Η φτώχεια χτυπά την πόρτα μας

Στην Ελλάδα της κρίσης, το 1/3 των πολιτών ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Μιλάμε πλέον -και επισήμως- για την κοινωνία των 2/3! 

Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία κλπ.

Κυνική απαισιοδοξία και καταστροφολογία; Πιθανώς, αλλά φαίνεται να αποτελεί ελληνική «επιδημία» αυτός ο τρόπος σκέψης, αφού το 68,4% θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.

Η διεύρυνση της φτώχειας -σχετικής και απόλυτης- καταφέρει γερά χτυπήματα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής.

Αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες.

Τα μέτρα της πολιτείας για την καταπολέμηση της φτώχειας κινούνται στη λογική της «φιλανθρωπίας» και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αποτελεσματική αντιμετώπιση. Τα επιδόματα είναι εξευτελιστικά, και απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση.

Επιτακτική ανάγκη να προταθούν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν.

Από το Βαλτινό οι παραλήπτες του «Πάμε πακέτο»

Συγκλόνισε και καθήλωσε το Πανελλήνιο το άνοιγμα του πακέτου της εκπομπής «Πάμε πακέτο», της Πέμπτης 28 Νοεμβρίου, η οποία αποκάλυψε την ιστορία υιοθεσίας ενός παιδιού από το Βαλτινό. 
Η συγκλονιστική ιστορία της οικογένειας Καραδήμα από το Βαλτινό, η οποία βιώνοντας την φτώχια στον έσχατο βαθμό και μην έχοντας άλλη λύση έδωσε το ένα από τα τέσσερα παιδιά για υιοθεσία.

Ο 25χρονος Άλκης ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη με σκοπό να βρει τη βιολογική του οικογένεια. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονιών του δεν έχει κανένα στον κόσμο, πέρα από τη σύντροφο και το 18 μηνών μωρό τους. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα όλη η οικογένεια σιτίζεται από την εκκλησία της περιοχής, καθώς και οι δυο είναι άνεργοι. 

Ο Άλκης αναζητά μια ελπίδα, ένα στήριγμα που πιστεύει ότι θα βρει στη βιολογική του οικογένεια. Η αντίδραση του αποστολέα ήταν συγκλονιστική όταν μαθαίνει ότι η βιολογική του οικογένεια που ζει στο Βαλτινό, ζει κι εκείνη κάτω από το όριο της φτώχειας. Εκεί μαθαίνει τις συνθήκες πρωτοφανούς φτώχειας που έζησαν τα αδέλφια του και οι βιολογικοί γονείς του και πως επηρέασαν την εξέλιξη της ζωής τους.

Μια βόλτα με το τρένο των Τρικάλων

Το 1886 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της γραμμής Βόλου – Καλαμπάκας του Θεσσαλικού Σιδηρόδρομου. Αρχικά το τρένο έφτανε από το Βόλο ως τους Στεφανουσαίους (Δροσερό) και λίγο μετά συμπληρώθηκε η διαδρομή ως την Καλαμπάκα.

Εκατόν δέκα χρόνια μετά, δηλαδή το 1996, με εξοπλισμό μια κάμερα, κάναμε τη διαδρομή, Τρίκαλα - Καλαμπάκα, με το τρένο καταγράφοντας έτσι το ταξίδι.

Με όχημα, την αυτοκινητάμαξα ή οτομοτρίς, που οι παλαιότεροι θα θυμούνται και πολλοί θα έχουν ταξιδέψει με αυτή, πραγματοποιήσαμε τη διαδρομή και καταγράψαμε τον τόπο, τον τρόπο και τις συνθήκες του ταξιδιού.

Μια καταγραφή ενός ταξιδιού με το τρένο, πήγαινε-έλα: Τρίκαλα - Καλαμπάκα. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας

Καταγράψαμε το παλιό κτίριο του σταθμού των Τρικάλων πριν από την ανακατασκευή του σε διώροφο, τα παλιά βαγόνια που υπήρχαν στον σταθμό, τις παλιές γραμμές, και γενικά όλη τη διαδρομή.

