Φεύγουμε… Ένα σακίδιο, μερικά εφόδια, ένα μπλοκ ζωγραφικής, μολύβια, χαρτιά… προς τη Θεσσαλία, προς Μετέωρα, προς Κάμπο, την όμορφη πεδιάδα με τον ανοιχτό ορίζοντα, όπου θα συναντηθούν τα μακρινά μας όνειρα με τις τωρινές μας επιθυμίες.
…Πενιχρά σπιτάκια, ένα δωμάτιο, μια σκεπή από κεραμίδια, ένα νούμερο κι αυτό είν’ όλο.
…Και να τα Τρίκαλα με την ακρόπολή τους, που διαγράφονται σκοτεινά στην επίπεδη αρμονία του τοπίου… Μικρά σπίτια χωρίς ιδιαίτερη γραμμή, καθένα με το δέντρο του, που χρησιμεύει για να κρατάει τη σκόνη μακριά, πλαισιώνουν ένα μακρύ και θλιβερό δρόμο που οδηγεί στην πόλη.
Να ΄μαστε τώρα στην καρδιά των Τρικάλων, στην κεντρική πλατεία, στη σύγχρονη συνοικία. Για να συμβαδίζω με το τοπικό χρώμα και να επισκεφτώ τα μέρη, φοράω μια ευρύχωρη φουστανέλα.
Γευματίζουμε στις όχθες του Ληθαίου, όπου τα συνεχόμενα ταβερνεία μπορεί να έχουν μεν αμφίβολη εμφάνιση, αλλά σερβίρουν περίφημο κεμπάπ, πιλάφι μαγειρεμένο στο ζουμί του αρνιού, που πίνεται με άφθονη ρετσίνα.
Πολύ κοντά βρίσκετε και το παζάρι, μέσα σε δρομάκια κατάμεστα από κληματαριές.
…Η παλιά γειτονιά με τα ελληνοτουρκικά ονόματα είναι δυο βήματα από δω. Δρομάκια στενά, διακριτικά, βαλμένα άτακτα σα να ΄ναι μεθυσμένα…
Η ελληνική λαϊκή αρχιτεκτονική, που είναι εξαπλωμένη στην Ηπειρωτική Ελλάδα και σε κάποια νησιά, προέρχεται από τη μακρινή παράδοση.
Το ισόγειο των σπιτιών είναι κατασκευασμένο από πέτρες ακανόνιστου μεγέθους, κολλημένες με τσσιμεντόσκονη και συνήθως πλεγμένες με ξύλα, ενώ ο επάνω όροφος είναι ένα σύνολο από σανίδια, σοβαντισμένα απλά με ασβέστη.
…Περπατάμε σε λιθόστρωτα δρομάκια, ανάμεσα στους αυστηρούς τοίχους των σπιτιών… Η προοπτική των δρόμων με ασαφή γραμμή χάνεται ανεβαίνοντας προς την ακρόπολη.
…Πιο μακριά βρίσκεται το «Κουρσούμ τζαμί», μοναδικό έργο του διάσημου ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονα, Sinan Pacha.
Μ’ αυτή τη σύντομη ανάσταση της αρχαιότητας τελειώνει η βόλτα μας στα Τρίκαλα… Το «αλλού» μας καλεί πάντα. Φεύγουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου