Άθλια εικόνα των αθλητικών εγκαταστάσεων και υποδομών του Βαλτινού

 

Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε και οι μαθητές πέρασαν και πάλι τις πύλες του σχολείου μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι. Η πολιτεία, το υπουργείο Παιδείας, δήλωσε έτοιμο από πλευράς υποδομών να υποδεχθεί τους μαθητές.

Όμως, στο χωριό μας, οι υποψήφιοι μνηστήρες της τοπικής αυτοδιοίκησης αναδεικνύουν τις ελλείψεις, το χάλι, και την αδιαφορία των αρχών για τις στοιχειώδες υποδομές του τόπου μας, παρουσιάζοντας εγκαταλειμμένους και λεηλατημένους αθλητικούς χώρους του Βαλτινού, που δυστυχώς υποβαθμίζουν την ποιότητα και την λειτουργικότητα των χώρων άθλησης και ψυχαγωγίας.

Αποκρουστικοί χώροι άθλησης, κατεστραμμένα γήπεδα, λεηλατημένες υποδομές παρουσιάζουν μια τριτοκοσμική εικόνα που παραπέμπει στην αδιαφορία, στην οπισθοδρόμηση και στην απαξίωση κάθε έννοιας πολιτισμού και αξιοπρέπειας.

Οι υποσχέσεις για κατασκευή αθλητικού κέντρου περίσσεψαν εδώ και 8 χρόνια… 

Την ίδια εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας παρουσιάζει και το σιντριβάνι στην πλατεία της εκκλησίας Αγίου Αθανασίου. Η πλατεία διαμορφώθηκε εξωραΐστηκε και αποτέλεσε ένα πραγματικό στολίδι για το χωριό μας το 2002, αλλά έκτοτε αφέθηκε στο έλεος της αδιαφορίας με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί και αισθητικά και λειτουργικά. Το πανέμορφο σιντριβάνι δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια δεν λειτουργεί.

Δυστυχώς, οι λύσεις των προβλημάτων δεν είναι θέμα πόρων, είναι θέμα ανικανότητας, αδιαφορίας και ωχαδερφισμού.

Μακάρι οι νέοι δημοτικοί και κοινοτικοί άρχοντες, που θα προκύψουν από τις επικείμενες εκλογές να διακατέχονται από νέες ιδέες, από προσόντα ικανότητας και πραγματικού ενδιαφέροντος για τα προβλήματα του τόπου, ώστε να εξασφαλίσουν με τις ενέργειές και τις παρεμβάσεις τους την ποιοτική αναβάθμιση και λειτουργία των διάφορων υποδομών του τόπου.

Το οφείλουνε πρώτα στα παιδιά τους, στην νεολαία μας και κατόπιν σε όλους τους άλλους πολίτες».

Παρουσίαση νέων υποψηφίων για την Κοινότητα Βαλτινού

Δυο νέοι φέρελπις υποψήφιοι για την Κοινότητα Βαλτινού παρουσιάζονται και αυτοσυστήνονται ζητώντας την στήριξη των ψηφοφόρων.

Πρόκειται για τον Βάϊο Γ. Τσιγάρα και την Θεοδώρα Π. Περεντίδου, οι οποίοι αναφέρουν σχετικά για την υποψηφιότητά τους:

Βάϊο Γ. Τσιγάρας υποψήφιος για την Δημοτική Κοινότητα Βαλτινού

Πλησιάζοντας στην ημέρα της κάλπης, θα ήθελα να αδράξω την ευκαιρία και να συστηθώ στους συγχωριανούς μου, ειδικά σε αυτούς που δεν είχα την τιμή και την ευκαιρία να γνωρίσω και να συναναστραφώ τα τελευταία χρόνια.

Ονομάζομαι Βάιος Τσιγάρας και είμαι 29 χρονών. Είμαι μόνιμος κάτοικος Βαλτινού από την πρώτη μέρα της ζωής μου. Αποφοίτησα από το Γενικό Λύκειο Βαλτινού, ενώ αντίστοιχα καθ’ όλη τη διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων τα πέρασα στις εκπαιδευτικές μονάδες του χωριού μας. Γεγονός που μου δίνει την δυνατότητα να γνωρίζω καλά τις ανάγκες των σχολείων μας, καθώς δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τη μέρα που, από μαθητής έγινα ενήλικος πολίτης της χώρας.

Για όσους με γνωρίζουν προσωπικά, ξέρουν την αγάπη μου για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, καθώς από μικρή ηλικία είχα την τιμή να αγωνιστώ με την ομάδα του χωριού μας, να εξελιχθώ και να αγωνιστώ ακόμα και σε επαγγελματική κατηγορία. Μεταξύ των στόχων μου είναι να ξαναφέρω τον αθλητισμό στο χωριό μας, καθώς ο αθλητισμός αποτελεί τη ναυαρχίδα του πολιτισμού της περιοχή μας.

Επίσης τη δεδομένη χρονική περίοδο πέρα από το κομμάτι της εργασίας μου, προσπαθώ να εξελίσσομαι και να αποκτώ δεξιότητες που θα με βοηθήσουν να προσφέρω αυτό που πραγματικά θέλω στον τόπο που γεννήθηκα, μεγάλωσα και θα συνεχίσω να ζω. Είμαι φοιτητής στο τμήμα Μάρκετινγκ και Διαφήμισης του ΙΕΚ Άλφα Θεσσαλονίκης, με σκοπό να εκμεταλλευτώ τις γνώσεις μου για το καλύτερο μέλλον του χωριού μας. Δεν θέλω να τάξω, ούτε να υποσχεθώ πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι πως θα δουλέψω για να κάνω το χωριό μας καλύτερο. Για να αποκτήσει ζωή και νόημα ώστε να το επιλέξει κάποιος για να ζήσει, να  δουλέψει και να κάνει οικογένεια.

Υποψήφιος Σύμβουλος για την Κοινότητα Βαλτινού με τον συνδυασμό «Τρίκαλα τόπος να ζούμε» με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιώργο Ηλιάδη.

Βάιος Γ. Τσιγάρας

 

Θεοδώρα Π. Περεντίδου υποψήφια για την Δημοτική Κοινότητα Βαλτινού

Στον τόπο μας μάθαμε να συμπορευόμαστε και με τούς παλιούς...Αυτοί με την γνώση και την εμπειρία, εμείς με τις νέες ιδέες και με όρεξη.

Έτσι θα πάμε μπροστά!

Θέτω τον εαυτό μου στην κρίση των συγχωριανών μου ζητώντας την ψήφο σάς για το τοπικό συμβούλιο του Βαλτινού!

Ζω εδώ 42 χρόνια, μεγαλώνοντας 4 παιδιά, πράγμα που σημαίνει ότι γνωρίζω για ό,τι συμβαίνει η θα μπορούσε να συμβεί στον τόπο μάς!

ΠΑΜΕ λοιπόν όλοι μαζί παλιοί και νέοι να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει!

Με εκτίμηση και σεβασμό προς όλους!!!

Υποψήφια Σύμβουλος για την Κοινότητα Βαλτινού με τον συνδυασμό του Νίκου Σακκά.

Θεοδώρα Π. Περεντίδου

Παρουσίαση δύο νέων υποψηφίων για την Κοινότητα Βαλτινού

 Δυο νέοι φέρελπις υποψήφιοι για την Κοινότητα Βαλτινού παρουσιάζονται και αυτοσυστήνονται ζητώντας την στήριξη των ψηφοφόρων.

Πρόκειται για τον Αντώνιο Κ. Τσιγάρα και τον Λάμπρο Κ. Κατσιούλη, οι οποίοι αναφέρουν σχετικά για την υποψηφιότητά τους:

Αντώνιος Κ. Τσιγάρας υποψήφιος για την Δημοτική Κοινότητα Βαλτινού

Αγαπητοί συγχωριανοί. Η ενασχόληση με τα τοπικά θέματα του χωριού νομίζω πως μας αφορά όλους. Έτσι λοιπόν πήρα κι εγώ την απόφαση να θέσω υποψηφιότητα για την Δημοτική Κοινότητα Βαλτινού, με τον συνδυασμό, «Τρίκαλα τόπος να ζούμε», με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιώργο Ηλιάδη.

Μέσα από τον θεσμό της Κοινότητας, πιστεύω ότι μπορούμε να διαχειριστούμε τα θέματα των κοινών υποθέσεων, να αναβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής σε όλους τους τομείς, από την διαχείριση της καθημερινότητας μέχρι την ανάδειξη και προώθηση για λύση, των διαφόρων προβλημάτων του τόπου μας. Από τη βελτίωση του χώρου και φυσικού περιβάλλοντος, μέχρι τα θέματα της αισθητικής και του πολιτισμού.

Σας ζητάω λοιπόν να μου δώσετε την δυνατότητα με την ψήφο σας να πραγματοποιήσουμε όνειρα, ιδέες και σχέδια για τον τόπο μας, ώστε να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια και να νοιώθουμε υπερήφανοι για το χωριό μας.

 

Λάμπρος Κατσιούλης Υποψήφιος για την Δημοτική Κοινότητα Βαλτινού

Αγαπητοί συγχωριανοί έπειτα από πολύ σκέψη, προσωπικό και οικογενειακό προβληματισμό, πήρα την σοβαρή και υπεύθυνη απόφαση να θέσω τον εαυτό μου υποψήφιο στο τοπικό δημοτικό συμβούλιο του χωριού μας. Απ' όσο γνωρίζετε οι περισσότεροι είμαι στρατιωτικός και λόγου αυτής της ιδιότητάς μου έχω διαμείνει σε πάρα πολλά μέρη ανά την Ελλάδα. Έχω δει στους τόπους όπου διέμενα και στραβά και σωστά πράγματα να γίνονται. Ήρθε όμως η ώρα καθώς είναι και επιθυμία τις οικογένειάς μου και ιδιαίτερα των παιδιών μου που αγαπούν το χωριό να μπορέσω με την ψήφο σας να παραμείνω εδώ στον τόπο μου. Με ανοιχτούς λοιπόν ορίζοντες και πολλές ιδέες για το μέλλον του χωριού μας, ζητώ απ' όλους εσάς να με στηρίξετε με την ψήφο σας.

Κατσιούλης Λάμπρος

Υποψήφιος τοπικός σύμβουλος Βαλτινού με τον συνδυασμό του Νίκου Σακκά.

Η ανυπεράσπιστη Σταμούλω

 

Διήγημα του Δημήτρη Τσιγάρα

Μία καλοκαιριάτικη νύχτα, Αύγουστος μήνας ήταν, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, κι οι κάτοικοι του Βαλτινού αποσταμένοι από τις δουλειές τους είχαν πλαγιάσει νωρίς όξω στις ρούγες τους, για να ξαποστάσουν, ώστε το πρωί με την αυγούλα να βρίσκονται στα χωράφια τους. Το φεγγάρι, που τους φώτιζε γλυκά κι απαλά με τις αργυρόξανθες ακτίνες του, τώρα είχε γείρει πια πίσω από τις βουνοκορφές του Κόζιακα.

Ξάφνου ακούστηκε να χτυπάει η καμπάνα του χωριού ασταμάτητα, νταν, νταν, νταν! Ο ήχος της, που έβγαινε από το μπρούτζινο και θεόρατο στόμα της, απλώνονταν ανατριχιαστικά στη νεκρική σιγαλιά της νύχτας κι έφτανε ως πέρα στα άλλα καμποχώρια.

Σε λίγο σταμάτησε η καμπάνα κι ακούστηκε μία δυνατή φωνή που ’λεγε και ξανάλεγε:

- Xωριανοί – Ε, χωριανοί… φωτιά στο σπίτι της Σταμούλως!

Οι άνθρωποι που βρισκόταν στον πρώτο τους ύπνο ξύπνησαν, άρχισαν ν' αναδεύονται, να τρίβουν τα μάτια τους και ν’ αφουγκράζονται τα λόγια του βραδινού ντελάλη.

Αλαφιασμένοι τώρα πετάχτηκαν επάνω κι έτρεξαν προς το σπίτι της Σταμούλως.

Οι δρόμοι γέμισαν από άντρες, γυναίκες και παιδιά. Τα σκυλιά αναστατώθηκαν κι εκείνα, με τις φωνές, τα χτυπήματα και τον θόρυβο των ανθρώπων. Γαυγίσματα από δω, γαυγίσματα από ’κει, ουρλιάσματα από δεξιά, ξεφωνητά απ’ αριστερά... Σε λίγα λεπτά της ώρας οι χωριανοί βρέθηκαν κιόλας στον τόπο της φωτιάς.

Τι να ιδούν; Το σπίτι της Σταμούλως ήταν παραδομένο στους καπνούς και στις φλόγες! Αλλά κι αυτή, με καμένα χέρια, πόδια και πρόσωπο και σε κατάσταση λιποθυμίας, ξαπλωμένη στη ρούγα της, ενώ οι χωριανοί μάταια προσπαθούσαν να περισώσουν κάτι από το νοικοκυριό της.

Η φωτιά είχε τώρα πια φουντώσει. Οι φιδόγλωσσες φλόγες έγλυφαν λαίμαργα τα παραθυρόφυλλα, τις πόρτες και προχωρούσαν προς τη στέγη.

Με το ελαφροφύσημα του αγέρα, οι φλόγες όλο και μεγάλωναν και σαν αχόρταγες κι αδηφάγες, έδειχναν ότι βιάζονται να συμπληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.  Κι αλήθεια! Ζωντάνεψαν πιο πολύ, μεγάλωσαν, φούντωσαν και έκαψαν κι αφάνισαν κάθε τι που βρήκαν μπροστά τους. Κι έτσι σε λίγο, από το σπίτι της Σταμούλως δεν έμεινε τίποτε άλλο, παρά ένας σωρός από κάρβουνα και στάχτη.

Εκείνο που κατάφεραν οι κάτοικοι, ήταν να περιορίσουν τη φωτιά και να γλυτώσουν τα διπλανά σπίτια, που συνόρευαν με το σπίτι της Σταμούλως.

Όταν επέστρεφαν στα σπίτια τους μικροί και μεγάλοι, παρέες - παρέες κρυφοκουβέντιαζαν, σχολίαζαν κι έλεγαν:

- Αμ τι νόμιζε η Σταμούλω, μόνο δαίμονες υπάρχουν,… υπάρχει και Θεός που τα βλέπει όλα και τιμωρεί!...