Το οτομοτρίς ήταν ένα σιδηροδρομικό όχημα - τρένο από τα πρώτα πολυτελή στην Ελλάδα. Εκτελούσε το δρομολόγιο Βόλος - Καρδίτσα - Τρίκαλα - Καλαμπάκα και φυσικά με πολλές στάσεις στα ενδιάμεσα χωριά και με την ανταπόκριση στον Παλαιοφάρσαλο.

Η αυτοκινητάμαξα αυτή, κινούνταν στις γραμμές μέχρι το 2002 όπου ολοκληρώθηκε η διαπλάτυνση και ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου.

«Τα καλογράκια» - «Οι γριές»

Ως ένα ενιαίο μουσικό σύνολο, χαρακτήρισε ο Θανάσης Παπακωσταντίνου τα δύο τραγούδια που έδεσαν αρμονικά το «παλιό» με το «καινούργιο» και που ανάμεσά τους, ανεπαίσθητα, διαδραματίζεται το παιχνίδι της ζωής.

Πρόκειται για τα δύο τραγούδια με τους τίτλους «Τα καλογράκια» και «Οι Γριές».

Το πρώτο είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι της περιοχής Ελασσόνας - Δεσκάτης, τραγουδισμένο από την Κατερίνη Μπλάντα, τον Γιώργο Μπλάντα και την Βάια Παπακωνσταντίνου, με των εκ των υστέρων συνέργια του Μπάμπη Παπαδόπουλου στις κιθάρες.

Τα όσα λέει η γιαγιά στην αρχή, αποτέλεσαν αφορμή για τον συνθέτη Θανάση Παπακωσταντίνου να γράψει το τραγούδι οι «Γριές» και να τα τοποθετήσει μαζί θεωρώντας τα ένα ενιαίο σύνολο."

«Βίνσεντ Βαν Γκογκ» 13 ζωντανεμένοι πίνακες του διάσημου Ολλανδού ζωγράφου.

Τι σκεφτόταν ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853 - 1890), όταν ζωγράφιζε; Ή μάλλον, τι έβλεπε μπροστά του;

123 χρόνια μετά τον θάνατο του, ο visual artist Luca Agnani, προσπάθησε να μπει στο μυαλό και στη θέση του μεγάλου ζωγράφου.
Οι πιο χαρακτηριστικοί πίνακες του Βαν Γκογκ παίρνουν ζωή σ’ αυτό το animation βίντεο του Luca Agnani που φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο "Van Gogh Shadow".

Αξίζει να σημειωθεί ότι όσο βρισκόταν εν ζωή ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, το έργο του δεν σημείωσε καμία επιτυχία, ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης.
Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε και σήμερα αναγνωρίζεται η καταλυτική επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φοβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης.
Στο τρίλεπτο animation παρουσιάζονται τα παρακάτω έργα:
1. Fishing Boats on the Beach
2. Langlois Bridge at Arles, The
3. Farmhouse in Provence
4. White House at Night, The
5. Still Life
6. Evening The Watch (after Millet)
7. View of Saintes-Maries
8. Bedroom
9. Factories at Asnieres Seen
10. White House at Night, The
11. Restaurant
12. First Steps (after Millet)
13. Self-Portrait

«Η προσφορά αίματος» Τμήμα αιμοδοσίας Τρικάλων

«Η προσφορά αίματος είναι δώρο ζωής προς τον συνάνθρωπό μας».

Αποτελεί χειρονομία καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης.

Η εθελοντική αιμοδοσία είναι πράξη υπέρτατης ανθρωπιάς, διότι το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αντικαθίσταται. Το αίμα μόνο προσφέρεται.

Ο αιμοδότης προσφέροντας λίγο αίμα σώζει μία ζωή και διαφυλάσσεται έτσι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου που είναι η υγεία.

Στον τόπο μας, η αιμοδοσία διεξάγεται στο αρμόδιο τμήμα του γενικού νοσοκομείου Τρικάλων, όπου οι αιμοδότες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της ιδέας «φροντίδα και αγάπη προς τον συνάνθρωπο», προσφέροντας λίγα λεπτά από το χρόνο τους και χαρίζοντας ζωή στους συνανθρώπους, που χρήζουν άμεσης βοήθειας.

Στο τμήμα της αιμοδοσίας εργάζεται για χρόνια τώρα, με ευσυνειδησία, υπομονή και προθυμία, η συγχωριανή μας Ντίνα Κολοβελώνη.

