ΧΑΪΚΟΥ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Του Ηλία Κεφάλα

μέσα στη νύχτα

χιονόνερο στρώνεται

υπολευκάζον

ώ γιαγιά σόμπα

ψιθύρισέ μας πάλι

τα παραμύθια

στην άδεια τρύπα

του σκάθαρου φώλιασε

γρύλλος επαίτης

αθανασίας

γλιστρά πρόωρη αύρα 

στο μέτωπό σου

κόρη της σιωπής

ρήγισσα του χειμώνα

χιονονιφάδα

βαλσαμωμένα

τα χθεσινά σου λόγια 

μέσα στο χιόνι

κίτρινο φύλλο

και στη στροφή του μπάτη

γίνεται λύρα

Οι παλιές φιλενάδες του Βαλτινού

Λένε πως η φωτογραφία νικάει το χρόνο στα σημεία. Μας υπόσχεται την αιωνιότητα, αλλά παράλληλα μας εκπαιδεύει και για τον αποχωρισμό. Τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τα αγαπημένα μας μέρη τα αγαπημένα μας πράγματα.

Η ιδέα όμως ότι μπορείς να απαθανατίσεις μια στιγμή που περνάει και να την έχεις μπροστά σου για όλη σου τη ζωή, η σκέψη ότι ακόμα κι αν κάποιος έχει φύγει, μπορεί να τον έχεις πάντα μαζί σου, μέσω μιας φωτογραφίας, είναι λυτρωτική.

Και βέβαια εκτός από τη μάχη του χρόνου, οι φωτογραφίες, μπορεί να δημιουργήσουν και έντονη συναισθηματική τρικυμία.

Δίνοντας το ερέθισμα για την διέγερση της μνήμης, της νοσταλγίας, του νόστου…, παρουσιάζουμε παρακάτω μια ενότητα φωτογραφιών σαν ένα οικογενειακό άλμπουμ, που αφορά στις παλιές φιλενάδες του Βαλτινού.
 

Κάποτε υπήρξαν στενές φιλενάδες, σιγά-σιγά η κάθε μια πήρε το δρόμο της. Η μια με το γάμο της, η άλλη με την καριέρα της, η καθεμιά με ό,τι διάλεξε στη ζωή της. Άλλες παντρεύτηκαν κι έφτιαξαν οικογένεια, άλλες σπούδασαν και καταξιώθηκαν επαγγελματικά, άλλες είναι οικονομικά ευκατάστατες, άλλες διαβιούν φτωχικά.

Κάποτε ήταν, γελαστές και ανύποπτες για το αύριο. Η άγνοια, λένε, πολλές φορές είναι ευτυχία. Γι’ αυτό ίσως να είναι τυχερές που μέσα από την άγνοιά τους αντάμωσαν με την ευτυχία! Και ποιος ξέρει... ίσως να την ξανασυναντήσουν, είτε μαζί, είτε χώρια!

Οι παλιές οι φιλενάδες του Βαλτινού που χάθηκαν και δεν βλέπονται πια…

Και να που τώρα είναι συγκεντρωμένες εδώ, σε τούτες τις παλιές φωτογραφίες για να ξαναθυμηθούνε τα νιάτα τους, να θυμηθούν πόσο αγάπησε η μία την άλλη. Και είναι ευκαιρία, να κλείσουν τα μάτια τους για λίγο και ξεφυλλίζοντας τις αναμνήσεις, να γυρίσουν πίσω στις γειτονιές του χωριού, να ξαναβρεθούνε στους γάμους, στα πανηγύρια, στις αυλές, στους διαδρόμους των σχολείων, των γυμνασίων…, να ξαναθυμηθούνε και όσα έμειναν έξω από το κάδρο, να παίξουν ξένοιαστες, να τραγουδήσουν, να χορέψουν να γελάσουν, να χαρούν, να ερωτευθούν, να ξαναπούνε τα μυστικά τους!

Φράσεις της αρχαίας ελληνικής με δοτική πτώση που χρησιμοποιούνται στη νέα ελληνική – Μέρος 1ο (Α-Ε)

Α

αβρόχοις ποσί(ν): χωρίς κόπο, εύκολα (κυριολεκτικά με άβρεχτα πόδια)…

άμα τη αφίξει: τη στιγμή της άφιξης, όταν έφτασε…

άμα τη εμφανίσει: τη στιγμή που εμφανίστηκε, μόλις εμφανιστεί…

επί τη εμφανίσει: μόλις (κάποιος) το εμφανίσει, με την εμφάνιση…

ανωτέρα βία: εξαιτίας κάποιου απροσδόκητου γεγονότος…

άφες αυτοίς: συγχώρησέ τους, μην ασχολείσαι μαζί τους…

Β

βάσει: σύμφωνα με, με βάση…

Γ

γαία πυρί μιχθήτω: ας γίνει ό,τι θέλει, αδιαφορώ…

γνωστόν τοις πάσι: γνωστό σε όλους…

Δ

δαπάνη: με έξοδα, με δαπάνη…

δημοσία: δημοσίως…

δόξα πατρί: μέτωπο…

δυνάμει: σύμφωνα με, δυνητικά…

Ε

ειρήσθω εν παρόδω: παρενθετικά…

ελαφρά τη καρδία: επιπόλαια, επιφανειακά…

ελαφρά τη συνειδήσει: χωρίς τύψεις…

ελέω Θεού: με τη βοήθεια / χάρη του Θεού…

ελλείψει: λόγω έλλειψης…

εν συγχύσει: σε κατάσταση σύγχυσης…

εν αγνοία: χωρίς γνώση…

εν αμύνη: σε άμυνα…

εν ανάγκη: αν χρειαστεί..

εν αναμονή: περιμένοντας…

εν αντιθέσει: σε αντίθεση…

εν αποστρατεία: σε αποστρατεία…

εν απουσία: κατά τη διάρκεια της απουσίας (του/της)…

εν τάξει: σωστά, σε τάξη…

εν βρασμώ ψυχής: σε κατάσταση έντονης ψυχικής φόρτισης…

εν γνώσει: γνωρίζοντας, έχοντας γνώση…

εν δήμω: δημοσίως…

εν διαστάσει: σε διάσταση…

εν δράσει: σε δράση…

εν είδει: σαν, με τη μορφή…

εν Ελλάδι: στην Ελλάδα

εν ενεργεία: σε ενεργό υπηρεσία…

εν εξάρσει: σε έξαρση…

εν εξελίξει: σε εξέλιξη…

εν έτει: στο έτος…

εν ευθέτω χρόνω: αργότερα, την κατάλληλη στιγμή…

εν ζωή: στη ζωή…

εν θερμώ: σε έξαψη…

εν ψυχρώ: ψύχραιμα, χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμό…

εν ισχύι: σε εφαρμογή…

εν καιρώ: κάποια στιγμή στο μέλλον…

εν κατακλείδι: συνοψίζοντας, κλείνοντας…

εν κινήσει: σε κίνηση…

εν κρυπτώ (και παραβύστω): κρυφά (και μυστικά)…

εν λευκώ: ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς…

εν μέρει: μερικώς…

εν όλω: συνολικά…

εν μέσω: στη μέση…

εν μέτρω: με μέτρο…

εν μία νυκτί: πολύ σύντομα…

εν οίκω: στο σπίτι…

εν ολίγοις: σύντομα, με λίγα λόγια…

εν παρόδω: παρενθετικά…

εν πάση περιπτώσει: τέλος πάντων…

εν πλω: πλέοντας…

εν προκειμένω: σχετικά με το αντικείμενο συζήτησής μας…

εν πρώτοις: αρχικά…

εν ριπή οφθαλμού: αστραπιαία…

εν σπέρματι: σε αρχικό στάδιο…

Του Άρη Ιωαννίδη

Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει

Η γιορτή του Αγίου Ιωάννη που εορτάζεται σήμερα (7 Ιανουαρίου), μας θύμισε ότι στην ελληνική παράδοση υπάρχουν πολλές παροιμίες και εκφράσεις που αναφέρονται στο συγκεκριμένο όνομα. Αλιεύσαμε μερικές από αυτές και μαζί με τις ευχές μας τις αφιερώνουμε σε όλους τους εορτάζοντες:

Σπίτι χωρίς  Γιάννη προκοπή  δεν κάνει

Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.

Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα.

Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω.

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.

Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε.

Να σε κάψω Γιάννη, να σʼ αλείψω λάδι.

Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι Γιάννη θα γυρέψω

Τι κάνεις Γιάννη; κουκιά σπέρνω

Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τόνε βγάλαμε

Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, θα μας δάνειζαν καμπόση

Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι να γειάνει

Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί

Τα καλά του Γιάννη θέμε και το Γιάννη δεν τον θέμε

Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση

Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει

Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι

Άλλη καμιά δε γέννησε μόνο η Μαριώ το Γιάννη

Όπου γάμος και τραπέζι και ο Γιαννάκης εις τη μέση

Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση.

Συ Γιάννη μου σοφέ την έχεις άλλη τόση.

Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του

Όλη μέρα καλογιάννη και το βράδυ κακογιάννη

Σέρνει ο Γιάννης το Γιαννάκη, κι η Γιαννάκαινα το Γιάννη

Ίσα Γιάννης ίσα Χασάνης

Ο Γιάννης καβάλα στ’ άλογο και τ’ άλογο αραδούσε
Γιάννης και του Θεού η χάρη

«Ψήνοντας τα κάστανα». Εικόνες του χωριού

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Ανάμεσα σε δύο τσιμεντόλιθους στοίβαξε μερικά ξύλα για καύσιμη ύλη, άναψε τη φωτιά, τοποθέτησε ένα στρόγγυλο τσίγκινο έλασμα, κάθισε σε ένα χαμηλό σκαμνάκι, βόλεψε παραμάσχαλα την γκλίτσα του και μέχρι να πυρώσει η φωτιά, χάραξε με ένα μαχαίρι τα κάστανα και τα έριξε επάνω στη φουφού να ψηθούν.

Σε λίγο άρχιζαν να σκάζουν τα κάστανα και με τη ξύλινη λαβίδα του τα γύριζε να ψηθούν κι απ’ την άλλη μεριά.

Δεν πρόκειται για πλανόδιο υπαίθριο καστανά, αλλά για έναν γεωκτηνοτρόφο που τον συνάντησα πριν από κάμποσα χρόνια, κάπου στο χωριό Φιλύρα Τρικάλων, να ψήνει τα κάστανά του, μια χειμωνιάτικη μέρα και απαθανάτισα το σκηνικό.

Είχε αποκάμει από τις δουλειές του, τάισε τα ζώα του, καθάρισε και φρόντισε τους χώρους μέσα στο μαντρί και βρήκε λίγο χρόνο να ψήσει, έξω στην περιφέρεια, τα κάστανα που είχε μαζέψει και είχε φυλάξει από το Ζάβατο του Οκτώβρη.

Μια συμπαθητική φιγούρα, μια εικόνα του χωριού, σαν αυτές που στη θέασή τους σε ζεσταίνουν στην παγωνιά του χειμώνα.

Είδε που τον φωτογράφισα, με κοίταξε με ένα διαπεραστικό βλέμμα απορίας και ικανοποίησης και σιγοτραγούδησε:

«Το κάστανο θέλει κρασί και το καρύδι μέλι

και το κορίτσι φίλημα πρωί και μεσημέρι».

Του χαμογέλασα, αλλά πριν προλάβω να πω κάτι, άκουσα να συνεχίζει το τραγούδι του:

«Μέσα στη βαρυχειμωνιά τώρα που κάνει κρύο

με την φουφού μου στη γωνιά περνάω μεγαλείο».

Τον πλησίασα, τον χαιρέτισα και θέλοντας να δώσω μια προέκταση στον τρόπο ζωής, σε σχέση με τα κάστανα και με το τραγούδι του, τον ρώτησα:

-«Ναι, αλλά τι έχεις να πεις για εκείνο το... παροιμιώδες ερώτημα  «ποιος θα βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά»;

-«Α! Θέλει τόλμη και θάρρος να βγάλεις τα κάστανα απ' τη φωτιά, θέλει τόλμη να ξεσκεπάσεις την αδικία, το ψέμα, την υποκρισία... Χάθηκαν οι αναστενάρηδες, οι γενναίοι άνθρωποι, που σήμερα, από κάθε άλλη εποχή, χρειάζονται να βγάλουν απ' τη φωτιά τα κάστανα της συμφοράς...», μου απάντησε με αφοπλιστική θυμοσοφία!

Και πιάνοντας δυο κάστανα από τη φωτιά, μου τα πρόσφερε χαμογελώντας!

Befana η μάγισσα των Χριστουγέννων

Είναι Παραμονή των Φώτων και οι νιφάδες του χιονιού πέφτουν ανέμελα πάνω στο κρύο μας τζάμι. Η φωτιά σιγοκαίει στο τζάκι και η μυρωδιά της ζεστής σοκολάτας εισβάλει στα ρουθούνια μας. Τα δάχτυλά μας αλλάζουν απαλά τη σελίδα του βιβλίου που κρατάμε στα χέρια. Πρόκειται για μια εκτενή συλλογή με μύθους από όλο τον κόσμο, για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Και σήμερα, η νύχτα της 5ης Ιανουαρίου αφιερώνεται στην Befana, τη μάγισσα των Χριστουγέννων και στην ξεχωριστή θέση που κατέχει στην ιταλική παράδοση, τις ημέρες των Χριστουγέννων και των Φώτων.

Ηλικιωμένη και με μαύρο μανδύα, ανεβαίνει στη μαγική της σκούπα και επισκέπτεται τα μικρά παιδιά, αφήνοντας τους είτε γλυκά και δώρα στα καλά και υπάκουα παιδιά, είτε σκόρδα, κάρβουνα και κρεμμύδια στα ζωηρά και ανυπάκουα.

Η προέλευση του ονόματός της πιθανολογείται ότι προκύπτει είτε από την ελληνική λέξη «Θεοφάνια» (La Festa dell’ Epifania), δηλαδή παραφθορά του «Επιφάνια» είτε από τα δώρα (bastrina) για τη  Strenua ή Strenia, αρχαία ρωμαϊκή θεότητα του νέου έτους.

Αρχικά, η ιστορία της Befana υπήρξε τόσο αγαπητή και διαδεδομένη, που κυκλοφόρησε σε 4 εκδοχές:

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, η Befana ήταν μισή νεράιδα και μισή μάγισσα. Όλον τον χρόνο η Befana, με τη συμβολή των πιστών της βοηθών κατασκεύαζε το κάρβουνο, τα γλυκά και τα παιχνίδια που θα μοίραζε τη μαγική νύχτα της 5ης Ιανουαρίου.

Σε μια άλλη εκδοχή, λέγεται ότι όταν οι Τρεις Μάγοι επισκέφτηκαν το Θείο Βρέφος, στον δρόμο τους σταμάτησε μια γριά γυναίκα με τη σκούπα της ανά χείρας. Όταν εκείνη τους ρώτησε πού πήγαιναν, οι τρεις Μάγοι της απάντησαν ότι ακολούθησαν το Αστέρι που θα τους οδηγούσε στον Υιό του Θεού και την προσκάλεσαν να τους ακολουθήσει. Εκείνη όμως αρνήθηκε, προφασιζόμενη ότι είχε πολλή δουλειά με το καθάρισμα, χωρίς να πιστεύει τα λόγια τους. Όταν η Befana έμαθε ποιο ήταν εκείνο το μωρό, ξεκίνησε το βράδυ της 5ης Ιανουαρίου να αφήνει δώρα σε όλα τα παιδιά, έως ότου συναντήσει το Θείο Βρέφος, καταλήγοντας να περιπλανιέται για πάντα.

Απεβίωσε η Ελένη συζ. Δημητρίου Γουλοπούλου

Απεβίωσε η συγχωριανή μας, Ελένη, σύζυγος Δημητρίου Γουλοπούλου, το γένος Γεωργίου Μαλλιώρα, την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 71 ετών.

Η Ελένη Γουλοπούλου γεννήθηκε στο Αρτεσιανό Καρδίτσης, το 1948. Παντρεύτηκε με τον Δημήτριο Γουλόπουλο και απέκτησαν δύο παιδιά, την Βάια και τον Αθανάσιο.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στον Ι. Ν. Αγίου Αθανασίου Βαλτινού το Σάββατο 5-1-2019 στις 12 ώρα.

Δημογραφικά στατιστικά στοιχεία του Βαλτινού

Ο θάνατος και η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι από τα πιο έντονα φορτισμένα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου. Από τη μέρα που γεννιόμαστε γνωρίζουμε ότι κάποια μέρα θα πεθάνουμε και ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα θα φύγουν από τη ζωή. Αυτή όμως η πληροφορία ποτέ δεν μας προετοιμάζει για το γεγονός αυτό καθ’ αυτό. Ο θάνατος είναι ένα αναμενόμενο γεγονός στο κύκλο ζωής του κάθε ανθρώπου, όμως ο τρόπος του θανάτου, η σχέση που είχαμε με το πρόσωπο που φεύγει, καθώς και οι δικές μας αντιλήψεις και προκαταλήψεις σχετικά με το θάνατο επηρεάζουν το πως θα βιώσουμε αυτή την απώλεια.

Μετά από μια απώλεια δεν είμαστε πια οι ίδιοι, αλλάζουμε, μεγαλώνουμε και εξελισσόμαστε. Ο πόνος σταδιακά μειώνεται καθώς και η συχνότητα που τον βιώνουμε. Δεν είναι κάτι μετά το οποίο γυρνάμε πίσω, αλλά κάτι που μαθαίνουμε να ζούμε μ’ αυτό. Φιλοσοφώντας γύρω από το θάνατο, μαθαίνουμε πιο πολλά για τη ζωή και για την κληρονομία που κουβαλάμε.

Σύμφωνα λοιπόν, με τα στατιστικά στοιχεία των κατάστιχων του Βαλτινού, ο αριθμός των τεθνεώτων συγχωριανών, κατά το έτος 2018, ανήλθε στους δεκαεπτά (17).

Δεκαεπτά συγχωριανοί χάθηκαν φέτος το 2018 σε σχέση με 7 που χάθηκαν την ίδια περίοδο το 2017. 

Οι εκλιπόντες συγχωριανοί κατά το περασμένο έτος είναι οι παρακάτω:

Αθανάσιος Σωτ. Σταμούλης 83 ετών…..….Απεβίωσε 12 Ιανουαρίου 2018

Δημήτριος Νικ. Κατσιούλης 59 ετών……..Απεβίωσε 21 Ιανουαρίου 2018

Γεώργιος Ιωαν. Καραμπάσης 74 ετών……..Απεβίωσε 27 Ιανουαρίου 2018

Βασίλειος Θωμά Βαγγελός 76 ετών……….. Απεβίωσε 5 Μαρτίου 2018

Αθανάσιος Στεφ. Βαγγελός 84 ετών……….. Απεβίωσε 1 Απριλίου 2018

Ελένη Φουρτούνη συζ. Γ. Καραγιώργου 69 ετών... Απεβίωσε 28 Μαίου 2018

Αγαθοκλής Ευαγγ. Χασιώτης 74 ετών…….Απεβίωσε 20 Ιουνίου 2018

Χρυσάνθη συζ. Βασ. Αγγελή 93 ετών………Απεβίωσε 25 Ιουνίου 2018

Λόλα συζ. Χρήστου Ψαρά 62 ετών…….….Απεβίωσε 25 Ιουνίου 2018

Παύλος Ευαγ. Βαγγελός ετών 58………..… Απεβίωσε 9 Αυγούστου του 2018

Μαρία, σύζ. Ηλία Σταμούλη 70 ετών…….… Απεβίωσε 8 Σεπτεμβρίου 2018

Θεοδοσία, σύζ. Κων/νου Πέτρου 85 ετών.....Απεβίωσε 29 Σεπτεμβρίου 2018

Ευανθία σύζ. Θεοδώρου Σκρέκα 94 ετών.....Απεβίωσε 7 Νοεμβρίου 2018

Ειρήνη (Φρύνη) σύζ. Ευαγγέλου Στάθη 72 ετών...Απεβίωσε 20 Νοεμβρίου 2018

Αικατερίνη σύζ. Νικολάου Απόχα 89 ετών....Απεβίωσε  23 Νοεμβρίου 2018

Βάιος Βασδέκης του Δημητρίου ετών 84....Απεβίωσε 14 Δεκεμβρίου 2018

Παρασκευή συζ. Χρήστου Νάκα ετών 97.......Απεβίωσε 26 Δεκεμβρίου 2018

Μια διευκρίνιση από την εφημερίδα του Βαλτινού

Αν κανείς προσδοκάει "αποκλειστικότητες" και άμεση ενημέρωση επί παντός επιστητού, διευκρινίζουμε ότι είναι σε ΛΑΘΟΣ διαδικτυακό χώρο.

Το λειτούργημα της άμεσης ενημέρωσης επί παντός επιστητού το αφήνουμε στους "φυσικούς" υπηρέτες της, τους ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, έντιμους ή ανέντιμους, ηθικούς ή ανήθικους, έξυπνους ή ηλίθιους, αδιάβλητους ή διαβλητούς.

Αν κανείς περιμένει να μάθει νέα του λάιφ στάιλ και κουτσομπολίστικες ειδήσεις, διευκρινίζουμε επίσης ότι είναι σε ΛΑΘΟΣ διαδικτυακό χώρο.

Αν κανείς περιμένει, όταν κηρυχθεί πόλεμος να το μάθει πρώτος πάλι είναι σε ΛΑΘΟΣ διαδικτυακό χώρο, αυτό θα το μάθει από άλλους.

Στην εφημερίδα του Βαλτινού ασχολούμαστε με:

-Ό,τι αξιόλογο και ενδιαφέρον τοπικό θέμα ή είδηση πέφτει στην αντίληψή μας.

Ως "αξιόλογες ειδήσεις " η εφημερίδα μας ορίζει κάθε είδους θέματα που αφυπνίζουν κοιμισμένες συνειδήσεις, αλλά και κάθε είδους "από καρδιάς απόψεις" από μορφωμένους και αγράμματους ακόμα κι αν διαφωνούμε με τους εκφραστές τους.

-Ό,τι αξιόλογο γράφουν οι λειτουργοί της ενημέρωσης χωρίς παρωπίδες στα μάτια, η εφημερίδα μας το αναδημοσιεύει με αναφορά στην πηγή.

-Ο,τι αξιόλογο θάβουν στα ψιλά, η εφημερίδα μας το ξεθάβει.

-Ό,τι αξιόλογο στέλνουν οι αναγνώστες η εφημερίδα μας το προβάλλει.

-"Πυρά" που προσβάλλουν νοημοσύνη και συνειδήσεις η εφημερίδα μας τα αναχαιτίζει.

Με εκτίμηση και σεβασμό προς τους αναγνώστες μας!

Τα Χριστούγεννά της

Ένα μικρό Χριστουγεννιάτικο διήγημα της Γεωργίας Κολοβελώνη

Ξύπνησε αχάραγα. Το σπίτι το είχε ετοιμάσει από την προηγούμενη. Έμενε μόνο να μαγειρέψει και να πάρει το μεσημέρι τα παιδιά. Τα είχε στείλει στη μάνα της, να κάνει πιο εύκολα τις δουλειές. Αυτός κοιμόταν του καλού καιρού. Η ανάσα του στο δωμάτιο έκανε την ατμόσφαιρα πνιγηρή. Βγήκε αθόρυβα. Άνοιξε τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας. Ο ορίζοντας είχε ασπρίσει. Το πάει για χιόνι, σκέφτηκε. Χαμογέλασε στην εικόνα των κοριτσιών στην αυλή, να φτιάχνουν χιονάνθρωπο και να κυλιούνται στο λευκό. Έψησε καφέ και κάθισε στον καναπέ του σαλονιού. Το μάτι το αισθανόταν πρησμένο και ο πόνος στο πλευρό δεν έλεγε να περάσει. Σκεφτόταν τις μικρές που θα την έβλεπαν πάλι έτσι. Η ώρα περνούσε, αλλά δεν έλεγε να σηκωθεί. Κοιτούσε ώρα πολλή το Χριστουγεννιάτικο δέντρο –ανόρεχτα το είχαν και φέτος στολίσει- ώσπου στο κέντρο μιας μεγάλης γυαλιστερής μπάλας, είδε να καθρεφτίζεται το ξένο πρόσωπό της. Η έκφρασή της είχε σκληρύνει, το μέτωπο χαρακωμένο από βαθιές ρυτίδες, το στόμα της δυο γραμμές παράλληλες, σφιχτά η μια πάνω στην άλλη, η μελανιά στο μάτι της μια μαύρη άλως, η κόρη του ματιού μια μαύρη τρύπα που την ρουφούσε σε ένα πηχτό σκοτάδι, τα μέλη της παραλυμένα, έπεφτε σε ένα τούνελ βαθύ χωρίς έξοδο, κατρακυλούσε χωρίς να βρίσκει πουθενά αντίσταση, γκρεμιζόταν στο κενό.

Ο ήχος του φλιτζανιού που έσπασε στο πάτωμα ακούστηκε σχεδόν λυτρωτικός. Σηκώθηκε, έριξε πρόχειρα δυο ρούχα σε μια τσάντα, πήρε το πανωφόρι της και βγήκε στον δρόμο. Το χιόνι είχε ήδη αρχίσει να πέφτει πυκνό.

Αναδημοσίευση από το FREAR.gr

Ευχές με χιονισμένες εικόνες από το Βαλτινό

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!

Ίσως τα λιγότερα είναι περισσότερα...

*

Είθε

ο νέος χρόνος

να μας φέρει

λιγότερα

λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν,

λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται,

λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται,

λιγότερο πόλεμο,

λιγότερο θάνατο,

λιγότερη καταπίεση,

λιγότερη εκμετάλλευση,

λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη.

Κι αν τύχει και φέρει μαζί

λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση

λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση

Ίσως τότε μας χαρίσει

λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη

λιγότερη επιπολαιότητα και λιγότερη αυθάδεια.

Ίσως τα λιγότερα είναι περισσότερα...

 }{

Του Νίκου Δήμου

Ο αναλογούν χρόνος

Του Κων/νου Κατσαρού
από την ποιητική του συλλογή "ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ"

της ισορροπίας τα μεγέθη χάθηκαν

μέσα στη δίνη της εξέλιξης,

στην υπερταχεία επέλαση της προόδου

όλοι τρέχουν με υψηλές ταχύτητες

σε οδικά δίκτυα, σιδηροτροχιές, αεροδιαδρόμους,

μέσα από δίκτυα οπτικών ινών,

σε δίκτυα σκοτεινών και επικίνδυνων διαδρομών

όλοι τρέχουν ασταμάτητα,

μπροστά απ’ το χρόνο, πίσω απ’ το χρόνο,

δεν ξέρουμε ποιός κυνηγάει ποιόν

τα φτερά δεν άντεξαν στην πίεση του ανέμου

και τα πουλιά χαμήλωσαν,

το όχημα τρέχει με μεγάλη ταχύτητα

παραμορφώνοντας τα ωραία τοπία γύρω του,

η οπτική της γεωγραφίας αλλάζει

όταν οι συντεταγμένες του χωροχρόνου παραβιάζονται

μπορεί και βέρτιγκο ακόμη να συμβεί

τρέχω όσο μπορώ να σε φτάσω,

θέλω να σου δώσω ένα λουλούδι

με το άρωμα της ψυχής μου

κομμένο απ της ζωής το περιβόλι,

σαν λουλούδι μιας στιγμής

προπορεύεσαι κι απομακρύνεσαι

έχουμε διαφορά φάσης που συνεχώς μεγαλώνει,

δεν ξέρω τι θέλεις, που θες να πας,

δεν ξέρω τι κυνηγάς, που θες να φτάσεις

ακολουθείς μια άμορφη μάζα συρφετού

που μάλλον δεν γνωρίζει που πηγαίνει

χορεύεις στον αδυσώπητο χορό των επικειμένων

μη βιάζεσαι τόσο πολύ, ξανασκέψου το,

υπάρχει ρυθμός στο χορό των αναζητήσεων,

περίμενε λίγο, συμβιβάσου με το χρόνο,

δώσε χρόνο στο χρόνο,

στάσου για λίγο σε απόσταση,

αν θέλεις βγες λίγο απ το χορό,

εύκολο είναι να ξαναμπείς όταν η οπτική σου αλλάξει,

όταν η ματιά σου σιγουρευτεί γι αυτό που κάνεις

Η έννοια του χρόνου

Η έννοια του χρόνου είναι απλώς μια ψευδαίσθηση που αποτελείται από ανθρώπινες αναμνήσεις, ό,τι έχει συμβεί και ό,τι πρόκειται να συμβεί, συμβαίνει αυτή την στιγμή!

Σε αυτή τη θεωρία κατέληξε μια ομάδα φυσικών οι οποίο στοχεύουν στην επίλυση του μεγαλύτερου μυστηρίου του Σύμπαντος. 

Οι νόμοι της φυσικής είναι συμμετρικοί, τελικά, πράγμα που σημαίνει ότι ο χρόνος θα μπορούσε εύκολα να μετακινηθεί σε μια κατεύθυνση προς τα πίσω όπως κάνει προς τα εμπρός, υποστηρίζουν. 

Πράγματι, ορισμένοι υποστηρικτές της θεωρίας υποστηρίζουν ότι ο χρόνος θα αρχίσει να πηγαίνει προς τα πίσω, όταν το σύμπαν σταματήσει να επεκτείνεται. 

Το αίνιγμα όμως γιατί ερμηνεύουμε το χρόνο προς τα εμπρός, έχει δημιουργήσει ερωτήματα στους επιστήμονες, με ορισμένους να λένε πως αυτό συμβαίνει διότι ο χρόνος είναι απλώς ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα!

Οι επιστήμονες, ισχυρίζονται ότι υπάρχει ένα σημείο στο σύμπαν όπου ο χώρος και ο χρόνος συνδέονται. Είναι ο γνωστός χωροχρόνος. 

Η θεωρία, η οποία υποστηρίζεται από τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, αναφέρει ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι μέρος μιας τετραδιάστατης δομής όπου ό, τι έχει συμβεί έχει τη δική του θέση στις συντεταγμένες στον χωροχρόνο. Αυτό θα επιτρέψει τα πάντα να είναι «πραγματικά», με την έννοια ότι το παρελθόν, και ακόμη και το μέλλον, είναι ακόμα εκεί στο χωροχρόνο - κάνοντας τα πάντα εξίσου σημαντικά με το παρόν. 

Ο φυσικός Max Tegmark, του Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης αναφέρει στο space.com: «Μπορούμε να απεικονίσουμε την πραγματικότητα μας, είτε ως ένα τρισδιάστατο χώρο όπου τα πράγματα συμβαίνουν με την πάροδο του χρόνου, ή ως ένα τετραδιάστατο χώρο όπου δεν συμβαίνει τίποτα, (και αν απεικονίσουμε την πραγματικότητα με το δεύτερο τρόπο τότε το να αλλάξουμε την πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να αλλάζει, όλα είναι ακριβώς εκεί) το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

«Έχουμε την ψευδαίσθηση, σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή, ότι το παρελθόν ήδη έχει συμβεί και το μέλλον δεν υπάρχει ακόμη, και ότι τα πράγματα αλλάζουν. Αλλά ο,τι υπάρχει στον εγκέφαλο συμβαίνει τώρα. Ο μόνος λόγος που αισθανόμαστε ότι έχουμε ζήσει κάτι στο παρελθόν είναι επειδή ο εγκέφαλός μας εμπεριέχει τις αναμνήσεις» αναφέρει χαρακτηριστικά ο φυσικός Max Tegmark.

