Μουσική βραδιά με τους BABEL TRIO

Οι «BABEL TRIO»  ένα powertrio από την Κρήτη, (όπου μεταξύ των μελών του είναι και ο συγχωριανός μας ντραμίστας, Γεώργιος Αθ. Ζαμπακάς), στο πλαίσιο της τρίτης περιοδείας τους ανά την Ελλάδα, παρουσίασαν τον δεύτερό τους δίσκο, την Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018, στο μουσικό στέκι «Ανδρομέδα», στα Τρίκαλα.

Μετά το ντεμπούτου τους "Roots Electrified" του 2017 έρχονται με το εκρηκτικό "The Island of Cretal" (2018) σε παραγωγή Τίτου Καριωτάκη και Χρήστου Χαρμπίλα, ο οποίος θα κυκλοφορήσει από την Labyrinth of Thoughts.  

Οι Babel Trio έχουν στο ενεργητικό τους μια πετυχημένη εμφάνιση τον Μάιο στο Βερολίνο αλλά και δεκάδες εμφανίσεις σε festivals στην Κρήτη, παρέα με συγκροτήματα όπως οι Kadebostany, 1000MODS, Villagers of Ioannina City, Puta Volcano, Xylouris White, Υπόγεια Ρεύματα κ.α.   Η μουσική τους συνδέει παραδοσιακά στοιχεία από την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου μέσα από ένα progressive rock παίξιμο, που ενίοτε ξεδιπλώνεται ψυχεδελικά.

Στις εμφανίσεις τους καταφέρνουν με τρόπο γνήσιο να ταξιδέψουν τον ακροατή στις απάτητες παραλίες της νότιας Κρήτης, συνδυάζοντας το κλίμα καλοκαιρινής ραστώνης του νότου με την εγκεφαλικότητα του Καζαντζάκη.

Οι φωτογραφίες είναι του Χρήστου Ιωάννου

Το δάσος

Η πρόκληση ήταν μεγάλη. Όταν ανέβηκα στην κορυφή του Αι Λια θαμπώθηκα απ' τα χρώματα του Οκτώβρη. Απλώθηκε μπροστά μου ένα τεράστιο πολυκεντημένο, με ανείπωτα χρώματα τραπεζομάντηλο και με καλούσε στη πανδαισία της φύσης. Άδειασαν με μιας όλα τα σκουπίδια του μυαλού μου, ο ιδρώτας της ανηφόρας εξατμίσθηκε από το άρωμα του μικρού αέρα, άνοιξε μια ομπρέλα σκιάς, απ' το μοναδικό άσπρο σύννεφο ενός ανάλαφρου γαλάζιου ουρανού. Κάτω χαμηλά τα πράσινα νερά του Αχελώου αιώνια άστραφταν και βούιζαν τους αρχέγονους μύθους. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος να αφεθεί στην πλάνη της ομορφιάς, να χάσει τη λογική του χρόνου και να χαθεί στα μονοπάτια της περιπέτειας. Ψηλά πάνω σκούρα πράσινα έλατα ακούμπαγαν την άκρη τ’ ουρανού.
Πήρα το πρώτο μονοπάτι και προχωρούσα ανάμεσα σε φουντουκιές, καρυδιές, κρανιές, κέδρους, πλατάνια δίπλα σε μικρά ρέματα, ανάμεσα σε παρατημένα κτήματα και γκρεμισμένα πέτρινα σπίτια. Εδώ παλιά βούιζε ο τόπος από ζωή. Κοπάδια από πρόβατα, άνθρωποι και σκυλιά, σφυρίγματα απ' την μια πλαγιά στην άλλη. Τώρα ούτε ψυχή ανθρώπου, ούτε ζώου.
Ξεκουράστηκα στον εναπομείναντα κορμό μιας κερασιάς, που ήξερα από παιδί. Αν γύριζα πίσω δεν θα είχα πρόβλημα. Παραπάνω άρχιζε το ατέλειωτο δάσος με τα έλατα. Σαν μαγεμένος συνέχισα να περπατάω τον δρόμο για την κορυφή. Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω απ’ το βουνό. Η λογική μου έλεγε πως πρέπει να επιστρέψω. Δεν είχα τίποτα μαζί μου. Ποιά ακατανίκητη δύναμη μ’ έσπρωχνε στο δάσος στη δύση του ήλιου; Όταν υπερβαίνεις τα όρια, αρχίζει το ρίσκο. Μετά πληρώνεις το τίμημα.
Αντί να αποχωρώ, εισχωρούσα κι’ άλλο. Όπως ο χαμένος στη ρουλέτα. Όπως η Ελλάδα στην Ευρώπη. Ούτε ρούχα, ένα μαύρο μακό φορούσα, ούτε τροφή, ούτε νερό, ούτε φακό. Ούτε μονοπάτι πια. Στο σκοτάδι.
Μύριζε έλατο. Είχα ναρκωθεί απ’ τη μυρωδιά. Από τότε που είπα δεν φοβάμαι τίποτα κινδύνεψα πολλές φορές. Ζει ο άνθρωπος όμως δίχως το φόβο;
Και περπατούσα μόνος μου μέσα στη νύχτα. Άκουγα τα βήματά μου πάνω στις ξερές φτέρες, σε σπασμένα κλαδιά. Άκουγα τον ανάλαφρο μακρόσυρτο κυματισμό του αέρα ανάμεσα στα έλατα. Ούτε φεγγάρι, ούτε αστέρια. Πηχτό σκοτάδι που έγινε πίσσα όταν κλώτσησα ένα μαύρο πράμα, σαν σκυλί που κοιμόταν. Ακούστηκε ένα πουφ και δεν έβλεπα την μύτη μου. Χάθηκα μέσα στη νύχτα. Δεν φοβήθηκα. Ούτε όταν οι κορμοί απ’ τα έλατα μου φάνηκαν μαυροφορούσες γυναίκες. Μεσάνυχτα και κάτι νόμιζα. Έψαχνα ένα ξέφωτο. Το φεγγάρι, λίγο φως. Και περπατούσα. Απόκαμα όταν πέρασε ένας αντάρτης πάνω στο άλογο, κρατώντας το όπλο του που έβγαζε φλόγες και φώτιζε το σκοτάδι. Έγιναν πολλές μάχες σε τούτα τα βουνά. Οι Γερμανοί, ο εμφύλιος. Μ’ άρπαξε πάνω στ’ άλογο και με πέταξε σα σακί στο πρώτο ξέφωτο. Τα φαντάσματα που έγιναν ήρωες μιλάνε με τη σιωπή πια. Λέξη δεν είπε.
Με πήρε ο ύπνος, δεν ξέρω τι απέγινα.
Όταν ξύπνησα ο ήλιος είχε θρονιαστεί στον ουρανό. Δίπλα μου ένας ελέφαντας με κοιτούσε έκπληκτος. Κι εγώ εκείνον. Ελέφαντας εδώ πάνω;
Του είπα καλημέρα. Ανταπέδωσε.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο που όλα συμβαίνουν, σκέφτηκα.

