Αλιευτική ζωή στο Βαλτινό

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

(Σύνεργα και τρόποι ψαρέματος – ονοματολογία ψαριών)

Το μεγάλο ποτάμι του χωριού, το ποταμάκι, και οι φλέβες ακόμα, αλλά και η Σαλαμπριά που δεν είναι πολύ μακριά, προσφέρονταν αρκετά για ψάρεμα, ιδίως τα παλαιότερα τα χρόνια. Καλύτερη περίοδος ψαρέματος ήταν η άνοιξη που τα ψάρια «ράσευαν». 

Συνήθως ψάρευαν δυο μαζί, μπορεί και τρεις και στο τέλος μοίραζαν την ψαριά. Ψάρευαν με πολλούς τρόπους και σύνεργα. Συνηθισμένα τέτοια σύνεργα ήταν βασικά, το δασύ και το αρύ λιχτάρι (το ριχτάρι), το σουλπί, η σουλτούνα, το πελιγρίμι, το αβρόχι. 

Ψάρευαν με τα χέρια στις «γρούσπες» και στα κουλούρια των νερών. Λίγοι ήταν αυτοί οι δεινοί ψαράδες που τα κατάφερναν πολύ καλά. Άλλοτε πάλι έριχναν στο νερό σπλουΐμια, ένα είδος φυτού, του οποίου τους σπόρους, όταν έτρωγαν τα ψάρια, έσκαγαν, και επέπλεαν στην επιφάνεια.

Τα είδη των ψαριών που ήταν γνωστά στα νερά αυτά που αναφέρθηκαν ήταν κεφάλια, μπουτσκάρια, λαβράκια, σύρτια, πλατίτσες, γουλιανοί, μυλωνάκια, πασπαρδέλια, χιόλια, καβούρια, καραβίδες.

Έφυγε από τη ζωή η Αικατερίνη Ζώη - Αγγελοπούλου

Σε ηλικία 73 ετών έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017, η Αικατερίνη Ζώη το γένος Μιχ. Αγγελόπουλου.

Η Αικατερίνη Ζώη, γεννήθηκε το 1942 στο Βαλτινό, ήταν παντρεμένη με τον Αθανάσιο Ζώη, και κατοικούσε στα Ρόγγια Τρικάλων. Είχε δύο παιδιά, τον Απόστολο και την Βασιλική.

Κυνηγητική ζωή στο Βαλτινό

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Το Βαλτινό δεν είναι ορεινό χωριό και επομένως οι περιοχές του δεν προσφέρονται για κυνήγι. Γι’ αυτό άλλωστε όσοι ασχολήθηκαν με το κυνήγι πήγαιναν σε ορεινά μέρη και πολύ λίγοι κάτοικοι του χωριού ασχολήθηκαν κατά καιρούς με το σπορ αυτό.

Το χειμώνα πολλά πουλιά και αρκετά ζώα κατέβαιναν από τον Κόζιακα για να ξεχειμάσουν. Το ποτάμι, οι φλέβες και τα πολλά δέντρα, ιδιαίτερα στις περιοχές «Πλατάνια», «Λόγκος», «Παναγία», «Κορακέϊκα» και «Μωραΐτια» φιλοξενούσαν πλήθος πουλιών όλες τις εποχές του έτους.

Από τα θηράματα αυτά πιο συνηθισμένα ήταν τα φτερωτά όπως: χηνάρια, παπιά, τρυγόνια, γκαλιαμάνες, φαλαρίδες, ορτύκια, μπεκάτσες, και τα μικρότερα, τα οποία κυνηγούσαν τα παιδιά: κυριαρίνες, κοτσύφια, τσαλαπετεινοί, τσούπια, τσιόνια, γκουσβιά, τζατζάδες και τέτοια. Πιο σπάνια ήταν τα τετράποδα θηράματα. Ελάχιστους λαγούς μόνο μπορούσες να βρεις στα μέρη μας τότε τίποτε αλεπούδες, κουνάβια, ασβούς, βίδρες. Τα «ζλάπια», αυτά τα κυνηγούσαν για το πολύτιμο δέρμα τους. Κάπου κάπου ξέπεφτε και κανένας πεινασμένος λύκος, τον οποίο αναλάμβαναν να τον διώξουν όλα τα σκυλιά του χωριού.

Αλλά όπλα κυνηγιού, μικρότερα και πρόχειρα, ήταν τα λεγόμενα σύνεργα. Αυτά μπορούσαν να τα φτιάξουν εύκολα, γρήγορα και προπάντων ανέξοδα όλοι, μικροί και μεγάλοι. Τέτοια σύνεργα ήταν η παγίδα, τα βρόχια, η πάτα για τα πουλιά, η θηλιά και το σίδερο (δόκανο) για τα ζλάπια (αλπού, ασβό, κουνάβι).

Εκδήλωση για τα παιδιά από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού

Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 6:30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία του χωριού ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού διοργανώνει εναρκτήρια εκδήλωση της χρονιάς για τα μικρά παιδιά.

Προσκαλούνται οι γονείς και τα παιδιά να παραβρεθούν, να χαρούν και να απολαύσουν την εκδήλωση.

Στη παιδική γιορτή μεταξύ άλλων εδεσμάτων και ποτών, θα υπάρχει και παράσταση Καραγκιόζη, από το Δημοτικό Θέατρο Σκιών.

Βασίλης Γερμενής - Εικόνες από τη παλιά ζωή των χωρικών στο χωριό

Ο παλαιότερος βίος των χωρικών στα χωριά, εκτός από τις πάμπολλες φωτογραφίες που υπάρχουν στα οικογενειακά άλμπουμ έχει αποτυπωθεί και σε πίνακες ζωγραφικής από διάφορους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους!!!
Ένας εκ των οποίων είναι και ο ζωγράφος Βάσος Γερμενής.
Βρίσκουμε λοιπόν, με αυτό το θέμα, πολλά έργα του ζωγράφου, Βάσου Γερμενή και παρουσιάζουμε παρακάτω μια συλλογή.
Τα ζωγραφικά έργα του Βάσου Γερμενή είναι κυρίως, τοπία, πορτραίτα και ηθογραφίες, που διαπνέονται από ακαδημαϊκή αντίληψη με χρωματικότητα του ύστερου ιμπρεσιονισμού.

Ο Βασίλειος Γερμενής γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1896, μεγάλωσε όμως στην Κέρκυρα, όπου και μαθήτευσε στην Καλλιτεχνική Σχολή με δασκάλους τους Σ. Πλατσαίο και Σ. Τριβόλη. Το 1915 μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου σπουδάζει Νομική και παράλληλα ζωγραφική και γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στο τρίτο έτος εγκαταλείπει τις νομικές του σπουδές και αφιερώνεται στις καλλιτεχνικές του, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε δασκάλους τους Σ. Βικάτο, Γ. Ροϊλό και Γ. Ιακωβίδη. Το 1955 μεταβαίνει στην Αιθιοπία, όπου και παραμένει πέντε χρόνια ως ζωγράφος του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη γλυπτική αλλά και τη χαρακτική και εικονογράφησε με ξυλογραφίες διάφορα βιβλία. 

Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό (Μπιενάλε Βενετίας το 1934 κ.α.), ενώ παρουσίασε μέρος της δουλειάς του και σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα. Έργα του ανήκουν στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στο Μουσείο Βούρου-Ευταξία αλλά και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Ο Βασίλειος Γερμενής πέθανε στην Αθήνα το 1966.

Κυκλικός κόμβος θα κατασκευαστεί στην επαρχιακή οδό Βαλτινού - Δενδροχωρίου

Κυκλικός κόμβος στην υφιστάμενη διασταύρωση επαρχιακής οδού Βαλτινού - Δενδροχωρίου με οδό προς Διαλεχτό, Δάσος Παναγίας και λοιπές τοπικές οδούς, πρόκειται να κατασκευάσει η Περιφέρεια Θεσσαλίας, διευκολύνοντας έτσι την κυκλοφορία στο σημείο αυτό.

Το έργο υλοποιείται με πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και φορέα υλοποίησης την Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Π.Ε. Τρικάλων και αφορά συνολικά 10 κυκλικούς κόμβους σε υφιστάμενες διασταυρώσεις εθνικών και επαρχιακών οδών της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων.

Ειδικότερα ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Αγοραστός υπέγραψε την έγκριση διάθεσης του ποσού των 3 εκατ., ευρώ για το έργο: «Κατασκευή κυκλικών κόμβων σε υφιστάμενες διασταυρώσεις του οδικού δικτύου αρμοδιότητας Π.Ε. Τρικάλων και στις εισόδους της πόλης των Τρικάλων».

Σε δηλώσεις του ο κ. Κ. Αγοραστός ανέφερε τα εξής: «Πρόκειται για ένα σημαντικό έργο για την ασφαλέστερη επικοινωνία των ανθρώπινων κοινοτήτων και την μεταφορά των εμπορευμάτων. Η κατασκευή των κόμβων αυτών κρίθηκε απαραίτητη λόγω του ιδιαίτερα αυξημένου κυκλοφοριακού φόρτου και της αναμονής των οχημάτων στα υφιστάμενα φανάρια. Με τους κυκλικούς κόμβους, που πρόκειται να κατασκευαστούν, εξυπηρετείται καλύτερα η κυκλοφορία και μειώνεται η πιθανότητα των ατυχημάτων. Είναι ακόμα ένα έργο της Περιφέρειας Θεσσαλίας που ρίχνει χρήμα στην τοπική οικονομία και δημιουργεί θέσεις εργασίας».

Αντικείμενο του έργου είναι η βελτίωση της λειτουργικότητας και της ασφάλειας του οδικού δικτύου Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων με την τροποποίηση υφισταμένων διασταυρώσεων σε κυκλικούς κόμβους, ήτοι προβλέπονται επεμβάσεις στις διασταυρώσεις:

Απόσπασμα από το διήγημα «Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι» του Δημήτρη Τσιγάρα

...Το πανηγύρι έφτανε στο τέλος του. Ο πατέρας πήγε να ζέψει πάλι το κάρο κι όλη η οικογένεια ετοιμάστηκε για την επιστροφή στο χωριό.

Εγώ ζήτησα την άδεια από τον πατέρα να μ’ αφήσει να επιστρέψω στο χωριό με τον παππού. «Ρώτησέ τον», μου είπε ο πατέρας «κι αν σε δέχεται, να πας».

Έτσι και έγινε. Ο παππούς δέχθηκε μετά χαράς να με πάρει μαζί του και τώρα θα επέστρεφα στο χωριό με το γαϊδουράκι του.

Το κάρο του πατέρα, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, ξεκίνησε για την επιστροφή στο χωριό.

Ταυτόχρονα κι ο παππούς, σαμάρωσε το γαϊδουράκι, έριξε επάνω τη κουβέρτα, φόρτωσε εμένα πισωκάπουλα, καβάλησε κι αυτός το τετράποδο και ξεκινήσαμε το δρόμο της επιστροφής.

Το αργό και υπομονετικό γαϊδουράκι ξεκίνησε την πορεία του χωματόδρομου μόνο του καθώς την είχε ξανακάνει κι άλλες φορές και τη γνώριζε.

