Απεβίωσε ο Πασχάλης Κράβαρης του Ευαγγέλου

Απεβίωσε την Τρίτη 26 Απριλίου 2016, ο συγχωριανός μας Πασχάλης Κράβαρης του Ευαγγέλου και της Κωνσταντινιάς, σε ηλικία 50 ετών. Ο Πασχάλης Κράβαρης γεννήθηκε το 1966 στο Βαλτινό και ήταν άγαμος.

Παλιότερα στην εφημερίδα μας είχαμε γράψει για τον αδικοχαμένο Πασχάλη...

Πασχάλης, ο αφτέρουγος άγγελος

Τη λέξη Πάσχα, η βίβλος τη συσχετίζει με το ρήμα πασάχ πού σημαίνει μεταφορικά, "ξεφεύγω", "προσπερνώ", "απαλλάσσω".
Πάσχα είναι τώρα με την κρίση για όλους μας.
Τώρα που θα αναμετρηθούμε με το μπόι μας και όλοι μαζί θα περάσουμε στην απέναντι όχθη ή όλοι μαζί θα βουλιάξουμε.
Ο Πασχάλης, ένας απλός άνθρωπος του χωριού, γύρω στα 50 χρονών, κουβαλάει το όνομά του από μικρό παιδί, από τότε που τον βάφτισαν. Και ξέρει πως το όνομά του υποδηλώνει το πέρασμα, τη διάβαση σε κάτι άλλο. Από την Σταύρωση στην Ανάσταση.
Όμως τίποτα ακόμα από αυτό το αισιόδοξο και ελπιδοφόρο που υποδηλώνει το όνομά του, δεν είδε να γίνετε στη ζωή του. 

Άνεργος ήδη εδώ και μερικά χρόνια στροβιλίζεται στη βιωτή του ανάμεσα στο κάτι και στο τίποτα. Ξωμάχος της ζωής, με ελάχιστες απαιτήσεις, αλλά με δικαίωμα στο όνειρο, ζει σε ένα περιβάλλον ανέχειας και μαυρίλας και το μόνο που επιδιώκει και θέλει είναι απλώς να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με λίγη αξιοπρέπεια.
Αλλά άσκεπο το πρωί και η μέρα αναποφάσιστη.
Αφτέρουγος άγγελος πορευμένος στη γη, ακόμα αντέχει και αναζητεί τρόπους διεξόδου.
Πότε με το παραμύθι της ΑΕΚ και τη ρηχή ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, πότε με το κυνήγι των ψευδαισθήσεων από την χρήση του αλκοόλ, προσπαθεί να στριμώξει και να αβροχιάσει ίχνος ελπίδας, και να ξεχαστεί.
Έχουν γίνει αποδεκτά πια, ο πόνος, και η θλίψη και έχουν διεισδύσει στα κύτταρά του.
Ο ενδελεχής φόβος και η αδιάψευστη βεβαιότητα της κατάστασής του τον αναγκάζουν να περιορίσει το μαρτύριο της σταύρωσης στην ατομικότητά του και να μην κάνει κουβέντα για παντρειά.
Οι υποχρεώσεις για τη δημιουργία οικογένειας στην εποχή μας είναι δυσβάσταχτες.
Η ανέχεια είναι ένα μέρος του εαυτού του, που δεν μπορεί να αποποιηθεί και λόγο της κρίσης γίνεται πιο έντονη.
Θέλει πολύ δύναμη και τύχη για να βγεις σήμερα από τα «τείχη» και δεν ξέρεις αν οι εναπομείναντες δυνάμεις σου επαρκούν.
Και έτσι μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση βλέπεις να καταξιώνεται η αντινομία και η παραδοξότητα της φράσης: Ολόκληρη ζωή να κουβαλάς το «Πάσχα» με το όνομα Πασχάλης, που σου χάρισε ο νουνός, να βιώνεις τη Σταύρωση και να περιμένεις την Ανάσταση, που ίσως και να μην έρθει ποτέ…