του Κωστή ταξιδεύων

Ο Α.Ο Βαλτινού γιόρτασε τα 42 χρόνια ποδοσφαιρικής ζωής

Τα 42 χρόνια ποδοσφαιρικής ζωή, από την ίδρυση του ομίλου, γιόρτασε η ομάδα του Α. Ο. Βαλτινού την προηγούμενη εβδομάδα στο Cafe Yolo.
Το παρών στην όμορφη γιορτή του Α.Ο.Β έδωσε σύσσωμη η διοίκηση, το τεχνικό τιμ και οι ποδοσφαιριστές, ενώ κόπηκε και μία τούρτα, διά χειρός των μελών του Δ.Σ με επικεφαλής τον πρόεδρο Παναγιώτη Καλαμπάκα.

Ακολούθησε διασκέδαση για τους παρευρισκόμενους, ενώ άπαντες εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στη συνέχεια του πρωταθλήματος της Α1' Ερασιτεχνικής, όπου η ομάδα στοχεύει σε ακόμη καλύτερη παρουσία και ένα όσο το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα στη βαθμολογία του Β' ομίλου.

Λίγα λόγια για την ιστορία της ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού

Το 1949 συγκροτήθηκε η πρώτη ομάδα ποδοσφαίρου του χωριού και με τα διπλανά χωριά γίνονταν αγώνες που πολλές φορές κατέληγαν σε ξυλοδαρμούς και σε πεδία μάχης.
Στη δεκαετία του 1960 σημαντική προσφορά στο ποδόσφαιρο υπήρξε η διοργάνωση αγώνων κυπέλλου ΚΡΕΣΟΥ. Σ' αυτή τη διοργάνωση συμμετείχαν όλα τα χωριά του νομού Τρικάλων που είχαν ομάδα.

Το Βαλτινό έφτασε στον τελικό αντιμετωπίζοντας την ομάδα των Καρυών μέσα στο Εθνικό στάδιο των Τρικάλων όπου και έχασε με τέρματα 2 - 1.

Η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του ΄40 στο Βαλτινό

Με λαμπρότητα και κάθε επισημότητα γιορτάστηκαν την Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018, στο Βαλτινό οι προγραμματισμένες εορταστικές εκδηλώσεις για την εθνική επέτειο του «OXI».

Η επέτειος του «ΟΧΙ» αποτελεί μια ασίγαστη υπενθύμιση του πάθους και της γενναιότητας της ελληνικής ψυχής, της αποφασιστικότητας, της τόλμης και της αυτοθυσίας των Ελλήνων. Ταυτόχρονα αποτελεί και παράδειγμα της μεγάλης δύναμης του έθνους μας όταν καταφέρνουμε να αγωνιζόμαστε για τον κοινό σκοπό με σύμπνοια και ομόνοια. 

Οι εκδηλώσεις απόδοσης τιμής ξεκίνησαν με τον εκκλησιασμό και τη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, παρουσία του Αντιδημάρχου, Χρήστου Μπούρα, τοπικών αρχών, εκπαιδευτικών, μαθητών αλλά και πλήθος κόσμου. 

Ακολούθησε στο χώρο της κεντρικής πλατείας, στο μνημείο πεσόντων, η επιμνημόσυνη δέηση από τον πατέρα Κωνσταντίνο Ζαχαράκη και η κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών και της μαθητικής κοινότητας.

Την αυλαία των εορταστικών εκδηλώσεων έριξε για μια ακόμη χρονιά η καθιερωμένη παρέλαση των μαθητών, υπό τα βλέμματα εκπροσώπων των τοπικών αρχών και πλήθους κόσμου.

Μετά την πανηγυρική Θεία λειτουργία, ως είθισται, ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Βαλτινού κ. Δημήτριος Καραμίντζιος εκφώνησε τον πανηγυρικό λόγο της εθνικής επετείου:

Πανηγυρικός 28ης Οκτωβρίου 2018

Αξιότιμοι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, κυρίες και κύριοι.

Είπαν και είναι αλήθεια πως τα άτομα και οι λαοί που χάνουν τη μνήμη τους χάνουν μαζί και το πρόσωπό τους. Αλλοτριώνονται. Φυτοζωούν. Γιατί η μνήμη μας κρατά ενωμένους με τις ρίζες μας.