- Μωρέ,... έλεγε ο άλλος, ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί, λέει η παροιμία του κόσμου.

- Έτσι είναι ρε παιδιά. Όποιος ανακατεύεται με δαίμονες και σατανάδες, τι καλό περιμένεις να έχει!... Με τους σατανάδες ανακατώνονταν η Σταμούλω, σατανάδες την κατέστρεψαν. Αμ δεν έχουν φίλους οι σατανάδες!...

Η φτωχή Σταμούλω, βιοπορίζονταν μαζεύοντας φουκάλια από την περιφέρεια και έφτιαχνε σκούπες που τις πουλούσε στο παζάρι. Ήταν ψηλή, λιγνή, στεγνή και κοκαλιάρα, με ζαρωμένο πρόσωπο και χιλιοζαρωμένα χέρια. Κι όπως ήταν μαυριδερή  στο πρόσωπο «μαυροσκιά» και «φάτσα του διαβόλου» την έλεγαν στο χωριό.

Από πολύ μικρή ηλικία είχε ορφανέψει από πατέρα και μάνα και η ζωή της ήταν ένα μαρτύριο. Παντρεύτηκε με τον Γύφτο τον Λιακαβάκη κι έμεινε χήρα, εδώ και χρόνια, καθώς ο άντρας της σκοτώθηκε στον πόλεμο. Ο μονάκριβος γιος της δεν ήταν στα συγκαλά του. Τον είχαν πάει στον Άη Νικόλα, στο Μπαρμπόπι να γίνει καλά, αλλά μάταια, πέθανε κι αυτός μέσα στο κελί κι απόμεινε παντέρημη και δύστυχη η Σταμούλω.

Στο χωριό έλεγαν πως ήταν δαιμονισμένη γιατί πίστευαν πως ευθύνεται για τον θάνατο των τριών συγγενών της, πατέρα, άντρα και γιό!

Πολλοί της έριχναν ευθύνες για την θανατική αύρα που εξέπεμπε. Άλλοι την θεωρούσαν μάγισσα, που ’κανε νιους και νιες να πεθάνουνε πάνω στο ανθοβόλημα της νιότης τους. Οι γυναίκες και τα κορίτσια την έτρεμαν και την φοβόντουσαν. Τα λιανοπαίδια, που έπαιζαν στις γειτονιές, όταν την έβλεπαν, σταματούσαν τα παιχνίδια και τα ξεφωνητά τους και κρύβονταν πίσω από τους φράχτες και τους τοίχους για να αποφύγουν το βλέμμα της. Η Σταμούλω το καταλάβαινε αυτό, σταματούσε για λίγο, κάτι μουρμούριζε κι έπειτα αφήνοντας ένα βόγγο, έπαιρνε τα μάτια της και τήραγε μπροστά στον δρόμο της. Κάποιες φορές, συλλογιζόμενη, ένοιωθε τόσο ανυπεράσπιστη κι αναρωτιόταν: Ποιος άραγε θα κατάφερνε να ορθώσει ανάστημα απέναντι στις δυνάμεις της κόλασης, αλλά και στους δαίμονες που κάθονται στο θρόνο της ανθρώπινης ψυχής;

Πέρασαν μήνες κι ύστερα από την καταστροφή του νοικοκυριού της, η Σταμούλω πέθανε. Πέθανε αφού τρεις ολόκληρους μήνες βασανίστηκε στην ψάθα από τα καψίματα της φωτιάς και τ’ άδικο του κόσμου.

Όταν ο παπάς και πέντε-έξι πήγαιναν να την θάψουν, πολλοί ήταν εκείνοι που σταυροκοπιούνταν και παρακαλούσαν το Θεό να μείνει άλιωτη και να βρικολακιάσει.

Λένε πως όντως βρικολάκιασε! Λένε επίσης πως την έβγαλαν άλιωτη στα οκτώ χρόνια! 

Ποιος ξέρει;

Ένα μονάχα ξέρουν στο χωριό, ότι η Σταμούλω ήταν μία μάγισσα που σώρευσε συμφορές και δυστυχία στο χωριό.

Η υποψήφια δημοτική σύμβουλος Βούλα Βότσιου – Μακρή

 

Η συγχωριανή υποψήφια δημοτική σύμβουλος για τον Δήμο Τρικκαίων, Παρασκευή Βότσιου – Μακρή, με τον συνδυασμό «Τρίκαλα τόπος να ζούμε», του Γιώργου Ηλιάδη,  κατέρχεται στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές με μοναδικό στόχο να προσφέρει έμπρακτα στη βελτίωση κάθε προοπτικής για το καλύτερο «αύριο» του τόπου, και των συμπολιτών της.

Είναι δικηγόρος, πτυχιούχος του Τμήματος Νομικής της Σχολής Νομικών και οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Είναι παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Μακρή, υπάλληλο στη ΔΕΗ και έχει δύο παιδιά, τον Γιώργο και την Μαργαρίτα και κατοικεί στα Ματσουκέικα Τρικάλων.

Από τον Ιούλιο του έτους 2003 ασκεί το επάγγελμα της δικηγόρου του Πρωτοδικίου Τρικάλων, διατηρεί δε δικηγορικό γραφείο επί της οδού Χαιροπούλου 8 στα Τρίκαλα (Τηλ. Γραφείου και Fax 24310 28498, Κιν.: 6936673828).

Εθελοντισμός και πολιτική δράση

 

Του Hλία Γιαννακόπουλου

«Οι μόνοι που θα είναι πραγματικά ευτυχείς είναι αυτοί που έχουν βρει πώς να εξυπηρετήσουν» (Albert Schweitzer). 

Οι Πυρκαγιές του καλοκαιριού και οι Πλημμύρες στη Θεσσαλία πέραν των αρνητικών στοιχείων που τις ακολούθησαν ως παράγωγα φαινόμενα, προκάλεσαν και την ανάδειξη κάποιων συμπεριφορών ανθρωπιάς και κοινωνικής αλληλεγγύης είτε από οργανωμένους φορείς είτε από μεμονωμένα άτομα. Όλες αυτές οι συμπεριφορές άμεσα ή έμμεσα παραπέμπουν στο κίνημα του Εθελοντισμού, που ο ρόλος του ως προσωπικής αξίας και κοινωνικής αρετής είναι αναμφισβήτητη.

Ο Εθελοντισμός ίδιον του ανθρώπου

Όσοι προσπαθούν να ανιχνεύσουν τις θεμελιώδεις διαφορές του ανθρώπου με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο εύκολα καταλήγουν στις ακόλουθες διαπιστώσεις: α. Ο άνθρωπος υπερτερεί των ζώων αφού διαθέτει νου, λογική και καθορίζει τη συμπεριφορά του σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες του, β. Διαθέτει «γλώσσα» και εννοιακή σκέψη. Σκέπτεται με λέξεις και εκφράζει τη σκέψη του με λέξεις, γ. Έχει συνείδηση της ύπαρξής του και στοχεύει στη γνώση του βαθύτερου είναι του (αυτογνωσία), δ. Μπορεί να ξεχωρίζει το δίκαιο από το άδικο, το ηθικό από το ανήθικο, το ωραίο από το άσχημο. Η ηθική και η αισθητική συνιστούν ευδιάκριτα γνωρίσματα του ανθρώπινου είδους.  