Γύρισα και κοίταξα για τελευταία φορά το ξωκλήσι της Παναγίας, το αποχαιρέτησα και αφοσιώθηκα στην ενδιαφέρουσα καβάλα του τετράποδου. Είχα αφεθεί πάνω στα καπούλια του και λικνιζόμουν με το ρυθμικό βηματισμό του. Το γαϊδουράκι προχωρούσε ανάμεσα στις ροδοσιές που είχαν χαράξει τα κάρα στο χωματένιο δρόμο. Κοίταζα κάτω το έδαφος με ένα απλανές βλέμμα, εστίαζα στο χώμα και με τις άκρες των ματιών μου έβλεπα στο πλάι τα χόρτα και τα δέντρα να κινούνταν όλα προς τα πίσω. Κοίταζα τον κουρνιαχτό που σήκωναν τα πόδια του γαϊδουριού και ένοιωθα τα δέντρα να κυνηγιούνται πίσω μου και τα κλαριά να μην προφταίνουν να με χαϊδέψουν. Μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι της οφθαλμαπάτης και του νου βυθιζόμουν σε διάφορες σκέψεις.

Κάποια στιγμή, ρώτησα τον παππού.

«Παππού εσύ από πότε το θυμάσαι αυτό το Πανηγύρι;»

«Από μικρό παιδάκι, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου», μου απάντησε.

Έστριψα το βλέμμα μου στο έδαφος και βυθίστηκα πάλι στις σκέψεις μου.

Κάπου μακρύτερα ακούγονταν γαβγίσματα σκύλων και κουδούνια από πρόβατα.

Έπιασα τα κιάλια που κρέμονταν στο στήθος μου, τα έφερα στα μάτια μου, σκόπευσα και διερεύνησα τριγύρω το τοπίο. Ύστερα από λιγόστιγμη σιωπή ξαναρώτησα τον παππού.

«Γιατί όλος αυτός ο κόσμος πηγαίνει στο πανηγύρι;»

«Γιατί λένε πως η Παναγία κάνει θαύματα και απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο. Κι όλοι οι άνθρωποι ελπίζουν στη βοήθειά της» απάντησε αργά και ήρεμα ο παππούς.

«Παππού, εσύ πιστεύεις στα θαύματα;» ξαναρώτησα.

«Εγώ πιστεύω πως η ζωή, η ίδια είναι ένα θαύμα. Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις μόνος σου κι εσύ τι είναι θαύμα».

«Καλά», είπα μέσα μου, «μέχρι να μεγαλώσω, έχουμε καιρό».
Δεν ξέρω γιατί, αλλά με τον παππού είχαμε πάντα ένα δικό μας κώδικα συνεννόησης, επικοινωνίας και αλληλοεκτίμησης. Ήταν ο πιο θαυμαστός άνθρωπος ανάμεσα σ’ όλους τους άλλους που γνώριζα. Η δράση του ήταν τόσο πολύ έντονη στις πρώτες παιδικές μου εντυπώσεις, ώστε οι εντυπώσεις αυτές επηρέασαν όλη τη ζωή μου.

«Παππού, ήθελα να σε ευχαριστήσω για το παιχνίδι που μου αγόρασες» του είπα.

«Δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσεις για το παιχνίδι» είπε ο παππούς, «όμως πρέπει να ξέρεις πως κάποτε τη θέση των παιχνιδιών θα πάρουν τα όνειρα και η μάταια αγωνία να τα ζήσεις. Κι αν τύχει, τώρα που είσαι παιδί και σου χαλάσει ένα παιχνίδι και στεναχωρηθείς, να ξέρεις ότι αυτό μπορεί να διορθωθεί. Όταν όμως μεγαλώσεις θα είναι βαρύ κι αβάσταχτο να ξέρεις, ότι κάποιες σκιές στα μάτια σου μπορεί να μην παίρνουν διόρθωση. Κι αυτό είναι μια από τις αλήθειες που πρέπει να γνωρίζεις».

Η Φωτάδα (Τσιάρα)

Το χωριό Φωτάδα, (Τοπική Κοινότητα Φωτάδας - Δημοτική Ενότητα Καλλιδένδρου), ανήκει στον δήμο Τρικκαίων της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων, που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “η Φωτάδα”. Έδρα του δήμου είναι τα Τρίκαλα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, η Φωτάδα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Φωτάδας, του πρώην Δήμου Καλλιδένδρου του Νομού Τρικάλων.

Η Φωτάδα έχει υψόμετρο 127 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, και απέχει από τα Τρίκαλα 12 χιλ., σε γεωγραφικό πλάτος 39,5516101818 και γεωγραφικό μήκος 21,6844014677.

Η Φωτάδα Τρικάλων από ψηλά πλάνα από τον Χρήστο Δημητρούλη μέ το phantom 3

Η Φωτάδα μέχρι το 1928 είχε την ονομασία Τσιάρα, αλλά μετονομάσθηκε την 12 - 3 - 1928 σε Φωτάδα.

Η Κοινότητα της Φωτάδας προήλθε εκ της αποσπάσεώς της από την Κοινότητα Βαλτινού. Τα στοιχεία της αρχικής αναγνώρισης είναι: Κοινότης Φωτάδας, Β.Δ. 24 - 7 - 1950, ΦΕΚ. Α 165 / 1950.

Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν τρεις εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή το όνομα προέκυψε από την λέξη «Τσιάρα» που σημαίνει αφέντισσα.

«Σήκου τσιάρα μ'να στολιστείς - να πας ταχιά στα φώτα

που θα βαφτίσουν το χριστό - είναι μεγάλη δόξα», μας λέει ένα παραδοσιακό τραγούδι.

Κατά τη δεύτερη εκδοχή το όνομα Τσιάρα προήλθε από την βλάχικη λέξη μουτσιάρα που σημαίνει, έλος, βάλτος, τέλμα, βούρκος. Πιθανώς όμως εκ παραφθοράς από Μουτσιάρα να έγινε Τσιάρα.