Η εκπροσώπηση του Δήμου Τρικκαίων στον εορτασμό της Εθνικής Επετείου

Ο Δήμος Τρικκαίων ανακοινώνει ότι για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ, ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου θα παραστεί την Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018 στην παρέλαση στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου. Την κυβέρνηση θα εκπροσωπεί η υφυπουργός Οικονομικών κ. Κατερίνα Παπανάτσιου.

Επίσης, στα χωριά του Δήμου Τρικκαίων θα παραστούν στις εορταστικές εκδηλώσεις:

Βαλτινό: Αντιδήμαρχος Χρήστος Μπούρας
Ράξα: Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Μιχάλης Λάππας
Μ. Καλύβια: Αντιδήμαρχος Σοφία Αλεστά
Μεγ. Κεφαλόβρυσο: Αντιδήμαρχος Κώστας Ψύχος
Αρδάνι: Αντιδήμαρχος Αχιλλέας Λασπάς
Ρίζωμα: Αντιδήμαρχος Δημήτρης Παζαΐτης
Πρόδρομος: Αντιδήμαρχος Άκης Αναστασίου
Κρηνίτσα: Αντιδήμαρχος Χρήστος Γούλας
Μεγαλοχώρι: Αντιδήμαρχος Χριστ. Ρόμπος
Μικρό Κεφαλόβρυσο: Αντιδήμαρχος Παν. Ντιντής

Από το γραφείο Τύπου

Ημέρα του Αγίου Δημητρίου

Ημέρα του Αγίου Δημητρίου σήμερα και οι Δημήτρηδες και Δήμητρες έχουν την εορταστική τους.

Οι ευχές από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ ανταλλάσσονται στο διαδικτυακό περιβάλλον μεταξύ συγγενών, φίλων και γνωστών.

Μαζί με τις δικές μας ευχές αξίζει να επισημανθεί πως, αυτό που ξεχωρίζει την ονομαστική γιορτή από τα γενέθλια είναι ότι την πρώτη μπορεί να τη γνωρίζει και ο τελευταίος που μας γνωρίζει, αλλά εμείς δεν τον γνωρίζουμε -τα γενέθλια, αντιθέτως, τα γνωρίζουν μόνον οι πολύ οικείοι μας ή όσοι εμείς επιτρέπουμε να τα γνωρίζουν. Κατά συνέπεια, η γιορτή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να μας πλησιάσει με τρόπο στον οποίο είναι αδύνατο να μην υποκύψουμε στις ευχές του.

Έτσι περιγράφοντας, με μια εμπειρική διάθεση, το ρεζουμέ της ημέρας στη διαδικτυακή εποχή, θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για τη διαπίστωση της αμηχανίας στους εορτάζοντες να τους εύχονται άνθρωποι που δεν αισθάνονται οικεία και στους ευχόμενους να πρέπει να κάτσουν να θυμηθούν, να ξεσκαρτάρουν με βάση τη στενότητα της σχέσης ή τη χρησιμότητά της, να φτιάξουν τη λίστα των εορταζόντων, να αποφασίσουν σε ποιους θα μιλήσουν και σε ποιους θα γράψουν.

Μπελάδες! Αυτοί οι μπελάδες όμως είναι που διατηρούν τις ανθρώπινες σχέσεις και δημιουργούν κοινωνικές συμβάσεις.

Χρόνια Πολλά!

Θανάσης Μπαρτζιώκας : Όλα ήταν άψογα και πολιτισμένα

Να σημειωθεί από την Εφημερίδα μας, ότι, ο Αθανάσιος Μπαρτζιώκας του Γρηγορίου έλκει την καταγωγή του από το Βαλτινό, καθώς η μάνα του η Στεργιανή είναι η κόρη του Θεοδώρου Σκρέκα.

Την Κυριακή 21-10-2018 διεξήχθησαν οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Τρικάλων του μεγαλύτερου επιστημονικού Συλλόγου του νομού μας.

Η εκλογική διαδικασία ήταν άψογη και το όλο κλίμα ήρεμο και πολιτισμένο.

Ως επικεφαλής του συνδυασμού «Ανεξάρτητη Συνεργασία Ιατρών» θέλω πρωτίστως να συγχαρώ τον συνδυασμό «Νέα Ιατρική Κίνηση» του Γεωργίου Πέτρου για την δίκαιη επικράτησή του έστω και με μικρή διαφορά.

Να ευχαριστήσω θερμά όλα τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής που παρά την πολύωρη διαδικασία από τις 06.30 το πρωί μέχρι και τις 03.30 το επόμενο πρωί (21 ώρες) εκτέλεσαν άψογα το καθήκον τους και έφεραν εις πέρας μια επίπονη εκλογική διαδικασία, με 4 κάλπες, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον νόμο.

Αξίζει πιστεύω η αναφορά των ονομάτων αυτών των ανθρώπων:

Πρόεδρος της εφορευτικής επιτροπής δικηγόρος κ. Χαρούλα Μπλαντή και το αναπληρωματικό μέλος δικηγόρος κ. Νίκος Νικολάου.

Τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής συνάδελφους ιατρούς:

1.Σκούρο Σωτήριο – Ουρολόγο
2.Τζιωρτζιωτη Αθανάσιο – Ενδοκρινολόγο
ως τακτικά μέλη της εφορευτικής επιτροπής

και αναπληρωματικά μέλη:
1.Αθανασίου Βασιλική – Οφθαλμίατρο
2.Μπακατσέλου Κατερίνα – Παιδίατρο
3.Τσενεκλίδου Ιωάννα – Αγροτική Ιατρό
4.Μπαλοδήμο Στέργιο-Ηλία – Μικροβιολόγο Βιοπαθολόγο

Επίσης να ευχαριστήσω θερμά την ιατρό Μόκα Ναυσικά – Παθολόγο για την εθελοντική συμβολή της στην όλη διαδικασία.

Να ευχαριστήσω το ιατρικό σώμα που με πολύ μεγάλη συμμετοχή (ψήφισαν 339 ιατροί) έλαβε μέρος σε αυτήν την γιορτή της δημοκρατίας και επέλεξε τα 11 μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Τρικάλων, και τους 6 εκπροσώπους του για τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο.

Να ευχαριστήσω τους 146 ιατρούς που τίμησαν τον συνδυασμό μας «Ανεξάρτητη Συνεργασία Ιατρών» με την ψήφο τους και μας οδήγησαν στο να εκλέξουμε 5 από τα 11 μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου και να τους υποσχεθώ πως θα προσπαθήσουμε για όλα όσα δεσμευτήκαμε προεκλογικά και για ακόμη περισσότερα εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Επίσης ευχαριστώ όλους όσους τίμησαν εμένα προσωπικά δίνοντάς μου την 2η θέση ανάμεσα σε όλους του υποψηφίους όλων των συνδυασμών τόσο του Διοικητικού Συμβουλίου (109 ψήφους), όσο και σαν εκπρόσωπο στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (91 ψήφους) και να τους υποσχεθώ οτι θα προσπαθήσω όσο μπορώ για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων όλων των συναδέλφων προσπαθώντας πρωτίστως να είμαι δίκαιος.

Τέλος να ευχαριστήσω τους 7 συνυποψήφιους μου, οι οποίοι αν και διέθεταν λίγο χρόνο και δεν είχαν εμπειρία από εκλογικές διαδικασίες, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, θυσίασαν πολύ από τον προσωπικό τους χρόνο και πέτυχαν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Βοήθησαν να διεξαχθεί ένας έντιμος, ειλικρινής και αξιοπρεπής προεκλογικός αγώνας από τον οποίο νικητής πάνω από όλους είναι η Δημοκρατία.

Τους ευχαριστώ ιδιαιτέρως έναν έναν και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και πολλαπλά κερδισμένο από την γνωριμία μας και την άψογη συνεργασία μας τον τελευταίο μήνα.

Αξίζει η αναφορά των ονομάτων τους:

Τσιρώνης Παναγιώτης – Οφθαλμίατρος

Φούντα Παρασκευή – Νεφρολόγος

Κοράκης Αλέξανδρος – Αναισθησιολόγος

Κατσάνου Κωνσταντία – Γενική Ιατρός

Kουτρουμπή Χριστίνα – Μικροβιολόγος – Βιοπαθολόγος

Χατζή Φωτεινή Ρόζυ – Παθολόγος

Γουλιάδης Πρόδρομος: Γενικός Ιατρός

Μπαρτζιώκας Αθανάσιος

Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος

Επικεφαλής του συνδυασμού «Ανεξάρτητη Συνεργασία Ιατρών».

Το σπίτι και η λεύκα

Του Δημήτρη Τσιγάρα
Το μοναχικό σπίτι με τη λεύκα τα αντίκρισα στην ερημιά του κάμπου, σε ένα χωράφι, κάπου εκεί στο παλιό εργοστάσιο Ζαχάρεως, του Χρηστάκη Ζωγράφου, μεταξύ των χωριών Μαγουλίτσα και Μαυρομμάτι Καρδίτσας.

Καθώς τριγυρνούσα με το αυτοκίνητό μου, ένα Κυριακάτικο απόγευμα, αναζητώντας κόγχες γαλήνης είδα αυτό το βουβό και σιωπηλό σπιτάκι και πλάι μια λεύκα, ένα καβάκι να το συντροφεύει σαν πιστός σκύλος.
Σταμάτησα να το περιεργαστώ και πλησίασα προς σ’ αυτό, όπως πλησιάζει κανείς κάτι άγνωστο, κάτι παράδοξο, κάτι που αξίζει να ερευνηθεί.
Είχα μπροστά μου ένα σπιτάκι με μια πέτρινη σκάλα που οδηγούσε στη ξύλινη βεραντούλα, με τα κεραμίδια του και με εκείνη τη συγκινητική απλότητα που βρίσκει κανείς στις γειτονιές.
Η λεύκα πλάι του είχε θεριέψει και το μπόι της υψώνονταν σαν λαμπάδα, τριπλάσιο από το ύψος του σπιτιού. Φάνταζε σαν ένα πράσινο βέλος καρφωμένο στη γη και όριζε τόσο πολύ την εντύπωση που προκαλούσε όλο αυτό το θέαμα, ώστε ήταν σχεδόν αδύνατον να φανταστεί κανείς αυτό το μικρό σπίτι δίχως τη θεόρατη λεύκα.
Η λεύκα είχε καταλάβει ατίθαση όλον τον ζωτικό χώρο, είχε γιγαντωθεί σαν να έβγαινε από σελίδα λαϊκών παραμυθιών.

