πρόγονος

δεν γύρισε να με πληροφορήσει

v   

Μη μου φύγεις – μη – δεν εξάντλησα

ακόμα τους τρόπους να σ’ αγαπώ

v   

Άνοιξη – και όλα τα δέντρα ζεύτηκαν

για να τραβήξουν το βουνό στον κάμπο

v   

Κοίτα να δεις εδώ στο τίποτα

το αιώνιο συνάντησε τη στιγμή μας

v   

Μετάφραση: να που το ποίημα χάνει

τις πηγές του κι ατακτεί σαν παιδί

v   

Καμιά μαγεία δεν έρχεται αλώβητη

από τον νου στο χαρτί

v   

Κάποτε σήκωνα γιγάντιο δέντρο

λέει μια πεταμένη ρίζα

v   

Από ένα θήτα κρέμονται Θεός και θάνατος

Παλιές εικόνες του χωριού «Το κούρεμα»

 

Οι παλαιότεροι του Βαλτινού θα θυμούνται εκείνους που εξασκούσαν κατά καιρούς την τέχνη του κουρέα, όπως ο Αντώνιος Βότσιος, ο Κών/νος Μαγκάτος, ο Στέφανος Μαντέλας και μεταξύ αυτών και ο περί ου ο λόγος Απόστολος Σχολής.

Ο φωτογραφικός φακός διέσωσε κάποιες εικόνες που μαρτυρούν την δραστηριότητα του Αποστόλη Σχολή ως κουρέα, την ώρα της ιεροτελεστίας της τέχνης του.

Έμαθε να κουρεύει εμπειρικά, παρακολουθώντας έναν παλιό κουρέα να εργάζεται και όταν του δίνονταν η ευκαιρία εξασκούσε την τέχνη του, πρώτα σε συγγενείς και φίλους, μέχρι να τελειοποιηθεί και στη συνέχεια δούλευε επαγγελματικά.

Τα υλικά και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε συνήθως χώραγαν μέσα σε ένα κασελάκι: Άσπρο πανί, ψαλίδι, χτένα και χειροκίνητη κουρευτική μηχανή με χοντρή ή ψιλή σχάρα, για το κούρεμα. Νερό, σαπούνι, ξυραφάκια μιας χρήσεως και οινόπνευμα, για το ξύρισμα. Πετσέτα, κολόνια, καθαρό οινόπνευμα, για την περιποίηση προσώπου, και μπριγιόλ (αρωματισμένο παραφινέλαιο) για την περιποίηση των μαλλιών.

Τους καλοκαιρινούς μήνες το κούρεμα γίνονταν υπαίθρια. Κάθονταν ο πελάτης σε μια καρέκλα και το κούρεμα, ή το ξύρισμα ήταν υπόθεση ρουτίνας για τους άνδρες, καθώς ο Αποστόλης, ήταν πρόσχαρος, χαμογελαστός, ομιλητικός και πάντα ενημερωμένος για τις εξελίξεις και τα καθέκαστα του χωριού. Έπιανε χαλαρή συζήτηση με τον πελάτη, για διάφορα θέματα και το κούρεμα γίνονταν μια ευχάριστη διαδικασία. Πολλές φορές παροτρύνοντας τους πελάτες του, συνήθιζε να λέει: «Να κουρεύεστε τακτικά γιατί όσο πιο λίγα μαλλιά έχουμε να χτενίζουμε, τόσο πιο πολύ πρόσωπο έχουμε να πλύνουμε».