Κατά μια άλλη, τρίτη εκδοχή το όνομα προήλθε από το επώνυμο «Τσιάρας», ο οποίος παλαιότερα, ήταν ιδιοκτήτης της εκεί κτηματικής περιοχής. Σε μια αχρονολόγητη ενθύμηση ενός Ευαγγελίου του 1768, του ναού Αγίου Δημητρίου Κορακοφωλιάς, του διαλυμένου πλέον οικισμού, αναφέρεται το επώνυμό του. Παρουσιάζουμε την ενθύμηση του Ευαγγελίου όπως ακριβώς είναι γραμμένη:

«Αφηερώθη παρά τώ ζήση τζάρα, είς τήν Εκκλησίαν του αγίου δημητρίου εις χωρίον καρακοφωλιάν της τρίκκης».

Τα Άλογα στο Βαλτινό

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Παρά το γεγονός ότι το Βαλτινό είναι πεδινό, παρά το ότι ολόκληρη η πεδινή Θεσσαλία από την ομηρική εποχή αναφέρεται ως αλογοθρόφα γη, (ο Βουκεφάλας, το αγαπημένο άλογο του Μ. Αλεξάνδρου, ήταν ένας άγριος θεσσαλικός ίππος, τον οποίο αγόρασε ο πατέρας του Φίλιππος Β΄ από το Θεσσαλό Φιλόνεικο για 30 τάλαντα, ένα ποσό που ισοδυναμούσε με 78.000 αττικές δραχμές), εντούτοις στα παιδικά μου χρόνια και μέχρι τις δεκαετίες ΄50 - ΄60 τα άλογα στο χωριό ήταν ελάχιστα. Είναι γεγονός ότι η εκτροφή και η συντήρηση αλόγων ήταν πολυέξοδη, τα δε έξοδα αυτά δεν τα κάλυπταν ούτε στο ελάχιστο τα άλογα, δεν παρήγαγαν δηλαδή αγαθά ούτε εμπορεύσιμα ήταν, δεν απέδιδαν.

Όπως προκύπτει και από τις απογραφές, άλογα δεν υπήρχαν πολλά στο χωριό, ελάχιστα μόνο. Μέχρι το 1960 θυμάμαι ότι υπήρχαν λίγα άλογα. Οι ιδιοκτήτες τους τα χρησιμοποιούσαν σε πολλαπλές εργασίες: ως υποζύγια, για διάφορες μεταφορές δηλαδή για ζέψιμο στο κάρο ή στο όργωμα. Επίσης τα άλογα τα έτρεφαν και για το εμπόριο των ακριβών πουλαριών, αποτελούσαν δε ακόμη και αναφορά προίκας για την κόρη: «σου δίνω τόσες λίρες, μια γελάδα κι ένα άλογο». Περιττό να πούμε ότι χρησιμοποιούνταν και για ίππευση, για καβαλίκεμα δηλαδή. Γι’ αυτό θα μιλήσουμε αμέσως παρακάτω.

Όμορφη, βουκολική και ειδυλλιακή εικόνα αποτελούσε η βοσκή των αλόγων στα ζευγαρολίβαδα και στους μεριάδες: περήφανοι ντορήδες και ψαρήδες, όμορφες καπουλάτες φοράδες, χαριτωμένα πουλάρια. Με καπίστρι ή ακαπίστρωτα, με φάλαρα ή όχι, μακροσκοινισμένα από το πόδι στο λιβάδι ή πεδουκλωμένα, ζεμένα στο κάρο, πάντα ήταν όμορφα και περήφανα.

Καλοκαιρινή σύναξη αντροπαρέας

Το καλοκαίρι, στον τόπο μας, κάποιες ημέρες προσφέρεται για γενική χαλάρωση φαγητό και κουβεντούλα. Βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση για την ραστώνη είναι η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου και η διάθεση για αξιοποίησή του. Και οι αργίες, οι γιορτές και οι ανάπαυλες ενδείκνυνται για κάτι τέτοιο.

Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, κάποια καλοκαιρινή ημέρα, αργία, διοργανώθηκε στο Βαλτινό, η σύναξη αντροπαρέας, φίλων και συγγενών για μεσημεριανό γεύμα, στην αυλή του σπιτιού κάτω από τον παχύ ίσκιο μιας μουριάς.

Οικοδεσπότης: ο Ευάγγελος Τσιγάρας και καλεσμένοι: τα ανίψια του, Κώστας, Γιώργος, Δημήτρης, Κώστας Στέργιος, Σπύρος…

Μετά από το χορταστικό γεύμα, το δροσιστικό φρούτο (καρπούζι), και τα σχετικά οινοπνευματώδη, ακολούθησε συζήτηση, η οποία εξελίσσονταν ελεύθερα και αναπτύσσονταν με χιούμορ,  πότε σε διάφορα ενδιαφέροντα θέματα και πότε περί ανέμων και υδάτων.

Ήταν πάντως μια απολαυστική ανάπαυλα εν μέσω θέρους και το μόνο που έλειπε από τη συντροφιά ήταν η συνοδεία του ήχου από τα τζιτζίκια. Γι’ αυτό άλλωστε και ως μουσική υπόκρουση επιλέξαμε εναλλακτικά κάτι από Ζαμπέτα.
Καλό χειμώνα!

Ξεκινούν οι εγγραφές στα χορευτικά τμήματα του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού ξεκινά τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά με χαρά, όρεξη και αισιοδοξία, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατοίκους να ασχοληθούν με την εκμάθηση παραδοσιακών χορών.

Με χοροδιδάσκαλο τον κ. Παναγιώτη Μάνο θα συγκροτηθούν τα τμήματα παιδικών, εφήβων και ενηλίκων.

Την Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017, ξεκινούν οι εγγραφές για την δημιουργία των τμημάτων στο χώρο του αμφιθεάτρου Λυκείου Βαλτινού.

Ώρες εγγραφής:

Εφηβικό τμήμα στις 15:00 μ.μ.

Παιδικό τμήμα στις 15:45 μ.μ.

Τμήμα Ενηλίκων στις 16:15 μ.μ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Άνοδος των νεοναζί στη Γερμανία. Γιατί άραγε;

Του Στέφανου Βαγγελού

Τον φασισμό τον γεννούν οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, τα αδιέξοδα της κοινωνίας, η ανεργία, η ακραία φτώχεια, η κρατική βία και η αδιαφορία για τον άνθρωπο.
Τον θρέφει το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα της λιτότητας, του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή της απόλυτης ασυδοσίας των οικονομικά ισχυρών εταιρειών του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Η απειλή παγκόσμιας οικολογικής καταστροφής δεν επιτρέπει διαρκή ανάπτυξη (αύξηση της κατανάλωσης και της παραγωγής) και μεγέθυνση της οικονομίας. Μπροστά στα αδιέξοδά του το σύστημα χρησιμοποιεί την εφεδρεία του που λέγεται φασισμός. Καταπατώντας τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις εργασιακές κατακτήσεις και κουρελιάζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στοχεύουν να διατηρήσουν την εξουσία και να κατευθύνουν τις μάζες σε ψευτοπατριωτικές και εθνικιστικές διεκδικήσεις. Αν κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι εθνικό αλλά αγγίζει όλα τα χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα σε όλη τη γη, αν κατανοήσουμε ότι στη δική μας θέση βρέθηκαν, βρίσκονται και θα βρεθούν και άλλοι λαοί, αν συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που γεννά και θρέφει τη βαρβαρότητα, τότε θα στραφούμε απέναντι στη «μάνα-καπιταλισμό» που γεννά και θρέφει το «κτήνος-φασισμό».
Η κοινωνική μόρφωση βοηθά στην κατανόηση του κόσμου. Η επιστήμη προσφέρει εναλλακτικές λύσεις. Η ενεργός συμμετοχή και η αποφασιστικότητα των πολιτών θα φέρει έναν αλλιώτικο κόσμο. Όλοι ξέρουμε ότι τούτος ο πλανήτης φτάνει να θρέψει και να εξασφαλίσει τη ζωή για όλους. Το όραμα που θα μας ενώσει είναι: Εθελούσια ολιγάρκεια - περιορισμός του πλούτου, εργασία για όλους και δίκαιη μοιρασιά των αγαθών. Πραγματική- άμεση δημοκρατία με τους πολίτες στη λήψη των αποφάσεων.
«Τώρα να γίνουμε εμείς αυτό που περιμένουμε».

Παλιές προγονικές φωτογραφίες

Τα πρώτα χρόνια της φωτογραφίας, οι άνθρωποι που είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν μία εικόνα τους εαυτού τους, μέσω της φωτογράφισης, παρατηρούμε ότι δεν χαμογελούν σχεδόν σε καμία από αυτές. Και ο λόγος είναι, διότι όσοι πόζαραν εκείνοι την εποχή «πάγωναν» το πρόσωπό τους και τα χέρια τους προκειμένου να μείνουν ακίνητοι, καθώς χρειαζόταν αρκετός χρόνος για να τους απαθανατίσει ο φωτογράφος. Πόζαραν στην κάμερα σαν να ποζάρουν σε ένα ζωγράφο για το πορτραίτο τους.

Γνώριζαν ότι επρόκειτο για σημαντική στιγμή. Η φωτογραφία ήταν ακόμη κάτι σπάνιο. Για πολλούς, μπορεί να ήταν η μοναδική σχετική εμπειρία που θα βίωναν σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Έτσι οι άνθρωποι της παλιάς εποχής αντιμετώπιζαν τη φωτογράφιση με δέος και σοβαρότητα.

Παρουσιάζουμε παρακάτω ορισμένες τέτοιες παλιές προγονικές φωτογραφίες του Βαλτινού, που έχουν διασωθεί από τη λήθη του χρόνου.

Λυγερόκορμες, όμορφες γυναίκες, με χάρη και σκέρτσο στο χορό

Ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές, οι «Καρυάτιδες» του Βαλτινού, σέρνουν το χορό σε παλαιότερη εκδήλωση του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.

Οι άντρες χορευτές καμαρώνουν, ενθαρρύνουν, σφυρίζουν, χειροκροτούν και συνοδεύουν με το βλέμμα τους και τις εκφραστικές τους εκδηλώσεις.

Στους ήχους της παραδοσιακής μουσικής εναρμονίζεται η κίνηση με τις φιγούρες και τη ρυθμική, δημιουργώντας ένα υψηλό, ευγενικό αίσθημα απόλαυσης και θεάματος.

Και έτσι καθώς το γεγονός συντελείτε και εξελίσσεται, η μούσα παρατηρεί και επισημαίνει:

«Το δυόσμο, το βασιλικό και το μακεδονήσι»

χορέψανε στο Βαλτινό κι ομόρφυνε η φύση

και δεν απόμεινε κανείς εκεί να μη δακρύσει,

ούτε καρδιά κατάφερε γλυκά να μη ρηγίσει!!!

«OΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ»

Η αρχαία ελληνική ευχή της μάνας προς στον γιο, με έξι λέξεις μόνο φωνήεντα!

O συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ έλεγε:

«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνον αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα».

Προσέξτε, λοιπόν, κάτι:
Έξι (6) λέξεις, δεκατέσσερα (14) φωνήεντα, μια φράση. Ούτε ένα σύμφωνο, σε μια πλήρη φράση! 

«OΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ», που σημαίνει: «Όπως η αυγή, γιε μου να είσαι πάντα!».

ΙΑ σημαίνει: όπως

ΗΩ σημαίνει: η αυγή
Ω ΥΙΕ σημαίνει: γιε μου
ΑΕΙ ΕΙ σημαίνει:Να είσαι πάντα!

Κατατέθηκε η προσφυγή για τα βιορευστά στο Βαλτινό

Τάχιστη και εμπεριστατωμένη η αντίδραση του Δήμου Τρικκαίων και η κατάθεση προσφυγής για την επιχειρούμενη κατασκευή μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση βιορευστών στο Βαλτινό. Όπως είχε δεσμευτεί ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου, εξειδικεύοντας τις απόψεις του στη λαϊκή συνέλευση των κατοίκων του χωριού, ο Δήμος Τρικκαίων στηρίζει το αίτημα των κατοίκων.
Έτσι την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017 κατατέθηκε προσφυγή κατά της απόφασης Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας για έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της μονάδας. Η μελέτη κατατέθηκε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση  στα Τρίκαλα και θα διαβιβαστεί στα κεντρικά της Διοίκησης, στη Λάρισα, ενώ κοινοποιήθηκε  και στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Με την προσφυγή ζητείται να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση έγκρισης της ΜΠΕ καθώς και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη.
Οι λόγοι που προβάλλει ο Δήμος αφορούν στην έλλειψη περιβαλλοντικής προστασίας, στις ελλείψεις της νομοθεσίας για παρόμοιες επενδύσεις, σε γνωμοδοτήσεις επιστημονικών φορέων για θέματα, στην αντίθεση στις θεωρίες για οικονομικά οφέλη στην περιοχή, στη μη αιτιολόγηση της απόφασης, παρά τις αντίθετες γνωμοδοτήσεις των οργάνων του Δήμου.
Σε γενικές γραμμές, η προσφυγή επισημαίνει ότι η μονάδα προκαλεί περιβαλλοντική υποβάθμιση, χωρίς καμία αναπτυξιακή ωφέλεια, έστω και σε επίπεδο απασχόλησης, που θα μπορούσε ενδεχομένως να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες της κατασκευής της, με περιβαλλοντική ρύπανση από τη  συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων καυσίμων ελαίων και την καύση τους.

Γραφείο Τύπου Δήμου Τρικκαίων

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τ’ άσχημα απ’ το χωριό μας.

Κάποτε μια αγρότισσα ξεσκέπασε την καρδάρα και διαπίστωσε ότι το γάλα είχε  υποστεί αποκορύφωση και είχε «γίνει». Πήγε να φέρει το μπουτινέλο για να το «κοπανίσει», να το κάνει ξινόγαλο και να συλλέξει το βούτυρο.

Μια γάτα όμως πηγαίνοντας να φάει λίγο γάλα έπεσε μέσα στην καρδάρα. Γυρίζοντας η γυναίκα βλέπει τη γάτα να κλωτσάει μέσα στο γάλα, προσπαθώντας να βγει απ’ την καρδάρα. Τη πιάνει απ’ το λαιμό, την τινάζει δυο - τρεις φορές πάνω απ’ την καρδάρα και τη πετάει παραπέρα.

Ο σύζυγος παρακολουθώντας τη σκηνή λέει:

- Πω! Πώ! τη βρωμόγατα, μας μόλυνε, μας κατέστρεψε το γάλα. Πέταξέ το να το φάει το γουρούνι.

- Μπά! Σιγά μη πετάξω το γάλα! Σά ματ’ θα το φάμε εμείς; Θα το κοπανίσω και  θα φάει το βούτυρο ο αστυνόμος και το ξινόγαλο ο δάσκαλος, απάντησε η γυναίκα του.

Έτσι και έγινε…

Ο σύζυγος δεν ξαναμίλησε. «Βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα» λέει η παροιμία.

Μη σας φαίνεται καθόλου παράξενο. Μήπως και σήμερα δεν συμβαίνουν ακόμα τα ίδια και χειρότερα. Ο παραγωγός ραντίζει τα φρούτα με επικίνδυνα φάρμακα και την άλλη μέρα τα πουλάει. Ταΐζει τα κοτόπουλα ορμόνες και τα πουλάει χωρίς κανένα δισταγμό!

Εμείς θα τα φάμε; ΟΧΙ, οι άλλοι θα τα φάνε!

Πάνω απ όλα, το προσωπικό συμφέρον.

Επάγγελμα υπαίθριος φωτογράφος

Ένα σπουδαίο επάγγελμα, αυτό του πλανόδιου φωτογράφου, έδωσε πλούσιο υλικό στην ιστορική μνήμη του τόπου μας.

Ο παλιός υπαίθριος και πλανόδιος φωτογράφος δεν υπάρχει πια, είναι άγνωστος σήμερα στις νεότερες γενιές. Η μηχανή του ήταν ένα τετράγωνο κουτί (σκοτεινός θάλαμος ή κάμερα) που στηριζόταν σε τρίποδο. Πίσω από το κουτί ήταν ένα μαύρο κάλυμμα που χωρούσε το μισό κορμί του, όταν φωτογράφιζε.

Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η μακριά άσπρη μπλούζα και πολύτιμα σύνεργα μια καρέκλα, μερικά ρολά για τη δημιουργία σκηνικού και κατάλληλου φόντου, ανάλογα την περίσταση. Μέσα στο κουτί είχε τα σκαφάκια με τα υγρά, μέσα στα οποία κουνούσε το χαρτί, μέχρι να “ζωντανέψει” η φωτογραφία. 