Βουβή κι ακίνητη με τον ευθυτενή κορμό της σαν ακτίνα ηλιακού ρολογιού, να δείχνει καθημερινά την ώρα, ανάλογα με τη θέση του ήλιου στον ουρανό και τη θέση της σκιάς της στη γη.
Κοιτάζοντας αυτό το δίδυμο με μια άλλη ματιά μου φάνηκε πάλι, το σπίτι σαν μελανοδοχείο και η λεύκα σαν κονδυλοφόρος πένα με φτερό.
Σ’ αυτό το παιχνίδισμα του νου φαντάστηκα πως το χειμώνα, με τα γυμνά κλαδιά της, η λεύκα θα άφηνε τον ήλιο να ζεστάνει τα κεραμίδια του σπιτιού, ενώ το καλοκαίρι τα φύλλα της θα τρεμοπαίζανε στο ελαφρύ αεράκι κάποιο ερωτικό τραγουδάκι.
Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή και φωτογράφισα την εικόνα. Δεν χόρταινα να παρατηρώ!

Ξανακοίταξα αυτό το σπίτι, πριν απομακρυνθώ, με την πεποίθηση ότι άφηνα πίσω δύο φίλους σε ένα χωράφι κάπου εκεί στον Θεσσαλικό κάμπο, αποτυπώνοντας τον αχνό συνειρμό μιας ευθυτενούς λυγερόκορμης λεύκας, που συντροφεύει ένα βουβό σπίτι.

Κέλομαι σε Γογγύλα

ΣΑΠΦΩ (7ος αι. π.Χ. με μέσα 6ου αι. π.Χ.)

Κέλομαι σε Γογγύλα
πέφανθι λάβοισα μα γλακτίναν
σε δηύτε πόθος τέαυτος αμφιπόταται

ταν κάλαν α γαρ κατάγωγις αύτα επτόαισ᾽ ίδοισαν
έγω δε χαίρω και γαρ αύτα δη τόδε
μέμφεταί σοι Κυπρογένηα
τας άραμαι τούτο τω βούλλομαι

Γογγύλα κατθάνην δ᾽ ίμερος τις
έχει με και λωτίνοις δροσόεντας όχθοις
ίδην Αχέροντα

Και να μια πολύ λογοτεχνική και καθόλου φιλολογική μετάφρασή μου στο κορυφαίο αυτό ερωτικό ποίημα.

Σε θερμοπαρακαλώ Γογγύλα
γύρνα πάλι σε μένα φορώντας
τον γαλακτερό χιτώνα σου
που τόσο ποθητή σε κάνει

Ω πανέμορφη, πόση χαρά μου δίνεις
και σου το λέει με το στόμα της αυτό η Αφροδίτη
μαλώνοντάς σε στοργικά
αφού για χρόνια εγώ την ικετεύω

Γογγύλα μου με πόση λαχτάρα σε ποθώ
και μοιάζω σαν να θέλω να πεθάνω
και ν᾽ αντικρίσω τους δροσερούς λωτούς
να λουλουδιάζουν στις όχθες του Αχέροντα

Ηλίας Κεφάλας

Reflections - ο χρόνος και το είδωλό του

Του σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ

Το παιδί αυτό ήταν η εξαίρεση. Είχε κολλήσει το πρόσωπο στο τζάμι του τραίνου και κοιτούσε έξω. Πρέπει να ήταν 7-8 χρονών, μαυρούλης. Όσην ώρα το μετρό έτρεχε στο σκοτάδι των τούνελ ο μικρός προσπαθούσε να δει το είδωλό του - ίσως και το είδωλο της μητέρας του που καθόταν στο απέναντι κάθισμα. Κάθε τόσο προσπαθούσε να ζωγραφίσει, να δώσει σχήμα στις φευγαλέες εικόνες σέρνοντας το δάχτυλο πάνω στο τζάμι. Με μια ιδιαίτερη επιμονή να τις προλάβει. Όταν μπαίναμε σε σταθμό κοιτούσε έξω με κάτι τεράστια μάτια. Και όταν ξαναφεύγαμε, έστριβε το σγουρό του κεφαλάκι μέχρι να χαθεί και το τελευταίο φως του σταθμού πίσω μας, κι ύστερα ξαναγύρναγε στο παιχνίδι των αντανακλάσεων.
Μπορούσα να αναγνωρίσω σε όλο αυτό μια πολύ αγαπημένη μου παιδική συνήθεια (που δεν λέει να με αφήσει).
Όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι επιβάτες κοιτούσαν στις οθόνες των κινητών τους. Οι μισοί με τα ακουστικά στα αυτιά. Μπορούσα να τους κοιτάω επίμονα, σχεδόν αδιάκριτα και παρ' όλα αυτά να παραμένω απαρατήρητος.
Είμαστε πλέον πάντα «συνδεδεμένοι» με κάποιον άλλον, με κάτι άλλο, είμαστε πάντα κάπου αλλού. Τα αφηρημένα βλέμματα είναι όλο και πιο σπάνια στις μέρες μας, τα μάτια που έχουν παραδοθεί στο άπειρο είναι πεπερασμένα. Μοιάζει πια να μην αντέχουμε να μείνουμε μόνοι με τον εαυτό μας, μοιάζει να έχει χαθεί η επαφή μας με την αμηχανία, με την ανία, με το «κενό».
Κι όμως, εκεί ακριβώς είναι που δοκιμάζονται οι αντοχές μας. Κι εκεί είναι ταυτόχρονα και η χαραμάδα απ’ όπου μπορεί να ανθίσει ο ρεμβασμός, η ποίηση, η δημιουργία. Μέσα από την επαφή μας με τον νεκρό χρόνο είναι που μπορεί να γεννηθεί η ανάγκη για ένα νέο ξεκίνημα.
Ίσως επειδή η επαφή μας με το «κενό» γκρεμίζει τις βεβαιότητες και μάς βοηθάει να ξαναβλέπουμε τον κόσμο σαν αυτό που πράγματι είναι: ένα ρευστό φευγαλέο είδωλο, στο οποίο πρέπει συνεχώς να δίνουμε και να ξαναδίνουμε σχήμα. Σε ένα ατέλειωτο παιχνίδι, σαν κι αυτό που σκάρωνε το δαχτυλάκι του μικρού μαύρου στο τζάμι του υπόγειου τραίνου της Νέας Υόρκης, εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής 13 Οκτωβρίου 2017.

