Ο αναλογούν χρόνος

Του Κων/νου Κατσαρού
από την ποιητική του συλλογή "ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ"

της ισορροπίας τα μεγέθη χάθηκαν

μέσα στη δίνη της εξέλιξης,

στην υπερταχεία επέλαση της προόδου

όλοι τρέχουν με υψηλές ταχύτητες

σε οδικά δίκτυα, σιδηροτροχιές, αεροδιαδρόμους,

μέσα από δίκτυα οπτικών ινών,

σε δίκτυα σκοτεινών και επικίνδυνων διαδρομών

όλοι τρέχουν ασταμάτητα,

μπροστά απ’ το χρόνο, πίσω απ’ το χρόνο,

δεν ξέρουμε ποιός κυνηγάει ποιόν

τα φτερά δεν άντεξαν στην πίεση του ανέμου

και τα πουλιά χαμήλωσαν,

το όχημα τρέχει με μεγάλη ταχύτητα

παραμορφώνοντας τα ωραία τοπία γύρω του,

η οπτική της γεωγραφίας αλλάζει

όταν οι συντεταγμένες του χωροχρόνου παραβιάζονται

μπορεί και βέρτιγκο ακόμη να συμβεί

τρέχω όσο μπορώ να σε φτάσω,

θέλω να σου δώσω ένα λουλούδι

με το άρωμα της ψυχής μου

κομμένο απ της ζωής το περιβόλι,

σαν λουλούδι μιας στιγμής

προπορεύεσαι κι απομακρύνεσαι

έχουμε διαφορά φάσης που συνεχώς μεγαλώνει,

δεν ξέρω τι θέλεις, που θες να πας,

δεν ξέρω τι κυνηγάς, που θες να φτάσεις

ακολουθείς μια άμορφη μάζα συρφετού

που μάλλον δεν γνωρίζει που πηγαίνει

χορεύεις στον αδυσώπητο χορό των επικειμένων

μη βιάζεσαι τόσο πολύ, ξανασκέψου το,

υπάρχει ρυθμός στο χορό των αναζητήσεων,

περίμενε λίγο, συμβιβάσου με το χρόνο,

δώσε χρόνο στο χρόνο,

στάσου για λίγο σε απόσταση,

αν θέλεις βγες λίγο απ το χορό,

εύκολο είναι να ξαναμπείς όταν η οπτική σου αλλάξει,

όταν η ματιά σου σιγουρευτεί γι αυτό που κάνεις

γίνε φίλος με το χρόνο

πιστός, ειλικρινής, αληθινός

πριν ο άφιλος χρόνος σου πετάξει το γάντι

τα φυσικά πράγματα έχουν τη συμμετρία τους,

ζητούν και έχουν όλα το χρόνο τους,

τον αναλογούντα χρόνο τους

έχεις το ουράνιο προνόμιο να ανατρέψεις τον αιώνιο ρυθμό,

τη δυνατότητα να ξεπεράσεις τον εαυτό σου,

να κάνεις γρήγορα βήματα αλλαγής και προόδου

πρόταξε του πρωθύστερου το ύστερνο,

πρόταξε του εφήμερου το μακρόπνοο

δεν έχεις τη δυνατότητα να προβλέψεις ακριβώς,

τι θα σου προκύψει ακριβώς

ίσως να κάνεις βήματα που δεν μπορείς να ελέγξεις,

ενίοτε η ταχύτητα γίνεται ο δυνάστης σου,

ενίοτε χάνεσαι στο πέλαγος της τρελής αναζήτησης,

κινήσου με φρόνηση, μην τρέχεις παράλογα

ακολουθώ και τρέχω όσο μπορώ να σε φτάσω,

θέλω να σου δώσω ένα λουλούδι

σαν λουλούδι μιας στιγμής

με το άρωμα της ψυχής μου,

κομμένο απ της ζωής το περιβόλι

για λίγες στιγμές απόλαυσης,

για λίγες στιγμές χαράς,

για λίγες στιγμές αναστοχασμού

μήπως η ανθοδέσμη των στιγμών

γίνει αιτία να ξαναβρείς το χαμένο εαυτό σου,

μήπως γίνει αιτία ν’ ανακαλύψεις την πραγματική σου ύπαρξη

τότε, με τόσες ζώνες ασφαλείας και σιγουριάς,

έτσι της αυτογνωσίας κυρίαρχος σαν γίνεις,

μπορείς άνετα να απογειωθείς,

μπορείς τη φορά των πραγμάτων ν’ αλλάξεις,

μπορείς τον κόσμο ολάκερο ν’ αλλάξεις,

κοντά στα όνειρά σου να βρεθείς!