Σε όλα τα παραπάνω θα μπορούσε κανείς να συνυπολογίσει την ανάγκη του ανθρώπου για αναγνώριση κι αποδοχή από τους συνανθρώπους του. Η αυτοεκτίμησή του είναι συνάρτηση της κοινωνικής επιβεβαίωσής του. Ένα άλλο στοιχείο που τον διαφοροποιεί από τα άλλα έμβια όντα είναι η δυνατότητα – ανάγκη να ερωτά, να αμφισβητεί και να οραματίζεται θέτοντας στόχους υψηλούς που όχι σπάνια υπερβαίνουν τις δυνάμεις του. Συμπληρωματικά θα μπορούσε να επισημάνει κάποιος την ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να βρίσκει ένα νόημα ζωής και να νιώθει «κενός» όταν αυτό απουσιάζει.

Κατεξοχήν, όμως, εκείνο που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο και τον προβιβάζει στην κορυφή της θεϊκής – φυσικής δημιουργίας είναι το συνειδητό ενδιαφέρον του για το «καλό» και την ευημερία του συνανθρώπου του. Το γνώρισμα αυτό στα ζώα εκδηλώνεται μόνο από την πλευρά της μητέρας στο παιδί και συνιστά μια ενστικτώδη συμπεριφορά. Αυτό το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο συμπυκνώνει τα δυο βασικά συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και του πολιτισμού μας: Το έλλογο στοιχείο και την κοινωνικότητα. Βασική έκφραση αυτής της συμπύκνωσης ο εθελοντισμός.

α. Η έννοια

Ο εθελοντισμός, λοιπόν, είναι η ατομική έκφραση της ανώτερης συλλογικής συνείδησης. Είναι η πηγαία και φυσική βούληση για προσφορά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και την κοινωνία. Είναι η εκούσια και χωρίς υλική αμοιβή, μη κερδοσκοπική αμοιβή προσφορά έργου κοινωφελούς χαρακτήρα. Δεν αποβλέπει στην ατομική προβολή, στην επαγγελματική ανέλιξη ή κοινωνική αναγνώριση. Σηματοδοτεί τη μετάβαση από την «ελεημοσύνη» στην ανθρωπιστική δράση και στην ενεργό συμμετοχή για την ανακούφιση των συνανθρώπων αλλά και για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων της κοινωνίας.

«Ο εθελοντισμός, επίσης, αποτελεί έκφραση των αρχών του πλουραλισμού, της συμμετοχής, της αλληλεγγύης και της επικουρικότητας. Συγκεκριμένα, ο εθελοντισμός αποτελεί μια μορφή – αυτοοργάνωσης της κοινωνίας (πλουραλισμός), που προσφέρει μια σημαντική δυνατότητα στους πολίτες να διαμορφώσουν ή να τροποποιήσουν την κοινωνική πραγματικότητα (συμμετοχή) με την αυθόρμητη και ανιδιοτελή παροχή υπηρεσιών από τις οποίες ωφελούνται άμεσα «τρίτοι» συμπολίτες τους (αλληλεγγύη), σε μια σχέση συνεργασίας και επικοινωνίας με τους δημόσιους θεσμούς (επικουρικότητα)»,(δημοσίευμα…). 

Όλα αυτά τα στοιχεία του εθελοντισμού παραπέμπουν σε συναφείς έννοιες όπως «κοινωνική αλληλεγγύη», «συλλογική δράση» και «κοινωνία των πολιτών». Σε ένα άλλο επίπεδο ο εθελοντισμός εννοιολογικά θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως μια μορφή πολιτικής δράσης. 

β. Εθελοντισμός και πολιτική συμμετοχή

Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος ως το κατεξοχήν «πολιτικό ον», με την Αριστοτελική έννοια του όρου, επιβεβαιώνεται στο βαθμό που συμμετέχει ενεργά στις κοινές υποθέσεις της ομάδας – κοινότητας στην οποία ζει. Η πολιτική δράση και συμμετοχή στα κοινά αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής της υπόστασης. Πολιτική δράση, όμως, και συμμετοχή στα κοινά προϋποθέτουν και συνεπάγονται την υπέρβαση του Εγώ και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο. Στο σημείο αυτό ακριβώς συναντάται ο εθελοντισμός με την πολιτική δράση. Γιατί ο εθελοντισμός συνιστά μια συνειδητή και ανιδιοτελή πράξη – προσφορά, που δεν αποβλέπει στην ατομική προβολή αλλά στην ευημερία του συνανθρώπου, της ομάδας και στην πρόοδο της κοινωνίας.

Από μια άλλη πλευρά η πολιτική δράση προϋποθέτει ένα υψηλό επίπεδο κοινωνικής συνείδησης και περίσσευμα αλτρουισμού. Αυτό συμβαίνει, γιατί η συμμετοχή στα κοινά στοχεύει στην προοπτική μιας καλύτερης κοινωνίας όπου το «συλλογικό καλό» αποτελεί την πρώτιστη αξία. Ο εθελοντισμός ως κίνημα και δράση χαρακτηρίζεται από το πνεύμα της ενεργητικής συμμετοχής σε πράξεις που αποβλέπουν στην επίλυση προβλημάτων που ταλανίζουν το κοινωνικό σώμα. Ως ιδέα και ως βιοθεωρία ο εθελοντισμός αποστρέφεται την παραίτηση, το φαταλισμό και την ευτυχία της «αδράνειας».

Ο εθελοντισμός και η πολιτική δράση συμπυκνώνουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό μια ώριμη πολιτική σκέψη από την οποία απουσιάζουν οι κομματικές αγκυλώσεις, οι  ιδεολογικές εξαρτήσεις και οι πολιτικές σκοπιμότητες. Γι’ αυτό και ο εθελοντισμός για πολλούς ορίζεται ως ένας ριζοσπαστικός τρόπος συμμετοχής στα κοινά που υπερβαίνει τις παραδοσιακές πολιτικές αντιλήψεις και προτείνει μια άλλη μορφή πολιτικής δράσης που θρυμματίζει τις παγωμένες πολιτικές και κομματικές μορφές οργάνωσης. Συνιστά μια sui generis μορφή ακτιβισμού που δεν ανταγωνίζεται υποχρεωτικά το κράτος αλλά ούτε και είναι υποκατάστατό του. Στοχεύει σε μια αυτόνομη συνεργασία με αυτό επιδιώκοντας την από κοινού αποτελεσματικότερη επίλυση των σύγχρονων σύνθετων κοινωνικών προβλημάτων. 

        «Για να κάνεις μεγάλα πράγματα, δεν είναι ανάγκη να είσαι μεγαλοφυΐα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πάνω από τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να είσαι μαζί τους» (Μοντεσκιέ)       

γ. Εθελοντισμός και κοινωνία των πολιτών

Καθίσταται, επομένως, εναργής η γειτνίαση, αν όχι η ταύτιση, του εθελοντισμού με μια προωθημένη και ρηξικέλευθη μορφή πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης. Αυτή τη μορφή παρέμβασης την επιβάλλουν ως αναγκαιότητα ο σύγχρονες κοινωνίες που είναι δομημένες σε ένα σύνθετο και γραφειοκρατικό πλαίσιο όπου θεσμοθετημένα και κατοχυρωμένα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα παραβιάζονται ή ατονούν. Ο εθελοντισμός, ως μια μορφή κοινωνικής και πολιτικής δράσης φιλοδοξεί να συμβάλει στην προώθηση – βάθεμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον εκδημοκρατισμό των θεσμών, τη διαφάνεια στην πολιτική και στην προστασία των αδύναμων ομάδων από τον κρατικό αυταρχισμό.  