Με το χαμόγελο στα χείλη και την διάθεση για εξυπηρέτηση, φροντίζει τους αιμοδότες και μαζί με τους άλλους συναδέλφους της, φέρουν εις πέρας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την διαδικασία της αιμοληψίας.

Η διασφάλιση της ποιότητας και η εξασφάλιση της επάρκειας αίματος είναι οι βασικές προτεραιότητες της Υπηρεσίας. 

Γιατί πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι

«Γιατί ρόδα είναι και γυρίζει», 

«γιατί είμαστε της ζωής καλλιτέχνες», 

«γιατί πιστεύουμε στην ομορφιά της ζωής και στον εαυτό μας», «γιατί αύριο όσοι είναι τυχεροί μπορούν να δουν τον ήλιο να ανατέλλει στις 7.22 το πρωί. Τόσο απλά χτυπά η τύχη κάθε μέρα την πόρτα μας, ας είμαστε εκεί να κανονίσουμε τις υπόλοιπες λεπτομέρειες», 

«γιατί όσο μας πληγώνουν τόσο μας πορώνουν». 

Λίγη αισιοδοξία λοιπόν και λίγο "δημιουργικό" νεύρο στη ζωή μας...για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε...

Καραβάκια από Γιαλόξυλα.

…όταν η φύση συμπεριφέρεται σαν καλλιτέχνης…

Μοναδικές δημιουργίες από ξύλο, που η θάλασσα, οι Ελληνικές ακτές και τα ποτάμια σμίλεψαν...

Μια συλλογή φωτογραφιών ξύλινων καραβιών, γλυπτών που η ίδια η φύση φιλοτέχνησε. 

Καραβάκια από γιαλόξυλα σε φυσικές φόρμες ξύλων που έχουν ένα προσωπικό ύφος και τα χαρακτηρίζει ο σκεπτικισμός, η απλότητα και ο πρωτογονισμός.

Μοναδικές συνθέσεις από ύφασμα, δέρμα, χάντρες, σχοινί, ξύλα, φαντασία και έμπνευση.

Η ιστορία της εφημερίδας «Το Βαλτινό»

Μια ιστορική αναδρομή της εικοσάχρονης εφημερίδας 
"ΤΟ ΒΑΛΤΙΝΟ".

Η έντυπη εφημερίδα "Το Βαλτινό" εκδόθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1994 ως δίμηνη, 16σέλιδη, τοπική εφημερίδα.

Το τελευταίο φύλλο σε έντυπη μορφή εκδόθηκε το 2005. Στη συνέχεια της πορεία της και συγκεκριμένα το 2010, την διαδέχθηκε η ηλεκτρονική εφημερίδα, υπό την επιμέλεια του Δημήτρη Τσιγάρα και η οποία εκδίδεται καθημερινά σε ηλεκτρονική μορφή στη διεύθυνση http://tovaltino.blogspot.gr/.

Με αφορμή την συμπλήρωση είκοσι ετών από την πρώτη έκδοση της εφημερίδας του Βαλτινού, δημιουργήσαμε ένα βίντεο - αφιέρωμα  για την ιστορική της διαδρομή.

Πρόκειται για μια εφημερίδα  που αποτελεί ένα πολύτιμο και χρηστικό εργαλείο στην υπηρεσία όλων των αναγνωστών που την επισκέπτονται. Με ιδιαίτερο κριτήριο την ποιότητα του περιεχομένου της και την συχνή και αντικειμενική ενημέρωση η εφημερίδα του Βαλτινού, λειτουργεί ως ένα μέσον επικοινωνίας, ενημέρωσης, ανταλλαγής ιδεών και απόψεων και συντονίζει τα κοινά ενδιαφέροντα στη βάση του τόπου καταγωγής. 

Ανδρέας Καρακότας. Ο ερμηνευτής των μεγάλων δημιουργών

Την Πέμπτη 21 - 11 - 2013 στην «Σουίτα art café», ο Ανδρέας Καρακότας με τον Σάκη Κοντονικόλα στο πιάνο και τον Πέτρο Παλαμούρα στο μπουζούκι, θα παρουσιάσουν το μουσικό πρόγραμμα, «άξονες». Θα ακουστούν επίσης τραγούδια των Βασίλη Τσιτσάνη, Άκη Πάνου, Στέλιου Καζαντζίδη.

