Για τη χαροκαμένη μάνα

Τι να πεις και τι να γράψεις για την απώλεια του μέλλοντος ενός παιδιού, για τα ανεκπλήρωτα όνειρά του και το παράλογο της συμφοράς, που κάνουν το χαμό ενός παιδιού από τις πλέον οδυνηρές ανθρώπινες εμπειρίες.
Τι να πεις και τι να γράψεις για τις Παναγίες που έχασαν το μονάκριβό τους.
«Πάντα στον κόσμο θα 'ρχεται Παρασκευή Μεγάλη
και κάποιος θα σταυρώνεται για να σωθούν οι άλλοι».
Στην επιθυμία της αναγνώστριας να κάνουμε αναφορά για τους «αδικοχαμένους νέους» και την «χαροκαμένη μάνα», δηλώνουμε αδυναμία και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ταπεινά, να σιωπήσουμε, να ευχηθούμε, δύναμη και κουράγιο και να κλείσουμε με ένα απόσπασμα από το ποίημα «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου:
- Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,
- Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις δε γροικάς τα που πικρά σου λέω;…
- Δε μου μιλείς κ’ η δόλια εγώ τον κόρφο, δες, ανοίγω
και στα βυζιά που βύζαξες τα νύχια, γιε μου, μπήγω.
- Σήκω, γλυκέ μου, αργήσαμε, ψηλώνει ο ήλιος, έλα
και το φαγάκι σου έρημο θα κρύωσε στην πιατέλα.
- Και γω θα καρτεράω σκυφτή βραδί και μεσημέρι
ναρθεί ο καλός μου, ο θάνατος, κοντά σου να με φέρει.
- Πού πέταξε τ’ αγόρι μου; Πού πήγε; Πού μ’ αφήνει;
χωρίς πουλάκι στο κλουβί, χωρίς νεράκι η κρήνη.

Ο καβαλάρης του Βουκεφάλα

Τον συγχωριανό μας αναβάτη, Κώστα Βότσιο, που διατηρεί στο Βαλτινό τη φάρμα «Κόζιακας» δεν θα είναι καθόλου περίεργο αν τον συναντήσει κανείς στο δρόμο, να ξεπροβάλει ξαφνικά καβαλάρης σαν να βγαίνει μέσα από μια άλλη ξεχασμένη εποχή.

Από τα ιδρυτικά μέλη του Ιππικού Συλλόγου «Βουκεφάλας» δίνει τον παρόν του σε διάφορες εκδηλώσεις συμμετέχοντας, πότε ως αναβάτης του αλόγου του, με παραδοσιακή στολή, και πότε ως οδηγός άμαξας, να αποτελεί μέρος των προγραμμάτων διαφόρων εκδηλώσεων, που κατά καιρούς διοργανώνονται από διάφορους συλλόγους.

Παθιασμένος με τα μεράκια και τα ταλέντα του καταφέρνει πάντα να δίνει μια διαφορετική νότα στην μονότονη καθημερινότητα και να κερδίζει τις καλύτερες εντυπώσεις.

Η Γέφυρα της Σαρακίνας

Η γέφυρα της Σαρακίνας βρίσκεται 1 χλμ. ΒΔ του ομώνυμου χωριού νότια της Καλαμπάκας.
Πρόκειται για τη γέφυρα της Πέτρας στη Σαρακίνα Τρικάλων, που χαρακτηρίζεται ως ένα σπάνιο μνημείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των πρώτων μεταβυζαντινών χρόνων.

Η πέτρινη γέφυρα είναι εξάτοξη και κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα από τον μητροπολίτη Λαρίσης Βησσαρίων Β΄.
Λέγεται ότι κτίστηκε το 1520 και γεφυρώνει τον Πηνειό ποταμό ανάμεσα στα χωριά Σαρακίνα και Διάβα. Σε εντοιχισμένη επιγραφή στο νότιο ακρόβαθρό της αναφέρεται η χρονολογία 1514.

Είναι το πιο αξιόλογο και σημαντικό μνημείο τέχνης, της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, στο νομό Τρικάλων.
Σε εργασία της για τα πέτρινα γεφύρια της περιοχής, η πολιτικός μηχανικός, καθηγήτρια του ΑΠΘ, Μ. Καραβεζύρογλου, χαρακτηρίζει τη γέφυρα της Σαρακίνας ως σημαντικό μνημείο, όχι μόνο για τον Θεσσαλικό Κάμπο αλλά και για τον ευρύτερο ελληνικό και βαλκανικό χώρο, λόγω της εντυπωσιακής της μορφής και ευστάθειας, χάρη στην οποία διασώθηκε μέχρι σήμερα.

Το μνημείο αποτελούνταν από έξι τόξα, από τα οποία σήμερα σώζονται τα τέσσερα, με το μεγαλύτερο από αυτά να έχει ύψος 9,70 μέτρα και άνοιγμα 19,70 μέτρα. Στις αρχές του 19ου αιώνα τμήμα της γέφυρας κατέρρευσε λόγω υποσκαφής ενός μεσόβαθρου.