Μετά σκούπιζε το χαρτί με πετσέτα, το έπλενε με νερό και αφού στέγνωνε παρέδιδε έτοιμη στον πελάτη την φωτογραφία. Άλλα βοηθητικά εργαλεία και υλικά για τη δουλειά του ήταν: ο επισμαλτωμένος τσίγκινος, ο κουβάς για το ξέβγαλμα των χημικών υγρών από τις φωτογραφίες, μία μεγάλη πετσέτα για να σκουπίζει τα χέρια του, ένα κασελάκι με συρταράκια για τα χημικά υγρά και όλα τα υλικά εκτύπωσης μέσα σε μπουκαλάκια.

Παρουσιάζουμε παρακάτω μια συλλογή φωτογραφιών από τους πλανόδιους φωτογράφους.

Το χωριό - Δρόμοι - Πλατείες

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Σήμερα το χωριό έχει σχετικά καλή ρυμοτομία. Μεγάλοι και φαρδοί δρόμοι, μικρότεροι και στενότεροι χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, σε μαχαλάδες και πλατείες. Όλοι αυτοί οι δρόμοι ασφαλτοστρώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ένας μεγάλος δρόμος, ο κεντρικός, που παλιότερα λεγόταν δημοσιά, χωρίζει στενόμακρα το χωριό σχεδόν στα δύο. Παλιότερα όλοι οι δρόμοι ήταν χαλικοστρωμένοι, ενώ πριν το 1960 ήταν χωματόδρομοι. Το χειμώνα λίμναζαν, γέμιζαν λάσπες και λασπόνερα «ως το γόνατο», ενώ το καλοκαίρι οι λάσπες αυτές «έκοβαν κουρνιαχτό «ως το κότσι». Έτσι δυσκολεύονταν στην κίνηση και την κυκλοφορία όχι μόνο τα κάρα και τα ζώα, αλλά και οι άνθρωποι. Τα λασπόνερα του χειμώνα δημιουργούσαν στους δρόμους το καλοκαίρι γούρνες και «ζντραγκάνες», δυσκολεύοντας πολύ τα φορτωμένα κάρα. Το χειμώνα, πέρα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια, παρατηρούσες συχνά γραφικές σκηνές και εικόνες σε ορισμένα σημεία των δρόμων εκείνων: παπιά να κολυμπούν στα ξεχειλισμένα από χαντάκια νερά, άνθρωποι, ιδίως μικρά παιδιά, να κολλάν με τα καουτσούκια και τις γαλότσες στις λάσπες, μεγαλύτερα παιδιά να κινούνται στη γειτονιά ως «ξυλοπόδαροι» (με ψηλά ξύλινα πόδια – φούρκες).

 Η πλατεία στην Εκκλησία (Αγίου Αθανασίου)

Στο Βαλτινό, εκτός από την πλατεία της Γελαδαριάς υπάρχει και η άλλη πλατεία, μπροστά στην εκκλησία, μια έκταση 2 στρεμμάτων περίπου. Το σχήμα της ήταν ορθογώνιο τετράπλευρο. Οι δύο στενές πλευρές ενώνονταν με τους ίδιους δρόμους που υπάρχουν και σήμερα: αυτόν που ξεκινάει από το σπίτι του Στέφου Ψύχου και φθάνει ως το σπίτι του Γιάννη Γεωργίου και τον άλλον τον μεγάλο, όπου ακριβώς βρίσκεται το σημερινό νηπιαγωγείο. 

Οι άλλες δύο πλευρές, οι μακρινές, συνόρευαν με τα σημερινά οικόπεδα του Γιάννη Βαγγελού και του Γιάννη Βερβέρα η μία και με το οικόπεδο της εκκλησίας η άλλη. Ένας δρόμος που ξεκινούσε από το σημερινό Νηπιαγωγείο ως το ξυλουργείο του Βερβέρα χρησιμοποιούνταν κυρίως από τους κατοίκους που έμεναν σ’ εκείνους τους μαχαλάδες ή γειτονιές: τους Παπαδαίους, τους Αποχαίους, τους Σταμουλαίους. Αλλά και για όλους τους κατοίκους του χωριού αποτελούσε πέρασμα ο δρόμος αυτός, κυρίως για όλους από τους κάτω μαχαλάδες που πήγαιναν στην εκκλησία ή για κείνους που διοχετεύονταν στο ζευγαρολίβαδο και στα αλώνια.

Μια σειρά από πανύψηλους φτελιάδες ξεκινούσε ακριβώς απέναντι από το σπίτι του Θανάση Σωτ. Σταμούλη, έκανε το γύρω της πλευράς προς το σπίτι του Γιάννη Βερβέρα και έφτανε ακριβώς λίγα μέτρα μπροστά από το σημερινό Νηπιαγωγείο. 

Ο ύμνος του Βαλτινού

Ο ύμνος του Βαλτινού

Η πλάση, η παντοδύναμη κι απόνετη μητέρα

στο Βαλτινό δεν στάθηκε καθόλου ακριβοχέρα.

Αν έδωσε σ’ άλλα χωριά κάλλος και περηφάνια,

σ’ άλλα χωριά κι αν στόλισε με λόγγους και ρουμάνια,

μάζεψε απ’ όλα τα χωριά τη μοιρασμένη χάρη,

την έσμιξε και έπλασε, χωριό - χωριών καμάρι!

Σμαράγδια τα χωράφια του, διαμάντια τα νερά του,

απλώνονται, σκορπίζονται, χύνονται ολόγυρά του.

Στολίδι το δασάκι του κι ασύγκριτης μαγείας

πηγή ελπίδας, δύναμης, η χάρη της Παναγίας.

Και δίνει στις ζωές ζωή, φέρνει στις χάρες χάρη,

πανέμορφο το Βαλτινό, χωριό - χωριών καμάρι!

