Ολλανδή βιολονίστρια παίζει ξαφνικά Τσιτσάνη σε κατάμεστη συναυλία κλασικής μουσικής στο Ρότερνταμ

Αμέσως μετά την Τσιγγάνα του Μωρίς Ραβέλ, η ραγδαία ανερχόμενη 25χρονη Ολλανδή βιολονίστρια, Εμι Στόρμς επέστρεψε στην σκηνή για να ερμηνεύσει μπροστά στο έκπληκτο (και στη συνέχεια ενθουσιώδες) κοινό, τα Ωραία του Τσιτσάνη.

Ακολούθησαν επιφωνήματα και χειροκροτήματα για αυτή τη σπάνια εμπειρία ακρόασης, που τίμησε τον κορυφαίο Έλληνα ρεμπέτη που διεγείρει ακόμα και συμφωνικές ορχήστρες.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ogdoo, η Εμι Στομ άρχισε μαθήματα βιολιού σε ηλικία 5 ετών στη φημισμένη Βασιλική Μουσική Σχολή της Χάγης από όπου αποφοίτησε πριν από τρία χρόνια. Το βίντεο προέρχεται από τη συναυλία που έδωσε τον Φεβρουάριο του 2012. Η στιγμή που αρχίζει να ερμηνεύει το έργο του Τσιτσάνη βρίσκεται από το 3ο λεπτό και μετά.
Πηγή: iefimerida.gr 

Γεωργικές ασχολίες των κατοίκων της υπαίθρου "Αναδρομή στο παρελθόν"

Το κουβάλημα των σιτηρών, οι θημωνιές και τ’ αλώνια.

Προς το τέλος του Ιουνίου τελείωνε ο θερισμός και των τελευταίων σιταριών του χωριού. Τότε άρχιζε το κουβάλημα αυτών στ’ αλώνια, ο κουβάλος, όπως αποκαλούσαν την εργασία αυτή. Η ημέρα καθοριζόταν με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, για λόγους ασφάλειας της παραγωγής και αλληλοβοήθειας στις διάφορες αβαρίες που πάθαιναν κατά τη διάρκεια του κουβάλου.

Με προηγούμενη απόφασή του το Κοινοτικό Συμβούλιο καλούσε τους χωριανούς σε «προσωπική εργασία» για να ισιάσουν τους δρόμους και τα περάσματα. Να επισκευάσουν τις πολυάριθμες γέφυρες και γεφυράκια, ώστε να γίνει καλύτερα η μεταφορά των σιτηρών και να αποφευχθούν τα ατυχήματα.

Ο κουβάλος γινόταν με τους αραμπάδες ή τα κάρα, που τα έσερναν βουβάλια, βόδια ή άλογα μέχρι τα αλώνια. Τα αλώνια, στο χωριό μας και τα περισσότερα χωριά των Τρικάλων, γίνονταν στην κοινόχρηστη έκταση που τα περιβάλλει. Ήταν προκαθορισμένος χώρος για κάθε οικογένεια και κατά κάποιο τρόπο ιδιωτικός και κληρονομικός. Μετακίνηση του αλωνιού σε άλλο χώρο προϋπόθετε ύπαρξη κενού χώρου ή συνεννόηση με τους ενδιαφερόμενους γείτονες ή τον γεωργό που είχε το χώρο και τον εγκατέλειψε. Συνήθως οι συγγενείς είχαν μαζί τα αλώνια τους.

Το καφενείο του «Μάμαλη» στο Βαλτινό

Τα παραδοσιακά καφενεία, ως χώροι κοινωνικότητας, με όλους τους συμβολισμούς και τους μυστικούς κώδικες, υπήρξαν πυρήνες πολιτισμού μιας άλλης εποχής που αποτελούσαν σημαντικό θεσμό των τοπικών κοινωνιών και μάρτυρες μιας εποχής όπου "των Ελλήνων οι κοινότητες" διαμόρφωναν την ιδιαίτερή τους ταυτότητα». 

Ένα τέτοιο παραδοσιακό καφενείο λειτουργεί και στο Βαλτινό εδώ και χρόνια.

Πρόκειται για το καφενείο του «ΜΑΜΑΛΗ» που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και λειτουργεί παραδοσιακά ως στέκι ανδρικό, όπου ο άνδρας, δηλώνει την παρουσία του στην κοινωνία. «Χάθηκες από το καφενείο σημαίνει χάθηκες από την πιάτσα, από την κοινωνική ζωή».

Το καφενείο του «Μάμαλη» άρχισε να λειτουργεί στο τέλος της δεκαετίας του1980 ως ένα απλό, λαϊκό, επαρχιακό καφενείο, με μια ενιαία αίθουσα, μεγάλα παράθυρα, ξύλινα και μεταλλικά τραπέζια και ψάθινες καρέκλες.

Απεβίωσε η Αικατερίνη Βαγγελού

Απεβίωσε η συγχωριανή Αικατερίνη Βαγγελού, σύζυγος του Θωμά, την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 σε ηλικία 91 ετών.

Η Αικατερίνη Βαγγελού το γένος Νικολάου Βότσιου γεννήθηκε το 1922 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Θωμά Βαγγελό (Χρηστάκο) και απόχτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Βασίλη, την Παρασκευή, τον Χρήστο και την Αναστασία.

«Ο γέρος» Κ. Π. Καβάφης

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος

σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα – τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

… Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Το ποίημα ανήκει στην περίοδο 1896-1904, γράφτηκε το 1901. Είναι γραμμένο σε έξι στροφές από τρεις στίχους η κάθε στροφή. Έχει πολύ πλούσια ομοιοκαταληξία και ομοιοκαταληκτούν οι δύο πρώτοι στίχοι κάθε στροφής και ο τρίτος της μιας στροφής με τον τρίτο της άλλης.

Η πρώτη στροφή και η τελευταία  είναι δύο συμπληρωματικές εικόνες. Στην πρώτη εικόνα ο γέρων είναι καθισμένος μόνος με παρέα του μιαν εφημερίδα στο βάθος του καφενείου, αναπολεί και θυμάται. 