Ανεξέλεγκτη ρύπανση στο Βαλτινό.

Με άρθρο, του δημοσιογράφου Λάζαρου Μάμαλη, που φέρει τον τίτλο «Διαχρονική περιβαλλοντική στο Βαλτινό», αναφέρεται η εφημερίδα «ΕΡΕΥΝΑ» στο κυριακάτικο φύλλο της 2-12-2012.
Ο δημοσιογράφος αναφέρεται στον συγκεκριμένο βιότοπο όπου τα τελευταία χρόνια ρυπαίνεται και μπαζώνεται από την ανεξέλεγκτη ρίψη μπαζών και σκουπιδιών.
Το σχετικό άρθρο έχει ως εξής:

«Διαχρονική περιβαλλοντική στο Βαλτινό
Την τελευταία δεκαετία ρυπαίνεται ένας από τους ελάχιστους υδροβιότοπους της περιοχής.
Ανοιχτή περιβαλλοντική πληγή αποτελεί στο δρόμο από Βαλτινό προς Διαλεκτό.
Του Λάζαρου Μάμαλη
Μια περιβαλλοντική πληγή η οποία είναι διαχρονική μιας και παραμένει ανοιχτή για τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια.
Πρόκειται για μια «αυτοσχέδια χωματερή» που λειτουργεί παράνομα λίγα μέτρα βόρεια του Βαλτινού. Δίπλα σε ένα υδροβιότοπο άγνωστοι εναποθέτουν συχνά- πυκνά, μπάζα, σκουπίδια ψόφια ζώα επιβαρύνοντας το περιβάλλον της περιοχής. Τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες, στη συγκεκριμένη παράνομη χωματερή, ρίχνονται και χρησιμοποιημένες συσκευασίες φυτοφαρμάκων τα υπολείμματα τα οποία μεταφέρονται από το παρακείμενο ρεύμα για να καταλήξουν στον Πηνειό.
Ο συγκεκριμένος βιότοπος μπαζώνεται τα τελευταία χρόνια, από την ανεξέλεγκτη ρίψη μπαζών και σκουπιδιών.
Το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στον πρώην Δήμο Καλλιδένδρου, αλλά είναι ευρύτερο. Μετά το κλείσιμο των χωματερών πληθαίνουν τα φαινόμενα της εναπόθεσης των μπαζών και σκουπιδιών σε διάφορα σημεία στην περιφέρεια του νομού. Παρά την κατά καιρούς, προσπάθεια να μπαζωθεί με χώμα το συγκεκριμένο σημείο και να δημιουργηθεί ένα τεχνητό ανάχωμα προκειμένου να μην υπάρχει πρόσβαση στους ασυνείδητους που ρίχνουν τα σκουπίδια, αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Μπορεί πρόσκαιρα να παρατηρείται… ύφεση αλλά μετά από λίγο καιρό και πάλι ρίχνονται στον υγροβιότοπο σκουπίδια, νεκρά ζώα και χρησιμοποιημένες συσκευασίες φυτοφαρμάκων».

Σπάνιο ημερολογιακό φαινόμενο

Συμβαίνει μία μόνο φορά και κάθε 824 χρόνια. Οι Κινέζοι αποκαλούν το φαινόμενο αυτό... "Τσάντα με χρήματα"...
Ο Δεκέμβρης, λοιπόν, του έτους αυτού έχει 5 Σάββατα, 5 Κυριακές και 5 Δευτέρες!
Καλό μήνα και καλή τύχη...

Οι παλιοί ταχυδρόμοι

Αγγελιαφόρος, κομιστής μηνυμάτων, φτερωτός Ερμής, Ταχυδρομικός διανομέας, ή απλά Ταχυδρόμος, ορίζεται ο υπάλληλος που αγαπήθηκε, παλιότερα, καθολικά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Γνώριμη φιγούρα, ξεμύτιζε από το βάθος της στράτας και έφερνε την χαρά και την ελπίδα με τα νέα που κουβαλούσε.

Εχέμυθος και συνεπής με το λειτούργημά του, έρχονταν σε άμεση επαφή και δένονταν συναισθηματικά με την κάθε οικογένεια, τόσο στις χαρές, όσο και στις λύπες της ζωής.
Αντίκριζε μάτια βουρκωμένα, έρχονταν καθημερινά σε επαφή με την λαχτάρα και τον πόθο του νόστου. Έκανε τον παρηγορητή λέγοντας δυο λόγια ελπίδας για να απαλύνει τον πόνο.
Αντιμέτωπος με ταλαιπωρίες και κινδύνους, πότε διάβαινε λασπωμένους και κακοτράχαλους δρόμους, πότε μέσα στα κρύα, πότε στις ανυπόφορες ζέστες προσηλωμένος στο καθήκον να μεταφέρει το άγγελμα.