Ο Ανδρέας Καρακότας, είναι ο τραγουδιστής των έργων «Τραγούδια της Αμαρτίας» του Μάνου Χαντζιδάκι και «Μπαλάντες του Περιθορίου» του Απόστολου Καλδάρα. Δισκογράφησε σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια των Νίκου Μαμαγκάκη, Μανώλη Ρασούλη, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Στάμου Σέμση, Γιώργου Καζαντζή, κ.α.

Συνεργάστηκε σε συναυλίες με κορυφαίους δημιουργούς όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Κουγιουμζής, Νίκος Ξυδάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κ.α.

Το ψάρεμα με τα χέρια στο Βαλτινό

«Το ψάρεμα με τα χέρια».

Μια ηθογραφική ταινία, ένα δεκαπεντάλεπτο ντοκιμαντέρ του 1997, με αξιώσεις, για τον ιδιότυπο τρόπο ψαρέματος στα ποτάμια των Τρικάλων.

Μια ομάδα νέων, από το Βαλτινό, ψαρεύει στον Πηνειό ποταμό με τα χέρια.

Συμμετέχουν: Αντώνης Βαγγελός, Θωμάς Βαγγελός, Παναγιώτης Βότσιος, Κώστας Σταμούλης, Πέτρος Σταμούλης, Βάϊος Τσιγάρας.

 Παραγωγή: «Εφημερίδα του Βαλτινού»

Τι κι αν ο νομός Τρικάλων δεν βρέχεται από θάλασσα, τι κι αν η πεδιάδα και ο ορεινός όγκος κυριαρχεί, υπάρχουν όμως, τα πανέμορφα ποτάμια της περιοχής, και εκεί πολλοί άνθρωποι κατάφερναν να γίνουν επιδέξιοι ψαράδες.

Τα μεσημέρια του καλοκαιριού, πολλές φορές διάφορες παρέες νέων, ξεχύνονταν στα ποτάμια για ψάρεμα. Τα μοναδικά σύνεργα ψαρέματος που είχαν, ήταν τα χέρια τους. Περπατούσαν κατά μήκος του ποταμού και ψαρεύανε δεξιά κι αριστερά στις όχθες με τις χούφτες τους.

Το ψάρεμα με τα χέρια είναι ένας ιδιότυπος τρόπος ψαρέματος που γίνεται μόνο στα ποτάμια.

Τα ποταμόψαρα και τις καραβίδες, οι ψαράδες τα πιάνανε με τα χέρια τους, μέσα στις γρούσπες (τρύπες), στα ραγάζια, στις ρίζες, στους βάτους και σε ότι άλλο φυσικό ή τεχνητό στοιχείο βρίσκονταν στο ποτάμι και εκεί σύχναζαν ψάρια.

Με την αίσθηση της αφής αντιλαμβάνονταν τα ψάρια και με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις τα έπιαναν με τα χέρια τους. Στη συνέχεια τα πετούσαν έξω στην όχθη όπου κάποιος από την παρέα κρατούσε το καλάθι με τα ψάρια ή την βέργα λυγαριάς και τα κρεμούσε εκεί.

Στο τέλος γίνονταν η μοιρασιά της «ψαριάς» και έτσι έπαιρνε ο καθένας το μερίδιό του.

"Το φθινόπωρο της λύπης"

Στο τζάμι σκίτσα της βροχής

και πίσω απ` τις εικόνες

θολά τοπία της ψυχής

γλιστρούν με τις σταγόνες.

Ολλανδή βιολονίστρια παίζει ξαφνικά Τσιτσάνη σε κατάμεστη συναυλία κλασικής μουσικής στο Ρότερνταμ

Αμέσως μετά την Τσιγγάνα του Μωρίς Ραβέλ, η ραγδαία ανερχόμενη 25χρονη Ολλανδή βιολονίστρια, Εμι Στόρμς επέστρεψε στην σκηνή για να ερμηνεύσει μπροστά στο έκπληκτο (και στη συνέχεια ενθουσιώδες) κοινό, τα Ωραία του Τσιτσάνη.