Φθινόπωρο στην Παναγία Βαλτινού

Με μια φθινοπωρινή άποψη από το εξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού μας καλησπέρισε ο φυσιολάτρης Νίκος Μερτσιώτης, ο οποίος τράβηξε την όμορφη φωτογραφία και κατέγραψε τα φθινοπωρινά χρώματα της φύσης.

Θάλασσα τα κοκκινωπά πεσμένα φύλλα πάνω στο αλλοτινό γρασίδι που εμπνέουν ευαίσθητους φωτογράφους, ζωγράφους, ποιητές…

 «Εποχές»

«Τοπία βροχερά του φθινοπώρου,

με απώλειαν των νηπενθών ανθέων,

με ακαριαίας πτώσεις φύλλων,

και βαθμιαίαν σβέσιν των φωνών του υψηλού καλοκαιριού,

εις παραλίας και αιγιαλούς όπου το κύμα, ηπίως επελαύνον, εδρόσιζε τα σώματα με ιριδίζοντας αφρούς, 

πριν χαμηλώσει η εποχή πάσης ευθαλασσίας,

πριν πέσει εις την αφάνειαν ο ύψιστος του θέρους μην…»

Α. Εμπειρίκος

Καλλιτεχνικές απόψεις του Γυμνασίου και Λυκείου Βαλτινού

Με καλλιτεχνική ευαισθησία και ευρηματικότητα, ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Λιόλιος, κατέγραψε με το φωτογραφικό φακό του διάφορες απόψεις, με θέμα το κτίριο του Γυμνασίου και Λυκείου Βαλτινού.

Με την  ισορροπημένη τοποθέτηση του θέματος στο χώρο, τις εύστοχες γωνίες λήψης και τις φυσικές ανθοσυνθέσεις να διακοσμούν το κάδρο στην κάθε φωτογραφία, κατάφερε να πετύχει ένα αξιόλογο αρμονικό αποτέλεσμα φωτογραφικής δημιουργίας!

Ένα δείγμα εξ αυτών των φωτογραφιών, έργων τέχνης, σας παρουσιάζουμε παρακάτω...

«Τα ρεμπέτικα της κρίσης» του Λάμπρου Φλιούκα (Αυθεντικοί καλλιτέχνες)

Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η πρόσφατη έκδοση του νέου μουσικού CD με τα ρεμπέτικα τραγούδια, του γνωστού Τρικαλινού καλλιτέχνη, Λάμπρου Φλιούκα.

Το ανήσυχο πνεύμα του Λάμπρου Φλιούκα κυοφορούσε εδώ και χρόνια και επιτέλους εξέδωσε δεκατέσσερα νέα όμορφα, ρεμπέτικα τραγούδια, σε μια συλλογή που φέρει τον τίτλο «Τα ρεμπέτικα της κρίσης». Συνέθεσε ο ίδιος τη μουσική, και τους στίχους και τα τραγούδησε επάξια με τη γνήσια ρεμπέτικη φωνή του.

Μαζί του συμμετέχει και ο γιός του, Βασίλης Φλιούκας, ο οποίος τραγουδάει δύο τραγούδια και κάνει δεύτερη φωνή.

Με τους εξαίρετους συνεργάτες του, μουσικούς: στο μπουζούκι ο Άγγελος Μπουλογιώργος, στην κιθάρα ο Βασίλης Φλιούκας και στο τουμπερλέκι ο Άρτεμης Παπαθανασίου, μπήκαν στο studio του Ανδρέα Τσέγα, το καλοκαίρι του 2013 και ηχογράφησαν, δίνοντας «σάρκα και οστά» σε δεκατέσσερα τραγούδια που αφορούν στη σημερινή κρίση που βιώνει η χώρα μας.

Αντάξιος της μουσικής παράδοσης του τόπου μας και συνεχιστής του αυθεντικού, και γνήσιου λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, ο Λάμπρος Φλιούκας, κατάφερε να ολοκληρώσει ένα άρτιο, μουσικά, σύνολο ρεμπέτικων τραγουδιών με υπευθυνότητα και αξιώσεις. 

Το Γοργογύρι (Γνωριμία με τον τόπο μας)

Είκοσι χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, ακολουθώντας την αριστερή διακλάδωση μετά το Βαλτινό φτάνουμε στο Γοργογύρι, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μ. και σε επιφάνεια 10.153 τ.μ.

Το Δημοτικό Διαμέρισμα, Γοργογυρίου κατοικείται το χειμώνα από 730 και το καλοκαίρι από 850 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται επί το πλείστον με την κτηνοτροφία και τα υδροτριβεία.

Η ονομασία του χωριού οφείλεται στην ύπαρξη πολλών ντριστελών (μαντάνια) και λόγω του τρόπου λειτουργίας αυτών (πέφτει το νερό και γυρίζει γύρο γοργά) προήλθε η ονομασία, από τις λέξεις γοργός - γύρος, = Γοργογύρι.

Δριστέλες

Το σημερινό χωριό που κτίστηκε περίπου το 1750 προήλθε από τον παλαιότερο οικισμό που βρίσκονταν ψηλότερα και βορειοανατολικά του χωριού (στη θέση Παλαιομονάστηρο), όπου διακρίνονται μέχρι και σήμερα τείχη αρχαίου κάστρου.

Ο προπονητής Στέφανος Ψύχος

Τον συγχωριανό μας Στέφανο Ψύχο ως προπονητή ποδοσφαίρου της Ένωσης Δροσερού-Μουριάς είχε ως φιλοξενούμενο η εφημερίδα "΄Ερευνα" στο φύλο της Τρίτης 5 Νοεμβρίου.

Συγκεκριμένα στη στήλη «Σε 3+1 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ» ο Στέφανος Ψύχος δήλωσε «Ικανοποιημένος από την πορεία» και απάντησε στις ερωτήσεις του Γρηγόρη Καραμπούλα.

