Να τη, μου βγαινει η ευχη!

Κρυφάκουγα χθες βράδυ κάποια αστέρια που κουβέντιαζαν – βλέπεις εκεί πάνω οι γείτονες ακόμη συζητάνε.

-Σα να ΄ναι χαμηλό το φως σου απόψε, είπε στο διπλανό του αυτό που βρισκόταν γραμμή στο αριστερό μου μάτι.

-Δεν είναι τίποτα, δάνεισα λίγο στον Αυγερινό, απάντησε εκείνο, θα μου το φέρει πάλι.

-Γιατί δεν έρχεσαι πιο ΄δω, επέμενε το πρώτο, έλα να πιούμε ένα ποτό.

-Ωραία θα ΄ταν, μα αν ζαλιστώ και πέσω;

-Και τι μ΄ αυτό, εξήγησε το πρώτο. Κι αυτό να γίνει, κάποιος στη Γη που αγαπάει πολύ θα σου φωνάξει και θα πει:

Να τη, μου βγαίνει η ευχή.