(Γραμμένο στη Νέα Υόρκη, έναν χρόνο πριν.
Νοσταλγία ή προσμονή, άραγε, ενός νέου ταξιδιού;)

Αντιπλημμυρικά έργα στο Βαλτινό, από την Περιφέρεια Θεσσαλίας

Εργασίες αντιπλημμυρικής προστασίας, στο Βαλτινό και πιο συγκεκριμένα στο χείμαρρο Ανάποδο - Παλιοπόταμο πραγματοποιήθηκαν από την Περιφέρεια Θεσσαλίας.

«Το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν», επεσήμανε ο Περιφερειάρχης κ. Κώστας Αγοραστός, ο οποίος μαζί με τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Χρήστο Μιχαλάκη επισκέφτηκαν τα εκτελεσθέντα έργα για έναν επιτόπιο έλεγχο. Δείτε το βίντεο εδώ.

Συγκεκριμένα ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Αγοραστός υπέγραψε την έγκριση των πιστώσεων έργου «Αντιπλημμυρική θωράκιση χειμάρρων για την προστασία των υποδομών» της περιοχής Βαλτινού, Ματσουκαίικα, Δενδροχωρίου,  Φωτάδας Βαλομανδρίου Κάτω Ελάτης κλπ., και το έργο υλοποιήθηκε με πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Θεσσαλίας και φορέα υλοποίησης τη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων.

«Με έργα όπως αυτό η Περιφέρεια Θεσσαλίας στοχεύει στην προστασία των οικισμών και των καλλιεργειών, από έκτακτα καιρικά φαινόμενα τα οποία λόγω της αλλαγής του κλίματος γίνονται ολοένα και πιο συχνά.

Έτσι πέραν του ότι προστατεύεται η περιοχή, προστατεύεται και το περιβάλλον, αναβαθμίζεται η ζωή των πολιτών και δίνεται λύση σε υπαρκτά προβλήματα.

Η Απελευθέρωση των Τρικάλων από την Γερμανική Κατοχή 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944

18 Οκτώβρη 1944, ο εφεδρικός ΕΛ.Α.Σ. μπαίνει ελευθερωτής στα Τρίκαλα. Το φωτογραφικό στιγμιότυπο στην αρχή της οδού Ασκληπιού, μπροστά στο τότε ξενοδοχείο «ΠΙΝΔΟΣ».

Οι τελευταίες μέρες του Σεπτέμβρη 1944 ήταν από τις πιο άγριες που έζησε ο τρικαλινός λαός κατά τη ναζιστική κατοχή.

Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους έχουν εντείνει το κλίμα τρομοκρατίας απαγορεύοντας κάθε είδους συγκέντρωση και η κυκλοφορία επιτρέπεται από τις 9 το πρωί μέχρι το απομεσήμερο υποχρεώνοντας τον κόσμο να κρύβεται στα σπίτια του με την απειλή εκτελέσεων.

Τίποτα όμως δεν εμποδίζει πλέον τους αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ να εντείνουν συνεχώς τον κλοιό γύρω από την πόλη όπου τα προβλήματα τροφοδοσίας της αγοράς είναι έντονα καθώς και τα χαρτονομίσματα έχουν χάσει πια την αξία τους.

Οι Τρικαλινοί δεν πείθονται από τη γερμανική προπαγάνδα και μετά τις νίκες του Κόκκινου Στρατού και την απόβαση στη Νορμανδία έχουν αντιληφθεί πως η πολυπόθητη απελευθέρωση πλησιάζει.

Όταν λοιπόν στις 17 Οκτώβρη οι Γερμανοί ανακοινώνουν στα Τρίκαλα απαγόρευση της κυκλοφορίας για την επόμενη μέρα αρχίζουν όλοι να συνειδητοποιούν ότι κάτι θα συμβεί. Οι εξελίξεις πάντως δεν βρίσκουν απροετοίμαστο το αντιστασιακό κίνημα.

Μέχρι τότε η Περιφερειακή Επιτροπή του ΚΚΕ είχε σχεδιάσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Την καταδίωξη των Γερμανών κατά την αποχώρησή τους, την πρόληψη των καταστροφών στην πόλη, την είσοδο των ανταρτών, την ανάδειξη των οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κυρίως του Δημάρχου, τα πρώτα μέτρα για την εξασφάλιση της τάξης κ.λπ.

Μετά από αρκετή συζήτηση υπήρξε σύγκλιση απόψεων για τη θέση του Δημάρχου στο πρόσωπο του Νίκου Κλιάφα, δικηγόρου και αγωνιστή της αντίστασης (βρήκε το θάνατο λίγα χρόνια αργότερα ως πολιτικός επίτροπος του ΔΣΕ).

Επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης της πόλης του ΚΚΕ ήταν ο Χάρης Γιάκας, δικηγόρος, Πολιτικός Επίτροπος ο Βασίλειος Ζάχος, καθήκοντα στρατιωτικού διοικητή θα αναλάμβανε ο πρώην ενωμοτάρχης Κ. Τόλης, και επικεφαλής της εαμικής οργάνωσης η Κάτια Βιδάλη, σύζυγος του δημοσιογράφου Κώστα Βιδάλη που δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1946 από τις συμμορίες του Σούρλα στα Φάρσαλα.