Ακολούθησαν επιφωνήματα και χειροκροτήματα για αυτή τη σπάνια εμπειρία ακρόασης, που τίμησε τον κορυφαίο Έλληνα ρεμπέτη που διεγείρει ακόμα και συμφωνικές ορχήστρες.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ogdoo, η Εμι Στομ άρχισε μαθήματα βιολιού σε ηλικία 5 ετών στη φημισμένη Βασιλική Μουσική Σχολή της Χάγης από όπου αποφοίτησε πριν από τρία χρόνια. Το βίντεο προέρχεται από τη συναυλία που έδωσε τον Φεβρουάριο του 2012. Η στιγμή που αρχίζει να ερμηνεύει το έργο του Τσιτσάνη βρίσκεται από το 3ο λεπτό και μετά.
Πηγή: iefimerida.gr 

Γεωργικές ασχολίες των κατοίκων της υπαίθρου "Αναδρομή στο παρελθόν"

Το κουβάλημα των σιτηρών, οι θημωνιές και τ’ αλώνια.

Προς το τέλος του Ιουνίου τελείωνε ο θερισμός και των τελευταίων σιταριών του χωριού. Τότε άρχιζε το κουβάλημα αυτών στ’ αλώνια, ο κουβάλος, όπως αποκαλούσαν την εργασία αυτή. Η ημέρα καθοριζόταν με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, για λόγους ασφάλειας της παραγωγής και αλληλοβοήθειας στις διάφορες αβαρίες που πάθαιναν κατά τη διάρκεια του κουβάλου.

Με προηγούμενη απόφασή του το Κοινοτικό Συμβούλιο καλούσε τους χωριανούς σε «προσωπική εργασία» για να ισιάσουν τους δρόμους και τα περάσματα. Να επισκευάσουν τις πολυάριθμες γέφυρες και γεφυράκια, ώστε να γίνει καλύτερα η μεταφορά των σιτηρών και να αποφευχθούν τα ατυχήματα.

Ο κουβάλος γινόταν με τους αραμπάδες ή τα κάρα, που τα έσερναν βουβάλια, βόδια ή άλογα μέχρι τα αλώνια. Τα αλώνια, στο χωριό μας και τα περισσότερα χωριά των Τρικάλων, γίνονταν στην κοινόχρηστη έκταση που τα περιβάλλει. Ήταν προκαθορισμένος χώρος για κάθε οικογένεια και κατά κάποιο τρόπο ιδιωτικός και κληρονομικός. Μετακίνηση του αλωνιού σε άλλο χώρο προϋπόθετε ύπαρξη κενού χώρου ή συνεννόηση με τους ενδιαφερόμενους γείτονες ή τον γεωργό που είχε το χώρο και τον εγκατέλειψε. Συνήθως οι συγγενείς είχαν μαζί τα αλώνια τους.

Το καφενείο του «Μάμαλη» στο Βαλτινό

Τα παραδοσιακά καφενεία, ως χώροι κοινωνικότητας, με όλους τους συμβολισμούς και τους μυστικούς κώδικες, υπήρξαν πυρήνες πολιτισμού μιας άλλης εποχής που αποτελούσαν σημαντικό θεσμό των τοπικών κοινωνιών και μάρτυρες μιας εποχής όπου "των Ελλήνων οι κοινότητες" διαμόρφωναν την ιδιαίτερή τους ταυτότητα». 

Ένα τέτοιο παραδοσιακό καφενείο λειτουργεί και στο Βαλτινό εδώ και χρόνια.

Πρόκειται για το καφενείο του «ΜΑΜΑΛΗ» που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και λειτουργεί παραδοσιακά ως στέκι ανδρικό, όπου ο άνδρας, δηλώνει την παρουσία του στην κοινωνία. «Χάθηκες από το καφενείο σημαίνει χάθηκες από την πιάτσα, από την κοινωνική ζωή».

Το καφενείο του «Μάμαλη» άρχισε να λειτουργεί στο τέλος της δεκαετίας του1980 ως ένα απλό, λαϊκό, επαρχιακό καφενείο, με μια ενιαία αίθουσα, μεγάλα παράθυρα, ξύλινα και μεταλλικά τραπέζια και ψάθινες καρέκλες.

Απεβίωσε η Αικατερίνη Βαγγελού

Απεβίωσε η συγχωριανή Αικατερίνη Βαγγελού, σύζυγος του Θωμά, την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 σε ηλικία 91 ετών.