Βέβαια ο εθελοντισμός δεν υποκαθιστά τα πολιτικά κόμματα και τα θεσμικά όργανα της πολιτικής κοινωνίας. Λειτουργεί συμπληρωματικά και καλύπτει το κενό εξουσίας και της διοίκησης. Εξάλλου ο πολίτης καθημερινά υφίσταται μια επίθεση που αμφισβητεί – ακυρώνει τα βασικά βάθρα της πολιτικής δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους. Παρατηρείται, δηλαδή, μια έκπτωση του πολίτη και ο μετασχηματισμός του σε έναν άνευρο ψηφοφόρο. Το δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης αλλοιώνεται κάτω από το βάρος των αφανών μηχανισμών της παραπληροφόρησης και της απότοκης πολιτικής χειραγώγησης. Ζούμε εξάλλου στον αστερισμό της μετα-αλήθειας και των ψευδών ειδήσεων (Fake news).

Οι κοινωνικά αδύναμοι σαρώνονται από τους μηχανισμούς της αγοράς και τον πολιτικό λαϊκισμό. Η πολιτική συμμετοχή και η κοινωνική δράση εξαντλούνται στην τηλεθέαση που γεννά την παθητικότητα και την ιδιώτευση. Απέναντι σε όλα αυτά τα εκφυλιστικά συμπτώματα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής ο εθελοντισμός στοχεύει στην αφύπνιση των πολιτών και στην ενεργοποίηση των πολιτικών αντισωμάτων με στόχο το βάθεμα της δημοκρατίας και τον εξανθρωπισμό της πολιτικής που κυριαρχείται από την τεχνοκρατική λογική. 

Στο σημείο αυτό ο εθελοντισμός ως ανιδιοτελής και κομματικά ανεξάρτητη πολιτική δράση γειτνιάζει και αλληλοκαλύπτεται από την «κοινωνία των πολιτών». Δεν φανατίζει, δεν πολιτικολογεί, δεν λαϊκίζει. Προτείνει και απαιτεί τη συστράτευση των πολιτών, όντας ιδεολογικά «αστράτευτος». Ο εθελοντισμός φωτίζει εκείνες τις σκιές του πολιτικού σκηνικού που δεν φωτίζουν τα φώτα των Μ.Μ.Ε. Προβάλλει την ανιδιοτέλεια σε αντίθεση με τις σκοπιμότητες της πολιτικής εξουσίας. Διδάσκει την υπέρβαση της λογικής της ιδιώτευσης και την επιστροφή στον αυθεντικό χώρο της πολιτικής. 

Ο εθελοντισμός είναι η δόξα του Homo politicus ( άνθρωπος πολίτης) και το requiem του Homo idiot (άνθρωπος ιδιώτης).     

 «Μή βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου» (Καμύ).   

      

ΠΗΓΗ: Blog  «ΙΔΕΟπολις»  Ηλίας  Γιαννακόπoυλος

Φωτιά σε χώρο παράνομης χωματερής του Βαλτινού

 

Στον κοινοτικό χώρο παραπλεύρως του ποταμού Παλιοπόταμου, στη θέση «Τηγάνας», όπου εδώ και καιρό έχει δημιουργηθεί παράνομη χωματερή, όπου εναποτίθενται διάφορα απορρίμματα, ξέσπασε φωτιά και απείλησε την γύρω περιοχή, το απόγευμα της Κυριακής 24 Σεπτεμβρίου 2023.

Στο σημείο έσπευσαν πυροσβεστικά οχήματα όπου κατέσβησαν την φωτιά και απέτρεψαν τον κίνδυνο της επέκτασής της.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι η σχετική απαγορευτική πινακίδα καθώς οι αρμόδιοι την τοποθέτησαν και επαναπαύθηκαν στο αποτρεπτικό της μήνυμα, ενώ οι ασυνείδητοι την γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και αυθαιρετούν ανενόχλητοι.

Ο Ζεύξις και ο Παρράσιος

 

Ο Ζεύξις και ο Παρράσιος ήταν δύο από τους σημαντικότερους ζωγράφους της αρχαιότητας. Η ακριβής αναπαράσταση άψυχων αντικειμένων ήταν ένας τομέας όπου ο Ζεύξις και ο νεότερός του Παρράσιος διακρίθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κάποια διήγηση του Πλίνιου αναφέρει πως όταν κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού μεταξύ Ζεύξι και Παρράσιου, ο πρώτος ζωγράφισε ένα τσαμπί σταφύλια, η απεικόνιση ήταν τόσο τέλεια ώστε τα πουλιά προσέκρουαν στον πίνακα προσπαθώντας να φάνε τα σταφύλια.

Έτσι, ο Ζεύξις, βέβαιος για τη νίκη του στο διαγωνισμό, ζήτησε από τον Παρράσιο να μη χρονοτριβεί και να αφαιρέσει το κάλυμμα από τη δική του ζωγραφιά ώστε να φανεί ποιος είναι ο καλύτερος. Ωστόσο, το κάλυμμα δεν ήταν πραγματικό αλλά ήταν η ίδια η ζωγραφιά που είχε δημιουργήσει ο Παρράσιος, ξεγελώντας έτσι τον Ζεύξι, ο οποίος αναγνώρισε την ήττα του, λέγοντας πως ο ίδιος κατάφερε να ξεγελάσει τα πουλιά, αλλά ο Παρράσιος κατάφερε να ξεγελάσει ένα καλλιτέχνη.

Μια παρόμοια ιστορία που αναφέρεται επίσης από τον Πλίνιο, λέει πως ο Ζεύξις αργότερα ζωγράφισε ένα αγόρι να κρατάει σταφύλια, οπότε πάλι ένα πουλί ξεγελάστηκε νομίζοντας πως τα σταφύλια είναι αληθινά. Αλλά ο Ζεύξις δεν ήταν ικανοποιημένος από τη ζωγραφιά αυτή λέγοντας πως ζωγράφισε τα σταφύλια καλύτερα από το αγόρι, κι έτσι τα πουλιά δεν τρόμαξαν νομίζοντας πως το αγόρι ήταν πραγματικό.

Προβλήματα - Λύσεις και Προοπτικές για το δάσος της Παναγίας.

 

Του Βάιου Τσιγάρα

Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συγχωριανοί.

Το μήνυμα σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι να εμπιστευθούμε νέα πρόσωπα με όραμα και όρεξη για δουλειά!

Θέλω κι εγώ να συμβάλλω με τις δυνάμεις μου, στη δημιουργία μιας νέας προοπτικής για τον τόπο που ζούμε.

Για τον λόγο αυτό καταθέτω κάποιες ιδέες, κάποια όνειρα κοινά, που μπορούν να βελτιώσουν τον τόπο και τις συνθήκες της ζωή μας.

Τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει στο δάσος της Παναγίας, στο δάσος της καρδιάς μας!