Μια συλλογή φωτογραφιών από παλιούς ταχυδρόμους μας ξαναθυμίζει την πιο συμπαθητική μορφή των αναμνήσεών μας.
Η στολή του είχε χρώμα ανοιχτό γκρι και στη κεφαλή φορούσε πηλίκιο.
Φορτωμένος με την ταχυδρομική του τσάντα, που κρεμούσε μπροστά στο στήθος ή στην πλάτη, του κατέφθανε στο χωριό πότε με άλογο, πότε με ποδήλατο, πότε με μηχανάκι, πότε με αυτοκίνητο μα ποτέ χωρίς χαμπέρια…

Η παλιά Αθήνα

Μια σπάνια συλλογή φωτογραφιών από τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, που δείχνει μερικές από τις πιο διάσημες οδούς του ιστορικού κέντρου της ελληνικής πρωτεύουσας.
Το βίντεο προβλήθηκε μέσα στο Νομισματικό Μουσείο της Αθήνας, για τους σκοπούς της έκθεσης στο κτίριο του Μουσείου, το υπέροχο «Ιλίου Μέλαθρον» σχεδιάστηκε από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, που ήταν η κατοικία του αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν.
Η έκθεση εκπονήθηκε από φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το «ΓΛΩΣΣΑΡΙ» του Ευάγγελου και Κωνσταντίνου Στάθη

Σημαντικό εκδοτικό έργο θεωρείται για την περιοχή μας, αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα το βιβλίο (πόνημα), των συγχωριανών μας Ευαγγέλου Στάθη και Κωνσταντίνου Στάθη (πατέρας και γιός - Φιλόλογοι), οι οποίοι ολοκλήρωσαν και κυκλοφόρησαν πρόσφατα το συγγραφικό τους έργο.
Πρόκειται για ένα λεξικό της σύγχρονης Τρικαλινής και Θεσσαλικής, διαλέκτου, με τίτλο «ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΥΤΗΣ».
Ήταν μια χρονοβόρα, επίπονη και δύσκολη, εργασία, καθότι όπως λένε και οι ίδιοι οι συγγραφείς στην εισαγωγή τους, «δεν υπάρχει σήμερα ένα μεγάλο Ιστορικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής (συμπληρώνεται ακόμα από την Ακαδημία Αθηνών), ώστε να παρέχει μια επιλογή κάποιου έτοιμου και επιστημονικά έγκυρου υλικού.
Παρά τις μεγάλες όμως δυσκολίες που παρουσιάζει η εργασία αυτή, δε θα μπορούσε να αναβληθεί, γιατί αποτελεί ανάγκη κυρίως ενός κοινού που μίλησε και βίωσε τον λεξικό αυτόν πλούτο, τον λεξικολογικόν αυτόν θησαυρό της σύγχρονης τοπικής διαλέκτου. Αλλά και οι νεότεροι που ενδιαφέρονται να έχουν μια στοιχειώδη εξοικείωση με τις λέξεις αυτές, καθώς και η φιλομάθεια του μεγάλου μορφωμένου ελληνικού κοινού για την πληρέστερη σπουδή της νέας μας γλώσσας επιβάλλουν τη σύνταξη ενός τέτοιου λεξικού.
Η εργασία αυτή, συνεχίζουν οι Ευάγγελος και Κωνσταντίνος Στάθη, έγινε στις εξής βάσεις.

Βαλτσινιώτικες θυμοσοφίες

Σε μια λεκάνη με γάλα έπεσαν δυο βατράχια.
Το ένα καθότανε χωρίς να κάνει καμιά κίνηση και πνίγηκε.
Το δεύτερο κουνούσε συνεχώς τα άκρα του για αρκετή ώρα ώσπου το γάλα έγινε γιαούρτι.
Πήδηξε πάνω από το γιαούρτι και σώθηκε.

Ηθικό δίδαγμα: Μην αδρανείτε, δράστε και αντιδράστε για να σωθείτε.

Τα καράβια της Φωτάδας. Αφιέρωμα στη Σαλαμπριά (Μέρος 3)

Σε όλο το μήκος της Σαλαμπριάς τα καράβια που «γεφύρωναν» το ποτάμι, όταν δεν υπήρχαν γεφύρια, ήταν πολλά. Οι παλιότεροι τα θυμούνται ως καράβια, καρούτες, σχεδίες, σταθμούς, πορθμεία, περάματα ή περαταριές. Στην αρχή οι περαταριές ήταν ξύλινες και στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από μεταλλικές.
Για να περνούν οι περατάρηδες το καράβι από τη μία όχθη στην άλλη, τραβούσαν ένα συρματόσχοινο, τον αρμό. Ο αρμός στερεώνονταν σε δένδρα, σε ξύλινους ή σιδερένιους πασσάλους, στις όχθες του ποταμού. Το δε διαμορφωμένο μέρος που ακουμπούσε το καράβι στις όχθες το έλεγαν καραβοστάσι. Την εκμετάλλευση των καραβιών την είχαν οι περατάρηδες και το αντίτιμο του εισιτηρίου σε είδος ή χρήμα που πλήρωναν για να περάσουν επιβάτες και ζώα, ονομαζόταν καραβιάτικο.