Η Αικατερίνη Βαγγελού το γένος Νικολάου Βότσιου γεννήθηκε το 1922 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Θωμά Βαγγελό (Χρηστάκο) και απόχτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Βασίλη, την Παρασκευή, τον Χρήστο και την Αναστασία.

«Ο γέρος» Κ. Π. Καβάφης

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος

σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα – τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

… Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Το ποίημα ανήκει στην περίοδο 1896-1904, γράφτηκε το 1901. Είναι γραμμένο σε έξι στροφές από τρεις στίχους η κάθε στροφή. Έχει πολύ πλούσια ομοιοκαταληξία και ομοιοκαταληκτούν οι δύο πρώτοι στίχοι κάθε στροφής και ο τρίτος της μιας στροφής με τον τρίτο της άλλης.

Η πρώτη στροφή και η τελευταία  είναι δύο συμπληρωματικές εικόνες. Στην πρώτη εικόνα ο γέρων είναι καθισμένος μόνος με παρέα του μιαν εφημερίδα στο βάθος του καφενείου, αναπολεί και θυμάται. 

Φθινόπωρο στην Παναγία Βαλτινού

Με μια φθινοπωρινή άποψη από το εξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού μας καλησπέρισε ο φυσιολάτρης Νίκος Μερτσιώτης, ο οποίος τράβηξε την όμορφη φωτογραφία και κατέγραψε τα φθινοπωρινά χρώματα της φύσης.

Θάλασσα τα κοκκινωπά πεσμένα φύλλα πάνω στο αλλοτινό γρασίδι που εμπνέουν ευαίσθητους φωτογράφους, ζωγράφους, ποιητές…

 «Εποχές»

«Τοπία βροχερά του φθινοπώρου,

με απώλειαν των νηπενθών ανθέων,

με ακαριαίας πτώσεις φύλλων,

και βαθμιαίαν σβέσιν των φωνών του υψηλού καλοκαιριού,

εις παραλίας και αιγιαλούς όπου το κύμα, ηπίως επελαύνον, εδρόσιζε τα σώματα με ιριδίζοντας αφρούς, 

πριν χαμηλώσει η εποχή πάσης ευθαλασσίας,

πριν πέσει εις την αφάνειαν ο ύψιστος του θέρους μην…»

Α. Εμπειρίκος

Καλλιτεχνικές απόψεις του Γυμνασίου και Λυκείου Βαλτινού

Με καλλιτεχνική ευαισθησία και ευρηματικότητα, ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Λιόλιος, κατέγραψε με το φωτογραφικό φακό του διάφορες απόψεις, με θέμα το κτίριο του Γυμνασίου και Λυκείου Βαλτινού.

Με την  ισορροπημένη τοποθέτηση του θέματος στο χώρο, τις εύστοχες γωνίες λήψης και τις φυσικές ανθοσυνθέσεις να διακοσμούν το κάδρο στην κάθε φωτογραφία, κατάφερε να πετύχει ένα αξιόλογο αρμονικό αποτέλεσμα φωτογραφικής δημιουργίας!

Ένα δείγμα εξ αυτών των φωτογραφιών, έργων τέχνης, σας παρουσιάζουμε παρακάτω...

«Τα ρεμπέτικα της κρίσης» του Λάμπρου Φλιούκα (Αυθεντικοί καλλιτέχνες)

Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η πρόσφατη έκδοση του νέου μουσικού CD με τα ρεμπέτικα τραγούδια, του γνωστού Τρικαλινού καλλιτέχνη, Λάμπρου Φλιούκα.

Το ανήσυχο πνεύμα του Λάμπρου Φλιούκα κυοφορούσε εδώ και χρόνια και επιτέλους εξέδωσε δεκατέσσερα νέα όμορφα, ρεμπέτικα τραγούδια, σε μια συλλογή που φέρει τον τίτλο «Τα ρεμπέτικα της κρίσης». Συνέθεσε ο ίδιος τη μουσική, και τους στίχους και τα τραγούδησε επάξια με τη γνήσια ρεμπέτικη φωνή του.