Έλαβε το πτυχίο της και ορκίστηκε η Θεολόγος Ελένη Ι. Καραμπάση

Στιγμές χαράς και συγκίνησης έζησαν οι γονείς και οι συγγενείς της Ελένης Καραμπάση που βρέθηκαν δίπλα της και μοιράστηκαν με ικανοποίηση και περηφάνια την χαρά της κατάκτησης του πτυχίου της.

Η νέα επιστήμονας ορκίστηκε την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018, στη τελετή ορκωμοσίας του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ και έλαβε το πτυχίο της, παρουσία των υπερήφανων γονιών της Γιάννη και Κατερίνα Καραμπάση.

Η αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, σε όλη τη διάρκεια της τελετής, ήταν κατάμεστη από πλήθος συγγενών, φίλων και συμφοιτητών των ορκισθέντων θεολόγων.

Για να δείτε το βίντεο που κατέγραψε τη στιγμή της απολαβής του πτυχίου της Ελένης Καραμπάση πατήστε εδώ.

Εμείς ευχόμαστε στην Ελένη Καραμπάση καλή σταδιοδρομία!

Τα τσίπουρα στο Βαλτινό. «Εις υγείαν, και με μέτρο», για να υπάρχει νηφαλιότητα!

Ο μήνας Οκτώβριος είναι ο μήνας που μπαίνουν σε λειτουργία οι αμβυκές για την απόσταξη του εθνικού μας ποτού, που είναι το τσίπουρο, με γλυκάνισο ή και χωρίς.
Οι μερακλήδες αυτή την εποχή έχουν την «εορταστική τους» ανυπομονώντας να γευτούν τη νέα σοδειά.
Η παρασκευή του τσίπουρου για την περιοχή μας και η παραδοσιακή μέθοδος απόσταξής του, χρόνια τώρα, παραμένει ξεχωριστή, καθώς αποτελεί τη συνέχεια μιας παράδοσης την οποία, επιμένουν να αναβιώνουν εδώ και χρόνια πολλές γενεές.

Όλοι λίγο πολύ στα χωριά βγάζουν κάποιες ποσότητες τσίπουρο για ιδία χρήση.

Στο Βαλτινό ήδη από τις αρχές του Οκτώβρη λειτουργεί ο αποστακτήρας (καζάνι) του Δημήτρη Ψύχου.  Είναι ένας χώρος, όπου υπάρχουν όλες οι απαραίτητες εγκαταστάσεις απόσταξης.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο Παναγιώτης Β. Σταμούλης ήταν ένας από τους πολλούς που έβγαλε εκεί τα τσίπουρά του.
Η διαδικασία της απόσταξης ξεκινά με το πλύσιμο του καζανιού από τα υπολείμματα της προηγούμενης απόσταξης, το γέμισμα του καζανιού με τα στέμφυλα, την πιθανή προσθήκη αρωματικών και το άναμμα της θέρμανσης. Η τελευταία παλιά γινόταν πάντοτε με ξύλα, αλλά λόγοι καθαριότητας και κάπνας έχουν οδηγήσει στη χρήση προπανίου (γκαζιού). Πέραν της καθαριότητας, το γκάζι εξασφαλίζει σταθερή θερμοκρασία και πολύ γρήγορη θέρμανση, επιταχύνοντας έτσι την όλη διαδικασία.

Πρωταγωνιστής σε διαφημιστικά σποτς ο συγχωριανός μας Σάκης Αθάνατος

Ο Σάκης Αθάνατος που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο φαίνεται πως τα καταφέρνει θαυμάσια και στο χώρο της διαφήμισης, καθώς έχει πρωταγωνιστικούς ρόλους στα διάφορα διαφημιστικά σπότς.

Ήδη ολοκληρώθηκε και το πρόσφατο διαφημιστικό επεισόδιο με θέμα:  «Πως να φτιάχνεις υψηλής ποιότητας v60. καφέ (ή έλα στο καφέ και θα το κάνει για σένα».

Για όσους επιθυμούν να δούνε τα διαφημιστικά σπότς  ας πατήσουν εδώ και στη συνέχεια εδώ

Το νανούρισμα της Νάσιας Ριζαργιώτη

Ένα πανέμορφο τραγούδι, νανούρισμα, κυκλοφόρησε στο YouTube, το οποίο ερμηνεύει η συγχωριανή μας Νάσια Ριζαργιώτη, σε μουσική Χρυσοβαλάντη Σωτηρίου και στίχους της Μαίρης Φασουλάκη.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους ταλαντούχους δημιουργούς, αλλά και στη Νάσια Ριζαργιώτη, που στο τραγούδι «νανούρισμα» ξεδιπλώνει το ταλέντο της και με τη φωνή της ως εργαλείο έκφρασης και αγωγό επικοινωνίας  καταφέρνει να αποδείξει την πολύπλευρη εκφραστικότητα, το πάθος και το μέτρο, που αποτυπώνονται εύστοχα μέσα από τη καταπληκτική της ερμηνεία.

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ  

Αγάπη μου, παιδάκι μου, ζωής, αγάπης γέννα

γίνε αστέρι του ουρανού απόψε εσύ για μένα.

Να σε κοιτάω και να ριγώ, να σε θωρώ να ζήσω,

να απαρνηθώ τον κόσμο αυτό, στο φως σου να ραγίσω.

Μάργαρο, ανθοί κι αγιόκλημα, χρυσοκλωστή κι αστέρια

να σου κεντάνε τ’ όνειρο με μεταξένια χέρια.