Τα δυο καράβια της Φωτάδας βρίσκονταν στην τοποθεσία Παλιοχώρια. Το ένα από αυτά το διαχειρίζονταν τα αδέλφια Βασίλειος και Θεοδόσιος Τσιώτης και το άλλο τα τέσσερα αδέρφια Θεοδόσιος, Γεώργιος, Ευάγγελος και Απόστολος Τσιόκας. Η λειτουργία τους σταμάτησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας 1920 – 1930.

Οι κάτοικοι της Φωτάδας στις αρχές της δεκαετίας του 1980 – 1990, για να επικοινωνούν με την απέναντι όχθη, κατασκεύασαν εναέριο μεταφορέα. Στο τεντωμένο συρματόσχοινο, που ένωνε τις δύο όχθες, κρέμασαν ένα κομμένο κρασοβάρελο με την κατά μήκος του πλευρά. Αυτό λειτούργησε μόνο για λίγα χρόνια. Τα καλοκαίρια με την πτώση της στάθμης του νερού, οι κάτοικοι του χωριού για την άμεση εξυπηρέτησή τους και τη μεταφορά μικρών ζώων κατασκεύασαν ξύλινα γεφυράκια.

Τα καράβια του Παραποτάμου (Τρικάλων)

Σε απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων από το χωριό, Παραπόταμος στη θέση Καράβια, ήταν το καράβι του Παραποτάμου για την επικοινωνία με τον Πυργετό στην απέναντι όχθη. Μετά την κατάργηση του καραβιού, οι κάτοικοι του χωριού Βαλομάντρι, που βρίσκεται ανάμεσα στη Φωτάδα και τον Παραπόταμο, κατασκεύασαν έναν εναέριο μεταφορέα στη θέση Σύρμα.

Τα παιδιά της πιάτσας

Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης.
Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη.
Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες.
Δύναμη; Μπούρδες.
Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα.
Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις.
Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ.
Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν του ‘γινε τίποτα.
Πού ‘ν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του;
Πού ‘ναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου;
Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι.
Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε.
Νίκος Τσιφόρος «Τα παιδιά της πιάτσας» Εκδόσεις Ερμής

Οι παλιές ονομασίες των χωριών του νομού Τρικάλων

Οι παλιές ονομασίες των χωριών του νομού Τρικάλων προέρχονται κυρίως, από ξένες λέξεις (τούρκικες, σλάβικες, αρβανίτικες κ.α), από τη γεωγραφική τοποθεσία και από κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής.
Όπως π.χ. το Βαλτινό: Πήρε το όνομα από τους πολλούς βάλτους της περιοχής.
Η Πόρτα: Είναι το πέρασμα από τα πεδινά των Τρικάλων στα ορεινά.
Πολλές ονομασίες χωριών έχουν ετυμολογηθεί από διάφορους μελετητές και ιστορικούς, άλλες όμως παραμένουν δυσετυμολόγητες.
Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και την απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας, το κράτος ξεκίνησε τις διαδικασίες για ν’ αλλάξει τα ονόματα των χωριών που είχαν δοθεί από τους διάφορους κατακτητές.
Όπως ήταν φυσικό οι κάτοικοι και οι κοινοτάρχες αντέδρασαν, γιατί δεν ήθελαν να καταργήσουν τα ιστορικά ονόματα των χωριών τους, που προήλθαν από τη λαλιά των προγόνων τους. Το κράτος για να κάμψει τις αντιδράσεις τους έβγαλε διάταγμα λέγοντας πως θα επιβληθούν διοικητικές κυρώσεις, αν δεν συμμορφώνονταν με την εντολή .
Πάντως, οι κάτοικοι, χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα τις παλιές ιστορικές ονομασίες που μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά, διότι οι «ρίζες» δεν ξεχνιούνται και ούτε ξεριζώνονται εύκολα.
Παρουσιάζουμε παρακάτω τις παλιές και νέες ονομασίες όλων των Τρικαλινών χωριών.

Νέα ονομασία                                Παλιά ονομασία
Αγία Παρασκευή………………….Τζούρτζια
Αγία Τριάδα………………………Τραχανιώτης
Άγιοι Απόστολοι……………….…Ζαπτσαίος
Αγιος Βησσαρίωνας………………Ντούσικο
Άγιος Δημήτριος……………….....Τσιούγκουρον
Αγιος Νικόλαος…………….….….Κοιλάδα
Άγιος Προκόπιος……………...…..Ζιόλι
Αγιόφυλλο…………………….…..Βελεμίστι
Αγναντιά…………………………..Όστροβος
Αγρελιά……………………...…….Σμόλια

Επίσκεψη στην Ακρόπολη της Αθήνας, όπου δεσπόζει το μνημείο του Παρθενώνα

Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο και επισημότερο οικοδόμημα της Ακρόπολης και συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα.
Μαζί με τα γενικά χαρακτηριστικά και την ιστορική αναφορά, γι αυτό το μνημείο, παρουσιάζουμε και διάφορες φωτογραφίες επισκεπτών από το Βαλτινό, οι οποίοι επισκέφτηκαν κατά καιρούς για να θαυμάσουν το κάλλος του Παρθενώνα.

Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς άρχισαν το 447 π.Χ. υπό τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων Ικτίνου και Καλλικράτη. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 438 και κατά τα Παναθήναια του επόμενου χρόνου αφιερώθηκε στην πολιούχο θεά. Παρόλα αυτά οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 432. Είναι ναός δωρικού ρυθμού περίπτερος με οκτώ κίονες στις στενές και δεκαεπτά στις μακριές πλευρές.

Οι κίονες έχουν ύψος 10,5 μ. και πάνω τους στηρίζεται ο θριγκός (επιστύλια), οι μετόπες, τα τρίγλυφα, τα γείσα και τα αετώματα. Ο σηκός ήταν χτισμένος ολόκληρος με μαρμάρινες πέτρες σε οριζόντιες σειρές και σε καθεμία στενή πλευρά είχε από έξι δωρικούς κίονες, οι οποίοι τον χώριζαν σε δύο μέρη: τον κυρίως ναό και τον οπισθόδομο. Η ζωφόρος στους τοίχους του σηκού είχε παραστάσεις της πομπής των Παναθηναίων.

Ο Μέγας Κάμπος

«Ο Μέγας Κάμπος, δίπλα σε

αχτένιστες ιτιές, γεμάτα κάρα με

δεμάτια άχυρο φορτωμένα

ως τα πάνω.....»

Πρώτη παρουσίαση του «Μέγα Κάμπου» στα Τρίκαλα
Την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012 και ώρα 19.30μμ στο Δημοτικό Κλειστό Τρικάλων θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά «Ο Μέγας Κάμπος», σε ποίηση Αχιλλέα Κούμπου και μουσική Γιώργου Δεσποτίδη.
Ο Χρόνης Αηδονίδης, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Γιάννης Κότσιρας, η Γιώτα Νέγκα και ο Λουκάς Πανουργιάς, θα τραγουδήσουν υπό την Διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού με την συμμετοχή, της Δημοτικής Χορωδίας Τρικάλων, του Συλλόγου Βυζαντινής Μουσικής Φαρκαδόνας «Ο Αμφίων», του Χορευτικού του Δήμου Τρικκαίων και του Χορευτικού της Πηνειάδας Τρικάλων.
Την παρουσίαση του έργου υποστηρίζουν ο Δήμος Τρικκαίων, ο Δήμος Φαρκαδόνας, η Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων.
Χορηγός επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ και το Δεύτερο πρόγραμμα.

Τραγούδια του τόπου μας «Τα αδέρφια»

Συνεχίζοντας την προσπάθεια καταγραφής, διάσωσης και διάδοσης των παραδοσιακών τραγουδιών του τόπου μας, η κ. Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου, από το Βαλτινό, μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της, το παραδοσιακό τραγούδι, «Τα αδέρφια»

Τα αδέρφια

Ποια σκύλα μάνα το ΄λεγε
τα αδέρφια δεν πονιούνται…
Τα αδέρφια σκίζουν τα βουνά
κι οι αδερφές τους κάμπους.

Κι η μάνα σκίζει θάλασσα
όσο να τα ανταμώσει…
Κι εκεί που ανταμωθήκανε
σ΄ ένα ξερό πηγάδι

κι από τα δάκρυα τα πολλά
κι από τα μοιρολόγια
και το ποτάμι κατέβασε
κατεβασιά μεγάλη.

Φέρνει δένδρα αξερίζωτα
δένδρα ξεριζωμένα
κι απάνω στα κλωνάρια τους
δυο αδέρφια αγκαλιασμένα.

-Κράτα καλά μωρέ αδερφέ,
να μη ξεχωριστούμε.

Έκθεση Ζωγραφικής Π. Τέτσης στο Ιδρυμα «Λεωνίδα Κ. Μακρή-ιατρού» στα Τρίκαλα.



Εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 29 Μαρτίου 2013, η Έκθεση Π. Τέτσης Ζωγραφική στο κτίριο του Ιδρύματος «Λεωνίδα Κ. Μακρή-ιατρού» στα Τρίκαλα.
Η Έκθεση διοργανώνεται από το Ίδρυμα με την συνδρομή του Δήμου Τρικκαίων και τελεί υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας.



Ζωγράφος, Δάσκαλος, Ακαδημαϊκός, ο Παναγιώτης Τέτσης έχει κερδίσει την αναγνώριση και την καθολική αποδοχή. Η έκθεσή του συνιστά κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός για την πόλη των Τρικάλων αλλά και για ολόκληρη την Θεσσαλία.

Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να θαυμάσει μια σειρά έργων από πρόσφατες ενότητες δουλειάς (Φεγγάρια, Θάλασσες, Ύδρα, Τα ωραία της φύσης, Παρακάμπτοντας τα Τσελεβίνια, Πεύκα) τα οποία αποτυπώνουν τη μαγική ποιητική, τις αναζητήσεις και την πάντοτε φρέσκια και νεανική ματιά ενός ακμαίου και σύγχρονου δημιουργού.

Η κεντρική γέφυρα των Τρικάλων

Τα Τρίκαλα χρωστούν πολλά από την ομορφιά τους στο γραφικό τους ποτάμι. Η φύση δώρισε στην πόλη των Τρικάλων ένα όμορφο ποτάμι που φιδοσέρνεται και τη διασχίζει από τη μία άκρη στην άλλη.
Οι δύο όχθες του συνδέονται με πολλά γεφύρια.

Σήμερα από όλες τις γέφυρες ξεχωρίζει η όμορφη σιδερένια γέφυρα, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, δίπλα από την κεντρική πλατεία.
Η κεντρική γέφυρα των Τρικάλων κατασκευάστηκε το 1886 από τη γαλλική εταιρία η οποία κατασκεύασε και το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλεως. Έχει μήκος 31μ. και ύψος 6,30μ.

Στο διάβα της ιστορίας έζησε όλα τα μεγάλα γεγονότα των Τρικάλων και ως σημείο αναφοράς και αξιοθέατο, απαθανατίστηκε από πολλούς φωτογράφους.



Μια τέτοια συλλογή παλιών φωτογραφιών, από την ημέρα των εγκαινίων της μέχρι σήμερα παρουσιάζουμε παρακάτω.

Η επιτυχία στη επαγγελματική ζωή



Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ικανού ανθρώπου είναι:
1. Η φυσική ιδιοσυστασία που περιλαμβάνει την εμφάνιση, το ανάστημα, το βάρος, το παράστημα, την φωνή και τον τρόπο ομιλίας, την γενική υγιεινή κατάσταση του ατόμου και τις τυχόν φυσικές του αναπηρίες.
2. Η ψυχική διάθεση. Αναφέρεται στην συγκινησιακή του συγκρότηση. Τι είδους ψυχική διάθεση έχει συνήθως; Είναι ευερέθιστος, ήρεμος, αισιόδοξος η απαισιόδοξος; Διαχυτικός η συγκρατημένος; Θερμός η ψυχρός στις σχέσεις του με τους άλλους;
3. Η νοημοσύνη είναι αυτή η ικανότητα να προσαρμόζεται κανείς στις νέες καταστάσεις να λύνει νέα προβλήματα να μαθαίνει νέα πράγματα. Η επιτυχία στα περισσότερα επαγγέλματα δεν εξαρτάται μόνο από την νοημοσύνη αλλά από ενδιαφέροντα και άλλα χαρακτηριστικά.

Περιήγηση στην Καλαμπάκα και Καστράκι με χαλκογραφίες και σχόλια του Tavy Notton

…Βλέπουμε την Καλαμπάκα η οποία εμφανίζεται μπροστά μας ολόκληρη, κλιμακωτή στους πρόποδες των Μετεώρων, απέναντι στην κοιλάδα απ’ όπου χύνεται ο Πηνειός από το φαράγγι της Πίνδου.



Περιπλάνηση στα γραφικά δρομάκια του χωριού… Δρομάκια στενά ιδιότροπα, στρωμένα με πλάκες όπως όπως, που περιορίζονται ανάμεσα σε περίεργα παλιά σπίτια με αετώματα, που έχουν ίδια γραμμή με αυτά των Τρικάλων, παραφορτωμένα με σκάλες μπαλκόνια τζαμωτές βεράντες, μικρά παραθυράκια με ξύλο γύρω γύρω.

Ένα από αυτά τα σπίτια (Βλέπε εικόνα) ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία του. Είναι ένας τετράγωνος πύργος του οποίου ο πρώτος όροφος φουσκώνει και γέρνει στο ισόγειο. Στις ζεστές ώρες τις σιέστας, ο Tavy απολαμβάνει μια σχετική ηρεμία και μπορεί να σχεδιάσει. Γύρω του μερικά σκανδαλιάρικα παιδιά σπρώχνονται για να δουν καλύτερα πάνω από τους ώμους του τι ζωγραφίζει…Αλλά σύννεφα από μύγες έρχονται καταπάνω μας ταυτόχρονα με μια άσχημη μυρωδιά από στάβλο.