Αφιερωμένο στις δυνάμεις που επαπειλούν την ομορφιά

Φωτογραφικό “ταξίδι” στην ιστορία των Τρικάλων

Του Σωτήρη Κύρμπα

Μοναδική φωτογραφία (“αλμπουμίνα”*) των Τρικάλων στα 1890 (περίπου).
Ο άγνωστος φωτογράφος φωτογραφίζει την πέτρινη γέφυρα του «Πίχτου» (με τα έξι τόξα της) που επί Οθωμανικής εποχής αποτελούσε την κεντρική γέφυρα της πόλης, έχοντας στήσει την φωτογραφική του μηχανή επί της ολοκαίνουργιας τότε ατσάλινης γέφυρας των Τρικάλων.
Αριστερά της φωτογραφίας το καφενείο των Κλειδωνά - Ελευθεριάδη που την εποχή εκείνη θεωρούνταν σημείο συνάντησης των “αστών” της πόλης (Ελλήνων ή Τούρκων). Κάποιοι από αυτούς απαθανατίζονται. Στο κεντρικό πλάνο διάφορες κατοικίες ιδιοκτησίας Πίχτου (εξ’ ου και η ομώνυμη γέφυρα) κτισμένες (σχεδόν) η μία πάνω στην άλλη, καθώς το σχέδιο πόλης είναι μεταγενέστερη… εφεύρεση.
Λίγο πιο αριστερά πιθανότατα να υπήρχε και άλλο καφενείο, προφανώς λαϊκότερο του προηγουμένου, αν κρίνουμε από τις ενδυμασίες των θαμώνων. Τέλος στο βάθος διακρίνουμε τον μιναρέ του Τζαμιού Μεχμέτ Αγά που βρίσκονταν στην συμβολή των σημερινών οδών Κωλέττη και Ζιάκα.

* Οι πρώτες φωτογραφικές μηχανές, ήταν δαγκεροτυπικές και οι εικόνες ήταν πρωτότυπες ασημένιες πλάκες επιστρωμένες με ιωδιούχο υδράργυρο. Είχαν όμως μειονεκτήματα: Δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν.
Μετά από λίγο καιρό εφευρέθηκε η αλμπουμίνα (από την λευκωματίνη, η οποία ονομάζεται και αλβουμίνη) με βάση από γυαλί το οποίο είναι φθηνότερο από το ασήμι. Έτσι οι φωτογράφοι μπορούσαν πλέον να παράγουν πολλά αντίγραφα από τις γυάλινες πλάκες.

(Η φωτογραφία περιλαμβάνεται στην έκθεση της συλλογής του υπογράφοντος με τίτλο «Το Ρολόι μετρά τον χρόνο των Τρικάλων» στα εσωτερικά διαζώματα του πύργου του Ρολογιού της πόλης των Τρικάλων).

Παρέμβαση του ΚΚΕ στη Βουλή για την εγκατάσταση σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση βιορευστών στο Βαλτινό

Ερώτηση για τις εξελίξεις σχετικά με την επικείμενη εγκατάσταση σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση βιορευστών στο Βαλτινό Τρικάλων κατέθεσαν στη Βουλή  προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας βουλευτές του ΚΚΕ.

Αναλυτικά το κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας

 Θέμα: Για την εγκατάσταση σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση βιορευστών στη θέση «ΤΗΓΑΝΑΣ» της Τ.Κ. Βαλτινού του Δήμου Τρικκαίων της Π.Ε. Τρικάλων.

Στις 24/08/2017 ο συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας κ. Νικ. Ντίτορας εξέδωσε με τον αριθμό 1884/104587/Π.Ε. 2016 απόφαση έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων για την εγκατάσταση και λειτουργία σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση βιορευστών στη θέση «ΤΗΓΑΝΑΣ» της Τ.Κ. Βαλτινού Τρικάλων, παρά τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις όλων των αρμόδιων οργάνων της τοπικής κοινωνίας: Τοπικό Συμβούλιο Βαλτινού, Επιτροπή ποιότητας ζωής Δήμου Τρικκαίων, Δημοτικό Συμβούλιο Τρικκαίων, Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας αλλά και τις αντιδράσεις των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής που κατοικούν στην συγκεκριμένη & τις όμορες κοινότητες.

Στην εν λόγω μονάδα φερόμενης ιδιοκτησίας της επιχείρησης «ΣΕΡΙΦΗΣ Α.- ΛΕΚΚΑΣ Χ. Ο.Ε.» για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα αξιοποιηθούν ως πρώτη ύλη βιορευστά (φυτικά-μαγειρικά έλαια – λίπη κ.ά.). Από την καύση τους θα επιβαρυνθεί το φυσικό περιβάλλον, θα έχει επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή όχι μόνο της συγκεκριμένης τοπικής κοινότητας αλλά και των όμορων τοπικών κοινοτήτων. Η χωροθέτησή της γίνεται σε γη υψηλής παραγωγικότητας αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων (στάρι, καλαμπόκι, οπωροκηπευτικά, κρέας γάλα κ.ά.). Τα υπόψη βιορευστά, όπως προκύπτει από την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, παράγονται στο μεγαλύτερο μέρος τους από ενεργειακές καλλιέργειες, κύρια ελαιοκράμβης, γεγονός που καθιστά την υπόψη επένδυση ακόμη πιο εχθρική για το περιβάλλον και τη γεωργική παραγωγή καθώς και γεωργική γη δεσμεύουν και πόρους καταναλώνουν. Πρόκειται για τα περιβόητα «βιοκαύσιμα 1ης γενιάς», τα οποία η επιστημονική κοινότητα έχει προ πολλού απορρίψει.