Στη γειτονιά του παραδείσου

Οι γειτόνισσες Ζωή, Βασιλική, Αποστόλου,… δονούν τις χορδές της μνήμης μας, από την επουράνια γειτονιά, εκμηδενίζοντας τον χρόνο και τις αποστάσεις, με την αέναη παρουσία τους στη γειτονιά του χωριού.
Όπως κάποτε, κάθισαν στο πεζούλι της γειτονιάς να υπερασπίσουν τις συνήθειές τους.
Να κουβεντιάσουν, έτσι που ο λόγος τους, απλός κι απέριττος, να γυροφέρνει σε μία γωνιά μ’ αγέρα και δυόσμο, με χαμομήλι και βασιλικό.
Έτσι που ο λόγος τους, απλός κι απέριττος, να ξεχύνεται και να βγαίνει σαν πλημμυρίδα, σκορπίζοντας τη γαλήνη που λείπει από τη γη.
Έτσι που να σκύβεις, να φιλάς την εικόνα τους και να ανάβεις ένα κερί.