Σταχυολογήματα του Βαλτινού (Το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού)

Από την εφημερίδα «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» της 29^ης Σεπτεμβρίου 1938, σταχυολογήσαμε μια είδηση, η οποία μας πληροφορεί και τεκμηριώνει πότε έγινε το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού.

Η είδηση αναφέρεται στην δημοπρασία για την κατασκευή του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού και έχει ως εξής:

«ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ

Η Σχολική Εφορεία χωρίου Βαλτινού Διακηρύττει ότι

Δοθείσης προσφοράς εκτίθεται εις τελειωτικήν μειοδοτικήν δημοπρασίαν ενεργηθησομένην εν Τρικκάλοις την 2αν Οκτωβρίου 1938, ημέραν Κυριακήν και ώραν 11-12 της μεσημβρίας η ανέγερσις του διδακτηρίου Βαλτινού. Το έργον προϋπολογίσθη ως δραχμάς 55.000.

Εις την δημοπρασίαν γίνονται δεκτοί και εμπειροτέχναι.

Εν Βαλτινώ τη 27^η Σεπτεμβρίου 1938.

Η Σχολική Εφορεία».

Πρόκειται για την ανέγερση της παλαιότερης πτέρυγας του σημερινού κτιρίου του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού.

Στην «Ιστορική Έκθεση» του διδασκάλου Δημητρίου Μπούγα, για την ανέγερση αυτού του διδακτηρίου αναφέρονται τα εξής:

…«Το επόμενον έτος του Ιταλοελληνικού πολέμου εθεμελιώθη το ήδη υπάρχον διδακτήριον βάσει σχεδίου Υπουργείου Παιδείας, τύπου διταξίου και με τοιχοποιίαν λίθινην ασβεστόκτιστον. Κατά την διάρκειαν της ανεγέρσεως και πριν η τοιχοποιία τερματισθή ενέσκηψε καταρακτώδης βροχή της οποίας τα όμβρια ύδατα και η ορμητικότης και η διάρκεια του υετου συνετέλεσαν ώστε, να καταρρεύση το μεγαλύτερον μέρος του οικοδομήματος και αι κατόπιν δημοπρασίας μειοδοτικής αρχίσασαι εργασίαι να διακοπούν αορίστως. Το επόμενο έτος δηλ. το 1942 αι εργασίαι επανελήφθησαν κατά μήνα Οκτώβριον δαπάνη των κατοίκων, εκκλησίας και αρωγής του κράτους και εντός του ιδίου έτους η οικοδομή ολοκληρώθηκε μετά μιας αιθούσης ετοίμης δι εργασίαν σχολικήν. Αι εργασίαι εσωτερικώς ετερματίσθησαν το έτος 1948»…

Στο βιβλίο του Ευάγγελου Στάθη «Το Βαλτινό», οι παλιότεροι θυμούνται για την ανέγερση του κτιρίου αυτού τα εξής:

«Από το Σχολείο, το σημερινό, η πρώτη πτέρυγα προς τα μέσα, πρέπει να έγινε επί κατοχής. Την πέτρα, τα ξύλα, όλα αυτά τα κουβαλούσαν όλο το χωριό. Ξύλα απ’ το δάσος απ’ την Παναΐα, από παλιά σπίτια, απ’ όπου» (Αθανάσιος Αναστ. Κουφοχρήστος).

«Πρέπει να έγινε το 1940-41 το σχολείο. Όλα τα έκαναν οι χωριανοί. Τό’ λεγαν αγγαρεία τότε αυτό, ενώ ήταν προσωπική εργασία. Όλοι δούλευαν με ζήλο και με προθυμία. Τα ξύλα τά’ φερναν εδώ από «χιλιόμετρα» μακριά, αυτό έχει αξία. Τα φέρνανε εκείνοι οι άνθρωποι στους όμους τους, για να γίνει αυτό το σχολείο που βλέπουμε τώρα. Τα φέρνανε τα ξύλα από την «Παναΐα» από πάνω. Και την πέτρα πάλι την κουβαλήσαν εκείνοι εκεί οι φουκαράδες με τα πραματάκια τους από τον Πρίνο, την πέτρα αυτήν που βλέπεις. Κι έτσι έκαναν αυτό το Σχολείο. Και σήμερα δυστυχώς οι νέοι δεν έχουν αυτό… αυτό το σθένος. Κι αργότερα το 1965, χτίσανε όλοι πάλι μια αίθουσα 75 τ.μ. για συσσίτιο, για το γάλα. Μόνοι τους το χτίσανε κι αυτό, ο Μήτσιος Πέτρου (ο Μητράνας) μάστορας και οι άλλοι λασπάδες, όσοι είχανε παιδιά στο Σχολείο, να καταλάβεις» (αφήγηση Ευάγγελος Δημ. Πέτρου).

Το 1970 -71 έγινε η προσθήκη της δεύτερης πτέρυγας του σχολείου προς τη «δημοσιά», αποτελούμενη από μία αίθουσα και ένα γραφείο.