Η ορκωμοσία νέων επιστημόνων των ΤΕΦΑΑ

Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012, στο κατάμεστο από πλήθος Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Τρικκαίων, πραγματοποιήθηκε η τελετή ορκωμοσίας του ΤΕΦΑΑ Τρικάλων παρουσία του Αντιπρύτανη, καθηγητή κ. Ιωάννη Θεοδωράκη και του Προέδρου του τμήματος Καθηγητή κ. Ιωάννη Κουτεντάκη.
Μεταξύ των 27 προπτυχιακών αποφοιτησάντων και των 7 μεταπτυχιακών φοιτητών, οι οποίοι ολοκλήρωσαν με επιτυχία τον κύκλο σπουδών τους, ήταν και η συγχωριανή μας κα. Γεωργία Δ. Τσιγάρα.

Η νέα Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής, Γεωργία Τσιγάρα έχει την ειδικότητα της Ειδικής Φυσικής Αγωγής στην εξειδίκευση της εκγύμνασης των ατόμων με ειδικές ανάγκες, την προετοιμασία υποψηφίων για στρατιωτικές Σχολές, Αστυνομία -Τ.Ε.Φ.Α.Α. κ.α.
Στην συγχωριανή μας Γεωργία Τσιγάρα, καθώς και σε όλους τους αποφοιτήσαντες ευχόμαστε, Συγχαρητήρια και καλή σταδιοδρομία στον επαγγελματικό στίβο!

Σχετικό Βίντεο

Τα αυτιά σας δεκατέσσερα

Σε περιπτώσεις που πρέπει να επιστρατεύσουμε την πιο μεγάλη μας προσοχή για κάτι που μας απειλεί, η για ένα θέμα πολύ σημαντικό, ο λαός μας συνηθίζει να λέει με προστακτική έμφαση: "τα μάτια σου δεκατέσσερα".
Δεν αρκεί όμως να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα. Είναι εντελώς απαραίτητο να έχουμε συνεχώς ενεργοποιημένο και έναν άλλον δέκτη μας. Την ακοή μας. Στην παραπάνω λοιπόν, λαϊκή έκφραση, θα πρέπει να προσθέσουμε άλλη μια: "τα αυτιά σου δεκατέσσερα".
Θα ήταν πολύ χρήσιμο, να εμβαθύνουμε λίγο, σε αυτή την πολύτιμη ικανότητα, να ακούμε σωστά, και να την αναλύσουμε, μελετώντας ένα - ένα τα "δεκατέσσερα αυτιά μας":
1. Περιορίστε την ομιλία σας.
2. Σκεφτείτε όπως ο συνομιλητής σας.
3. Κάνετε σύντομες ερωτήσεις.
4. Μη διακόπτεται.
5. Συγκεντρωθείτε.
6. Να ακούτε τις ιδέες - όχι απλώς τις λέξεις.
7. Επιφωνήματα - παρεμβολές.
8. Ξεχάστε τις σκοτούρες σας.
9. Ετοιμαστείτε εκ των προτέρων,
10. Αντιδράστε στις ιδέες. Όχι στο πρόσωπο.
11. Συζητάτε με τον δέκτη σας ανοικτό.
12. Μη βιάζεστε να συμπεράνετε.
13. Να ακούτε τι κρύβεται πίσω από τον τόνο τις φωνής.
14. Ασκηθείτε στο να ακούτε.

Περιήγηση στα Τρίκαλα με χαλκογραφίες και σχόλια του Tavy Notton

Φεύγουμε… Ένα σακίδιο, μερικά εφόδια, ένα μπλοκ ζωγραφικής, μολύβια, χαρτιά… προς τη Θεσσαλία, προς Μετέωρα, προς Κάμπο, την όμορφη πεδιάδα με τον ανοιχτό ορίζοντα, όπου θα συναντηθούν τα μακρινά μας όνειρα με τις τωρινές μας επιθυμίες.
…Πενιχρά σπιτάκια, ένα δωμάτιο, μια σκεπή από κεραμίδια, ένα νούμερο κι αυτό είν’ όλο.

…Και να τα Τρίκαλα με την ακρόπολή τους, που διαγράφονται σκοτεινά στην επίπεδη αρμονία του τοπίου… Μικρά σπίτια χωρίς ιδιαίτερη γραμμή, καθένα με το δέντρο του, που χρησιμεύει για να κρατάει τη σκόνη μακριά, πλαισιώνουν ένα μακρύ και θλιβερό δρόμο που οδηγεί στην πόλη.

Να ΄μαστε τώρα στην καρδιά των Τρικάλων, στην κεντρική πλατεία, στη σύγχρονη συνοικία. Για να συμβαδίζω με το τοπικό χρώμα και να επισκεφτώ τα μέρη, φοράω μια ευρύχωρη φουστανέλα.

Το πάρτι των μαθητών Λυκείου Βαλτινού

Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012, οι μαθητές του Λυκείου Βαλτινού διοργανώνουν το πάρτι τους, στο «ΚΑΦΕ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ», στο Βαλτινό.
Η πρόσκληση των μαθητών, στο πάρτι τους, υπόσχεται μια αξέχαστη βραδιά με πολλές εκπλήξεις, γεμάτη κέφι, μουσική, χορό και λαχειοφόρο με πλούσια δώρα!

Μήνυμα του ετοιμοθάνατου ποιητή στη νεολαία

Εσείς οι νέοι άνθρωποι των εποχών που έρχονται και τις καινούργιας χαραυγής πάνω στις πολιτείες που δεν χτίστηκαν ακόμα, και εσείς που δεν γεννηθήκατε, ακούστε τώρα την φωνή την δική μου, που πέθανα, όχι δοξασμένα, αλλά σαν τον αγρότη που δεν όργωσε το χωράφι του και τον χτίστη που ξετσίπωτα το έβαλε στα πόδια σαν είδε την τρύπια στέγη. Έτσι και εγώ δεν βάδισα στην εποχή μου. Ξόδεψα τις μέρες μου . Και τώρα πρέπει να σας παρακαλέσω να πείτε εσείς αυτά που δεν ειπώθηκαν. Να κάνετε αυτά που δεν έγιναν. Και εμένα γρήγορα να με ξεχάσετε σας παρακαλώ, για να μην παρασύρει και εσάς το δικό μου κακό παράδειγμα.
Αχ γιατί κάθισα στο τραπέζι τρώγοντας το φαγητό που αυτοί δεν ετοίμασαν;
Αχ γιατί ξόδεψα τα καλύτερα μου λόγια στην δική τους άσκοπη κουβέντα;
Αχ γιατί τα τραγούδια μου δεν υψώνονται στα μέρη εκείνα που θρέφουν τις πολιτείες εκεί που ναυπηγούνται τα καράβια;
Γιατί δεν υψώνονται από τις γρήγορες ατμομηχανές σαν τον καπνό που αφήνουν πίσω τους στον ορίζοντα;
Γιατί ο δικός μου λόγος είναι στάχτη και μεθυσμένο παραλήρημα στο στόμα εκείνων που είναι χρήσιμοι και δημιουργικοί;
Ούτε μια λέξη δεν ξέρω να πω σε εσάς, γενιές τον εποχών που έρχονται, ούτε μια υπόδειξη δεν μπορούσα να σας κάνω με δάχτυλο τρεμάμενο γιατί: Πως το δρόμο να δείξει αυτός που δεν τον διάβηκε;
Γι αυτό σε μένα, που τι ζωή μου έτσι σπατάλησα, άλλο δεν μένει παρά να σας ζητήσω, να μην δώσετε προσοχή σε λέξεις που βγαίνουν από το δικό μας σάπιο στόμα. Μήτε και συμβουλή. Καμιά να μην δεχτείτε απ’ αυτούς που στάθηκαν τόσο ανίκανοι, αλλά μόνοι σας να αποφασίσετε ποιο το καλό για σας και τι σας βοηθάει. Τον τόπο να χτίσετε που εμείς αφήσαμε, να ρημάξει σαν την πανούκλα, για να κάνετε τις πολιτείες κατοικήσιμες.

Βαλτσινιώτικες θυμοσοφίες

Αν σε επιπλήξουν…
Αν σε βρίσουν…
Ακόμα και αν σε αδικήσουν…
(όλα ανθρώπινα σε αυτήν την ζωή)
Μην απαντήσεις πριν σου περάσει ο θυμός...

Το χαμόγελο

Το χαμόγελο...Κάνει πλούσιους αυτούς που το δέχονται, χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το δίνουν.

Αν και είναι υπόθεση μιας στιγμής, η θύμησή του μπορεί να κρατήσει για πάντα.
Λάμπει σαν τον ήλιο μιας νέας μέρας για τους λυπημένους και φέρνει χαρά στους απογοητευμένους.
Η ευτυχία στο σπίτι είναι δικό του αποτέλεσμα. Θεμελιώνει τη δουλειά επιβεβαιώνει την φιλία.
Χωρίς αυτό δεν μπορεί να ζήσει ούτε ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Αλλά και ο φτωχότερος είναι πλουσιότερος όταν το κατέχει.
Ράβδος που κρατάει κάθε κουρασμένο, προορισμένο να δίνει λύσεις σε οποιοδήποτε πρόβλημα.
Ούτε αγοράζετε ούτε και ζητιέται. Δεν δανείζεται δεν κλέβετε δεν πουλιέται...γιατί δεν έχει καμιά αξία μέχρι να χαριστεί.
Να λοιπόν που αν και δεν κοστίζει τίποτα, αξίζει πολλά!
Ιδανική συμπεριφορά για σένα και για μένα αναγνώστη.
Αν τώρα είμαι τόσο προβληματισμένος και τόσο κουρασμένος, που δεν μπορώ να χαμογελάσω χάρισε μου ένα από τα δικά σου!!
Αφού κανείς δεν έχει τόσο ανάγκη για ένα χαμόγελο όσο αυτός που δεν το έμεινε κανένα να χαρίσει. Το χαμόγελο που χαρίζεις, γυρίζει πίσω σε σένα!