Μετά το Δενδροχώρι, το Βαλτινό και τον Πρόδρομο την τρέχουσα σεζόν εργάζεται στην Ένωση Δροσερού-Μουριάς. Ο Στέφανος Ψύχος έχει την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας των «μπλε» με τον 28χρονο γυμναστή να παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πως πήρε την απόφαση να εργαστεί στην Ένωση;

Το καλοκαίρι μου έγινε μια πολύ καλή πρόταση από τον κ. Καλύβα ο οποίος μου εξήγησε το πλάνο της ομάδας. Στο ρόστερ υπάρχουν νεαροί ποδοσφαιριστές οι οποίοι πλαισιώνονται από 2-3 έμπειρους παίκτες και οι οποίοι εργάστηκαν στα προηγούμενα χρόνια με έμπειρους προπονητές. Οπότε δεν το πολυσκέφτηκα και έδωσα τα χέρια.

Απεβίωσε η Αφροδίτη Παπακώστα

Απεβίωσε η συγχωριανή Αφροδίτη Παπακώστα σύζυγος του Ευαγγέλου, την Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013, σε ηλικία 83 ετών.

Η Αφροδίτη Παπακώστα, το γένος Αθανασίου Ζαμπακά, γεννήθηκε το 1930 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Ευάγγελο Παπακώστα και απόχτησαν δύο παιδιά, τον Χρήστο και τον Μιχάλη.

Διακοπή

Ο Ντούτσε αφηγείται

«Τα Τρίκαλα στην Κατοχή και την Αντίσταση» από το Μουσικό Σχολείο Τρικάλων

Η φετινή γιορτή της 28ης Οκτωβρίου στο Μουσικό Σχολείο Τρικάλων ήταν αφιερωμένη  στα Τρίκαλα. Μέσα από μαρτυρίες τρικαλινών που έζησαν τα γεγονότα, αλλά και μέσα από άλλα λογοτεχνικά κείμενα, παρουσιάσαμε κάποια από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην περιοχή  μας την περίοδο αυτή, αφού μια εξαντλητική παρουσίαση θα ήταν χρονοβόρα και ασφαλώς θα υπερέβαινε κατά πολύ το πλαίσιο μιας σχολικής γιορτής. Παράλληλα, προσπαθήσαμε να αναπλάσουμε το «κλίμα», τον «ήχο» και τον «απόηχο» αυτής της εποχής, γνωρίζοντας στιγμές από την καθημερινή ζωή και τον σφυγμό της πόλης στις μέρες της Kατοχής, του διωγμού των Εβραίων, της απελευθέρωσης.

Η γιορτή εμπλουτίστηκε με τραγούδια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Γκάτσου και του Τάσου Λειβαδίτη, καθώς και αποσπάσματα από το «Μάουτχαουζεν», τα οποία απέδωσε με εξαιρετικό τρόπο η χορωδία του Σχολείου, αποτελούμενη από τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή μουσικής Γιώργου Παππά.

Οι πέντε ΕΠΟΝΙΤΕΣ

Στις 18 Απριλίου του 1944, η πλατεία Ρήγα Φεραίου της πόλης των Τρικάλων έγινε ο τόπος φριχτού μαρτυρίου για πέντε Τρικαλινά παλικάρια. Πέντε ηρωικές μορφές που έδωσαν την άνοιξη της νιότης τους για να φέρουν την άνοιξη της λευτεριάς στην αγαπημένη τους πατρίδα.

Ο Στέργιος Γάτσας, ο Γιάννης Μπριάζης, ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο Κώστας Σύρμπας και ο Αποστόλης Τσανάκας.

Ήταν λοιπόν μια μαύρη ημέρα 18 Απριλίου του 1944. Στην πλατεία, Ρήγα Φεραίου, καταφθάνει μουγκρίζοντας ένα γερμανικό καμιόνι. Σταματάει στην είσοδο της πλατείας, όπου σ' ένα μεγάλο ξύλινο δοκάρι, που στηριζόταν σε δυο φανοστάτες της, έχουν στηθεί πέντε αγχόνες.

Το καμιόνι με τα πέντε μελλοθάνατα παλικάρια, μουγκρίζοντας απαίσια γυρίζει με το πίσω μέρος του προς τις αγχόνες. Οι Γερμανοί στρατιώτες περνούν τη θηλιά της αγχόνης στο λαιμό του πρώτου παλικαριού και το καμιόνι προχωρεί προς την απέναντι μικρή πλατεία, αφήνοντας πίσω του να αιωρείται το σώμα του παλικαριού, που σε λίγα δευτερόλεπτα σπαρταράει για να ακολουθήσει σε λίγο η ακινησία.

Το γερμανικό καμιόνι επανέρχεται με το πίσω μέρος του για δεύτερη φορά προς τις αγχόνες και κατά τον ίδιο τρόπο το σώμα του δεύτερου παλικαριού αιωρείται για λίγο στην αγχόνη και σπαρταρώντας αφήνει την τελευταία του πνοή.

Αυθεντικοί καλλιτέχνες (Γιώργος Νάκος)

Παρλάτα: «Βαρέλι - κάνουλα – ποτήρι»

Ο Γιώργος Νάκος υπήρξε ένας από τους αυθεντικότερους ερμηνευτές δημοτικών τραγουδιών και ηθοποιός του μουσικού Θεάτρου. Γεννήθηκε το 1908 στο Βουνέσι (σήμερα Μορφοβούνι Καρδίτσας).

Σαν γλεντζές που ήταν έκανε ζωή άρχοντα - ρεμπέτη και όχι αστυνομικού, που ήταν το επάγγελμά του, τραγουδώντας κρυφά από την υπηρεσία του.

Το 1935 κυκλοφορεί από την Colubia το κλέφτικο «Μωριάς», αναγνωρίζεται η μεγάλη αξία του και καθιερώνεται. Από τα μαγαζιά της Αθήνας δέχεται πολλές προτάσεις και διαπρέπει ως τραγουδιστής δημοτικών και αμανέδων. Συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς τραγουδιστές.

