Οι πελαργοι

Οι πελαργοί

Οι πελαργοί περνούν το χειμώνα στις χώρες της κεντρικής Αφρικής και έρχονται στην Ελλάδα στις αρχές της άνοιξης. Φτιάχνουν τις φωλιές τους...
... στις κορυφές των μεγάλων δέντρων, αλλά και μέσα στα χωριά πάνω σε καμινάδες, καμπαναριά ή κολώνες. Το θηλυκό γεννάει κατά το τέλος της άνοιξης μέχρι και 4 αυγά που επωάζονται από τους δυο γονείς εναλλάξ. Τα μικρά μένουν στη φωλιά δυο μήνες και στο διάστημα αυτό οι γονείς κυνηγούν βατράχια, ακρίδες, έντομα, φίδια, ποντίκια και άλλα μικρά ζώα που φέρνουν στη φωλιά.

Τον Αύγουστο συγκεντρώνονται σε ορισμένες ελωδείς περιοχές και ξεκινούν όλοι μαζί για το ταξίδι τους σε νοτιότερες περιοχές, αφού διαγράψουν δυο κύκλους γύρο από την περιοχή της εκκίνησης. 

Οι πελαργοί είναι αγαπητά πουλιά γιατί δεν προκαλούν ζημιές στη γεωργία αλλά αντίθετα, κυνηγούν ζώα που είναι βλαβερά, γι' αυτό και είναι αγαπημένο θέμα των παραμυθιών.

Οι πελαργοί είναι γένος αποδημητικών πτηνών της οικογένειας πελαργίδες, τάξη πελαργόμορφα. Περιλαμβάνουν γύρω στα 17 είδη γνωστότερα από τα οποία είναι ο λευκός πελαργός, ή διαφορετικά λέλεκας ή λελέκι.

Το ύψος τους είναι 1,15μ. και οφείλεται στα μακριά λεπτά πόδια τους. Οι φτερούγες τους έχουν άνοιγμα γύρω στα 2μ. Το φτέρωμά τους είναι άσπρο εκτός από τα μεγάλα κωπαία φτερά που είναι μαύρα.

Το ράμφος τους, που είναι λεπτό και μακρύ, έχει χρώμα κοκκινωπό, όπως και τα πόδια τους.

Έχουν δυνατότητα να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις πετώντας, επωφελούμενοι από τα ανοδικά ρεύματα του αέρα, περπατάνε άνετα, ενώ σπάνια κολυμπάνε.

Οι αρσενικοί πελαργοί την εποχή του ζευγαρώματος χτυπάνε τα δυο τμήματα του ράμφους τους κάνοντας ένα χαρακτηριστικό κροτάλισμα.

Βασική αιτία της ελάττωσης του αριθμού των πελαργών είναι ότι τα πουλιά είναι συνδεδεμένα με ένα συγκεκριμένο βιότοπο, τα υγρά λιβάδια και τα βαλτοτόπια. Όταν αποξηραίνονται τέτοιοι υγρότοποι, δυσκολεύονται να βρουν τροφή και έτσι εξαφανίζονται. Τα υγρά λιβάδια έχουν τεμαχιστεί, η έκταση τους έχει μικρύνει και έχουν γίνει φτωχότερα σε βιοποικιλότητα. Ακόμη τα ηλεκτροφόρα σύρματα με τα οποία έχει γεμίσει η ή ύπαιθρος αποτελούν, αυτή τη στιγμή, έναν από τους σημαντικότερους κινδύνους, ιδιαίτερα για τους νεαρούς πελαργούς. Είναι ευνόητο επίσης ότι ο πολλαπλασιασμός των κυνηγετικών οπλών και η χρησιμοποίηση χημικών ουσιών (ζιζανιοκτόνα) παίζουν πολύ αρνητικό ρόλο στους πληθυσμούς του πελαργού.

Επίσης πολλοί πελαργοί βρίσκουν «κεραυνοβόλο» θάνατο πάνω στους πυλώνες της ΔΕΗ που κάθισαν για να ξαποστάσουν.