Λόγω της περιβαλλοντικής ιδιαιτερότητάς αυτού του δάσους, η ζωτικότητά του κρίνεται αναγκαία και απαιτείται ο σεβασμός και η προστασία του χώρου.

Παράλληλα δύναται, να υπάρξει η δυνατότητα να αξιοποιηθεί οικοτουριστικά και να αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους πόρους του οικολογικού κεφαλαίου της περιοχής μας.

Όμως σήμερα στο δάσος διαπιστώνονται και τα εξής σοβαρά προβλήματα:

1) Καταπάτηση μεγάλου μέρους του χώρου από παρακείμενους αγροτικούς καλλιεργητές.

2) Παράνομη και αυθαίρετη κοπή δένδρων από ασυνείδητους υλοτόμους.

3) Παράνομη ρίψη σκουπιδιών και άχρηστων αντικειμένων.

4) Αυθαίρετη εναπόθεση νάιλον και χάρτινων σακουλιών λιπασμάτων από αγρότες.

5) Επικινδυνότητα από πτώση παλαιών και ραγισμένων και ετοιμόρροπων δένδρων.

6) Εξίσου επικίνδυνη και καταστροφική είναι πολλές φορές η τήρηση σιγής αδιαφορίας, σε φθορές, σε ανθρώπινες επεμβάσεις υποβάθμισης του χώρου, που πηγάζει από την έλλειψη αξιακών αγαθών και γνωστικών αποθεμάτων.

Κατόπιν αυτών των διαπιστώσεων είναι επιτακτική ανάγκη η ανάληψη πρωτοβουλιών, παρεμβάσεων και λήψης μέτρων κατά της προσβολής του δάσους από ανθρώπινη δραστηριότητα και φυσική φθορά.

Επίσης μια σειρά από έργα βελτίωσης και αναβάθμισης του χώρου θα μπορούσε να είναι τα εξής:

Κατασκευή αστικού και θεματικού πάρκου αναψυχής: Το πάρκο θα εξυπηρετεί ανάγκες για χαλάρωση και εκτόνωση των πολιτών και θα συνδυάζει την φύση με εκπαιδευτικά προγράμματα και πλήθος δραστηριοτήτων αναψυχής.

Η αρχιτεκτονική, ο σχεδιασμός και η εσωτερική διαμόρφωση του υπαίθριου χώρου θα διακρίνονται από υψηλή αισθητική και πολιτισμική ποιότητα και φυσικά με σεβασμό προς το περιβάλλον, τηρώντας όλες τις περιβαλλοντικές παραμέτρους.

Θα γίνει εμπλουτισμός της πανίδας και της χλωρίδας. Θα εμπλουτιστεί δηλαδή ο χώρος με διάφορα δέντρα και φυτά και με διάφορα ζώα του ενδιαιτήματος του συγκεκριμένου δάσους (σκιουράκια, χελώνες, σκαντζόχοιρους, λαγούς κλπ.

Για την ψυχαγωγία στο δάσος θα γίνουν: διαμόρφωση του χώρου, υπαίθριες εγκαταστάσεις και εξοπλισμός του υπαίθριου χώρου, δίκτυα υποδομής, με βοηθητικές εγκαταστάσεις και ελεύθερους χώρους. (παιδική χαρά, ειδικές διαδρομές,  βρύσες, δεξαμενές, εκθετήριο κλπ.

Στα πλαίσια του θεματικού πάρκου μπορούν επίσης να δραστηριοποιηθούν εθελοντικές ομάδες καλλιεργώντας το πνεύμα του εθελοντισμού στο ευρύ κοινό. Έτσι, για παράδειγμα αν η θεματική είναι το περιβάλλον, αυτό μπορεί να αποτελέσει πεδίο δραστηριότητας (κοινωνικοί λαχανόκηποι κ.λπ.) όλων των εθελοντικών περιβαλλοντικών οργανώσεων στις οποίες θα συμμετέχουν εθελοντικές ομάδες πολιτών.

Επίσης θα προβλεφθεί η δυνατότητα διαπαιδαγώγησης και ευαισθητοποίησης του κοινού: Θα έχει δηλαδή παιδαγωγικό χαρακτήρα έχοντας ως ανώτερο σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού στο συγκεκριμένο θέμα που θα πραγματεύεται ή θα εκτίθεται.  Θα αναπτύσσονται δηλαδή, με βάση ένα κεντρικό θέμα, που μπορεί να προέρχεται από το χώρο του περιβάλλοντος, του πολιτισμού, του αθλητισμού κ.λπ.

Όλα αυτά θα γίνουν στην βάση της δυνατότητας που μας παρέχει το δάσος, το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και απαιτεί την σύνταξη μελέτης έργου για να ενταχθεί σε ευρωπαϊκά προγράμματα και να επιτευχθεί ο στόχος για την αξιοποίησή του χώρου, που θα συντελέσει και στην προστασία, και στη διατήρηση, και στη διάσωση, του σπάνιου αυτού και πανέμορφου δάσους.

Βάιος Γ. Τσιγάρας

Υποψήφιος Σύμβουλος για την Κοινότητα Βαλτινού με τον συνδυασμό

«Τρίκαλα τόπος να ζούμε» με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιώργο Ηλιάδη.

ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΙ

 

«Μια διάβαση οδηγεί σε άλλη διάβαση κι όλο δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω», λέει ο Ρόμπερτ Λη Φρόστ (1874-1965), όμως εγώ, μικρός κι ονειροπαρμένος, συχνά έτρεχα ξυπόλητος από τη μία διάβαση στην άλλη και πάντα γύριζα πίσω. Έτρεχα στους χαρακωμένους χωματόδρομους από τις ρόδες των κάρων και τα βαριά πέλματα των αλόγων και των βοοειδών. Αυτές οι παράλληλες αυλακιές με παρότρυναν βουβά να τις διατρέχω και να σηκώνω σύννεφο τον κουρνιαχτό πίσω μου, πηγαίνοντας από τη μία και πάντα γυρίζοντας από την άλλη. Όμως είχα την απορία πώς και τύχαινε σε κάθε δρόμο και κάθε χωριό οι αυλακιές να απέχουν το ίδιο η μία από την άλλη, όσο και οι ρόδες των κάρων ή τα ζεμένα ζώα. Πώς και τύχαινε, αναρωτιόμουν, οι διάφοροι μάστοροι κάρων σε κάθε πόλη να φτιάχνουν τα κάρα με τον ίδιο τρόπο, με ίδια, δηλαδή, την απόσταση από τη μία μέχρι την άλλη ρόδα και αργότερα είδα ότι και τα αυτοκίνητα, αγροτικά και μη, ακολούθησαν τον ίδιο τρόπο. Με έκπληξη έβλεπα τις ρόδες των αγροτικών αυτοκινήτων και των τρακτέρ να ταιριάζουν ακριβώς με τις ροδιές των κάρων. Κάποιοι μου σφύριξαν ότι για την ιδέα αυτή ευθύνονται οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι αρματηλάτες και αμαξηλάτες, που πρώτοι έθεσαν την υποχρεωτική (ίσως ιδανική) αυτή απόσταση από τον έναν μέχρι τον άλλο τροχό. Κι εγώ που δεν μπορώ να ανοίξω τα πόδια μου τόσο, ώστε να πατάω ταυτόχρονα και στις δύο αυλακιές του χωματόδρομου, εξακολουθώ και τώρα να πηγαίνω τη βόλτα μου από τη μία χαρακιά και να γυρίζω από την άλλη. Σαν μικρό παιδί. Και διαψεύδοντας ακόμα τον Ρόμπερτ Λη Φροστ, στενά ερμηνευόμενο. Όμως, όχι, δεν τον διαψεύδω, επειδή ο πανάξιος ποιητής πρόλαβε να συμπληρώσει τη σκέψη του μ’ έναν άλλο στίχο: «ο πηγαιμός και ο ερχομός εξίσου όμορφα τα δύο». Αυτό, το τελευταίο, μου πάει γάντι.

Του Ηλία Κεφάλα

Τα ηρώα των χωριών της Δημοτικής Ενότητας Καλλιδένδρου

Η εθνική συνείδηση πάλλεται και σφυρηλατείται γενεές επί γενεών, μπροστά στα μνημεία ηρώων, που έχουν την αποστολή να διατηρήσουν την ιστορική μνήμη, να προβάλλουν καθιερωμένες αξίες, να διδάξουν και να φρονηματίσουν εθνικά.

Σχεδόν σε κάθε χωριό του νομού Τρικάλων υπάρχει ένα ηρώο, το οποίο αποτελεί το επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων, (εθνικών εορτών και επετείων, με κατάθεση στεφάνων και λουλουδιών, με απαγγελίες ποιημάτων και με λόγους).

Τα ηρώα συνήθως είναι τοποθετημένα είτε σε κεντρικό σημείο του χωριού ή κοντά στα σημαντικά κτήρια της πολιτικής και θρησκευτικής ζωής, και της ιστορίας του τόπου, όπως στην κεντρική πλατεία, στον περίβολο του κοινοτικού καταστήματος, της εκκλησίας ή του δημοτικού σχολείου.

Παρακάτω παρουσιάζονται και γίνεται μια αναφορά στους ποικίλους συμβολισμούς και στα νοήματα που αποδίδονται στα μνημεία.- ηρώα των χωριών της Δημοτικής Ενότητας Καλλιδένδρου.

 

Ηρώον Δενδροχωρίου 

Το μνημείο Δενδροχωρίου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Πρόκειται για μία μαρμάρινη σύνθεση, κατασκευασμένη από μια όρθια τετράγωνη επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα, γκρι χρώματος, τοποθετημένη πάνω σε μια πλακόστρωτη βάση. Επάνω στην πλάκα υπάρχουν εγχάρακτα, ένα δάφνινο στεφάνι, σύμβολο ειρήνης, δόξας και τιμής και η φράση: «ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ».

Πίσω από την επιτύμβια πλάκα υπάρχουν δυο μεγαλύτερα μαρμάρινα φύλλα, τραπεζοειδούς σχήματος και μπροστά και διαγωνίως εκτείνονται δύο ημικυκλικά και επικλινείς μαρμάρινα τοιχία. Όλη αυτή η σύνθεση είναι τοποθετημένη πάνω σε μια μαρμάρινη τετράγωνη εξέδρα με δύο προεξοχές (τοιχία) δεξιά κι αριστερά να αγκαλιάζουν τέσσερα σκαλοπάτια. Στο δεξιό τοιχίο υπάρχει τοποθετημένη μαρμάρινη, εγχάρακτη αναθηματική επιγραφή, η οποία αναφέρει τα εξής:

«ΔΩΡΕΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Γ. ΠΑΠΠΑ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΠΕΒΙΩΣΕΝ 15-2-95 ΕΤΩΝ 70».

 Στο αριστερό μέρος της βάσης κοσμεί το μνημείο ο ιστός με την ελληνική σημαία.

Ηρώον  Εξαλόφου 

Το μνημείο ηρώον του Εξαλόφου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού. Πρόκειται για μία όρθια μαρμάρινη επιτύμβια στήλη, σχήματος ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου, τοποθετημένη πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο και όλο μαζί εδράζεται σε μια τετράγωνη μαρμάρινη βάση.

Στην πρόσοψη της επιτύμβιας στήλης, υπάρχει ανάγλυφη αναπαράσταση, μιας ολόσωμης γυναικείας μορφής να κρατάει στο δεξί της χέρι τον ιστό με την ελληνική σημαία. Η εικόνα παραπέμπει στην ενσαρκωμένη μορφή της ιδέας της Ελευθερίας, η οποία διαβαίνει τα οδοφράγματα, ντυμένη με το φόρεμα μιας απλής γυναίκας του λαού, κρατώντας τη σημαία της Επανάστασης και μας διδάσκει ότι η Ελευθερία δεν είναι πάντοτε ένα δεδομένο αγαθό και η κατάκτησή της απαιτεί ομοψυχία και ενότητα, αλλά και θυσίες, ενίοτε ακόμη και ανθρώπινων ζωών.

 

Ηρώον Κάτω Ελάτης (Ασπρόβαλτος)

Το μνημείο βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού. Πρόκειται για μία μαρμάρινη επιτύμβια στήλη με τέσσερις πλάκες, σχήματος κόλουρης πυραμίδας, όπου καταλήγει στην κορυφή της, ως επίστεψη, σε μία μπρούτζινη σφαίρα.

Η επιτύμβια στήλη εδράζεται σε ένα δίπατο βάθρο και όλο μαζί πάνω σε μία τετράγωνη εξέδρα με τέσσερις μαρμάρινους, κωνικούς κιονίσκους.

Για την προσβασιμότητα προς το μνημείο υπάρχουν πέντε σκαλοπάτια κτισμένα με πλάκες πεζοδρομίου.

Στην πρόσοψη της επιτύμβιας στήλης είναι χαραγμένος ο στίχος από το ποίημα «Θερμοπύλες» του Κ. Π. Καβάφη: «Τιμή σε εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες».

 

Το Ηρώων Φωτάδας

Το ηρώο της Φωτάδας βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού. Πρόκειται για ένα μαρμάρινο αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα σε σχήμα Χ, το οποίο έχει στην κορυφή του ως επιστέγασμα έναν μαρμάρινο σταυρό.

Το έργο εδράζεται πάνω σε ένα βάθρο όπου στη βάση του υπάρχει μία μαρμάρινη πλάκα με ανάγλυφο έναν πάπυρο, πάνω στον οποίο αναγράφεται η φράση του Σωκράτη (Πλάτωνος «Κρίτων», 51α, 51β):

«ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ Η ΠΑΤΡΙΣ».

Από το Βιβλίο "ΜΝΗΜΕΙΑ -ΗΡΩΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ" του Δημήτρη Τσιγάρα.

Αφήγηση του Νέλσον Μαντέλα

 

Όταν έγινα Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, ζήτησα από κάποια μέλη της σωματοφυλακής μου να πάμε βόλτα στην πόλη. Μετά την βόλτα πήγαμε για μεσημεριανό σε κάποιο κεντρικό εστιατόριο. Καθίσαμε σε κάποιο τραπέζι και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι στο απέναντι τραπέζι υπήρχε ένας μοναχικός άνθρωπος που περίμενε να τον σερβίρουν.

Όταν εξυπηρετήθηκε, είπα σε έναν από τους στρατιώτες μου: πήγαινε να ζητήσεις από αυτόν τον άντρα να έρθει να κάτσει μαζί μας.