Το 1941 μέσω της Πόλης περνά στη Συρία και από εκεί στην Αλεξάνδρεια, όπου κατατάσσεται στο ψυχαγωγικό τμήμα του Στρατού, όπου ήταν η  Σοφία Βέμπο, με την οποία συνεργάστηκε για πολλά χρόνια αργότερα. Ως ηθοποιός συναγωνίζονταν με επιτυχία τον Ορέστη Μακρή στο ρόλο μπεκρή, και αλλού έκανε το βλάχο, ενώ ως τραγουδιστής υπήρξε μοναδικός.

Τα δημοτικά τραγούδια του συμπεριλήφθηκαν σε ειδικές εκδόσεις (επιλογές) αυθεντικών ερμηνευτών και κυκλοφόρησαν σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική.

Έζησε ως πραγματικός ρεμπέτης, χαρίζοντας απλόχερα το ταλέντο του και τη ζωή του. Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Ιανουαρίου 1981.

Η έννοια της ελευθερίας

Του 

Δημήτρη Γ. Καραθανάση

Φοιτητή Φιλοσοφικής Σχολής 

Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Η έννοια της ελευθερίας έχει απασχολήσει κατά καιρούς πολλούς στοχαστές, με τον κάθε ένα από αυτούς να διαμορφώνει την δική του γνώμη. Υπάρχουν μορφές ελευθερίας που ο άνθρωπος τις έχει είτε στην φυσική κατάσταση, δηλαδή στη φύση, είτε στην κοινωνία. Για παράδειγμα ο άνθρωπος στην φυσική κατάσταση είναι ελεύθερος από κάθε μορφή πολιτικής εξουσίας και δεν βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο κανενός αφού στην φύση δεν υπάρχει καμιά κυβέρνηση. Αντίθετα στις οργανωμένες κοινωνίες ο άνθρωπος βρίσκεται κάτω από την πολιτική εξουσία μέσω των νόμων και των κανόνων, έχει δηλαδή μια περιορισμένη ελευθερία. Στην φυσική κατάσταση ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκες, αφού ότι χρειάζεται μπορεί να του το παρέχει η φύση, και αυτά που χρειάζεται ένας άνθρωπος της φύσης δεν είναι τόσα πολλά όσα είναι στην κοινωνία. 

Στην κοινωνία υπάρχει εξάρτηση του ανθρώπου από άλλους ανθρώπους, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να χάνουν την αυτονομία τους.

Η ιστορία της απώλειας της ελευθερίας του ανθρώπου ξεκίνησε αμέσως μόλις εισήλθε στην πολιτισμένη κοινωνία. Μέσα στην κοινωνία δημιουργείται μια κοινωνική σκλαβιά, αφού ο κάθε ένας από εμάς είναι «σκλάβος» κάποιου άλλου και οι άλλοι είναι «σκλάβοι» άλλων με λίγα λόγια υπάρχει μια αλυσίδα αλληλεξάρτησης. Αυτή προήλθε από την στιγμή που ο άνθρωπος προσπάθησε να κάνει τον εαυτό να δείχνει ο καλύτερος από όλους, να τον συγκρίνει με τους άλλους και να επιθυμεί να υπερτερεί. 

Μουσική παράσταση στη ΣΟΥΙΤΑ Art Cafe

“Youkali”…η χώρα τη ουτοπίας, του μυστηρίου, και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών. 

Ο τόπος όπου οι έγνοιες της καθημερινότητας παραχωρούν τη θέση τους στην ελπίδα  κι η ανθρώπινη ψυχή αναζητώντας τη λύτρωση μπορεί κι ονειρεύεται.

Εκεί που ο ρεαλισμός της jazz συναντά το συναίσθημα των πορτογαλέζικων fados…

Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου, η Άσπα Τσίνα στη Σουίτα, παρέα με έξι εξαίρετους μουσικούς, θα μοιραστεί μαζί μας τραγούδια για τον έρωτα, την  αναλλοίωτη στο χρόνο αγάπη, τα παντοτινά όνειρα, και τη νοσταλγία των ανθρώπων  μέσα από ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι.

Το πρόγραμμα υπό τον τίτλο “Youkali” αποτελείται από μια συλλογή τραγουδιών που το καθένα έχει διαφορετικό ύφος και καταγωγή.

Από το Django Reinhardt  έως τον Kurt Weill κι από την Amalia Rodrigues και την Ella Fitzgerald μέχρι τη Dulce Pontes και τη Diana Krall…

Την επιμέλεια του προγράμματος έχει ο Γιάννης Μπέης και παίζουν οι μουσικοί: Γιάννης Μπέης κιθάρα, Δημήτρης Μπέλλος βιολί, Θάνος Μαγκούτης πιάνο, Γιώργος Αγγελάκης τρομπόνι, Χρήστος Γκαϊλας μπάσσο και Στέλιος Καραγιώργος τύμπανα.

 Το πρόγραμμα θα αρχίσει στις 10 το βράδυ και σας καλούμε να είστε εκεί  να τραγουδήσουμε μαζί στη γλώσσα της καρδιάς και της μουσικής. 

Το Γενέσι Τρικάλων (Γνωριμία με τον τόπο μας)

Το Γενέσι είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χωριά του ειδυλλιακού Κόζιακα.

Σε απόσταση 23 χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, και σε υψόμετρο 357 μέτρα, πάνω σε μια επιφάνεια 15.605 τ.μ. απλώνεται πανέμορφο στην αγκαλιά του Κόζιακα και ατενίζει τον Θεσσαλικό κάμπο.

Φθάνοντας στο κέντρο του χωριού, σ' ένα μικρό ξάνοιγμα, δέχεσαι την οικεία ατμόσφαιρα της μικρής κοινωνίας να πλημμυρίζει μέσα σου.

Άνθρωποι απλοί, φιλόξενοι, σε καλωσορίζουν καθισμένοι στο καφενείο, με το τσιπουράκι και με τη διάθεση για κουβέντα. Σιγά, σιγά ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας του τόπου και συγχρόνως με μεγάλη διάθεση και προθυμία σε προτρέπουν για μια ξενάγηση στο μικρό κι αγαπημένο τους χωριό.

Κυριότερο και σημαντικότερο αξιοθέατο ο παλιός νερόμυλος.

Περπατώντας αμέριμνα μέσα από τα στενά δρομάκια και κατηφορίζοντας νοτιοδυτικά, λίγο έξω από το χωριό, συναντάς τον λίθινο νερόμυλο.

Μοναχικός, πλάι στο ρέμα και σημαδεμένος από τα φθοροποιά κτυπήματα του χρόνου, στέκει αγέρωχος και προσμένει την αναπαλαίωση και την αναγωγή του σε αξιόλογο πολιτιστικό κτίσμα.

300 λέξεις με τουρκική προέλευση που τις λέμε καθημερινά

Μπορεί η ελληνική γλώσσα να χαρακτηρίζεται “πλούσια”, όμως στο λεξιλόγιο του Έλληνα έχουν εισαχθεί αρκετές τούρκικες λέξεις, αποτέλεσμα των εκατοντάδων χρόνων σκλαβιάς.

Διαβάστε παρακάτω 300 λέξεις με τουρκική προέλευση και δίπλα δείτε την αντίστοιχη ελληνική έννοιά τους.

    ΑΛΑΝΙ (αλήτης),
    ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),
    ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),
    ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
    ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),
    ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
    ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
    ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
    ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
    ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
    ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
    ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
    ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
    ΚΑΙΚΙ (βάρκα),
    ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),
    ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
    ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
    ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
    ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),

Χαρτονόμισμα 100 δισ. δραχμών!!!

Στις 3 Νοεμβρίου του 1944, κυκλοφόρησε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία ελληνικό χαρτονόμισμα. Πρόκειται για εκείνο των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο φέρει την υπογραφή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα. Ωστόσο, η ουσιαστική του αξία ήταν σχεδόν μηδαμινή.

Γενικά, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπό την πίεση της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας και του υπερπληθωρισμού, η δραχμή γνώρισε τη μεγαλύτερη απαξίωση στην ιστορία της. Τυπώθηκαν χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία ακόμα και δισεκατομμυρίων δραχμών, που η ανταλλακτική τους αξία όμως ήταν μηδαμινή.
Το χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών ακολούθησε τις εκδόσεις των 5, 25 και 200 εκατομμυρίων και 2 δισεκατομμυρίων. Σε σημερινές τιμές και με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, η πραγματική αξία του δεν θα πρέπει να ξεπερνούσε τα σημερινά 10 λεπτά του ευρώ. Τελικά, αποσύρθηκε λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του.

Οι ομορφιές της Ελλάδας

Το πανέμορφο βίντεο που έφτιαξε o Stian Rekdal παρουσιάζει τα μοναδικά φυσικά τοπία της χώρας μας.
Υπάρχει άραγε καλύτερος τρόπος για να δείξουμε στον κόσμο το πόσο όμορφη είναι η χώρα μας;
Απολαύστε σε υψηλή ποιότητα, το βίντεο που αφιέρωσε ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα και τα τοπία της.

Το θέατρο του Ξυλοπάροικου

Μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα με αξιόλογη παρουσία στη νομό Τρικάλων και όχι μόνο!

Εμψυχωτής και εμπνευστής του θεάτρου είναι ο Βασίλης Μπιλιάλης, που με το πολύπλευρο, αυτοδίδακτο, δημιουργικό ταλέντο του (ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, στιχουργός) διατηρεί το θέατρο ζωντανό τα τελευταία 30 χρόνια.

Η ιστορία όμως, του θεάτρου Ξυλοπάροικου, έχει τις ρίζες του πολύ παλιά. Το 1920 οι κάτοικοι του χωριού, με την υποστήριξη των δασκάλων του δημοτικού σχολείου, δημιούργησαν το θίασο ανεβάζοντας θεατρικές παραστάσεις για την ψυχαγωγία τους.

Τα πρώτα έργα ήταν: «η Γκόλφω»,  «η Εσμέ», «ο Αθανάσιος Διάκος», «ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», κ.α.

Η θεατρική παράδοση πέρασε σιγά, σιγά από γενιά σε γενιά και έτσι το 1976 ιδρύθηκε ο Σύλλογος του Θεάτρου Ξυλοπάροικου.

«ΚΟΡΑΚΟΦΩΛΙΑ» Ένας παλιός οικισμός στα σύνορα του Βαλτινού που διαλύθηκε

Αναδιφώντας σε παλιότερα έντυπα για την αναζήτηση στοιχείων που αφορούνε την ιστορία του τόπου μας, ανακαλύψαμε παράλληλα κι άλλα στοιχεία εξίσου ενδιαφέροντα για την ύπαρξη του παλιού οικισμού, Κορακοφωλιά, ο οποίος βρίσκονταν κοντά στο Βαλτινό, αλλά στο πέρασμα των χρόνων διαλύθηκε.

Η θέση της Κορακοφωλιάς βρίσκεται 3.200 μ. νοτίως της πλατείας του Διαλεκτού, σύνορο με τα χωράφια του Βαλτινού και του Μικρού Κεφαλόβρυσου, ένα χιλιόμετρο δυτικά του Πηνειού ποταμού.

Σ' αυτή τη Θέση σήμερα βρίσκεται ο σημερινός ναός του Αγίου Δημητρίου Διαλεκτού.

ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο οικισμός είναι από χρόνια διαλυμένος. Η σημερινή παράδοση αγνοεί τη χρονολογία διάλυσης, ούτε καν τον θυμάται. Παρέμεινε, όμως, το τοπωνύμιο Καρακοφωλιά και το πατριδωνύμιο Καρακοφωλίτης, το οποίο φέρουν σήμερα πέντε οικογένειες του χωριού Διαλεκτού.

Ακόμα λέγεται ότι οι Καρακοφωλίτες ήταν σκηνίτες κτηνοτρόφοι και γειτόνευαν προς δυσμάς με τους ομοίους τους Λυκαίους. Σήμερα υπάρχει στο Διαλεκτό το τοπωνύμιο Λυκαίικα καθώς και το παρατσούκλι Λύκας.

«Ταξιδεύοντας» στα Τρίκαλα με τον Νίκο Καζαντζάκη

Σύντομη αναφορά στο ταξιδιωτικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη έγινε την Δευτέρα το απόγευμα, σε λογοτεχνική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Φιλολογικός, Ιστορικός, Λογοτεχνικός Σύνδεσμος (Φ.Ι.ΛΟ.Σ.) Τρικάλων και το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων, σε συνεργασία με την Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, με αφορμή την συμπλήρωση 25 χρόνων (1988-2013) από την ίδρυση της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη (ΔΕΦΝΚ, έδρα Γενεύη).

Πλήθος Τρικαλινών παρευρέθηκαν στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων, στο Πάρκο Ματσόπουλου, όπου παρακολούθησαν την εκδήλωση, η οποία ξεκίνησε με την εισαγωγή για τα εργο-βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα από τον ποιητή κ. Ηλία Κεφάλα. Ακολούθησε σύντομη αναφορά στο ταξιδιωτικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη από τον πρόεδρο της ΔΕΦΝΚ Γ. Στασινάκη. 

 

Ενώ στη συνέχεια οι ηθοποιοί του Δημοτικού Θεάτρου Ζαχαρόπουλος Παναγιώτης, Μανθέλα Μαρία, Σάκης Μπιλιάλης, Σια Φαράκη και Βίκυ Ιακωβάκη διάβασαν επιλεγμένα αποσπάσματα από τα ταξιδιωτικά βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη.

Την Επιλογή - Σύνθεση κειμένων είχε ο Γιώργος Στασινάκης.

Την Επιμέλεια κειμένων ο Ηλίας Κεφάλας. 

Τη Μουσική επιμέλεια ο Γιάννης Μπέης και 

Τη Σκηνοθετική επιμέλεια και σύνθεση οπτικού υλικού ο Στέφανος Νταλάσης.

Γυμνάσιο Βαλτινού. Δραστηριότητα για τη «Σχολική Βία»

Οι μαθητές της Α΄ τάξης του Γυμνασίου Βαλτινού το 2013 στο πλαίσιο των σχολικών δραστηριοτήτων ασχολήθηκαν, με το θέμα της «Σχολικής βίας». 

Έτσι δημιούργησαν ένα σχετικό βίντεο και παρουσίασαν όλη την εργασία τους, στο χώρο εκδηλώσεων του σχολείου, η οποία έγινε με την καθοδήγηση του καθηγητή των μαθηματικών Γιάννη Ιακωβάκη.

Ο σχολικός εκφοβισμός  είναι μια πραγματικότητα που απασχολεί πολλούς γονείς σε όλα τα κράτη του κόσμου. Είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών με σκοπό να προκαλέσει στους άλλους πόνο και αναστάτωση. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ αυτά τα φαινόμενα είναι σχετικά πιο συνηθισμένα σε σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια όμως το πρόβλημα εμφανίζεται και στον τόπο μας με αυξανόμενη συχνότητα.

Η βία στο σχολείο μας απασχολεί συνήθως όταν  ασκείται κυρίως σωματικά (σωματική επίθεση). Οπωσδήποτε τα σπρωξίματα, τα χαστούκια, οι γροθιές, οι κλωτσιές  και γενικά η σωματική βία είναι η πιο ανησυχητική εκδήλωση της επιθετικότητας επειδή απειλεί άμεσα την ασφάλεια του παιδιού.

Στο επίκεντρο ο Καβάφης σε Φιλολογική εκδήλωση στα Τρίκαλα

Μια εξαιρετική εισήγηση είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι τρικαλινοί το απόγευμα της Παρασκευής, με αφορμή το αφιέρωμα του Συνδέσμου Φιλολόγων Τρικάλων στον Κ.Π. Καβάφη. Ομιλητής ήταν ο κ. Λάμπρος Βαρελάς, επίκουρος καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ.

Την έναρξη της εκδήλωσης έκανε η πρόεδρος του Συνδέσμου Γεωργία Κολοβελώνη, η οποία ευχαρίστησε τον ομιλητή που αποδέχτηκε την πρόσκληση να μιλήσει για τον σπουδαίο Αλεξανδρινό ποιητή, στον οποίο είναι αφιερωμένο το έτος που διανύουμε, αφού έχει ανακηρυχθεί ως «έτος Καβάφη». 

Η εισήγηση του κ. Βαρελά εστίασε στο ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επιδεικνύει ο Κ. Π. Καβάφης στα ιστορικά του ποιήματα για τη μεταβατική περίοδο των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων. Ο ομιλητής επιχείρησε να δείξει ότι η περίοδος αυτή τράβηξε την προσοχή του Καβάφη, επειδή πρόκειται για μια πολύχρονη και επώδυνη μετάβαση από τον αρχαιοελληνικό στον πρώιμο βυζαντινό και από την παγανιστική θρησκεία στη χριστιανική. Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι της εποχής να βιώνουν δραματικές συγκρούσεις και να βρίσκονται ενώπιον πολλών διλημμάτων. Και όλα αυτά, εντέλει, έλκουν τον ποιητή Καβάφη.
Ο συμπολίτης μας Πανεπιστημιακός εντυπωσίασε το ακροατήριο, το οποίο παρακολούθησε με αμείωτο ενδιαφέρον την εισήγηση.

