Φθαρμένα λόγια σεβασμού
δεν θα ΄θελα να γράψω
για σένα πατέρα.
Ούτε με δάκρυα λυγμών
να ραντίσω το χώμα που σε σκεπάζει.
***
Προτιμώ να σιωπήσω εμπρός σου ορθός
και μ' ασκυφτο κεφάλι ν' ατενίσω
τα δέντρα που σιωπηλά
σου κρατούν συντροφιά
στην αιώνια γαλήνια πορεία σου.
***
Κι αν κάποτε, ένα δάκρυ κυλήσει καυτό,
θαμπώνοντας της όρασής μου το φέγγος,
δεν θα ΄ναι πατέρα μου περήφανε
σημάδι αδυναμίας μου αυτό,
παρά ατσάλι χιλιοδούλευτο
απ' τα δικά σου χέρια.
***
Κι εσύ όπου κι αν θωρείς εκεί ψηλά,
Βοήθα με, τον όρκο πού 'δωσα,
μπροστά στο ανθοστόλιστό σου μνήμα
πιστά να τον κρατήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου