Αλιευτική ζωή στο Βαλτινό

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

(Σύνεργα και τρόποι ψαρέματος – ονοματολογία ψαριών)

Το μεγάλο ποτάμι του χωριού, το ποταμάκι, και οι φλέβες ακόμα, αλλά και η Σαλαμπριά που δεν είναι πολύ μακριά, προσφέρονταν αρκετά για ψάρεμα, ιδίως τα παλαιότερα τα χρόνια. Καλύτερη περίοδος ψαρέματος ήταν η άνοιξη που τα ψάρια «ράσευαν». 

Συνήθως ψάρευαν δυο μαζί, μπορεί και τρεις και στο τέλος μοίραζαν την ψαριά. Ψάρευαν με πολλούς τρόπους και σύνεργα. Συνηθισμένα τέτοια σύνεργα ήταν βασικά, το δασύ και το αρύ λιχτάρι (το ριχτάρι), το σουλπί, η σουλτούνα, το πελιγρίμι, το αβρόχι. 

Ψάρευαν με τα χέρια στις «γρούσπες» και στα κουλούρια των νερών. Λίγοι ήταν αυτοί οι δεινοί ψαράδες που τα κατάφερναν πολύ καλά. Άλλοτε πάλι έριχναν στο νερό σπλουΐμια, ένα είδος φυτού, του οποίου τους σπόρους, όταν έτρωγαν τα ψάρια, έσκαγαν, και επέπλεαν στην επιφάνεια.

Τα είδη των ψαριών που ήταν γνωστά στα νερά αυτά που αναφέρθηκαν ήταν κεφάλια, μπουτσκάρια, λαβράκια, σύρτια, πλατίτσες, γουλιανοί, μυλωνάκια, πασπαρδέλια, χιόλια, καβούρια, καραβίδες.