Ο Julian Barbour, ένας Βρετανός φυσικός ο οποίος έχει γράψει πολλά βιβλία  σχετικά με το θέμα του χρόνου, περιγράφει τα πάντα ως μια σειρά από «τώρα».

«Όπως ζούμε, φαίνεται να κινούμαστε μέσα από μια διαδοχή των «τώρα», και το ερώτημα είναι, ποια είναι αυτά;» γράφει χαρακτηριστικά σε ένα από τα βιβλία του. 

Εξηγεί, επίσης πως ότι αντιλαμβανόμαστε ως παρελθόν είναι απλά μια ψευδαίσθηση που σχηματίζεται στον εγκέφαλό μας.

«Τα μόνα στοιχεία που έχετε από την προηγούμενη εβδομάδα είναι η μνήμη σας αλλά η μνήμη προέρχεται από μια σταθερή δομή των νευρώνων στον εγκέφαλό σας. Τα μόνα στοιχεία που έχουμε από το παρελθόν της Γης είναι πετρώματα και απολιθώματα. Αλλά αυτά είναι μόνο σταθερές δομές με τη μορφή διακανονισμού των ορυκτών που εξετάζουμε στο παρόν. Το θέμα είναι πως το μόνο που έχουμε είναι αυτά τα αρχεία και τα έχουμε μόνο στο "τώρα"» καταλήγει ο ίδιος. 

Πηγή: pronews.gr

Η ομορφιά στα πορτραίτα των κοριτσιών του Βαλτινού

Ανύποπτα κλικ του φωτογραφικού φακού, προκαθορισμένες ή ακαθόριστες στιγμές του χρόνου επιλεγμένες για το παιχνίδι «το πέρασμα προς την αιωνιότητα».

«Τυχαίες» ή «Ωραίες» φωτογραφήσεις που παγώσανε το χρόνο και έδωσαν την ευκαιρία ή την έμπνευση, στην προέκταση και στη συνέχισή τους, να γίνουν έργα τέχνης, να γίνουν «ωραία πορτραίτα».

Η προσωπογραφία του ανθρώπου παραμένει ένα από τα αρχέγονα και παντοτινά δυνατά θέματα που απασχολούν την καλλιτεχνική φωτογραφική δημιουργία.

Η έννοια του «όμορφου» συχνά περιλαμβάνει και την περίπτωση όπου μια ύπαρξη βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία και αρμονία με την φύση, κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα έλξης και συναισθηματικής ευημερίας. Επειδή όμως, είναι μια υποκειμενική εμπειρία, συχνά λέγεται ότι η ομορφιά είναι στα μάτια αυτού που βλέπει. Ωστόσο, στην πιο βαθυστόχαστή της έννοια, η ομορφιά μπορεί να δημιουργεί μια περίοπτη εμπειρία θετικής αντανάκλασης γύρω από το νόημα της ύπαρξης κάθε ατόμου. Υποκείμενο δε της ομορφιάς είναι οτιδήποτε συνηχεί με την προσωπική ολοκλήρωση.

Δεν χρειάζεται να υπάρχει φωτογένεια για να δημιουργηθεί ένα όμορφο πορτρέτο.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορεί κανείς να ανακαλύψει το μοντέλο που κρύβει μέσα του και να δημιουργήσει την εικονική πραγματικότητα που επιθυμεί.

Οι χρυσοί κανόνες για ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα μπορεί να είναι, μια στάση με χαμόγελο, ή ένα βλέμμα σοβαρό, ή ένα μυστηριώδες βλέμμα, που να μαγνητίζει καλύπτοντας ή αποκαλύπτοντας τον εσωτερικό κόσμο του μοντέλου και λίγες γνώσεις του photo shop.

Εμείς το επιχειρήσαμε, επιλέξαμε κάποιες φωτογραφίες από το διαδίκτυο, με βάση την προσβασιμότητα, δανειστήκαμε την ομορφιά και τα νιάτα των κοριτσιών του χωριού μας και με τις δυνατότητες του photo shop δημιουργήσαμε εκπληκτικές εικόνες - έργα τέχνης.

Δείτε παρακάτω τα εκπληκτικά πορτραίτα!