Ήταν τη δεκαετία του 1970 τότε που άρχιζε η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στη χώρα μας και η Ελλάδα άρχιζε να εξευρωπαίζεται.
Τότε ήταν που άνοιξε στο Βαλτινό και το πρώτο κρεοπωλείο ιδιοκτησίας του Βασίλη Τσιγάρα.
Στην αρχή ήταν σε ένα μικρό κτίσμα 5Χ6 πίσω από το δίπατο, πλίθινο σπίτι του.
Ο χώρος του κρεοπωλείου «διακοσμημένος» με μαχαίρια, τσιγκέλια, επαγγελματικά ψυγεία, ξύλινο πάγκο, ξύλινο τάκο, ζυγαριά, ταμειακή μηχανή και διάφορες μηχανές επεξεργασίας κρέατος, όπως για παράδειγμα η μηχανή του κιμά.
Ο Βασίλης Τσιγάρας ντυμένος με την άσπρη ποδιά του και πιστός στο καθήκον του να πουλάει κρέας και παράγωγα κρέατος, όπως λουκάνικα και αλλαντικά, εξυπηρετούσε τους κατοίκους του χωριού καθώς και διάφορους άλλους ξένους πελάτες, που προτιμούσαν το κρεοπωλείο του.
Συνταξιούχος σήμερα θυμάται και αξιολογεί το επάγγελμα του κρεοπώλη που είναι κοπιαστικό και έχει πολλές απαιτήσεις.
Πρέπει να φροντίσεις για την αγορά κρεάτων από τον χονδρέμπορο, την τοποθέτησή τους στο ψυγείο, να κάνεις το καθάρισμα των κρεάτων από περιττά λίπη, να κόψεις το κρέας κατά παραγγελία του πελάτη, να ζυγίσεις, να κόψεις κιμά, να παρασκευάσεις λουκάνικα κλπ.
Μια εργασία κουραστική και επικίνδυνη, διότι μπορεί να σημειωθεί τραυματισμός είτε από τα μαχαίρια είτε από κάποιο κόκαλο του κρέατος.
Στις ημέρες αιχμής, Σάββατα, γιορτές, που υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και η δουλειά πέφτει όλη μαζί η εργασία γίνετε πιο κουραστική.
Όμως είναι ένα επάγγελμα που επιφέρει καλά κέρδη και ανταμείβει τις προσπάθειες και τους κόπους του Κρεοπώλη.
Είναι ένα επάγγελμα που έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου