Εικόνες από τη «ζωή στο χωριό» Ιούνιος (Θεριστής) ο μήνας του θερισμού!

Σαν έμπαινε ο Θεριστής, παλαιότερα στα χωριά, ήταν σωστό πανηγύρι. Ο θερισμός άρχιζε αρχές Ιουνίου και τελείωνε μέσα Ιουλίου. Οι αγρότες ξεχύνονταν στα χωράφια και μέσα στο λιοπύρι εργάζονταν από το πρωί ως το βράδυ.

Στο θέρο συμμετείχαν όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα και τα μικρά παιδιά, τα οποία έκαναν θελήματα, κουβαλούσαν νερό, εργαλεία κ.τ.λ. Οι γυναίκες που είχαν μωρά τα φόρτωναν στην πλάτη τους και θέριζαν.

Η δουλειά άρχιζε νωρίς το πρωί με τη δροσιά. Όταν ο ήλιος ανέβαινε ψηλά, για να προστατευτούν οι γυναίκες, φορούσαν μια άσπρη μαντίλα, και οι άντρες καπέλα.

Με το αριστερό χέρι έπιαναν τα στάχυα και με το δεξί κρατούσαν το δρεπάνι για να τα κόβουν. Τα στάχυα τα έβαζαν δίπλα τους σε μικρούς σωρούς, και σχημάτιζαν τα δεμάτια. Κάποιος είχε τη φροντίδα να τα δένει με πρόχειρο δετικό ζωνάρι από στάχυα.

Στη συνέχεια τα φόρτωναν στα κάρα και τα μεταφέρανε στο αλώνι. Εκεί τα τοποθετούσαν το ένα πάνω στ’ άλλο, και έφτιαχναν μικρούς λόφους από δέματα σταχυών, τις θημωνιές.

Όταν θερίζονταν όλα τα χωράφια, άρχιζε το αλώνισμα. Κάθε οικογένεια είχε το δικό της αλώνι, πέρα εκεί, στο ζευγαρολίβαδο…

«Καλώς τονε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει,

και με τα στάρια τα πολλά, το σπίτι μας φορτώνει!»