Ο στρατιώτης πήγε και μεταβίβασε την πρόσκληση μου.

Ο άνθρωπος σηκώθηκε φοβισμένος, πήρε το πιάτο του και δειλά-δειλά ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Ενώ έτρωγε, τα χέρια του έτρεμαν συνεχώς και το κεφάλι του ήταν σκυμμένο στο πιάτο του.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό, με χαιρέτησε χωρίς καν να με κοιτάξει, του έσφιξα το χέρι και απομακρύνθηκε.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν φύλακας στη φυλακή που ήμουν. Συχνά, μετά τα βασανιστήρια που μου έκαναν, την ώρα  που αγκομαχούσα και εκλιπαρούσα για λίγο νερό αυτός ερχόταν και ουρούσε στο κεφάλι μου.

Προφανώς θα φοβήθηκε τώρα που τον προσκάλεσα ότι ίσως θα τον εκδικηθώ.

Όμως «οι άνθρωποι που ζητούν εκδίκηση καταστρέφουν τα κράτη, ενώ εκείνοι που ζητούν συμφιλίωση χτίζουν Έθνη».

Σκηνές από αγροτικές εργασίες και ρεαλιστικά τοπία στα έργα του Mønsted

 

Ο Peder Mørk Mønsted,  ήταν Δανός ρεαλιστής ζωγράφος (1859-1941). Είναι γνωστός για τους πίνακές του που απεικονίζουν τοπία με ρεαλιστικό τρόπο. Τα αγαπημένα του μοτίβα περιλαμβάνουν σκηνές από αγροτικές εργασίες χιονισμένα χειμωνιάτικα τοπία, ακίνητα νερά και δάση κλπ.

Οι πίνακές του σε ταξιδεύουν σε οικείους τόπους που διεγείρουν παιδικές αναμνήσεις. Έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια χωροχρονική κατάσταση, στο γνώριμο χωριό των παιδικών σου βιωμάτων. Βυθίζεσαι στη εικόνα του τοπίου και σε συνεπαίρνουν τα συναισθήματα, οι μυρουδιές των λουλουδιών και των δέντρων, τα κελαϊδίσματα των πουλιών, τα βελάσματα των ζώων... Νοιώθεις τον χρόνο να βραδυπορεί και απολαμβάνεις τη ζωή σε ήρεμους, αργούς και ευχάριστους ρυθμούς.

Τα πάντα φαντάζουν πιο όμορφα, πιο ευχάριστα, πιο συμπαθητικά, από τους ανθρώπους, τα νερά των πηγών, τα λουλούδια και τα χόρτα των χωραφιών, τους καρπούς των δέντρων, όλα, μα όλα είναι υπέροχα! Πόσο τυχεροί είναι εκείνοι που έζησαν ή ζούνε σε τόσο όμορφα χωριά!

Ο Mønsted ήταν ένας συνηθισμένος ταξιδιώτης. Το 1889 πήγε στην Αλγερία. Τρία χρόνια αργότερα, ταξίδεψε στην Ελλάδα, όπου ήταν φιλοξενούμενος του βασιλιά Γεωργίου Α' που είχε γεννηθεί ως Δανός πρίγκιπας. Όσο ήταν εκεί, έκανε και πορτρέτα της ελληνικής βασιλικής οικογένειας. 

Τα ταξίδια του παρήγαγαν πολλά σκίτσα που έγιναν πίνακες ζωγραφικής που παρουσίασε σε πολλές διεθνείς εκθέσεις.

Τα περισσότερα έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. 

ΤΟ ΣΤΑΣΙΔΙ

 

Δεν είμαι φανατικά θρησκευόμενος, έχω πολύ χαλαρή σχέση με τη θρησκεία, όμως όταν βρίσκομαι μόνος μέσα σε απόμερο βυζαντινό ή αρχαιοελληνικό ναό, και πιο πολύ στους ερειπιώνες τους, αισθάνομαι ένα ρίγος να με συγκλονίζει. Ο άνθρωπος αγωνιά πάντα για τη σωτηρία του και μάλιστα την πέρα από τα σαθρά όρια της επίγειας ζωής υπέρτατη σωτηρία. Αναζητά τα δικαιώματά του πέραν του θανάτου και το γεγονός αυτό του δημιουργεί μία πνευματική άνωση, που σχετίζεται με τη θρησκεία. Όμως πάνω σ’ αυτή την άνωση στηρίζεται και η αισθητική της κάθε θρησκείας και αυτό είναι κάτι που με συνεπαίρνει. Η αισθητική, λοιπόν, τόσο της χριστιανικής εκκλησίας όσο και του αρχαίου πανθέου με συγκινεί μέχρι δακρύων είτε αυτή εκφράζεται με τη λογοτεχνία, είτε με τη ζωγραφική και γλυπτική είτε και με την αρχιτεκτονική.

Συχνά θέλω να μένω για λίγο μόνος μέσα στα έρημα ξωκλήσια, κι αυτά να μοιάζουν εγκαταλειμμένα με σβηστά κεριά και αράχνες, με σκονισμένα στασίδια και εικόνες μαυρισμένες, που σε κοιτάζουν με έκπληξη. Να βλέπω τις αγιογραφίες ή τους παλιούς μαρμάρινους θεούς κι αμέσως να νιώθω ότι με εκλιπαρούν για κάτι αόριστο. Τότε σιγοψέλνω πάντα τον στίχο του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (1823-1930): «Στην εκκλησούλα της καρδιάς μου είναι πιασμένο το στασίδι». Μια δόση ευτυχίας είναι πάντα μια τέτοια στιγμή. Επειδή στο στασίδι της καρδιάς μας κάθονται πάντα οι πιο αγαπημένοι μας.

Του Ηλία Κεφάλα

Ανακηρύχτηκαν οι συνδυασμοί. Ποιοι διεκδικούν τις δημαρχίες στους 4 Δήμους του ν. Τρικάλων

 

Έγινε κανονικά χθες το πρωί, από το Πρωτοδικείο Τρικάλων, η ανακήρυξη των συνδυασμών που θα συμμετάσχουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου 2023.

Αναλυτικά, τις δημαρχίες των 4 Δήμων του ν. Τρικάλων διεκδικούν οι εξής:

ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ

«Επανεκκίνηση v3», Νίκος Σακκάς

 «Τρίκαλα Τόπος να Ζούμε », Γιώργος Ηλιάδης

 «Πρώτα οι πολίτες», Σπήλιος Τσιγάρας

«Λαϊκή Συσπείρωση», Γιώργος Καΐκης

 

ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«Δύναμη Ευθύνης», Λευτέρης Αβραμόπουλος

«Ανοιχτοί Ορίζοντες», Σωτήρης Παπαχρήστος

«Λαϊκή Συσπείρωση», Λεωνίδας Κεραμίδας

 

ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΗΣ

«Πρώτα ο άνθρωπος»,  Κώστας Μαράβας

«Πορεία στο Μέλλον»,  Θοδωρής Χήρας

«Λαϊκή Συσπείρωση», Βάιος Καλύβας

 

ΔΗΜΟΣ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ

«Νέα Πνοή», Σπύρος Αγναντής

«Νέο Ξεκίνημα», Μιχάλης Μπαγιώτης

«Λαϊκή Συσπείρωση», Ευαγγελία Στεργίου