Πηγή: filologoi.gr

Περιβαλλοντική ηθική

Του 

Δημήτρη Γ. Καραθανάση

Φοιτητή Φιλοσοφικής Σχολής 

Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Στα τέλη του περασμένου αιώνα άρχισε να εμφανίζεται ο κλάδος της περιβαλλοντικής ηθικής. Υπάρχει δηλαδή μια μεταφορά της ηθικής στο περιβάλλον και έχει ως κύριο στόχο να παρατηρήσει κατά πόσο τα μέρη του περιβάλλοντος μπορούν να αντιμετωπιστούν ηθικά από τον άνθρωπο. Με το κίνημα του ρομαντισμού έγιναν τα πρώτα βήματα για την εξέλιξη της οικολογικής ηθικής. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, του ρομαντισμού, προβλήθηκε το ιδανικό της ένωσης του ανθρώπου με την φύση, δίνοντας στον άνθρωπο την δυνατότητα να φτάσει στις κρυφές πηγές της φύσης. Στην επανεξέταση της περιβαλλοντικής ηθικής σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο γάλλος φιλόσοφος Jean Jacques Rousseau, καθώς η κοινωνική του φιλοσοφία έχει βασιστεί στη χαμένη ενότητα του ανθρώπου με τη φύση και τις επιπτώσεις που έχει αυτό στην ζωή μας. Τα δεινά του ανθρώπου κατά τον γάλλο φιλόσοφο έρχονται από την απομάκρυνση του ανθρώπου από την φύση στην οποία ζούσε αθώος, ανεξάρτητος, ελεύθερος, και ευτυχισμένος. Στο βιβλίο του «Οι ονειροπολήσεις του μοναχικού οδοιπόρου» γράφει τα εξής: «Στις ευτυχισμένες όχθες δεν υπάρχουν μεγάλοι δρόμοι κατάλληλοι για τα αμάξια, το μέρος δεν είναι πολυσύχναστο από ταξιδιώτες, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον για τους μοναχικούς στοχαστές που θέλουν να μάθουν ελεύθερα από τις ομορφιές της φύσης και να συγκεντρώνονται μέσα σε μία σιωπή, που δεν της ταιριάζει κανένας θόρυβος εκτός από το κλάγγασμα των αετών και τη βουή από τους καταράχτες που πέφτουν από το βουνό». Η απόδοση αξίας στη φύση έχει πολύ μεγάλη σημασία, καθώς, το τι είδους στάση θα κρατήσουμε απέναντί της, εξαρτάται από την αξία που της δίνουμε. Έτσι αν αναγνωρίσουμε χρηστική αξία στη φύση θα έχει ως αποτέλεσμα να αναλαμβάνουμε κάποιες υποχρεώσεις απέναντι της μόνο και μόνο για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες. Δηλαδή σε αυτή τη περίπτωση προστατεύουμε την φύση για την επίτευξη των σκοπών μας. Από πολλούς διανοητές αυτή η στάση χαρακτηρίζεται ως ανθρωποκεντρική.

Σταχυολογήματα του Βαλτινού (Το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού)

Από την εφημερίδα «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» της 29^ης Σεπτεμβρίου 1938, σταχυολογήσαμε μια είδηση, η οποία μας πληροφορεί και τεκμηριώνει πότε έγινε το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού.

Η είδηση αναφέρεται στην δημοπρασία για την κατασκευή του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού και έχει ως εξής:

«ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ

Η Σχολική Εφορεία χωρίου Βαλτινού Διακηρύττει ότι

Δοθείσης προσφοράς εκτίθεται εις τελειωτικήν μειοδοτικήν δημοπρασίαν ενεργηθησομένην εν Τρικκάλοις την 2αν Οκτωβρίου 1938, ημέραν Κυριακήν και ώραν 11-12 της μεσημβρίας η ανέγερσις του διδακτηρίου Βαλτινού. Το έργον προϋπολογίσθη ως δραχμάς 55.000.

Εις την δημοπρασίαν γίνονται δεκτοί και εμπειροτέχναι.

Εν Βαλτινώ τη 27^η Σεπτεμβρίου 1938.

Η Σχολική Εφορεία».

Πρόκειται για την ανέγερση της παλαιότερης πτέρυγας του σημερινού κτιρίου του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού.

Στην «Ιστορική Έκθεση» του διδασκάλου Δημητρίου Μπούγα, για την ανέγερση αυτού του διδακτηρίου αναφέρονται τα εξής:

…«Το επόμενον έτος του Ιταλοελληνικού πολέμου εθεμελιώθη το ήδη υπάρχον διδακτήριον βάσει σχεδίου Υπουργείου Παιδείας, τύπου διταξίου και με τοιχοποιίαν λίθινην ασβεστόκτιστον. Κατά την διάρκειαν της ανεγέρσεως και πριν η τοιχοποιία τερματισθή ενέσκηψε καταρακτώδης βροχή της οποίας τα όμβρια ύδατα και η ορμητικότης και η διάρκεια του υετου συνετέλεσαν ώστε, να καταρρεύση το μεγαλύτερον μέρος του οικοδομήματος και αι κατόπιν δημοπρασίας μειοδοτικής αρχίσασαι εργασίαι να διακοπούν αορίστως. Το επόμενο έτος δηλ. το 1942 αι εργασίαι επανελήφθησαν κατά μήνα Οκτώβριον δαπάνη των κατοίκων, εκκλησίας και αρωγής του κράτους και εντός του ιδίου έτους η οικοδομή ολοκληρώθηκε μετά μιας αιθούσης ετοίμης δι εργασίαν σχολικήν. Αι εργασίαι εσωτερικώς ετερματίσθησαν το έτος 1948»…

Πως φτιάχνονται οι αλυσίδες

Η αλυσίδα αποτελεί ένα από τα πλέον πρακτικά δημιουργήματα του ανθρώπου και η χρησιμότητα της συναντάται σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Ακολουθεί ένα διαφωτιστικό βίντεο του Discovery σχετικά με τον τρόπο κατασκευής της.

Πηγή: otherside.gr/

Ο σιδεράς

Ο σιδεράς ήταν ο τεχνίτης που κατασκεύαζε στο αμόνι σιδερένια εργαλεία. Μπορούσαν να κατασκευάσουν αξίνες, τσεκούρια, δρέπανα, σφυριά, βαριές αλλά και σιδερένια εξαρτήματα όπως καρφιά και μεντεσέδες κ.ά.