Κι όποιος τον ύπνο σου ορεχτεί, πουλάκι μου, να κλέψει

να τον μεθύσει η Άνοιξη που σ’ έχω εγώ φιλέψει.

Μουσική: Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου (Valkristo)

Στίχοι: Μαίρη Φασουλάκη

Ερμηνεία: Νάσια Ριζαργιώτη

Παραγωγή/Ενορχήστρωση: Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου

Ηχοληψία/μείξη/mastering: Νίκος Παπαδόπουλος

Στούντιο: Soundflakes Studio

Έπαιξαν οι μουσικοί

Σπύρος Καβαλλιεράτος: Αναγεννησιακό Λαούτο/Βιχουέλα

Λευτέρης Ανδριώτης: Λύρα

Σταύρος Παργινός: Τσέλο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΒΑΛΤΙΝΟΥ

Από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018 και ώρα 11 π.μ. στον χώρο του αμφιθεάτρου Γυμνασίου και Λυκείου θα γίνουν οι εγγραφές για τα χορευτικά τμήματα.

Στις 11.00 π.μ Εφηβικό – Παιδικό

11.45 π.μ. Παιδικό

12.30 μ.μ. Ενηλίκων

Οι παραπάνω ώρες ισχύουν μόνο για την Κυριακή που θα γίνουν οι εγγραφές.

Ποδόσφαιρο, Δενδροχώρι - Βαλτινό 1-1

Με ισόπαλο σκορ 1 - 1 έληξε η αναμέτρηση μεταξύ των ομάδων Α.Ο. Μέγας Αλέξανδρος Δενδροχωρίου και Α. Ο. Βαλτινού στον ποδοσφαιρικό αγώνα της περασμένης Κυριακής για το Πρωτάθλημα της Β΄ ερασιτεχνικής ΕΠΣΤ.

Έτσι σύμφωνα και με τους υπόλοιπους αγώνες του πρωταθλήματος, για την 4η αγωνιστική στον Β΄ όμιλο της Β΄ ερασιτεχνικής, σημειώθηκαν τα εξής αποτελέσματα:

Δενδροχώρι-Βαλτινό              1-1
Πρίνος-Γόμφοι                        3-0
Ροπωτό-Λυγαριά                     0-5
Ασπρόβαλτος-Φωτεινό           3-0
Δροσερό-Φιλύρα                    3-0 α.α.
Χρυσομηλιά-Παλ/στηρο         1-4
Βυτουμάς-Πιαλεία                  4-2
Τζούρτζια-Θεόπετρα               1-0
Ρεπό Κεφαλ/κός

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

1 ΒΥΤΟΥΜΑΣ          14        -           3          12
2 ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΟΣ   14        -           4          10
3 ΛΥΓΑΡΙΑ                14        -           2          9
4 ΔΡΟΣΕΡΟ               13        -           3          9
5 ΠΡΙΝΟΣ                  6          -           3          9
6 ΤΖΟΥΡΤΖΙΑ           8          -           7          9
7 ΠΙΑΛΕΙΑ                8          -           6          7
8 ΠΑΛ/ΣΤΗΡΟ          9          -           5          7
9 ΘΕΟΠΕΤΡΑ            8          -           5          6
10 ΧΡΥΣΟΜΗΛΙΑ    8          -           7          6
11 ΒΑΛΤΙΝΟ             5          -           5          5
12 ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ      3          -           5          4
13 ΓΟΜΦΟΙ               3          -           19        0
14 ΦΩΤΕΙΝΟ             3          -           14        0
15 ΡΟΠΩΤΟ               2          -           9          0
16 ΚΕΦ/ΚΟΣ              –                                  –
17 ΦΙΛΥΡΑ                 –                                  –

Η λεύκα

Στέκεται λυγερόκορμη και με κοιτά. Τα πράσινα μάτια της καρφώνουν τα δικά μου. Ελαφρός κυματισμός του Οκτώβρη, μια στο χειμώνα και μια στο καλοκαίρι.

Απλώνει τα στήθη της, γυναίκα υγρή, πάνω στο κορμί μου.

Τα τρυφερά της φύλλα, χέρια απαλά, χαϊδεύουν τ' άσπρα μαλλιά μου.

Γέρνω την πλάτη μου στο κορμί της και με διαπερνά απροσδιόριστη ευτυχία.

Πόσο μικρός νοιώθω στις ρίζες της. Αυτή θεόρατη συνομιλεί μυστικά με τα σύννεφα. Άκουσα τους ψιθύρους της πριν.

Καθάρισε ο ουρανός. Ζέστανε η μέρα. Ο ήλιος ασημίζει τα φύλλα της.

Αγκαλιάζω το κορμί της κι χωρίς να το καταλάβω τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα.
Σ' ένα απέραντο λιβάδι μόνοι μας. Εγώ και η λεύκα. Ερωτευμένοι.

του Κωστή ταξιδεύων

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία, απ’ το χωριό μας.

Στο καφενείο απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στης εφημερίδας τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί ουρανός ! τί φύσις !
Αχνίζει  κει μπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.

Σε μία καρέκλα το’ να ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μίαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.

Βρίζω τον Τράμπ, την Μέρκελ, και όποιους άλλους θέλω,
και στρίβω το μουστάκι μου με ταραχή πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαόλου στέλλω
τον ίδιο τον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

  

Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω,
επάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...
εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

Στον καφετζή ξεσπάω... φωτιά κι εκείνος παίρνει.
αμέσως άνω κάτω τού κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
και τέλος... δεν πληρώνω δεκάρα τον καφέ.