Μαζί του συμμετέχει και ο γιός του, Βασίλης Φλιούκας, ο οποίος τραγουδάει δύο τραγούδια και κάνει δεύτερη φωνή.

Με τους εξαίρετους συνεργάτες του, μουσικούς: στο μπουζούκι ο Άγγελος Μπουλογιώργος, στην κιθάρα ο Βασίλης Φλιούκας και στο τουμπερλέκι ο Άρτεμης Παπαθανασίου, μπήκαν στο studio του Ανδρέα Τσέγα, το καλοκαίρι του 2013 και ηχογράφησαν, δίνοντας «σάρκα και οστά» σε δεκατέσσερα τραγούδια που αφορούν στη σημερινή κρίση που βιώνει η χώρα μας.

Αντάξιος της μουσικής παράδοσης του τόπου μας και συνεχιστής του αυθεντικού, και γνήσιου λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, ο Λάμπρος Φλιούκας, κατάφερε να ολοκληρώσει ένα άρτιο, μουσικά, σύνολο ρεμπέτικων τραγουδιών με υπευθυνότητα και αξιώσεις. 

Το Γοργογύρι (Γνωριμία με τον τόπο μας)

Είκοσι χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, ακολουθώντας την αριστερή διακλάδωση μετά το Βαλτινό φτάνουμε στο Γοργογύρι, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μ. και σε επιφάνεια 10.153 τ.μ.

Το Δημοτικό Διαμέρισμα, Γοργογυρίου κατοικείται το χειμώνα από 730 και το καλοκαίρι από 850 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται επί το πλείστον με την κτηνοτροφία και τα υδροτριβεία.

Η ονομασία του χωριού οφείλεται στην ύπαρξη πολλών ντριστελών (μαντάνια) και λόγω του τρόπου λειτουργίας αυτών (πέφτει το νερό και γυρίζει γύρο γοργά) προήλθε η ονομασία, από τις λέξεις γοργός - γύρος, = Γοργογύρι.

Δριστέλες

Το σημερινό χωριό που κτίστηκε περίπου το 1750 προήλθε από τον παλαιότερο οικισμό που βρίσκονταν ψηλότερα και βορειοανατολικά του χωριού (στη θέση Παλαιομονάστηρο), όπου διακρίνονται μέχρι και σήμερα τείχη αρχαίου κάστρου.

Ο προπονητής Στέφανος Ψύχος

Τον συγχωριανό μας Στέφανο Ψύχο ως προπονητή ποδοσφαίρου της Ένωσης Δροσερού-Μουριάς είχε ως φιλοξενούμενο η εφημερίδα "΄Ερευνα" στο φύλο της Τρίτης 5 Νοεμβρίου.

Συγκεκριμένα στη στήλη «Σε 3+1 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ» ο Στέφανος Ψύχος δήλωσε «Ικανοποιημένος από την πορεία» και απάντησε στις ερωτήσεις του Γρηγόρη Καραμπούλα.

Μετά το Δενδροχώρι, το Βαλτινό και τον Πρόδρομο την τρέχουσα σεζόν εργάζεται στην Ένωση Δροσερού-Μουριάς. Ο Στέφανος Ψύχος έχει την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας των «μπλε» με τον 28χρονο γυμναστή να παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πως πήρε την απόφαση να εργαστεί στην Ένωση;

Το καλοκαίρι μου έγινε μια πολύ καλή πρόταση από τον κ. Καλύβα ο οποίος μου εξήγησε το πλάνο της ομάδας. Στο ρόστερ υπάρχουν νεαροί ποδοσφαιριστές οι οποίοι πλαισιώνονται από 2-3 έμπειρους παίκτες και οι οποίοι εργάστηκαν στα προηγούμενα χρόνια με έμπειρους προπονητές. Οπότε δεν το πολυσκέφτηκα και έδωσα τα χέρια.

Απεβίωσε η Αφροδίτη Παπακώστα

Απεβίωσε η συγχωριανή Αφροδίτη Παπακώστα σύζυγος του Ευαγγέλου, την Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013, σε ηλικία 83 ετών.

Η Αφροδίτη Παπακώστα, το γένος Αθανασίου Ζαμπακά, γεννήθηκε το 1930 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Ευάγγελο Παπακώστα και απόχτησαν δύο παιδιά, τον Χρήστο και τον Μιχάλη.