Η τέχνη του σιδερά απαιτούσε μεγάλη εμπειρία αλλά και οργανωμένα εργαστήρια στα οποία μάθαιναν οι νέοι κυρίως από οικογενειακή παράδοση ή από μαθητεία. Ήταν αρκετά δύσκολη δουλειά γιατί απαιτούσε μεγάλη σωματική δύναμη αλλά και αντοχή σε υψηλές θερμοκρασίες αφού αρκετές ώρες της δουλειάς τους τις περνούσαν κοντά στη φωτιά δηλαδή στο καμίνι όπου ζέσταιναν το σίδερο.

Απαραίτητα εργαλεία του σιδερά ήταν εκτός από το αμόνι, η βαριά, το φυσερό, η βούτα με το νερό. Η διαδικασία επεξεργασίας του σιδήρου ήταν η εξής:
Άναβαν στο καμίνι τη φωτιά την οποία φυσούσαν με το φυσερό ώστε να την διατηρήσουν. εκεί έβαζαν το σίδερο μέχρι να πυρακτωθεί ώστε να γίνει πιο ευλύγιστο. Το σίδερο κοκκίνιζε στη φωτιά έτσι που λίγο ακόμα και θα έλιωνε για να γίνει υγρό. 

To Δενδροχώρι (Παπαράντζα) Γνωριμία με τον τόπο μας.

Το ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ είναι ένα από τα χωριά της εδαφικής περιφέρειας Καλλιδένδρου του Δήμου Τρικαίων, το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του Κόζιακα και απέχει 15χλμ από την πόλη των Τρικάλων. 

Πήρε το όνομα του το έτος 1928 ΔΕΝΔΡΟΧΩΡΙ από τις τέσσερις τεράστιες βελανιδιές που βρίσκονταν γύρο από την μοναδική του τότε εκκλησία. Πριν είχε Σλάβικο όνομα ΠΑΠΑΡΑΝΤΖΑ που σημαίνει περιοχή με βάλτους και πλούσια ελώδη βλάστηση. 

Η Κοινότητα Δενδροχωρίου προήλθε από τον τέως Δήμο Πιαλίων.

Τα στοιχεία της αρχικής αναγνώρισης είναι: Κοινότης Παπαράντζης, Β.Δ. 29 - 8 - 1912, ΦΕΚ. Α 261 / 1912.

Στην κοινότητα υπάγονται οι συνοικισμοί, Εξάλοφος (Κωσταρελαίικα) και Ματσουκιώτικα.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Δενδροχώρι ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Δενδροχωρίου, του πρώην Δήμου ΚΑΛΛΙΔΕΝΔΡΟΥ του Νομού ΤΡΙΚΑΛΩΝ.

Σήμερα το Δενδροχώρι (Τοπική Κοινότητα Δενδροχωρίου - Δημοτική Ενότητα ΚΑΛΛΙΔΕΝΔΡΟΥ), ανήκει στον δήμο ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ της Περιφερειακής Ενότητας ΤΡΙΚΑΛΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Ένα βίντεο του Γιώργου Μεγαρχιώτη

Η επίσημη ονομασία είναι “το Δενδροχώριον”. Έδρα του δήμου είναι τα Τρίκαλα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.

Το Δενδροχώρι έχει υψόμετρο 120 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, επιφάνεια 7.628 τ.μ. και απέχει από τα Τρίκαλα 15 χιλμ.

Παλιοί ποδοσφαιριστές του Βαλτινού που έπαιξαν σε άλλες ομάδες

Το φαινόμενο των μεταγραφών στο ποδόσφαιρο ήταν ανέκαθεν μια συνήθης τακτική, που την είχαν υιοθετήσει και τα ερασιτεχνικά σωματεία.

Έτσι πολλοί ποδοσφαιριστές άλλαζαν συχνά ομάδες και μεταγράφονταν σε άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία, όπου έπαιζαν εκεί ποδόσφαιρο.

Πολλοί ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές από το Βαλτινό δοκίμασαν το ταλέντο τους, κατά καιρούς και έπαιξαν ποδόσφαιρο και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, σε άλλες ομάδες.

Κάνοντας μια αναδρομή στο χρόνο, μέσα από φωτογραφικά άλμπουμ, ανασύραμε φωτογραφίες ποδοσφαιρικών ομάδων από διάφορα άλλα χωριά, όπου στην ενδεκάδα συμμετέχουν και Βαλτινιώτες ποδοσφαιριστές.  

Με τη φανέλα του Α.Ο. Γοργογυρίου έπαιξε για πολλά χρόνια, τη δεκαετία του 1970, ο ποδοσφαιριστής Βασίλης Σκρέκας, ο οποίος διακρίνεται στη φωτογραφία (όρθιος τρίτος από αριστερά).

Με τη φανέλα του Α.Ο. Τρικάλων αγωνίστηκαν τη δεκαετία του 1970 ο Θεόδωρος Αθάνατος (όρθιος τέταρτος από αριστερά) και ο Θανάσης Ζαμπακάς (όρθιος όγδοος από αριστερά).

Με τη φανέλα του «ΟΡΦΕΑ ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΟΥ» αγωνίστηκαν το 1977 τέσσερις ποδοσφαιριστές από το Βαλτινό. Πρόκειται για τον Ευάγγελος Απόχα, (τερματοφύλακας), τον Κώστα Κουφοχρήστο, τον Αθανάσιο Μπαντή, και τον Νίκο Κουφοχρήστο.

Στη φωτογραφία του Α.Ο. ''ΟΡΦΕΑ Απροβάλτου'' στο γήπεδο του Λιλή στις 11-9-1977 εμφανίζονται με τη σειρά: Τάκης Δημητρούλης, Γιώργος Ζάχος, Θανάσης Τάτσιος, Χρήστος Ζαχαράκης, Κώστας Γκαμπλιώνης, Γιώργος Τζίκας, Θανάσης Μπιλιάλης, Βαγγέλης Απόχας, Κώστας Κουφοχρήστος, Γιώργος Κουτής, Θανάσης Μπαντής, Νίκος Κουφοχρήστος, Βαγγέλης Δημητρούλης.